บทที่ 8:พรานนักล่า
ห่างไกลจากแสงแดดอันอบอุ่นของคาซัคสถาน... ในใจกลางกรุงมอสโคว ภายในอาคารที่ดูทึมทึบและไร้หน้าต่างแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็ที่ตั้งของหน่วยงานความมั่นคงแห่งชาติ (FSB) บรรยากาศนั้นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง
ภายในห้องประชุมที่บุผนังเก็บเสียง แสงไฟฟลูออเรสเซนต์สีขาวนวลส่องสว่างจนแสบตา บนโต๊ะประชุมไม้มะฮอกกานีสีเข้มขัดมันสะท้อนเงาของชายสองคน
คนหนึ่งคือ พันตรี อิกอร์ ออร์ลอฟ ชายวัยกลางคนที่เกือบจะห้าสิบ ใบหน้าเรียบเฉยจนอ่านอารมณ์ไม่ออก เขานั่งนิ่งอยู่ที่หัวโต๊ะ นิ้วมือประสานกันวางอยู่ตรงหน้าอย่างเป็ระเบียบ เขามองดูหน้าจอขนาดใหญ่ที่ยังคงว่างเปล่าด้วยสายตาที่เ็า
อีกคนคือ ร้อยโท ดิมิทรี วาซิลเยฟ นักวิเคราะห์หนุ่มไฟแรง เขากำลังยืนอยู่ข้างจอ เตรียมนำเสนอรายงานประจำสัปดาห์ด้วยท่าทีที่กระตือรือร้นแต่แฝงไว้ด้วยความประหม่า การนำเสนอต่อหน้าพันตรีออร์ลอฟโดยตรงเปรียบเสมือนการเดินบนลวดเส้นบางๆ
"เริ่มได้เลย ร้อยโท" ออร์ลอฟเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทำลายความเงียบอันน่าอึดอัด
"ครับท่าน" ดิมิทรีสูดหายใจเข้าลึก กดรีโมทในมือ หน้าจอขนาดใหญ่สว่างวาบขึ้น แสดงกราฟและตัวเลขที่ซับซ้อน
"รายงานสรุปผลการปฏิบัติงานประจำสัปดาห์ จากด่านตรวจคนเข้าเมืองขาออก... โดยรวมแล้ว จำนวนผู้โดยสารขาออกยังคงเป็ไปตามที่คาดการณ์ไว้หลังจากการบังคับใช้มาตรการคุมเข้มฉบับใหม่"ดิมิทรีเริ่มรายงานด้วยน้ำเสียงที่เป็ทางการ "จำนวนผู้โดยสารขาออกโดยรวมลดลง 18%... จำนวนคำร้องขอเดินทางที่ถูกปฏิเสธเพิ่มขึ้น 45%... ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมครับ"
พันตรีออร์ลอฟยังคงนิ่งเฉย "ข้ามไปที่ส่วนของ ความผิดปกติได้เลย ร้อยโท ผมไม่สนใจตัวเลขที่เรารู้อยู่แล้ว"
"ครับท่าน" ดิมิทรีรีบกดรีโมทข้ามไปหลายสไลด์ จนกระทั่งถึงหน้าที่มีหัวข้อว่า "รูปแบบการเดินทางที่น่าสงสัย (Suspicious Travel Patterns) "
"จากข้อมูลดิบที่เราได้รับจากทุกจุดตรวจขาออกหลัก... โดโมเดโดโว, เชเรเมเตียโว และวานูโคโว... ระบบวิเคราะห์ข้อมูลของเราได้ตรวจพบความผิดปกติที่น่าสนใจใน่เจ็ดวันที่ผ่านมาครับ"
เขาชี้เลเซอร์สีแดงไปยังกราฟแท่งที่พุ่งสูงขึ้นอย่างผิดปกติในช่องข้อมูลหนึ่ง "เราพบการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของพลเมืองหญิง สัญชาติรัสเซีย อายุระหว่าง 18 ถึง 40 ปี ที่เดินทางออกนอกประเทศเพียงลำพัง หรือในกลุ่มขนาดเล็กที่ไม่ใช่ลักษณะครอบครัวครับ"
ออร์ลอฟเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เป็สัญญาณแรกที่แสดงว่าเขาเริ่มสนใจ "ตัวเลข"
"ในสัปดาห์ที่ผ่านมา" ดิมิทรีพูดต่อ "เราบันทึกจำนวนผู้หญิงที่เข้าข่ายลักษณะดังกล่าวได้ถึง 192 คนครับ"
เกือบสองร้อยคน...
