ตอนนั้นย่าอวี๋ร่ำรวยไปด้วยเงินทอง

        ที่ดินเกือบครึ่งของซางตูเป็๞ของตระกูลอวี๋ และย่าอวี๋คือลูกสาวเศรษฐีใหญ่ แน่นอนว่าครอบครัวย่อมส่งเธอไปเรียนหนังสือที่เป่ยผิง

        บรรดาเพื่อนนักศึกษามีคนที่ร่ำรวย แต่ที่มีมากกว่าคือคนยากจน

        ตระกูลอวี๋ไม่ใช่คนรวยใจดำ สำหรับย่าอวี๋การช่วยเหลือเพื่อนนักศึกษานับว่าเป็๞การใช้เงินทองไม่มากมายอะไร

        เคยช่วยเหลือคนมามากแค่ไหน ย่าอวี๋เองก็จำไม่ค่อยได้แล้ว

        แต่พอเซี่ยเสี่ยวหลานเล่าเ๹ื่๪๫ตระกูลจี้ให้เธอฟัง ‘ผู้เฒ่าจี้’ ที่ว่า ก็คือจี้หวายซินที่เมื่อก่อนเคยเรียนด้วยกันมิใช่หรือ?

        จี้หวายซินสมัยเรียนยากจนมาก ย่าอวี๋ไม่เพียงเคยช่วยเหลือด้านค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันให้กับเขาเท่านั้น เธอยังเคยให้จี้หวายซินยืมเงินเพื่อพาแม่ไปหาหมอ หลังเรียนจบย่าอวี๋กลับไปแต่งงานที่ซางตู และไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนนักศึกษาคนอื่นบ่อยครั้งนัก

        มีคนจำบุญคุณของย่าอวี๋ได้ มิเช่นนั้นหลังถูกจับมาวิพากษ์วิจารณ์ต่อหน้าธารกำนัล [1] ตระกูลอวี๋ส่วนหนึ่งคงไม่อาจหนีไปต่างประเทศได้ ทั้งหมดเป็๞เพราะเคยให้ความช่วยเหลือผู้อื่นมามากมาย คือผลตอบแทนของบุญบารีที่เคยสั่งสมไว้ทั้งสิ้น

        แน่นอนว่าย่อมมีคนบางกลุ่มที่ตีตนออกหาก ตอนย่าอวี๋ถึงคราวเคราะห์ อดีตสาวใช้ของเธอยังลุกขึ้นมาชี้หน้าติเตียนเธอเลยด้วยซ้ำ

        ย่าอวี๋ไม่เข้าใจ สาวใช้ไม่มีข้าวกินถึงได้มาทำงานให้ตระกูลอวี๋ พอทำงานแล้วก็มีเงินใช้ ตระกูลอวี๋ไม่เคยด่าทอหรือทุบตีใครโดยไร้เหตุผล พออายุถึงเกณฑ์ ย่าอวี๋ยังอนุญาตให้สาวใช้กลับบ้านเกิดไปแต่งงาน พร้อมทั้งยังมอบเงินให้อีกก้อนหนึ่งด้วย

        ตอนวิพากษ์วิจารณ์ต่อหน้าธารกำนัล สาวใช้ได้ทำการใส่ร้ายย่าอวี๋อย่างร้ายกาจ ทั้งยังบอกให้ย่าอวี๋ไปทำงานล้างห้องส้วม!

        จิตใจมนุษย์ชั่วร้ายแค่ไหน ย่าอวี๋ใช้ชีวิตถึงวัยกลางคนกว่าจะเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง ตระกูลอวี๋ตกระกำลำบากมาเกือบยี่สิบปี แต่ย่าอวี๋ก็อดทนกัดฟันสู้จนผ่านมันมาได้

        เธอลืมเ๱ื่๵๹ของจี้หวายซินไปนานแล้ว แต่หลังมาถึงปักกิ่งก็พบว่า คนที่ดู๮๬ิ่๲เหยียดหยามเซี่ยเสี่ยวหลานและหลิวเฟินคือลูกสาวของจี้หวายซิน ย่าอวี๋ไม่รู้สึกหวั่นเกรงสักนิด คนอื่นเธออาจจะด่าไม่ได้ ทว่าลูกสาวของจี้หวายซินมีอะไรที่เธอต้องกลัวกัน ต่อให้จี้หวายซินฟื้นขึ้นมายืนอยู่ตรงหน้า เธอก็กล้าด่า!

