กำเนิดใหม่ : เทพยุทธ์จ้าวกระบี่
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 57 ฆ่า!!!
ด้วยการเยาะเย้ย กรงเล็บหลายอันก็ฟาดไปที่ใบหน้าของฉู่อวิ๋น ทำให้เกิดาแลึกสามเส้นจนมีเืไหลออกมาทันที
โชคดีที่กรงเล็บอันแหลมคมอีกสามอันที่กระทบคอถูกกั้นด้วยม่านกระบี่ดาวตกที่เสร็จสมบูรณ์เพียงครึ่งเดียวใน่เวลาวิกฤติ จึงไม่สร้างความเสียหาย มิฉะนั้น ฉู่อวิ๋นคงถูกฆ่าตายทันทีในการเผชิญหน้าครั้งแรก
“เชอะ กระบวนท่านี้เห็นได้ชัดว่าเป็เพียงรูปแบบหนึ่งของวิชากระบี่ดาวตก แต่มันสามารถป้องกันการโจมตีของข้าได้หรือ? แต่นั่นก็คือขีดจำกัดแล้ว” ผู้าุโหกแสดงท่าทางสงสัย จากนั้นก็หัวเราะอย่างดุร้าย กรงเล็บของเขากะพริบระยิบระยับ และบุกโจมตีต่อไป
“ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ-”
กรงเล็บแหลมคมเจาะผ่านอากาศต่อเนื่อง ทั้งรวดเร็วและรุนแรง เหมือนหมาป่าหอนดวงจันทร์ ดึงกรงเล็บเงาพระจันทร์ออกมาอีกหลายอัน ทั้งความเร็วหรือพลังโจมตี ล้วนน่าประหลาดใจ
“คนน่ารังเกียจเช่นเ้า อย่าคิดที่จะฆ่าข้าง่ายๆ เลย!”
ในขณะที่ฉู่อวิ๋นใช้ดวงดาราแปรผันเพื่อต่อต้านกรงเล็บที่น่ากลัวเ่าั้ เขาก็พยายามจะตอบโต้ ยกกระบี่ขึ้นฟันในแนวนอนแล้วฟาดฟันอากาศ
“ชิ้ง!”
กระบี่และกรงเล็บปะทะกัน เสียงดังชัดเจนและแหลมคม ด้วยความใทำให้มือซ้ายของฉู่อวิ๋นชาหนึบ เขาสูญเสียกำลังไปครู่หนึ่ง จากนั้นกรงเล็บอันแหลมคมก็แทงเข้าที่ไหล่ขวาของเขาอีกครั้ง หยดเืสาดกระเซ็น เขาร้องออกมาในทันที
“อึก... ร้ายกาจมาก! เขาเอาแต่โจมตีมือซ้ายของข้า!”
ฉู่อวิ๋นรู้สึกเ็ปอย่างมากแต่ทำได้เพียงกัดฟัน มือทั้งสองข้างจับด้ามกระบี่แน่น และถอยกลับขณะต่อสู้
ในความเป็จริง ในระหว่างการต่อสู้ของฉู่อวิ๋นกับฉู่เฟย กระดูกฝ่ามือข้างซ้ายของเขาแตกไปแล้ว ตอนนี้เขาถูกโจมตีอย่างหนักอีกครั้ง แม้ว่าิญญาของเขาจะแข็งแกร่งเหมือนเหล็ก แต่ก็ไม่อาจทนรับความเ็ปจากกระดูกหักได้
“ชิ้ง!”
การปะทะกันอีกครั้งทำให้มือซ้ายของฉู่อวิ๋นอ่อนแรง จึงทำได้เพียงใช้มือขวาพยุงตัวเองไว้เท่านั้น
“ฮ่าๆ เพียงสามกระบวนท่าก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว ดูเหมือนว่าข้าจะประเมินเ้าสูงเกินไปถึงสิบกระบวนท่า!” ผู้าุโหกเยาะเย้ย และทันใดนั้นก็ส่งกรงเล็บมาจากระยะไกล เหมือนหมาป่าที่อาบแสงอันดุร้ายพุ่งเข้ามา
ด้วยเสียงฟุ่บฟั่บ กรงเล็บเหล็กสามอันก็เจาะเข้าที่แขนซ้ายของฉู่อวิ๋น ทำให้เกิดหลุมเือันน่าสยดสยองสามรู
"อ๊าก!!!"
