ฉันออกกำลังกายก่อนนอนในขณะเดียวกันก็คุยกับโยตะไปด้วย น้ำดื่มที่เขารินให้เมื่อตอนเย็นยังคงวางอยู่บนโต๊ะแถมยังช่วยให้ฉันคลายเหนื่อยได้เล็กน้อย

       หลังจากทาครีมเสร็จฉันก็เริ่มกินยาปรับประจำเดือน เดิมทีฉันก็ไม่อยากให้ประจำเดือนมารบกวนตารางงานอยู่แล้ว

       แม้จะเป็๲เหตุผลที่ทำให้ฉันมีเซ็กซ์โดยไม่ป้องกันได้อย่างสบายใจ แต่ฉันก็ไม่ได้พูดถึงเ๱ื่๵๹นี้กับโยตะเพราะรู้สึกว่ามันไม่จำเป็๲

       ถึงอย่างไรการปล่อยในจะได้หรือไม่ได้ก็ขึ้นอยู่กับการตกลงของทั้งสองฝ่าย มีเหตุผลอะไร? ทำไมถึงทำได้? ส่วนเ๱ื่๵๹นั้นไม่ใช่เ๱ื่๵๹ที่สำคัญอะไรและไม่จำเป็๲ต้องบอกให้อีกฝ่ายรับรู้

       บางทีโยตะอาจเข้าใจความคิดของฉัน หรือบางทีเขาอาจไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับเ๱ื่๵๹นี้เลย แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ถามมากความหรือถามคำถามที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ

       หรือบางทีทั้งสองฝ่ายอาจจะอยากรักษาพื้นที่ไว้เพื่อความเป็๲ส่วนตัว ซึ่งโยตะก็ให้เกียรติฉันมากถึงได้ให้ฉันเลือกว่าจะรักษาความสัมพันธ์อันดีกับเขาต่อไปไหม?

       “โยตะ ฉันเสร็จแล้ว”

    “งั้นนอนเถอะ”

       หลังจากแน่ใจว่ากิจวัตรทุกอย่างที่ต้องทำในวันนี้เสร็จหมดแล้ว ฉันก็กอดตุ๊กตาที่เอามาด้วยพลางเอ่ยเรียกโยตะ

       ส่วนเขาก็ปิดโคมไฟตั้งโต๊ะแล้วลุกขึ้นยืน ทยอยปิดไฟนอกห้องนอนทีละดวงรวมถึงห้องว่างที่ปกติเขาไม่ค่อยได้ใช้

       หลังจากที่ฉันวางตุ๊กตาไว้บนเตียง ฉันก็มุดหัวเข้าไปในผ้าห่มของโยตะ

       แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้นอนบนเตียงของเขาและฉันก็ทำมาแล้วหลายท่วงท่าบนเตียงนี้ แต่การได้ค้างคืนที่นี่ก็ยังทำให้ฉันตื่นเต้นเล็กน้อยอยู่ดี

       “ทำไมจู่ ๆ นายถึงอยากนอนกับฉัน? แล้วทำไมถึงส่งเป็๲ข้อความหาฉันด้วยล่ะ?”

       “ใช่เหรอ?”

       เขาเปิดโคมไฟเล็กๆ บนโต๊ะกาแฟไว้ แล้วตามหลังฉันเข้ามานอนในผ้าห่ม

       เขาจงใจทำเป็๲ไม่รู้ไม่ชี้ แต่การแสดงออกบนใบหน้าเรียบนิ่งของเขากลับทำให้ฉันรู้สึกขำนิดหน่อย

       ไหนๆ เ๱ื่๵๹ก็เกิดขึ้นแล้ว ฉันก็ไม่อยากตามเอาความกับเขาหรอก

       เพียงแต่ว่าความสงสัยในใจฉันท้ายที่สุดก็ต้องคลี่คลาย

       ข้อสงสัยที่อยากถามเขามาตลอดจึงได้เอ่ยออกมาในเวลานี้

       “โยตะ...”

    “เธอทำอะไร?”

       ฉันมุดเข้าไปในผ้าห่มแล้วกระโจนขึ้นไปบนหน้าท้องของโยตะ

       จากนั้นก็อาศัยตอนที่โยตะยังงุนงงอยู่ดึงผ้าห่มออก ทำให้ใบหน้าของฉันโผล่ออกมาจากด้านในผ้านวม

       เหมือนฉากหนังสยองขวัญที่ฉันเพิ่งดูไปเมื่อ๰่๥๹เย็น ฉากที่ตัวประกอบหญิงในเ๱ื่๵๹ยกผ้าห่มขึ้นแล้วเห็นผีผู้หญิงจากนั้นเธอก็ถูกจับตัวไป

    “เฮ้ย…”

       “โยตะนายคงไม่ได้... ความจริงแล้วนายกลัวที่ดูหนังผีใช่ไหม?”

       โยตะแสดงสีหน้าคล้ายกับว่าถูกทำให้กลัวออกมา แม้เขาจะตำหนิการกระทำของฉันก็ไม่ทันแล้ว

       ฉันรู้ว่าตัวเองทำให้เขากลัว จึงรีบเข้าไปกอดเขาไว้แน่น พยายามทำให้เขารู้สึกสบายใจ

       “ที่เรียกฉันมานอนด้วยก็เพราะเ๱ื่๵๹นี้ใช่ไหม?”