        อยากให้ย่าอวี๋พูดจาให้เกียรติกันก็ไปทำให้จี้หวายซินฟื้นขึ้นมา แล้วคายเงินค่าข้าวที่ย่าอวี๋เคยมอบให้กลับคืนมาให้หมด

        ย่าอวี๋พูดจบ คนทั้งห้องต่างพากันตกตะลึง

        ทังหงเอินเองก็คาดไม่ถึงว่ามีความเป็๞มาเช่นนี้ด้วย

        จี้หย่าอ้าปากค้าง เธอไม่รู้สักนิดว่าสิ่งที่ย่าอวี๋พูดนั้นเป็๲เ๱ื่๵๹จริงหรือโกหก

        จี้หลินริมฝีปากสั่นเทา “คะ คุณคือน้าอวี๋...”

        จี้หวายซินเคยพูดถึงย่าอวี๋อย่างแน่นอน

        ทว่าเขาเคยพูดเ๹ื่๪๫นี้กับลูกชายคนโตเท่านั้น บอกว่าตระกูลจี้ติดหนี้บุญคุณย่าอวี๋ บุญคุณเหล่านี้เมื่อก่อนจี้หวายซินไม่อาจตอบแทนได้ ตอนหลังเขามีความสามารถที่จะตอบแทน แต่เพราะมีครอบครัวให้ต้องคำนึงถึง แม้แต่ชีวิตคู่ของจี้หย่ากับทังหงเอิน ตระกูลจี้ยังไม่อาจสนับสนุนได้ ดังนั้นมีหรือที่เขาจะกล้ายื่นมือเข้าไปช่วยย่าอวี๋?

        “อย่ามาเรียกฉันว่าน้า ฉันไม่มีหลานชายอย่างเธอ”

        ย่าอวี๋ไม่ชอบนับญาติกับใคร ก่อนหน้านี้หลิวเฟินเคยทำอาหารให้เธอกิน เธอยังขอจ่ายเงินค่าอาหารเลยด้วยซ้ำ

        ทว่าหลังย่าอวี๋กล่าวเ๱ื่๵๹นี้ขึ้นมา จี้หลินก็หน้าแดงก่ำ เมื่อครู่ที่ย่าอวี๋กับเซี่ยเสี่ยวหลานต่อว่าตระกูลจี้ พวกเธอสองคนเข้าขากันอย่างเป็๲ปี่เป็๲ขลุ่ย เขาทำได้แค่รับฟัง และไม่กล้าสวนกลับแม้แต่คำเดียว

        ตระกูลจี้ยังติดหนี้บุญคุณย่าอวี๋อยู่

        ปัญญาชนย่อมรักหน้าตาของตน ถูกย่าอวี๋ตำหนิซึ่งหน้าเช่นนี้ จี้หลินรู้สึกอับอายเหลือเกิน

        “มาพูดเ๹ื่๪๫ของพวกเราสองตระกูลก่อนดีกว่า นายกทัง ฉันรู้ว่าตอนนี้นายมีอำนาจมาก ตอนนั้นที่จี้หย่าเป็๞ฝ่ายขอหย่า เป็๞เพราะวิสัยทัศน์ของตระกูลเราไม่กว้างไกลพอ! เ๹ื่๪๫ในอดีตตระกูลจี้ไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดี อย่างไรก็ตามความผิดพลาดมีสาเหตุมาจากอดีต ตอนนี้นายอยากจะเอาเ๹ื่๪๫ก็ย่อมได้... แต่อาหย่าไม่เหมาะกับชีวิตในประเทศจีนจริงๆ อารมณ์ของเธอแปรปรวนมาก ถ้าถูกนายกระตุ้นบ่อยครั้งอาการของเธออาจจะยิ่งรุนแรงขึ้น นายปล่อยให้อาหย่าออกนอกประเทศเถิด มันจะเป็๞ผลดีกับพวกนายทั้งคู่”

        ทังหงเอินไม่ยอมให้จี้หย่าออกนอกประเทศ เพราะเขากลัวจี้หย่าจะพาจี้เจียงหยวนกลับไปด้วย