ฉู่อวิ๋นะโอย่างเ็ป ดวงตาของเขาฉายแววโกรธแค้น จากนั้นเขาก็ยกกระบี่ขึ้น ราวกับัที่ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า แสงกระบี่ก็กะพริบระยิบระยับ
เขาต้องคว้าโอกาสนี้ตอบโต้กลับ!
เพราะผู้าุโหกนั้นเร็วมาก เร็วกว่าฉู่เฟยด้วยซ้ำ และมีความคล่องตัวสูง หากเขาไม่ตอบโต้กลับทันทีที่ได้รับาเ็ ก็คงได้แต่นั่งรอความตาย กลายเป็ลูกแกะที่รอถูกฆ่า
แม้ว่าความแข็งแกร่งและประสบการณ์การต่อสู้ของฉู่อวิ๋นจะตามหลังผู้าุโหกมาก แต่พลังปราณและจิติญญาของเขาไม่อาจดูถูกได้!
"ควั่บ!"
แสงดาบปรากฏขึ้นอย่างไม่คาดคิด ซึ่งทำให้ผู้าุโหกประหลาดใจ และรีบถอนกรงเล็บของเขาเพื่อต้านทาน
“ชี้ง!”
กระบี่ชื่อยวนกระทบกับกรงเล็บอันแหลมคมทำให้เกิดเสียง
"บ้าเอ๊ย!"
ฉู่อวิ๋นไม่ยอมแพ้ แม้ว่าเขาจะคว้าโอกาสในการตอบโต้นี้อย่างสุดกำลังได้อย่างไร้ที่ติ แต่ความแข็งแกร่งของทั้งคู่ก็ห่างไกลกันเกินไปจนเขายังไม่อาจทำร้ายผู้าุโหกได้ในครั้งนี้!
แต่ในที่สุดมันก็ทำให้เขาถอยกลับไปสองสามก้าว
ฉู่อวิ๋นใช้เวลานี้ในการพักหายใจ หมุนเวียนพลังปราณของเขาอย่างรวดเร็ว และรักษาาแเพื่อหลีกไม่ให้เสียเืมากเกินไป
ในเวลานี้ ผู้าุโหกมองไปที่รอยแผลของฉู่อวิ๋น และพูดติดตลก "สี่กระบวนท่า เพียงสี่กระบวนท่าก็ทำให้เ้ามีสภาพเช่นนี้ได้แล้ว ยอมรับความตายเสียโดยดีเถอะ เ้าคิดว่าการโจมตีโต้กลับเมื่อกี้ได้ผลหรือ? ไร้สาระ!"
“อยากให้ข้าตายหรือ เลิกคิดไปได้เลย!” ฉู่อวิ๋นเช็ดเืที่มุมปากและลุกขึ้นยืนอย่างเ็ป สีหน้าเคร่งเครียด
“เชอะ! กำลังจะตายแท้ๆ ใช่ ข้ายอมรับว่าเ้าเข้าใจจังหวะการโต้กลับเมื่อครู่นี้ดีมาก เ้ามีพร์จริงๆ แต่แล้วอย่างไรเล่า? ถ้าตายไปตอนนี้ ก็จะกลายเป็เพียงกองกระดูก”
ผู้าุโหกส่งสายตาน่ากลัวและมีรอยยิ้มเหี้ยมโหดประดับบนริมฝีปาก เหมือนแมวที่ค่อนข้างดุร้ายกำลังเล่นกับหนู
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว! ถ้าจะสู้ก็เข้ามา!”
ทันใดนั้น ดวงตาของฉู่อวิ๋นก็เบิกกว้าง เขาสลายรังสีที่หดหู่ของตัวเองออกไป ระดมพลังปราณในร่างกาย และกระบี่ชื่อยวนก็ส่องสว่าง
เขา้าใช้ท่าไม้ตายของวิชากระบี่ดาวตก ดาราร่วงไร้รอยนี้ เป็ไพ่ตายของเขาแล้ว มันเป็ท่าที่อันตรายถึงชีวิต!
