แฟนหนุ่มของเซียวเยว่มีชื่อว่าจ้าวเหรินเจี๋ย ผู้ปรากฏตัวตรงประตูห้องส่วนตัวของพวกเขาขณะนี้คือจ้าวเหรินเจี๋ยที่กำลังแสดงสีหน้าประหลาดใจ ชุดที่สวมใส่เข้ากันอย่างยิ่ง หน้าตาหล่อเหลาเอาการ หากเดินบนถนน ออร่าอาจสาดส่องจนสาวน้อยทั้งหลายตาพร่าได้เลย อย่างน้อยเย่เฟิงก็คิดว่าหากเปรียบเทียบรูปร่างหน้าตา อีกฝ่ายทิ้งห่างจากเขาไปสิบแปด่ถนนเลยล่ะ...
เย่เฟิงย่อมรู้ว่า ชายคนนี้คือไอ้ไก่อ่อนที่เกาะเซียวเยว่กินดื่มอย่างสุขสบาย
“เซียวเยว่ เป็เธอจริงๆ ด้วย ทำไมไม่บอกฉันสักคำเลยว่าเธอกลับมาแล้ว? ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ”
จ้าวเหรินเจี๋ยมองเซียวเยว่ ก่อนเหลือบมองหน้าอกอวบอิ่มของเธอ แววตาทอประกายความปรารถนาชัดเจน
เธอเป็แฟนสาวในนามของเขา แต่เขาไม่เคยแม้แต่ัักระทั่งนิ้วมือของเธอ เื่นี้ทำให้เขาอารมณ์เสียมาก วันนี้ในที่สุดเขาก็ได้รับสายจากเซียวเต๋อเจิ้ง บอกว่ามีบางอย่างเกี่ยวกับเซียวเยว่ที่้าให้เขาช่วยจัดการ ซึ่งเขาก็ตอบตกลงทันที
“จ้าวเหรินเจี๋ย นายรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่?"
อารมณ์ดีๆ ของเซียวเยว่ถูกผู้มาใหม่ทำลายทิ้งทันที หญิงสาวหน้าตึง
ข่าวการกลับเมืองเยี่ยนจิงของเธอน่าจะกระจายเป็วงกว้างใน่ไม่กี่วันนี้ เธอไม่เชื่อว่าจ้าวเหรินเจี๋ยจะเพิ่งรู้ แต่อีกฝ่ายไม่ได้มาหาเธอเลยจนถึงตอนนี้ ทั้งยังปรากฏตัวตอนที่เธออยู่กับเย่เฟิงอีก เห็นได้ชัดว่ามีเื้ัที่เธอยังไม่รู้
“เซียวเยว่ ฉัน...”
จ้าวเหรินเจี๋ย้าก้าวเท้าเข้ามาในห้อง อาการตื่นเต้นฉายชัดบนใบหน้า แต่เขาพูดได้แค่สามคำเท่านั้น เท้าข้างหนึ่งก็พุ่งมาจากด้านข้าง เตะท้องเขาทันที
พลั่ก!
พริบตาเดียวจ้าวเหรินเจี๋ยก็ถูกเตะกระเด็นออกไป และล้มลงบนทางเดินนอกห้องอย่างงุนงงจากลูกเตะซึ่งไม่มีการเตือนล่วงหน้า
แน่นอนว่าคนเตะคือเย่เฟิง
เขาไม่สนใจฟังเื่ไร้สาระกับผู้ชายน่าขยะแขยงเช่นนี้ จึงจัดการจบปัญหาอย่างรวดเร็ว!
“ก็แค่แมลงวันเกะกะลูกตา เซียวเยว่ เธอคงไม่ว่าอะไรฉันหรอกนะ?” เย่เฟิงอมยิ้ม
จากเื่ที่เซียวเยว่เพิ่งเล่าให้ฟัง เขารู้ว่าเธอรังเกียจจ้าวเหรินเจี๋ยถึงขีดสุดแล้ว และอยากกำจัดผู้ชายน่ารังเกียจคนนี้ น่าเสียดายที่ไม่อาจจัดการได้เสียที
ฝีมือเย่เฟิงในตอนนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าวิธีป่าเถื่อนเช่นนี้สำหรับเซียวเยว่แล้วนับว่าโหดร้ายมาก!
“ไม่แน่นอน”
หญิงสาวเหลือบมองจ้าวเหรินเจี๋ยที่ถูกเย่เฟิงเตะออกไปพร้อมกับความพึงพอใจปรากฏบนใบหน้า การมากับเย่เฟิงช่างดีจริงๆ ไม่ว่าใครก็ไม่อาจทำร้ายคนรอบตัวเขาได้เลย...
