ทุกคนต่างรู้ว่าทำร้ายลูกหลานถือเป็สิ่งต้องห้ามของอี๋เหนียงถ้ามีใครรู้เข้าจะต้องถูกกดน้ำ ทว่าฮูหยินติงโหรวจากโลกนี้ไปแล้วหลิวหรงกลายเป็ผู้จัดการดูแลจวนต้วนมาหลายปีและไม่มีใครกล้าที่จะเปิดโปงนาง
เื่ราวเป็อย่างที่คิดไว้หลิวหรงยโสโอหังใช้อำนาจนานเกินไป ถึงเวลาแล้วที่จะเตือนสตินาง
ความปรารถนาของนางที่ให้เซี่ยฉ่าวเอ๋อร์ไปสืบไม่ใช่เพื่อจะรื้อฟื้นเื่เก่าคนที่ตายไปแล้วหาได้กลับคืนมาไม่ ส่วนที่ไม่มีบุตรจะโทษใครได้เล่าเพียงแต่ต้วนชิงิคิดถึงจุดเล็กๆ น้อยๆ เมื่อกาลก่อนขึ้นมาได้เื่เหล่านี้เกี่ยวโยงไปถึงพรรคพวกของหลิวหรง หากนางและหลิวหรงอยู่ร่วมกันไม่ได้เช่นนั้นก็ทำให้เื่นี้ยุติโดยเร็ว
ในใจต้วนชิงิรู้สึกนับถือจางอี๋เหนียงไม่น้อยในขณะที่คนหนึ่งเสียสติ อีกคนเสียชีวิตขณะทำคลอดมีเพียงจางอี๋เหนียงที่สูญเสียบุตรแต่กลับไม่เป็อะไรกล่าวได้ว่าสตรีนางนี้ต้องไม่ธรรมดา ไม่เช่นนั้นนางจะอยู่รอดปลอดภัยมาถึงตอนนี้ได้อย่างไร
อีกทั้งจางอี๋เหนียงคนนี้เมื่อรู้ว่าเซี่ยฉ่าวเอ๋อร์สืบเื่นี้มาได้จึงยอมเล่าเื่ที่นางรู้ทั้งหมดออกมาไม่รู้ว่านางโกรธแค้นหลิวหรงหรือนางดูออกว่าใครเหนือกว่า?...ต้วนชิงิยิ้มเ็าออกมา นางเข้าใจความคิดของจางอี๋เหนียงแล้ว
ในจวนต้วนมีเพียงนางที่สามารถต่อกรกับหลิวหรงได้ตอนนี้จางอี๋เหนียงเล่าเื่ที่ตนเองรู้จนหมดเปลือกเช่นนั้นสามารถตีความได้สองอย่าง อย่างแรกจางอี๋เหนียงอยากจะเอาอกเอาใจต้วนชิงิที่เพิ่งเป็คนโปรดของต้วนเจิ้งอย่างที่สอง ปล่อยให้นางกับหลิวหรงต่อสู้กันจนาเ็ไปทั้งคู่ส่วนจางอี๋เหนียงก็รอดูผลโดยไม่ต้องทำอะไรเลย
หากต้วนชิงิชนะจางอี๋เหนียงก็ถือว่าได้ยืมมือคนอื่นแก้แค้นให้กับลูกของนางแม้ว่านางไม่สามารถกลับมาลืมตาอ้าปากได้เหมือนเดิมแต่อย่างน้อยก็ปลดเปลื้องปมในใจลงได้
อย่างที่สองถ้าหลิวหรงชนะจุดจบของต้วนชิงิก็ไม่เกี่ยวกับนางแม้สักนิดนางยังคงเป็จางอี๋เหนียงที่ถูกลืมเลือน ซึ่งไม่มีผลอะไรสำหรับนาง
ต่อให้มีผลนางก็จะไม่ยอมรับแต่ถ้าต้วนชิงิอยากให้นางหายตัวไปอย่างไม่มีวันกลับก็คงไม่ส่งคนไปสอบถามหรอก
สรุปแล้วการช่วยครั้งนี้จางอี๋เหนียงมีแต่ได้กับได้
เมื่อคิดถึงจุดนี้สายตาของต้วนชิงิก็หรี่ลงนิ่งงันไปชั่วครู่ก่อนวางกาน้ำชาที่อยู่ในมือลงดูท่านางจะต้องแสดงตามจางอี๋เหนียง!