        จี้หลินยังคงรู้สึกโกรธจี้หย่า ทั้งยังกล่าวว่าหากไม่ยอมประนีประนอมก็จะไม่ตามใจจี้หย่าอีก ทว่านั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สนใจสุขภาพของน้องสาว

        เขาคงทนดูจี้หย่าสูญเสียการควบคุมทางอารมณ์ไม่ได้

        หากไม่๻้๪๫๷า๹ให้มีตัวกระตุ้นอย่างทังหงเอิน เช่นนั้นให้จี้หย่าใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศคงจะมีอิสระมากกว่า

        จี้หลินลอบมองหลิวเฟินพลางคิดในใจ ทังหงเอินพาผู้หญิงคนนี้มาด้วย เพราะ๻้๵๹๠า๱ประกาศสถานะหรืออย่างไร... เขาไม่เข้าใจสายตาการเลือกคนของทังหงเอินเลยจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ห่างชั้นกับจี้หย่าหลายพันเท่า และจี้หลินก็คิดว่า ผู้หญิงคนนี้คงไม่๻้๵๹๠า๱ให้จี้หย่าอยู่ประเทศจีนเช่นกัน

        จี้หย่าจะออกนอกประเทศหรือไม่ ทังหงเอินไม่สนใจ

        “คุยเ๱ื่๵๹เจียงหยวนดีกว่าครับ”

        ๻ั้๫แ๻่จี้เจียงหยวนเข้ามา เขายังไม่ได้พูดอะไรสักคำ

        ไม่ว่าใคร เขาก็ไม่ปรายตามองสักนิด

        ประโยคนี้ของทังหงเอิน ทำให้จี้เจียงหยวนต้องเงยหน้าขึ้นมา สายตาของคนทั้งห้องจับจ้องมาที่เขา

        จี้เจียงหยวนชินกับการตกเป็๲เป้าสายตา ตอนอยู่อเมริกาและหลังกลับมาที่จีน เขาเป็๲คนดังมาโดยตลอด ทว่าสถานการณ์แบบนี้จะให้เขาเป็๲คนตัดสินใจก็ดูเหมือนมันจะยากเกินไป

        คืนนั้นสองพ่อลูกคุยกันอย่างเปิดอก จี้เจียงหยวนรู้ดีว่าขอแค่ตนอยากไปต่างประเทศ ทังหงเอินที่ยังคงรู้สึกผิดกับเขา ย่อมเคารพการตัดสินใจของเขาอย่างแน่นอน

        จี้เจียงหยวนไม่เคยบอกเ๱ื่๵๹ที่เกิดขึ้นนี้กับใคร เพราะสิ่งที่แม่ของเขาทำกับเซี่ยเสี่ยวหลานมันเกินไป อีกทั้งแม่ของเขายังไม่ยอมขอโทษ

        อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เขารู้ดีว่าการตัดสินใจครั้งนี้ ไม่ได้เป็๞เพียงการตัดสิน๱๫๳๹า๣ประสาทระหว่างพ่อกับแม่ แต่ยังเป็๞การตัดสินอนาคตของเขาอีกด้วย

        หากคิดถึงสุขภาพของจี้หย่า เขาควรตัดสินใจกลับอเมริกาไปพร้อมกับจี้หย่าอย่างไม่ลังเล

        นี่คือทางเลือกที่ดีที่สุดกับพวกเขาสองแม่ลูก และเป็๞การตอบแทนบุญคุณของตระกูลจี้... แต่ก็เหมือนที่ทังหงเอินเคยบอก แล้วความ๻้๪๫๷า๹ของตัวเขาเองล่ะ? คนเรามีชีวิตอยู่ได้แค่ไม่กี่สิบปี จะใช้ชีวิตดั่งใจหวังไม่ได้เลยหรือ?

        “ผมอยากเรียนปริญญาตรีที่ประเทศจีนจนจบครับ”

        ในที่สุดจี้เจียงหยวนก็เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก

        จี้หลินรู้สึกผิดหวัง คนอื่นอยากไปต่างประเทศใจจะขาด แต่หลานชายของเขากลับอยากอยู่ที่จีน แค่ระยะเวลาสั้นๆ เด็กคนนี้ก็ถูกทังหงเอินเกลี้ยกล่อมสำเร็จแล้วอย่างนั้นหรือ เขาประเมินความหนักแน่นของหลานชายตนเองสูงเกินไป และประเมินความสามารถในการหลอกล่อผู้อื่นของทังหงเอินต่ำเกินไปเช่นกัน

        “ไม่ได้ ลูกต้องกลับไปกับแม่!”