ถ้าเซียวเยว่ไม่ใช่ผู้หญิง เธอคงเตะผู้ชายน่าขยะแขยงอย่างจ้าวเหรินเจี๋ยไปดาวอังคารด้วยตัวเองไปแล้ว ยังจะต้องถึงมือเย่เฟิงหรือ?
“งั้นก็ดีเลย”
เย่เฟิงยิ้มพร้อมพยักหน้า
เมื่อเซียวฉี่เห็นเหตุการณ์นี้ก็ประหลาดใจเล็กน้อย เธอรู้ว่านิสัยของเย่เฟิงแข็งกร้าว และคุ้นเคยกับการแก้ปัญหาด้วยการใช้กำลัง แต่ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะตัดสินใจลงมือง่ายดายเช่นนี้ กล่าวอีกนัยคือจ้าวเหรินเจี๋ยเป็ ‘แฟนหนุ่ม’ ของเซียวเยว่ เย่เฟิงไม่ถามอะไรก็ลงมือทันที เื่นี้มันดูเกินไปหน่อย... แต่เมื่อมองเซียวเยว่และเย่เฟิง ใบหน้าทั้งคู่กลับปรากฏรอยยิ้มสุขใจจนเธออดใจสั่นไม่ได้ สองคนนี้คงไม่ดื่มเหล้าแล้วชอบพอกันหรอกใช่ไหม?
“อึก...”
จ้าวเหรินเจี๋ยถูกเย่เฟิงเตะ ส่งเสียงครวญครางอยู่ตรงทางเดินนอกห้อง ไม่นานนักก็เป็จุดสนใจของพนักงานและคนอื่นๆ ในภัตตาคาร
“ขอโทษนะครับ ผมคิดว่าเขาคงไม่ทันระวังสะดุดล้ม รีบโทรหนึ่งสองศูนย์ เรียกรถฉุกเฉินเร็วเถอะครับ”
เมื่อเห็นสายตาสงสัยและประหลาดใจจากด้านนอก เย่เฟิงก็เอ่ยเสียงเรียบ
ลูกเตะของเขาไม่ใช่เพียงการเตะธรรมดาเท่านั้น แต่ยังใช้พลังชี่เพื่อปิดกั้นเส้นลมปราณต่างๆ ในร่างกายของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ความสามารถในการได้ยิน การมองเห็น ฯลฯ ลดลงอย่างมากจะได้ไม่เป็อุปสรรคต่อเขา
“เอ๊ะ นั่นไม่ใช่จ้าวเหรินเจี๋ยเหรอ?”
ทันใดนั้นน้ำเสียงน่าฟังของผู้หญิงก็ดังมาจากที่ไม่ไกล ทำให้สีหน้าของเซียวฉี่และเซียวเยว่เปลี่ยนไปทันที
เย่เฟิงสังเกตเห็นสีหน้าของสองสาวจึงกวาดจิตหยั่งรู้ออกไป ทว่ากลับพบหญิงสาวสวยคนหนึ่งสะพายกระเป๋าแบรนด์เนมเดินเข้ามาภายในภัตตาคารจึงทันได้เห็นจ้าวเหรินเจี๋ยที่ถูกเตะกระเด็นออกมาตรงโถงทางเดิน เธอจึงแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา
เธอเป็ใครกัน?
เย่เฟิงใช้จิตหยั่งรู้ตรวจสอบหญิงสาวคนนั้น และพบว่าเธอสวมกำไลลูกประคำเส้นหนึ่งและต่างหูทรงกลมสีเงินขนาดใหญ่สองข้าง มองแวบแรกก็บอกได้เลยว่าเธอต้องมีพื้นฐานครอบครัวที่ดีแน่นอน เมื่อพิจารณารูปลักษณ์ของเธอแล้ว ทำไมเธอถึงดูคล้ายเซียวเยว่และเซียวฉี่?
“เสียงของเซียวลี่ลี่นี่ เธอมาที่นี่ได้ยังไง?”