"เกือบร้อยเก้าสิบสามคน" ดิมิทรีรีบแก้ไขตัวเลขให้แม่นยำที่สุด "ซึ่งเป็ตัวเลขที่สูงกว่าค่าเฉลี่ยปกติถึงสามเท่า แม้ว่าจะอยู่ภายใต้มาตรการคุมเข้มก็ตาม"
"และจุดหมายปลายทาง?" ออร์ลอฟถาม
"นั่นคือส่วนที่น่าสนใจที่สุดครับท่าน" ดิมิทรีเปลี่ยนสไลด์ แสดงแผนที่โลกที่มีลูกศรชี้ไปหลายทิศทาง "จุดหมายปลายทางที่ระบุไว้ในเอกสารมีความหลากหลาย แต่จุดหมายปลายทางที่แท้จริง (Final Destination) กลับมีรูปแบบที่ชัดเจน... ส่วนใหญ่คือเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ครับ โดยมีประเทศไทยเป็เป้าหมายหลัก"
เขาซูมเข้าไปที่แผนที่บริเวณเอเชียกลาง "แต่สิ่งที่น่าสังเกตคือ เกือบ 70% ของตัวเลขนี้ ไม่ได้บินตรงไปยังจุดหมายปลายทาง แต่เลือกใช้เส้นทางผ่านประเทศเพื่อนบ้านในกลุ่ม CIS โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คาซัคสถาน และ อาร์เมเนีย"
ความเงียบเข้าครอบงำห้องประชุมอีกครั้ง ออร์ลอฟจ้องมองแผนที่ เขากำลังประมวลผลข้อมูลในหัว ข้อมูลดิบที่ไร้ความรู้สึกเหล่านี้กำลังบอกเล่าเื่ราวที่น่ากังวล
"วัตถุประสงค์ในการเดินทางที่แจ้งไว้ล่ะ?" ออร์ลอฟถามต่อ
"กระจายกันไปครับท่าน" ดิมิทรีตอบอย่างฉะฉาน "ส่วนใหญ่แจ้งว่า ท่องเที่ยว ซึ่งเป็เื่ปกติ แต่ส่วนที่เพิ่มขึ้นมาคือการอ้างเหตุผลด้านการศึกษา เช่น สัมมนาหลักสูตรระยะสั้น หรือการเยี่ยมญาติ... เ้าหน้าที่ภาคพื้นดินได้รายงานว่าเอกสารประกอบดู ผิวเผินแต่ก็สมบูรณ์พอที่จะไม่สามารถปฏิเสธได้ในทันที...แต่ก็เราได้ปฏิเสธกลุ่มที่น่าสงสัยไปแล้วหลายกลุ่ม แต่ก็เป็ที่ชัดเจนว่ามีอีกหลายคนที่หลุดรอดไปได้"
พันตรีออร์ลอฟเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาเคาะเบาๆ ลงบนโต๊ะเป็จังหวะ "นี่ไม่ใช่การเดินทางแบบสุ่ม" เขาพูดกับตัวเองเบาๆ "แต่มันคือการอพยพที่มีการวางแผน"
เขาหันไปมองหน้าดิมิทรี แววตาคมกริบ "ร้อยโท... ตัวเลข 192 คนนี้ไม่ใช่แค่สถิติ แต่มันคือการรั่วไหล มันคือการท้าทายอำนาจรัฐ และที่แย่กว่านั้น มันคือการส่งสัญญาณให้คนอื่นๆ อีกนับพันนับหมื่นเห็นว่า... มันทำได้"
"ท่านหมายความว่า..."
"หมายความว่ามีคนกำลังแบ่งปันข้อมูล" ออร์ลอฟตัดบท "มีคนกำลังสอนพวกเธอถึงวิธีโกหก วิธีปลอมแปลงเอกสาร วิธีการเดินทางอ้อมเพื่อหลบเลี่ยงการตรวจจับ... พวกกลุ่มแชทลับในเทเลแกรมพวกนั้นใช่ไหม?"
"เอ่อ... ครับท่าน เรากำลังติดตามกลุ่มเ่าั้อยู่ แต่การเจาะเข้าไปในกลุ่มปิดที่เข้ารหัสเป็ไปได้ยากมาก..."
"ผมไม่สนใจว่ามันจะยากแค่ไหน!" ออร์ลอฟตบโต๊ะเบาๆ แต่น้ำหนักของมันทำให้ดิมิทรีสะดุ้ง "ผมไม่้ารายงานว่ามีคนหนีไปกี่คนอีกแล้ว ผม้ารู้ว่า ใคร กำลังหนี และ ใคร อยู่เื้ั"
เขาลุกขึ้นยืน เดินไปที่หน้าต่างทึบที่มองไม่เห็นอะไรนอกจากกำแพงตึกฝั่งตรงข้าม "ส่งคำสั่งไปยังหน่วยงานของเราในต่างประเทศ... โดยเฉพาะที่ อัลมาตี... เยเรวาน... และกรุงเทพฯ"
"ให้พวกเขาระมัดระวังเป็พิเศษ" ออร์ลอฟกล่าวต่อ "จับตาดูการรวมกลุ่มของพลเมืองของเราที่เพิ่งเดินทางไปถึง... รวบรวมรายชื่อ ให้ความร่วมมือกับทางการท้องถิ่นเพื่อ ตรวจสอบ สถานะวีซ่าของพวกเขา"
เขาหันกลับมาเผชิญหน้ากับดิมิทรี "เราต้องส่งข้อความกลับไปให้ชัดเจน... ว่าไม่ว่าพวกเธอจะหนีไปไกลแค่ไหน แม้แต่ใน์เขตร้อนที่พวกเธอใฝ่ฝัน... รัสเซียก็มีอ้อมแขนที่ยาวพอจะดึงพวกเธอกลับมาสู่อ้อมกอดของมาตุภูมิได้เสมอ"
