หลงเทียนอวี้ชายตามองภาพเอะอะวุ่นวายตรงหน้าด้วยความเ็า
อันที่จริงเขาไม่ได้คิดจะเข้าร่วมพิธีอภิเษกสมรสมหามงคลนี้เลยด้วยซ้ำทว่าเขากลับได้รับรายงานจากลูกน้องที่ถูกส่งไปดูลาดเลาว่าหลินเมิ้งหยาถูกฆ่าตายอยู่ภายในเกี้ยวเ้าสาว!
ดังนั้นเขาจึงจงใจใส่ชุดแต่งงานออกมาเพื่อย้อนกลับไปถามฮองเฮาว่าเหตุใดจึงส่งคนตายมาแต่งงานกับเขา!
แต่คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าสิ่งที่เขาได้เห็นจะเป็ภาพเหตุการณ์เช่นนี้!
เหล่าราษฎรต่างพากันสูดลมหายใจอันอบอวลไปด้วยความเย็นะเืเข้าปอด ตอนนี้พวกเขาตื่นตระหนกเสียยิ่งกว่าตอนที่แม่สื่อร้องบอกว่าเ้าสาวตายแล้วเสียอีก
แม้แต่แเื่ที่เดินทางมาร่วมงานแต่งต่างพากันเบิกตาโตราวกับว่า้าจะดูให้ชัดเจนว่าบุรุษผู้สวมใส่ชุดเ้าบ่าวตรงหน้าใช้ท่านอ๋องอวี้หรือไม่
เป็ที่โจษจันกันว่าท่านอ๋องอวี้มิเคยย่างกรายเข้าใกล้สตรีนางใดอีกทั้งท่านอ๋องยังเป็คนหยิ่งผยอง คนทุกผู้จึงต่างพากันคิดว่าท่านอ๋องไม่มีทางปรากฏตัวในงานแต่งงานครานี้อย่างแน่นอนแต่คิดไม่ถึงเลยว่า...
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ใบหน้าของแม่สื่อขาวซีดขึ้นมาทันใด
ร่างกายสั่นเทิ้มประหนึ่งตะแกรงร่อนแกลบ
หากไม่ใช่เพราะมือยังคงถูกหลินเมิ้งหยาจับเอาไว้แล้วละก็ ร่างของนางอาจจะทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นตั้งนานแล้ว
เมื่อได้เห็นท่าทางของคุณหนูใหญ่แห่งสกุลหลินในเวลานี้นางมั่นใจแล้วว่าหลินเมิ้งหยายังไม่ตายแต่ตนเองที่ป่าวประกาศว่านางได้ตายไปแล้วต่างหากที่กำลังจะตายแทน
หลินเมิ้งหยาสะบัดมือทิ้งด้วยท่าทางรังเกียจ ก่อนที่จะใช้สายตาลอบมองผู้ที่ร้องขัดคนนั้น
แม้จะได้เห็นเพียงชายเสื้อสีแดงสดแต่นางกลับมั่นใจได้เลยว่าชายผู้นี้คือท่านอ๋องอวี้ที่ตนเองกำลังจะเข้าพิธีอภิเษกสมรสด้วย
เพียงแค่...เสียงนี้ช่างเ็าเสียยิ่งกระไร!
แม่สื่อรีบสะบัดตัวออกจากสิ่งเหนี่ยวรั้งแล้วตะเกียกตะกายเข้าไปคุกเข่าต่อหน้าหลงเทียนอวี้
“ท่านอ๋องอวี้ได้โปรดไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วย! หม่อมฉันแก่แล้วสายตาจึงเลอะเลือนมองได้ไม่ชัดเจนท่านอ๋องอวี้ได้โปรดไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วยเถิด...”
ชั่วยามนี้มีเพียงเสียงอ้อนวอนร้องขอชีวิตของแม่สื่อเท่านั้น
หลินเมิ้งหยาแค่นหัวเราะเสียงเย็น แม่สื่อคนนี้ไม่ใช่คนโง่นางรู้ว่าหากกล่าวอ้างถึงหลินเมิ้งหวู่ สิ่งที่จะตามมาก็คือความตายเพียงเท่านั้นดังนั้นนางจึงร้องขอความเมตตาในฐานะคนชรา เพียงแต่...ไม่รู้เลยว่าท่านอ๋องอวี้จะคิดเห็นประการใด?