ใช่แล้ว...จางอี๋เหนียงเล่าเื่มากมายเพียงนี้เพราะอยากให้ต้วนชิงิออกหน้าจัดการหากนางไม่ไปคงทำให้จางอี๋เหนียงผิดหวังแล้ว
ต้วนชิงิไม่เคยทำให้ใครผิดหวังบ่อยนักครั้งนี้ก็เช่นกัน
คิดได้ดังนี้ก็ดันกาน้ำชาไปข้างหน้าลุกขึ้นมองไปยังด้านนอกประตู กล่าวเสียงต่ำ “เซี่ยฉ่าวเอ๋อร์พวกเราไปจวนด้านหลัง!”
ไปจวนด้านหลังและพบกับจางอี๋เหนียงผู้นั้น
เซี่ยฉ่าวเอ๋อร์ได้ยินพลันใทว่าไม่กล้าส่งเสียงดังทำได้แค่กะพริบตาปริบๆ พูดเสียงเบา “ในจวนต้วนมีแต่คนของหลิวหรงคุณหนูไม่กลัว?...”
หรือว่าคุณหนูไม่กลัวหลิวหรงรู้เื่นี้แล้วมาหาเื่ไม่หยุด?
ต้วนชิงิส่ายหน้า
“ไม่ ตอนนี้ข้าไม่มีเวลาสนใจนาง!”
เกรงว่าตอนนี้หลิวหรงจะยุ่งจนไม่มีเวลามาสนใจต้วนชิงิ แม้จะไม่รู้ว่าแม่นมเถียนมีแผนร้ายอะไรอยู่แต่หลิวหรงยิ่งเงียบเท่าไร เื่ก็คงร้ายแรงมากยิ่งขึ้นเท่านั้น
ทว่านางไม่กลัวไหนๆ ทั้งสองคนก็เข้าหน้ากันไม่ได้อยู่แล้วอีกทั้งความแค้นที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกครั้งเก่าไม่สามารถแก้ไขด้วยคำพูดหรือการกระทำดังนั้นต้วนชิงิไม่สนใจว่าหลิวหรงจะทำอะไรแม้แต่น้อย
ถ้าหลิวหรงไม่ทำอะไรสักอย่างหนึ่งต้วนชิงิจะรู้สึกผิดหวังมาก เพราะถ้าศัตรูไม่เริ่มก่อนนางก็จะไม่เริ่มต้วนชิงิจะกลายเป็ฝ่ายที่ถูกกระทำก่อนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
อีกทั้งจางอี๋เหนียงก็ไม่ได้เป็คนโปรดมานานไม่แน่ว่าหลิวหรงอาจจะลืมนางไปนานแล้วดังนั้นคงไม่มีกะจิตกะใจมาสนใจไยดีอี๋เหนียงที่ถูกลืมผู้นี้
นางเป็ที่โปรดปรานเกินหน้าเกินตาทำให้หลิวหรงไม่มีความสุขแผนการต่อไปของหลิวหรงจะเกิดได้ก็ต่อเมื่อต้วนชิงิมีการเคลื่อนไหวนางจึงคิดจะไปหาจางอี๋เหนียงเพื่อให้ส่งผลกระทบต่อหลิวหรง
เซี่ยฉ่าวเอ๋อร์พิจารณาแล้วจึงเข้าใจความคิดของคุณหนูจางอี๋เหนียงไม่้าให้คนอื่นรู้ว่านางกับคุณหนูเป็พวกเดียวกันหวังแค่จะอยู่อย่างเงียบเชียบรอรับผลประโยชน์ แต่ตอนนี้คุณหนูกำลังจะบอกทุกคนว่าคุณหนูกับจางอี๋เหนียงเป็พวกเดียวกัน เพื่อจะบีบให้นางไม่มีทางเลือก
ส่วนเื่จะให้หลิวหรงรับรู้ได้อย่างไรนั้นต้วนชิงิกับเซี่ยฉ่าวเอ๋อร์ไม่กังวลเพราะในจวนยังมีบ่าวรับใช้ที่ชื่อต้าชุ่ยคอยจับตาดูอยู่!
