ในใจกลางลานประลองศิลปะการต่อสู้ บรรยากาศค่อนข้างเงียบ ศิษย์สำนักนอกที่มีความแข็งแกร่งพอจะติดสิบอันดับแรก แต่คิดว่าตัวเองโชคร้าย กำลังประเมินผู้เล่นสิบอันดับแรกบนวงแหวน
พูดให้ถูกคือ กำลังมองไปที่สามคนที่อยู่ในชั้น 9 ของการกลั่นปราณ และหลู่ยี่อีกหนึ่งคน
ศิษย์สำนักนอกสามคนที่ยืนอยู่ในชั้น 9 ของการกลั่นปราณยืนอยู่บนวงแหวนด้วยใบหน้าเ็า ดวงตาของพวกเขากวาดมองไปยังศิษย์ร่วมสำนักข้างล่างที่กำลังจะเคลื่อนไหว ออร่าของพวกเขาแผ่ออกมา และพวกเขาวางแผนที่จะให้พวกนั้นชั่งน้ำหนักผลที่จะตามมาอย่างระมัดระวังหากเลือกพวกเขา
แต่หลู่ยี่ไม่ได้แผ่ออร่าใดๆ และดูเหมือนกระต่ายขาวตัวน้อยที่ไร้พิษสง
ในเวลานี้ ม่อหลิงซีก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วกล่าวว่า "อวี่ิ ข้าขอท้าทายเ้า!"
อวี่ิเป็ศิษย์ชั้น 9 ของการกลั่นปราณหน้าตาธรรมดา คิ้วหนา เขามุ่นคิ้วแล้วมองม่อหลิงซี: "ม่อหลิงซี เ้าแน่ใจหรือว่าเ้า้าท้าทายข้า?! เ้าคิดว่าข้าอ่อนแอที่สุดหรือไง?!"
ม่อหลิงซียิ้มกว้างแล้วกล่าวว่า "ข้าช่วยไม่ได้ ข้าคิดว่าเทียนหลู่และหลินอวี่ด้อยกว่าเล็กน้อย ศิษย์น้องหลู่ยี่... เฮ้อ ข้าเพิ่งแพ้ไป ข้าคิดว่าศิษย์น้องหลู่ยี่เก่งกว่าเทียนหลู่และหลินอวี่... หลินอวี่เก่งกว่า... มีแค่เ้าเท่านั้นที่ข้าคิดว่าข้ามีโอกาสชนะเล็กน้อย"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหลายคนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และพวกเขาก็มองไปทางหลู่ยี่
"อะไรนะ?! ม่อหลิงซีเพิ่งแพ้ศิษย์น้องหลู่ยี่?!"
"จริงหรือ? ศิษย์น้องหลู่ยี่เก่งขนาดนั้นเลยหรือ?"
"พวกเ้าไม่รู้หรือ? ศิษย์พี่หลู่ยี่และม่อหลิงซีคือคนที่แย่งชิงสิบอันดับแรกในวงแหวนหมายเลข 9 ศิษย์พี่หลู่ยี่ทรงพลังอย่างยิ่ง เทคนิคดาบเมฆขาวเปิดหูเปิดตาข้าจริงๆ"
"ข้าไม่รู้ พวกเราอยู่ในลานประลองหมายเลข 4 ซึ่งคั่นจากลานประลองหมายเลข 9 ด้วยลานประลองกลาง ข้าไม่ได้สนใจ"
"ถ้าอย่างนั้นพวกเ้าก็พลาดชมแล้ว ข้าคิดว่าหลู่ยี่แข็งแกร่งกว่าศิษย์พี่เทียนหลู่และหลินอวี่"
"ฮี้..."
ทุกคนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และศิษย์ที่กระตือรือร้นที่จะท้าทายก็มองหลู่ยี่ด้วยความหวาดหวั่น แล้วรีบเบือนหน้าหนี
ถ้าเป็เช่นนั้น ดูเหมือนว่าการท้าทายเดียวคืออีกคนหนึ่ง
หลู่ยี่รู้สึกถึงสายตาของทุกคน และทุกคนก็ชาไปหมด
เขามองม่อหลิงซีและศิษย์ที่กำลังคุยกันข้างล่าง รู้สึกสิ้นหวังมาก นี่มันความแค้นอะไรกัน? !
เขายังคิดว่ารอบนี้อาจจะมีรายได้จากยาควบแน่นปราณสมบูรณ์แบบบ้าง แล้วผลลัพธ์ล่ะ? !
ทำไมพวกเ้าถึงเรียกข้าว่าทรงพลังขนาดนั้น? ? ?
ข้าเก่งมากชัดๆ!
เมื่อหลู่ยี่เห็นศิษย์ชั้น 9 ของการกลั่นปราณที่เบือนหน้าหนี หัวใจของเขาก็จมดิ่ง
เมื่อได้ยินสิ่งที่ม่อหลิงซีและศิษย์ข้างล่างพูด สีหน้าของอวี่ิก็เปลี่ยนไปเช่นกัน เขามองหลู่ยี่แล้วกัดฟัน จากนั้นก็สูดลมหายใจเ็าใส่ม่อหลิงซี: "ถ้าอย่างนั้นก็ลองดู! ข้า อวี่ิ ไม่ใช่คนที่จะมายุ่งง่ายๆ!"
เมื่อเห็นเช่นนี้ ตู่กูฟางก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า "ถ้าอย่างนั้นก็ท้าทายกันเถอะ"
การท้าทายสิบอันดับแรกจัดขึ้นบนวงแหวนกลาง หลู่ยี่และคนอื่นๆ ลงจากวงแหวน ตู่กูฟางลอยอยู่ในอากาศและทำหน้าที่เป็ผู้ตัดสินเอง ในขณะที่ม่อหลิงซีและอวี่ิเข้าไปในวงแหวน
ในลานประลอง สีหน้าของหลู่ยี่ชาไปหมด เขาไม่มีอะไรให้รักในชีวิต และเขากำลังจะกลายเป็เหยื่อของความคับแค้นใจ
ข้าควรร้ายกาจกับม่อหลิงซีั้แ่แรก แต่ไอ้สารเลวนี่กลับมาอวดอ้างสรรเสริญเขาแบบนี้ ถ้าไม่มีใครกล้ามาท้าทายเขา มันเป็ความผิดของม่อหลิงซีทั้งหมด!
แล้วหลู่ยี่ก็คิดว่า ถ้าเขาร้ายกาจจริงๆ คนอื่นๆ อาจจะไม่กล้าท้าทายเขา
เมื่อคิดถึงเื่นี้ หลู่ยี่ก็รู้สึกเก็บตัวมากยิ่งขึ้น
หลินหว่านเอ๋อที่อยู่ข้างๆ มองหลู่ยี่ด้วยรอยยิ้ม แล้วกล่าวว่า "ศิษย์น้องหลู่ยี่ ข้าไม่คิดว่าเ้าจะเก่งขนาดนี้?"
หลู่ยี่ได้สติแล้วเห็นศิษย์หลายคนจากชั้น 10 ของการกลั่นปราณกำลังประเมินเขา เขายิ้มอย่างขี้อาย: "ศิษย์พี่ม่อหลิงซีพูดเกินจริง ข้าก็แค่พอใช้ได้"
เจียงฟานที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเบาๆ: "ทำไมศิษย์น้องหลู่ต้องถ่อมตนด้วย? ข้าเห็นความแข็งแกร่งของเ้า และเทคนิคดาบเมฆขาวของเ้าคงใกล้ถึงขีดจำกัดแล้วใช่ไหม?"