“ลากตัวไปปะา!”
หลงเทียนเฮ่าออกคำสั่งเสียงเย็นราวกับว่าเขากำลังฉุดกระชากิญญาของคนเป็ลงสู่ห้วงประตูแห่งนรก
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแม่สื่อนางนี้ไม่พูดความจริงออกมาตัวเขาเองไม่อยากเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้ไร้สาระ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่มีทางยอมให้ใครมาเล่นกลอะไรต่อหน้าเขาได้!
อยู่ๆ ร่างของหลินเมิ้งหยาก็สั่นเทิ้ม ท่านอ๋องอวี้คนนี้...โเี้มากจริงๆ!
แต่ว่า...เขาไม่คิดจะถามหาเอาความจริงจนถึงที่สุดอย่างนั้นหรือ?จะไม่ถามเลยอย่างนั้นหรือว่าทำไมแม่สื่อนางนี้จึงสร้างเื่เหล่านี้ขึ้นมา?
“ท่านอ๋องอวี้ได้โปรดไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วย! ได้โปรดไว้ชีวิต...”
ทันทีที่สิ้นเสียงแม่สื่อส่งเสียงร้องขอชีวิตด้วยความรู้สึกหมดหวัง
“ช้าก่อน” หลงเทียนอวี้ส่งเสียงออกมาก่อนจะเงียบไปอีกครั้ง
แม่สื่อดีใจยกใหญ่เพราะคิดว่าตนเองรอดพ้นโทษปะาแล้ว ทว่านางกลับได้ยินคำพูดที่เลวร้ายเสียยิ่งกว่าเมื่อครู่อีกครั้ง“เอาตัวนางออกไปปะาข้างนอก อย่าทำให้สายตาของข้าต้องแปดเปื้อน”
แม่สื่อถูกลากตัวออกไป ความวุ่นวายตรงหน้าสิ้นสุดลงเสียงฆ้องและกลองดังขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ด้านหน้าประตูตำหนักของท่านอ๋องอวี้เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความครึกครื้นราวกับว่าไม่เคยเกิดเหตุการณ์วุ่นวายมาก่อน
ไม่เคยเกิดเหตุการณ์วุ่นวายมาก่อนอย่างนั้นหรือ?
ว่าที่พระชายาซึ่งกำลังจะก้าวข้ามประตูวิวาห์ถูกกลั่นแกล้งมากถึงเพียงนี้แต่เขากลับไม่คิดจะช่วยเลยแม้แต่น้อย ดูท่าแล้วท่านอ๋องอวี้คงจะไม่ปรารถนาที่จะเจอหน้าตนเองเลยสินะ!
ทว่าหลินเมิ้งหยาจะยอมปล่อยให้ตัวเองถูกวางยาพิษฟรีได้อย่างไร?นางจะยินยอมให้เกิดเื่เช่นนี้ขึ้นได้อย่างไร?
ความโกรธปะทุขึ้นในหัวใจ หลินเมิ้งหยาจึงอ้าปากส่งเสียงอีกครั้ง“ท่านอ๋องอวี้ ตอนนี้ไร้ซึ่งแม่สื่อแล้วหากอ้างอิงจากขนบธรรมเนียมประเพณีที่สืบทอดกันมาเ้าสาวมิอาจปล่อยเท้าลงจากเกี้ยวและแตะต้องสิ่งสกปรกใดๆ ได้ ถ้าเช่นนั้นท่านอ๋องอวี้มาอุ้มข้าเข้าไปดีหรือไม่?”
ดวงตาของหลงเทียนอวี้สั่นระริกเขามองทางหลินเมิ้งหยาด้วยท่าทางเ็า
ผู้หญิงคนนี้กำลังยั่วโทสะของเขา!
อีกครั้งที่เหล่าราษฎรต่างพากันสูดลมหายใจเย็นะเืเข้าปอดภาพเบื้องหน้าช่างน่าสนใจยิ่งนัก!
ผู้หญิงคนนี้ช่างโง่เขลาสมคำร่ำลือ นางกล้ายื่นข้อเสนอนั้นออกมาหรือว่านางอยากถูกปะากันนะ!
ทุกคนต่างพากันนิ่งเงียบไม่ส่งเสียงใดๆ และทำเพียงรอดูว่าท่านอ๋องอวี้จะจัดการผู้หญิงคนนี้อย่างไร!