คิ้วสีดำของเซียวเยว่ขมวดเล็กน้อย ขณะที่สงสัยก็อธิบายกับเย่เฟิงว่าผู้หญิงคนนี้เป็ใครมาจากไหน
เซียวลี่ลี่เป็ลูกพี่ลูกน้องของเซียวเยว่และเซียวฉี่ เธอเป็ลูกสาวคนเดียวของเซียวเต๋อเจิ้ง ปีนี้เพิ่งจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย กำลังอยู่ในวัยดอกไม้แรกแย้ม
การปรากฏตัวของเซียวลี่ลี่ตอนนี้ทำให้รู้ได้ว่ามันไม่ใช่เื่บังเอิญ เพราะภัตตาคารอาหารจีนในวันธรรมดามีคนไม่มากนัก ยิ่งกว่านั้นการที่จ้าวเหรินเจี๋ยและเซียวลี่ลี่ต่างก็มาที่นี่ในเวลาเดียวกันไม่ใช่เื่บังเอิญแน่นอน
ถ้าหากจงใจ แล้วจุดประสงค์ของอีกฝ่ายคืออะไร?
“ขอทางหน่อยค่ะ”
ในไม่ช้าเซียวลี่ลี่ก็สะพายกระเป๋าแบรนด์ดังมาถึงประตูห้องส่วนตัว แต่เมื่อเห็นจ้าวเหรินเจี๋ยนอนน้ำลายฟูมปากอยู่ก็ใเล็กน้อย เกิดอะไรขึ้น?
เธอหันไปมองรอบๆ และมองเข้าไปในห้องส่วนตัวก็เห็นเซียวเยว่ เซียวฉี่ และชายหนุ่มเสื้อเชิ้ตดำอีกคนนั่งอยู่ด้วยกันกำลังมองออกมาข้างนอกด้วยความสนใจ
“คุณลูกค้าทั้งสามท่านไม่ต้องออกมาก็ได้นะคะ อีกเดี๋ยวตำรวจกับคนจากโรงพยาบาลก็จะมาแล้ว...”
ผู้จัดการหญิงของภัตตาคารพูดเป็ต่อยหอย แต่ทั้งสามคนในห้องส่วนตัวไม่สนใจคำพูดนั้นเลย
เซียวลี่ลี่อ้อมผู้จัดการหญิงก่อนก้าวเข้ามาในห้องด้วยรองเท้าส้นสูง เธอเหลือบมองเย่เฟิงซึ่งนั่งอยู่ตรงกลางเงียบๆ จากนั้นก็มองเซียวเยว่ที่อยู่ด้านข้างด้วยท่าทางยโส “นี่พี่ สามีของพี่ถูกทำร้ายนะ ทำไมถึงยังมองอย่างสบายใจได้อยู่ล่ะ?”
ประโยคดังกล่าวเหมือนกับการกดะเิถังดินปืน เซียวเยว่พลันลุกขึ้นชี้หน้าเซียวลี่ลี่ ก่อนก่นด่าอีกฝ่าย “ใครคือสามีฉัน? แกพูดมาให้ชัดๆ!”
คนที่เธอเกลียดที่สุดในชีวิตคือจ้าวเหรินเจี๋ย เซียวลี่ลี่กลับพูดว่าอีกฝ่ายเป็สามีของเธอ นี่มัน้ายั่วโมโหเธอชัดๆ
“จำเป็ต้องพูดอะไรให้ชัดเจนอีกหรือไง?” เครื่องประดับของเซียวลี่ลี่เปล่งประกายขณะพูด เธอหันไปมองเย่เฟิงที่อยู่ด้านข้าง “รูปหล่อ พ่อของฉันชวนนายไปกินอาหารด้วย นายไปด้วยกันไหม ทำไมถึงมากับญาติผู้พี่ของฉันได้? อย่ามองแค่ความสวยของเธอนะ จริงๆ แล้วเธอเป็เพียงหญิงตกอับเท่านั้นแหละ...”
เย่เฟิงได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็ไม่ต้องรอให้เซียวเยว่ขาดสติจนทำอะไรบ้าๆ เขาหรี่ตามอง จากประโยคนี้เอง เขาจึงเข้าใจจุดประสงค์ของฝ่ายตรงข้ามได้ทันที
จ้าวเหรินเจี๋ยคงถูกเซียวเต๋อเจิ้งใช้เป็เครื่องมือ ให้เซียวลี่ลี่อาศัยเขาเพื่อโจมตีให้เซียวเยว่เสียชื่อเสียง และถือโอกาสนี้ชวนเย่เฟิงไปกินอาหารค่ำด้วยกัน เย่เฟิงไม่รู้ว่าเป้าหมายคืออะไรและไม่คิดอยากรู้ด้วย เขารู้แค่อีกฝ่ายทำผิดพลาดอย่างแรงแล้ว!
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้