เมื่อคนอื่นๆ ได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป และพวกเขามองหลู่ยี่ด้วยสีหน้าประหลาดใจ
"บ่มเพาะทักษะพื้นฐานจนถึงขีดจำกัด?" ชายหนุ่มเ็าและเคร่งขรึมที่สะพายมีดสองเล่มไว้ข้างหลังมองหลู่ยี่ ดวงตาของเขาเป็ประกายด้วยเจตจำนงที่จะต่อสู้: "น่าสนใจ การแข่งขันจัดอันดับสิบอันดับแรกพรุ่งนี้ ข้าตั้งตารอที่จะต่อสู้กับเ้า"
ศิษย์คนอื่นๆ อีกหลายคนที่อยู่ในชั้น 10 ของการกลั่นปราณมองหลู่ยี่ด้วยสีหน้าที่จริงจังขึ้นเล็กน้อย
เมื่อเห็นสีหน้าของศิษย์ชั้น 10 ของการกลั่นปราณหลายคน หลู่ยี่ก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
แม้ว่าจะขาดศิษย์พี่ชั้น 9 ของการกลั่นปราณไปสองสามคน แต่การต่อสู้จัดอันดับสิบอันดับแรกในวันพรุ่งนี้จะต้องเป็การเผชิญหน้ากันอย่างแน่นอน
ถึงตอนนั้น จะต้องมีรางวัลบ้างใช่ไหม?
เมื่อคิดถึงเื่นี้ อารมณ์ของหลู่ยี่ก็ดีขึ้นอีกครั้ง
เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ศิษย์พี่เจียงฟานกล่าวเกินจริง ในการแข่งขันจัดอันดับพรุ่งนี้ ข้าหวังว่าศิษย์พี่ทุกท่านจะเล่นเบาๆ หน่อย"
ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน การต่อสู้บนวงแหวนก็เริ่มขึ้นแล้ว
หลู่ยี่ตระหนักถึงความแข็งแกร่งของม่อหลิงซี เขาถือว่าอยู่ในระดับสูงสุดของชั้น 9 ของการกลั่นปราณ แต่ความแข็งแกร่งของอวี่ิก็แข็งแกร่งไม่แพ้กัน
หลู่ยี่ดูการต่อสู้ แล้วพบว่าอวี่ิก็บ่มเพาะคาถาของเขาจนถึงระดับการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน สิ่งที่หายากที่สุดคือดาบยาวในมือของอวี่ิเป็อาวุธวิเศษระดับต่ำ ซึ่งม่อหลิงซีไม่มี
การต่อสู้ระหว่างทั้งสองดำเนินไปอย่างดุเดือด และในที่สุดอวี่ิก็ชนะการแข่งขันด้วยอานุภาพของอาวุธวิเศษ
ม่อหลิงซีไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
หลังจากการต่อสู้ระหว่างอวี่ิและม่อหลิงซี ก็มีคนท้าทายเขาอีกครั้ง เพราะคำพูดของม่อหลิงซีทำให้ผู้ท้าทายเหล่านี้หลีกเลี่ยงหลู่ยี่
บางทีความแข็งแกร่งของอวี่ิอาจจะอ่อนแอที่สุดในบรรดาศิษย์ชั้น 9 ของการกลั่นปราณทั้งสามคน และเขาก็ถูกท้าทายมากที่สุด ในที่สุด ศิษย์สำนักนอกที่ถือดาบสองเล่มก็เอาชนะอวี่ิและกลายเป็สิบอันดับแรกคนใหม่
หลู่ยี่ก็รู้จักชื่อของศิษย์ที่ถือดาบสองเล่มคนนี้เช่นกัน เขาชื่อว่าหว่านฮวา และความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ธรรมดา เดิมทีเขาเป็อัจฉริยะแถวหน้าของสำนักนอก