ั้แ่แม่นมเถียนมีธุระขอกลับบ้านเกิดบ่าวรับใช้ต้าชุ่ยที่ภายนอกดูนิ่งสงบ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะนิ่งเงียบได้นานถึงเมื่อไรต้วนชิงิอยากรู้ว่าทุกการกระทำและคำพูดของนางต้าชุ่ยได้กลับไปรายงานหลิวหรงหมดแล้วหรือยัง
สำหรับเื่เหล่านี้ต้วนชิงิไม่ค่อยสนใจเวลานี้นางทำได้แค่อดทนรอให้แม่นมเถียนกลับมา แม่นมเถียนยามอยู่ในจวนเป็หนอนบ่อนไส้ที่ดีที่สุดต้วนชิงิจะไม่ยอมปล่อยให้นางลอยนวลเด็ดขาด
เมื่อคืนก่อนแม่นมเถียนกลับมาแล้วทำให้สีหน้าต้าชุ่ยยิ่งมีความมั่นใจขึ้นมาก
หากนางก้าวเท้าออกจากประตูต้าชุ่ยก็คงจะรีบคาบข่าวไปบอกหลิวหรงกระมัง?
ส่วนแม่นมเถียน...ต้วนชิงิรอนางกลับมาอยู่พอดี ถึงเวลาบัญชีระหว่างพวกนางทั้งสองเสียแล้ว!
ครั้งก่อนต้วนเจิ้งตอบรับให้ต้วนชิงิหาบ่าวรับใช้เพิ่มเข้ามาในเรือนนางจึงวางแผนที่จะเปลี่ยนบ่าวรับใช้ใหม่ทั้งหมด ตอนนี้ใกล้จะถึงวันนั้นแล้วไม่แน่ว่าครั้งนี้นางอาจจะไล่บ่าวรับใช้อย่างต้าชุ่ยออกไปก่อนจากนั้นให้เรือนลี่ซูย่วนเปลี่ยนคนของนาง!
การถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลาทำให้นางแทบจะกินข้าวไม่ลงต่อไปนี้นางจะได้กินข้าวอย่างไม่เป็กังวล นอนหลับได้อย่างสนิทใจ
เป็ไปตามที่คาดไว้หลังต้วนชิงิออกไปจากเรือน ต้าชุ่ยก็ทำตัวลับๆ ล่อๆ จากนั้นค่อยๆ ย่องปิดประตูเรือนแล้ววิ่งไปที่ห้องแม่นมหวาง
เมื่อคืนแม่นมเถียนกลับมาดึกมากแล้วจึงไม่ได้กลับเข้าจวนตอนนี้ไม่ว่ามีเื่อะไรต้าชุ่ยก็จะไปหาแม่นมหวางทุกครั้ง
เหตุที่ต้าชุ่ยทุ่มเทแรงกายแรงใจขนาดนี้เพราะนางหวังว่าเมื่อถูกต้วนชิงิไล่ออกจากเรือนแล้วอย่างน้อยหลิวหรงก็คงเห็นถึงความจงรักภักดี ให้นางไปรับใช้คุณหนูรองไม่ก็หลิวหรง
แต่เื่มันจะง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ ?
ในสายตาของหลิวหรงต้าชุ่ยเป็เพียงเครื่องมือชิ้นหนึ่งเท่านั้นหากอยากใช้ก็หยิบมาไม่อยากใช้ก็เขวี้ยงทิ้งไป ส่วนต้วนชิงิจะทำอย่างไรกับต้าชุ่ยนั้นหลิวหรงไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ต้าชุ่ยเป็บ่าวรับใช้ของต้วนชิงิถ้าต้วนชิงิอยากให้นางตาย นางก็ต้องตาย ถ้าให้นางรอดหลิวหรงก็มีบ่าวรับใช้เพิ่มอีกคน
ต้าชุ่ยยังมีประโยชน์ที่สำคัญอีกอย่างถ้าหากต้วนชิงิดีกับนาง หลิวหรงก็จะมีคนคอยมารายงานความเคลื่อนไหวแต่ถ้าไม่ดีกับนาง หลิวหรงก็มีโอกาสในการทำลายชื่อเสียงของต้วนชิงิ
ฉะนั้นความคิดของหลิวหรง หากนางรอดจะต้องใช้ชีวิตในเรือนต้วนชิงิต่อไปแต่ถ้าไม่รอดก็ต้องตายในเรือนต้วนชิงิ
ส่วนความคิดของต้าชุ่ยที่จะคอยรับใช้หลิวหรงและต้วนอวี้หรานเป็นางคงคิดเองเออเองฝ่ายเดียว
ทุกคนต่างรู้ว่าบ่าวรับใช้ทุกคนในเรือนต้วนอวี้หรานจะต้องผ่านด่านการคัดเลือกอย่างดีจากหลิวหรงก่อนพูดได้ว่าบ่าวทุกคนล้วนเชื่อฟัง และจงรักภักดี