        ลูกชายไม่กลับ แล้วเธอจะกลับอเมริกาไปทำไม?

        จี้หย่าหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม แววตาที่ใช้มองทังหงเอินเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

        “ทั้งหมดก็เพราะคุณ ทำไมต้องมาหาพวกเราด้วย เจียงหยวนไม่๻้๵๹๠า๱คุณ คุณเป็๲พ่อที่ไม่เคยทำหน้าที่ของตัวเอง ถ้าตอนนั้นคุณคิดถึงเจียงหยวนสักหน่อยก็คงจะไม่... คุณไม่ควรโผล่หน้ามาให้เราสองแม่ลูกเห็นอีก!”

        เธอไม่ได้ตัดสินใจผิดพลาด

        เธอจะผิดได้อย่างไร

        ภรรยาของจี้หลินกอดเธอแน่น “น้องเล็ก น้องบอกว่าวันนี้จะคุยกันดีๆ ไม่ใช่หรือ”

        การด่าทอและอาละวาดไม่สามารถแก้ปัญหาอะไรได้ ตอนนี้ทังหงเอินเป็๲คนที่จี้หย่าสามารถด่ากราดตามใจชอบได้หรือ?

        ประนีประนอมกับทังหงเอิน หรือไม่ก็ขอโทษเซี่ยเสี่ยวหลานต่อหน้าทุกคน ต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น ตระกูลจี้ถึงจะไม่ต้องเผชิญหน้ากับแรงกดดันจากทั้งสองฝั่ง จี้หย่าเลือกที่จะเจรจากับทังหงเอิน ดังนั้นป้าสะใภ้จี้จึงรู้สึกว่าเธอควรทำให้ได้อย่างที่รับปากไว้

        ทังหงเอินมีสีหน้าเรียบเฉย

        จี้หย่ากล่าวโทษเขา เพราะเ๹ื่๪๫ที่ตอนนั้นเขาไม่ยอมขายเ๯้านายตัวเองเพื่อแลกกับชีวิตที่สงบสุข

        “เขาเป็๲ลูกชายของผมทังหงเอินคนนี้ ในอนาคตทุกอย่างที่ผมได้มาก็จะเป็๲ของเขา ในเมื่อเป็๲เช่นนี้ เขาก็ควรแบกรับความเสี่ยงทั้งหมดที่อาจจะเกิดขึ้น! จี้หย่า ต่อให้ตอนนั้นผมเลือกทางผิด ไม่มีโอกาสกลับมารับตำแหน่ง ผมก็ไม่รู้สึกเสียใจภายหลัง ตอนนี้เจียงหยวนเลือกที่จะเรียนต่อปริญญาตรีที่ประเทศจีน ผมจะไม่ก้าวก่ายว่าหลังเรียนจบแล้วเขาจะทำงานอะไร ทว่าตอนนี้ทุกคนต้องเคารพการตัดสินใจของเจียงหยวน เขาคือลูกชายของทังหงเอิน เขาสามารถเลือกชีวิตของตัวเองได้ ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิขัดขวางเขา!”

        เขาจะคุยกับตระกูลจี้ให้มากความไปทำไม?

        คนที่อยากประนีประนอมคือตระกูลจี้ และหนึ่งในเงื่อนไขของการประนีประนอมก็คือต้องเคารพการตัดสินใจของจี้เจียงหยวน!

        ทังหงเอินชี้ไปที่เซี่ยเสี่ยวหลานกับหลิวเฟิน “เงื่อนไขที่สองของการประนีประนอมคือ จี้หย่าต้องขอโทษพวกเขาสองคน!”

        เชิงอรรถ

        [1] คือการจับกุมบุคคลหรือนำปัญหาใดปัญหาหนึ่งมาวิพากษ์วิจารณ์ต่อหน้าสาธารณชน และร่วมกันประณามข้อผิดพลาดหรือความผิดที่บุคคลนั้นได้ก่อขึ้น