อวี่ิค่อนข้างอ่อนแอกว่า การที่จะสามารถเข้าสู่สิบอันดับแรกได้ เขามีทั้งความแข็งแกร่งและโชค
น่าเสียดายที่ในที่สุดเขาก็แพ้ให้กับหว่านฮวาและกลายเป็ชุดแต่งงานให้เขา
หลังจากหว่านฮวา ก็ไม่มีใครท้าทายอีกต่อไป และสิบอันดับแรกก็ถูกกำหนด
ในเวลานี้ ท้องฟ้าก็เข้าสู่ยามเย็น การแข่งขันในวันนี้สิ้นสุดลง และพรุ่งนี้คือวันสุดท้ายของการแข่งขันใหญ่ และเป็วันที่สำคัญที่สุดด้วย
เลือกสิบอันดับแรก
แม้ว่าในการท้าทายสุดท้ายจะมีอุบัติเหตุเล็กน้อย แต่หลู่ยี่ก็ยังได้รับยาควบแน่นปราณสมบูรณ์แบบห้าเม็ด ซึ่งถือเป็ผลกำไรเล็กน้อย และเขาก็ยังมีความสุขมาก
ตู่กูฟางประกาศปิดการแข่งขันในวันนี้ตามปกติ และทุกคนก็ทยอยกันจากไป หลู่ยี่ก็ไม่ได้กลับไปกับหลู่เกาหยางและหวังซื่อฉี แต่กลับบ้านด้วยตัวเอง
…………
เช้าวันรุ่งขึ้น
ศิษย์สำนักนอกเกือบทั้งหมด ผู้ดูแล และผู้าุโต่างตื่นเช้าและมาที่ลานประลองศิลปะการต่อสู้
หลู่ยี่ก็เช่นกัน เมื่อเขามาถึงลานประลองศิลปะการต่อสู้ เขาก็พบว่ามีผู้คนลอยอยู่ในอากาศมากกว่าเมื่อก่อน
หลู่ยี่เข้าใจว่าบางคนเป็ผู้าุโจากสำนักใน ดังนั้นพวกเขาจึงมาตรวจสอบสถานการณ์ด้วย
ท้ายที่สุด ศิษย์สิบอันดับแรกสามารถเข้าสู่สำนักในได้โดยไม่ต้องประเมิน ตอนนี้พวกเขาสามารถถือได้ว่าเป็ศิษย์ใน ผู้าุโสำนักในบางคนจะมาดูความแข็งแกร่งของศิษย์เหล่านี้ หากพวกเขาพอใจ พวกเขาก็จะติดต่อศิษย์เหล่านี้และรับพวกเขาเป็ศิษย์ด้วยซ้ำ
แน่นอนว่าผู้าุโที่จะมาสังเกตการประเมินสำนักนอกเป็เพียงผู้าุโธรรมดาในสำนักใน ผู้าุโที่ทรงพลังและเ้าสำนักจะไม่มาที่นี่ในเวลาว่างของพวกเขา
ไม่ว่าศิษย์สำนักนอกจะมีพร์มากแค่ไหน ก็มีไม่กี่คนที่สามารถก้าวหน้าได้อย่างแท้จริงหลังจากเข้าไปในสำนักใน ท้ายที่สุด ศิษย์ในส่วนใหญ่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากสำนักนอก ใครบ้างที่ไม่ใช่อัจฉริยะในสำนักนอก?
บางคนถึงกับถูกบุคคลสำคัญจากภายนอกนำกลับมาฝึกฝนั้แ่ยังเด็ก และคนเหล่านี้ก็ยิ่งมีพร์ที่ไม่ธรรมดา
คะแนนสิบอันดับแรกในสำนักนอกก็เป็เพียงเท่านั้นสำหรับพวกเขา หลังจากเข้าสู่สำนักใน พวกเขายังสามารถแสดงพร์ที่ไม่ธรรมดา ซึ่งจะดึงดูดความสนใจของบุคคลสำคัญเหล่านี้ได้
(จบตอน)
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้