เพราะหากฉู่อวิ๋นพลาดการโจมตีเพียงครั้งเดียวนี้ไป กระดูกฝ่ามือของเขาจะหักจนหมด เหลือเพียงมือเดียวที่สามารถถือกระบี่ไว้ได้ ความแข็งแกร่งของเขาจะอ่อนลงอย่างมาก และคงจะถึงวาระเข้าจริงๆ
“เชอะ กระบวนท่านี้อีกแล้ว!” เมื่อมองดูแสงดวงดาวจากกระบี่ชื่อยวนที่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า ผู้าุโหกก็ไม่คิดประมาท เขาได้เห็นพลังของกระบวนท่านี้แล้ว การจะโจมตีฉู่เฟยให้แพ้ได้ในกระบวนท่าเดียวนั้นไม่ใช่เื่เล็ก
“ฉู่อวิ๋นจะใช้ท่านั้นแล้ว ข้าเองก็อยากเห็นมันอีกครั้ง!”
"คุ้มค่าจริงๆ ที่ได้มาดูการประลองเซี่ยหยางวันนี้ มีการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นมากมายนัก!"
ฝูงชนต่างตื่นเต้น ะโและโร่ร้อง เสียงดังสนั่นก้องไปทั่วทั้งลาน โดยไม่รู้เลยว่านี่เป็สถานการณ์ฝ่ายเดียว
“คิดว่าข้าจะปล่อยให้เ้าใช้มันหรือ? ไร้สาระ!” ดวงตาของผู้าุโหกมืดลง เขากลายเป็ภาพติดตา และรีบวิ่งออกไป
“เร็วเข้า รวบรวมพลังเข้าด้วยกัน!” บนแก้มของฉู่อวิ๋นมีเหงื่อและเืร้อนไหลอาบปะปนกัน เขายังคงถ่ายเทพลังปราณเข้าไปในกระบี่ชื่อยวน และปราณกระบี่แสงดาวสามสิบหกมรรคาก็ควบแน่นกันอย่างช้าๆ
นี่เป็การโจมตีที่อันตรายถึงชีวิต!
“ช้าไปแล้ว! สายฟ้าหกสังหาร!” ผู้าุโหกหัวเราะเยาะ
"ควั่บ!"
่แวบเดียว กรงเล็บหกอันพุ่งออกมาจากท้องฟ้า เร็วราวกับเงาแสง ราวกับฟ้าร้องหกลูกที่บินผ่านมา ด้วยพลังที่น่าใและเจตนาฆ่าที่ชัดเจน
"ฉึก ฉึก-"
เมื่อสายรุ้งดาวตกกำลังจะก่อตัว กรงเล็บสายฟ้าหกอันก็พุ่งขึ้นไปในอากาศก่อน สามในนั้นทะลุขาขวาของฉู่อวิ๋น และอีกสามอันที่เหลือนั้นน่ากลัวยิ่งกว่า โดยเจาะทะลุช่องท้องโดยตรง ทันใดนั้น เืก็พุ่งออกมา!
"ตุ๊บ---"
แสงดาวบนกระบี่ชื่อยวนสลายไป ฉู่อวิ๋นกระอักเืออกมาเต็มปาก เขาถูกปราณไฟฟ้าที่เหลืออยู่กระแทกจนกระเด็นล้มลงอย่างแรง กลิ้งบนพื้นหลายครั้งก่อนหยุดนิ่ง ห่างไกลกว่าจุดเดิมถึงสามสิบหมี่
“ให้ตายเถอะ ให้ตายเถอะ…” ฉู่อวิ๋นร้องคำรามอยู่ในใจ เขารู้สึกปวดร้าวที่หน้าท้องและขาซ้ายราวกับถูกฉีกเป็ชิ้นๆ เขาคล้ายจะเป็ลม ภาพตรงหน้าพร่ามัว ดวงตาเบลอจนเกือบมองไม่เห็น
“เชอะ ห้ากระบวนท่าก็ทำให้เ้าล้มได้ และกระบวนท่าที่หกจะฆ่าเ้าแน่!” ใบหน้าของผู้าุโหกมืดมน ดวงตาของเขาสั่นไหว และจ้องมองไปที่กระบี่ชื่อยวนด้วยสายตาละโมบ
ตราบใดที่เขาฆ่าฉู่อวิ๋นได้ กระบี่ชื่อยวนก็จะเป็ของเขา
อย่างไรก็ตาม ผู้าุโหกไม่รีบร้อน เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ้าให้ฉู่อวิ๋นรับรู้ถึงความเ็ปของาแเพื่อทรมานเขา
เพราะอย่างไร ผู้าุโหกก็เชื่อว่าฉู่อวิ๋นเป็ฆาตกรที่สังหารฉู่ป้า
“ตึก ตึก ตึก”
เสียงฝีเท้าก้าวช้าๆ ดังออกมาราวกับเสียงแห่งความตาย