       “หยุดพล่ามได้แล้ว”

       “แหะๆ จริงๆ เลย ถ้านายกลัวก็บอกแต่แรกสิ ฉันคงไม่บังคับให้นายดูด้วยหรอกน่า”

       ฉันเข้าใจว่าเขาเป็๲พวกอวดเก่ง แต่เพื่อรักษาหน้าของตัวเองไว้เขาถึงกับยืนกรานที่จะดูหนังให้จบทั้งเ๱ื่๵๹

       ระหว่างนั้นก็ยังยอมทำตามคำพูดออดอ้อนของฉันทั้งหมดอีก เมื่อมองย้อนกลับไปก็พบว่าเขาคนนีช่างน่ารักเกินไปจริงๆ

       “โยตะไม่กล้าพูดเพราะกลัวฉันจะหัวเราะเยาะเหรอ?”

       “หยุดถามได้แล้ว”

       “โอเค ฉันไม่ถามแล้ว แค่อยากบอกนายว่าฉันก็กลัวเหมือนกัน... เพราะงั้นฉันไม่หัวเราะเยาะนายหรอก”

       เวลานี้ฉันรู้ว่าตัวเองต้องพูดโกหกนิดหน่อย

       แต่นี่ถือเป็๲การปลอบใจเล็กๆ น้อยๆ ที่ฉันมอบให้โยตะ เพื่อทำให้เขาสบายใจจากความรู้สึกกลัวมากขึ้น

       อีกเหตุผลหนึ่งก็คือฉันเป็๲บุคคลสาธารณะซึ่งนับว่าเป็๲ผู้ใหญ่แล้ว ต่างจากโยตะที่ยังถือว่าเป็๲เด็กอยู่

       และการไว้หน้าเด็กก็เป็๲สัญญาณของการโตเป็๲ผู้ใหญ่เช่นกัน

       “จริงๆ แล้วฉันก็กลัวจนนอนไม่หลับ ยังดีที่โยตะให้ฉันมานอนด้วย”

       ฉันขยับตัวเข้าไปนอนบนแขนของโยตะ ขดตัวเล็กน้อยแล้วหันไปมองเขา

       ฉันแสดงท่าทีออดอ้อนเพราะอยากทำให้เขารู้สึกว่าฉันเองก็กลัว

       “ในทางกลับกันฉันอยากขอบคุณโยตะนะ มีคนนอนเป็๲เพื่อนแบบนี้… คืนนี้ฉันคงจะนอนหลับสบายแน่เลย”

    “ใช่เหรอ?”

       “อืม เพราะงั้นโยตะจะนอนกอดฉันก็ได้นะ”

       หลังจากได้ยินคำอนุญาต โยตะก็โน้มตัวมากอดฉันไว้

       อ้อมแขนกว้างใหญ่ของเขาโอบรอบตัวฉันทันที กลิ่นหอมอ่อนๆ หลังอาบน้ำที่ลอยกระทบจมูกของฉันช่วยกระตุ้นให้รู้สึกง่วงนอนอย่างมาก

       “โยตะ... พรุ่งนี้ต้องตื่นกี่โมง?”

    “แปดโมง”

       “อ่า... เจ็ดโมงฉันก็ต้องตื่นแล้ว... คงต้องออกจากบ้าน… เร็วกว่านายนะ”

       คำพูดของฉันกลายเป็๲เสียงพึมพำและฉันยังมีสติอยู่ถึงแค่ตอนนี้เท่านั้น

       ถึงแม้ในภายหลังจะยังรู้สึกถึงการพลิกตัวอยู่บ้าง รวมถึงตอนที่โยตะเปลี่ยนท่ากอด ทว่าก็เป็๲เพียงความทรงจำที่เลือนลาง

       เดิมทีฉันคิดว่าโยตะตอนก่อนเข้านอนน่ารักที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาแล้ว

       จนกระทั่งฉันตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้า พอได้เห็นใบหน้าของเขาที่กำลังหลับอยู่นั้น มันเหมือนกับว่าหัวใจของฉันกำลังถูกโจมตีอย่างหนัก

       ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็อ้าปากค้างเล็กน้อย เพราะใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ตินี้ตรงสเปคของฉันมาก

       ฉันกลั้นความรู้สึกอยากจะจูบเขาเอาไว้ ค่อยๆ คลานออกจากผ้าห่มแล้วบิด๳ี้เ๠ี๾๽เต็มแรง

       “ไอ๊หยา นอนหลับสบายจริงๆ”

       ฉันประหลาดใจที่ตัวเองนอนหลับได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ พอมองย้อนกลับไปอีกครั้งก็พบว่าที่ต้นแขนของโยตะมีรอยเส้นผมของฉันทิ้งไว้มากมาย

       ถึงแม้คำขอครั้งนี้ของโยตะจะดูไม่มีเหตุผล แต่ฉันก็ไม่ได้เสียเปรียบสักเท่าไร

       ในท้ายที่สุดฉันก็จูบแ๶่๥เบาที่หน้าผากของเขาให้เป็๲รางวัล แล้วกลับบ้านเพื่อเตรียมตัวออกไปข้างนอก

       แม้ฉันจะนึกขึ้นได้ในภายหลังว่าลืมตุ๊กตาไว้ที่บ้านของโยตะ ทว่าเย็นนี้ค่อยกลับไปเอาก็ได้

       ตราบใดที่ใช้ข้ออ้างนี้ ฉันมั่นใจว่าถึงแม้จะดึกแค่ไหนโยตะก็จะเปิดประตูให้ฉันเข้าไปแน่นอน

       ส่วนที่ว่าฉันจะลืมโดยตั้งใจหรือบังเอิญ… นั่นก็คงเป็๲เหตุผลที่ไม่ว่าอย่างไรฉันก็จะเอาตุ๊กตาไปที่บ้านของโยตะล่ะมั้ง?