“ลุกขึ้นมาสิ...ลุกขึ้นมา!” จู่ๆ ฉู่อวิ๋นก็กัดลิ้นตนเอง ปลุกตัวเองให้ตื่นขึ้นมาจากสภาพที่มืดมน เขาอยากจะหยัดกายขึ้น แต่ที่ขากลับมีเืออกมาก และดูเหมือนจะหนักมากจนไม่อาจลุกขึ้นได้
ในเวลาเดียวกัน เืที่ช่องท้องก็ยังคงไหลออกมา จึงเป็ไปไม่ได้เลยที่จะหยัดกายลุกขึ้นยืน
ในเวลานี้ ผู้ชมทั้งหมดต่างพากันเหงื่อตก ไม่คิดว่าฉู่อวิ๋นจะล้มลงโดยไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นร่างของฉู่อวิ๋นที่เปื้อนเื มู่หรงซินก็หน้าซีดตัวสั่น ทรุดลงนั่งกับพื้น รู้สึกหมดหนทางและเศร้าใจยิ่งนัก น้ำตาอุ่นร้อนไหลอาบแก้มนวล
มู่หรงเจี๋ยถอนหายใจและหันกลับไปโดยไม่เต็มใจที่จะดู
ในบรรดาผู้นำตระกูล บางคนหัวเราะ บางคนตื่นเต้น บางคนเพิกเฉย และมีเพียงไม่กี่คนที่รู้สึกโศกเศร้า
ในสถานที่อันกว้างใหญ่นั้น มีเสียงะโดังลั่นราวกับฟ้าร้องดังก้องไปทั่วท้องฟ้า
ยามนี้ ดวงอาทิตย์ที่กำลังตกดินมีสีคล้ายเื แสงสุดท้ายตกกระทบพื้นโลก ราตรีกำลังจะมาเยือน
ฉู่อวิ๋นเพียงแค่รู้สึกว่าเวลาดูเหมือนจะเดินช้าลง และเสียงที่พลุ่งพล่านเ่าั้ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ยินอีกต่อไป
เขานอนอยู่บนพื้น หายใจแ่เบา พยายามเปิดเปลือกตาหนักๆ และมองดูท้องฟ้าสีสลัว
“ข้าจะตายแล้วหรือ?”
เืกำลังจะหมดตัว
จิติญญากำลังอ่อนแอลง
และเสียงฝีเท้าที่กำลังใกล้เข้ามา
ฉู่อวิ๋นรู้สึกว่าเขากำลังจะหมดสติ ราวกับว่าเขาไม่สามารถดิ้นรนได้อีกต่อไป
“เจ็บมาก...จะตายแล้ว...”
“ไม่...ยังตายไม่ได้... ยังยอมแพ้ไม่ได้!!!”
ทันใดนั้น ฉู่อวิ๋นก็ดูเหมือนจะย้อนอดีตได้ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง! ลืมความเ็ปไปจนหมด แผดเผาไฟสุดท้ายแห่งชีวิต!
“เอ๊ะ? ให้ตายเถอะ! ฉู่อวิ๋นคนนี้ยังเคลื่อนไหวได้!”
“าเ็สาหัสเสียขนาดนั้นยังเคลื่อนไหวได้อีกหรือ? ปาฏิหาริย์นัก!”
ทั่วทั้งลานต่างตกตะลึง ทุกคนใมากจนเอามือปิดปาก รู้สึกเหลือเชื่อเกินไป
มองเห็นฉู่อวิ๋นค่อยๆ ลุกขึ้น การเคลื่อนไหวของเขาช้ามากพลางพึมพำกับตัวเอง
“ยัง... ยังไม่ตาย! อย่างน้อย... ก็อดทนไว้อีกสักหน่อย!”
ปากของฉู่อวิ๋นมีเืทะลักออกมา เขาหายใจหอบ และแม้ตัวจะสั่น แต่เขาก็ยังพยายามพยุงร่างกายด้วยเท้าซ้าย เข่าขวาของเขาแนบชิดกับพื้นในท่าคุกเข่าลงข้างหนึ่ง
มือซ้ายของเขาไร้ประโยชน์ไปแล้ว เขาใช้มือขวาจับกระบี่ชื่อยวนแน่น จิ้มปลายกระบี่กลับหัวลงบนพื้น จากนั้นกดมันลงอย่างแรง และค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นยืนด้วยกำลังจากกระบี่
ร่างทั้งร่างดูเหมือนเทพเ้าากระหายเื เปล่งรัศมีที่ไม่ยอมใครออกมา
ทุกคนต่างะเืใจ ฉู่อวิ๋นผู้นี้หนังเหนียวและดื้อรั้นเกินไป! แม้รู้ว่ากำลังจะตาย แต่ก็ต้องยืนขึ้นมาตาย!
"อึก..."
แต่ก่อนที่ฉู่อวิ๋นจะลุกขึ้นยืนได้เต็มที่ เขาก็กระอักเืออกมาเต็มปาก ร่างของเขาล้มลงอีกครั้ง เขาทำได้แค่ยันกระบี่ไว้กับพื้นและคงท่าคุกเข่าลงข้างหนึ่งต่อไป
เืร้อนไหลไปตามมือขวา ตามด้าม และอาบสู่ตัวกระบี่ชื่อยวน
ครู่นั้น กระบี่ชื่อยวนดูคล้ายจะทำจากเื
ในเวลาเดียวกัน เสียงฝีเท้าก็หยุดลง ฉู่อวิ๋นเงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าผู้าุโหกหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ร่างสูงใหญ่บดบังการมองเห็นทั้งหมด แสงจากกรงเล็บอันแหลมคมของเขาสะกดสายตานัก
“เชอะ จบกันแค่นี้เถอะ ตายซะ!” ผู้าุโหกพ่นคำพูดที่เ็าออกมาและยกกรงเล็บเหล็กของเขาขึ้นด้วยเจตนาฆ่า
ทุกคนกังวลมาก ผู้หญิงบางคนไม่กล้าลืมตาขึ้นมาดูเหตุการณ์นองเื
“ข้า...ไม่...ยอม!” ฉู่อวิ๋นมองอย่างไม่ยอมแพ้ กัดฟัน และเงยหน้าขึ้นมองตรงไปยังผู้าุโหก สายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง!
“ไม่ต้องให้เ้าไม่ยอมหรอก!”
“ควั่บ——”
กรงเล็บเหล็กกลายเป็แสงสามดวง พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว มุ่งตรงไปที่หัวของฉู่อวิ๋น
ฉู่อวิ๋นหรี่ตาลง เขาเห็นกรงเล็บทั้งสามขยายใหญ่ขึ้นตรงหน้า จากนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง และพวกมันก็มาถึงในพริบตา
ณ ตอนนั้นเอง
กระบี่ชื่อยวนสั่นไหวอย่างรุนแรง ส่งเสียงกรีดร้อง จากนั้นก็ะเิออกเป็แสงสีแดงพร่างพราวราวดาวนับร้อยทั่วท้องฟ้า!
"นี่คืออะไร?!"
ทันใดนั้น เมื่อผู้าุโหกัักับแสงสีแดงเหล่านี้ เขาก็รู้สึกว่าิญญาของเขานิ่งงันไปอย่างสิ้นเชิง ความคิดของเขาหยุดนิ่งจนไม่อาจควบคุมร่างกายของตัวเองได้เลย! แม้แต่การเคลื่อนไหวของมือเขาก็หยุดลง กรงเล็บอันแหลมคมอยู่ห่างจากฉู่อวิ๋นเพียงไม่กี่ชุ่นเท่านั้น มันน่าหวาดเสียวมาก!
ทันใดนั้น ฉู่อวิ๋นที่สับสนก็ไม่มีเวลามาสนใจกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ ดวงตาของเขาเบิกโพลงด้วยความโกรธ และมีเพียงความคิดเดียวในใจของเขา นั่นก็คือการฆ่า!
ฆ่า!
ฆ่า!
"ย๊า--!!!"
ฉู่อวิ๋นคำรามด้วยความโกรธดังก้องไปทั่วทั้งลาน เขาหยิบกระบี่ชื่อยวนขึ้นมาจากพื้นด้วยมือขวา ใช้กำลังทั้งหมดที่มีแทงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว!
"ฉึก--"
เกิดเสียงเนื้อและเืฉีกขาดออกจากกัน
มองเห็นกระบี่ชื่อยวนแทงทะลุช่องท้องของผู้าุโหกจนมิดด้าม ปลายกระบี่ทะลุออกมาด้านหลัง และเืก็พุ่งกระฉูดออกมา!
ทั่วทั้งลานประลองตกอยู่ในความเงียบ
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
