บทที่ 7 ปลา...กินเบ็ดแล้ว
ข่าวการถูกลอตเตอรี่และการลงทุนเงินล้านของสองสาวยังคงเป็ความลับสุดยอดที่รู้กันเพียงแค่ในห้องเช่าเล็กๆ แห่งนั้น ภายนอก... หลินซูเม่ยและหลี่น่าก็ยังคงเป็เพียงนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดาๆ ที่ใช้ชีวิตไปวันๆ เหมือนคนอื่น แต่เื้ัฉากหน้านั้นกระแสคลื่นใต้น้ำกำลังเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง
หลินซูเม่ยไม่ได้ทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับการเฝ้าดูราคาหุ้นที่ยังคงนิ่งสนิท เธอกลับให้ความสำคัญกับการเรียนในมหาวิทยาลัยมากขึ้นอย่างผิดหูผิดตา ไม่ใช่เพราะเธออยากได้เกรดที่ดีเพื่อไปสมัครงาน แต่เพราะมหาวิทยาลัยคือ แหล่งทรัพยากรชั้นยอดที่คนส่วนใหญ่มองข้าม มันคือขุมทรัพย์ของคอนเนคชั่น สติปัญญา และที่สำคัญที่สุด... คือบุคลากรที่จะมาเป็กำลังสำคัญของฟีนิกซ์ แคปปิตอลในอนาคต
เธอรู้ดีว่าการจะสร้างอาณาจักรให้ยิ่งใหญ่ได้นั้น ลำพังแค่เงินทุนและความทรงจำจากอนาคตยังไม่เพียงพอ เธอ้าทีมงานที่เก่งกาจและภักดี และสถานที่ที่ดีที่สุดในการเฟ้นหาเพชรที่ยังไม่ถูกเจียระไน ก็คือมหาวิทยาลัยชั้นนำแห่งนี้นี่เอง
เป้าหมายแรกของเธอไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็ศาสตราจารย์ หวัง เจี้ยนกั๋ว หัวหน้าภาควิชาการเงินและการลงทุน
ในชาติก่อนศาสตราจารย์หวังเป็เพียงอาจารย์แก่ๆ ที่น่าเบื่อคนหนึ่งในสายตาของเธอ เขาเข้มงวดและเ้าระเบียบ นักศึกษาส่วนใหญ่ไม่ชอบเขา แต่หลินซูเม่ยในชาตินี้รู้ดีกว่านั้น... ศาสตราจารย์หวัง เจี้ยนกั๋ว คือัซ่อนกาย ตัวจริง!เขาคืออดีตผู้จัดการกองทุนระดับพระกาฬที่เคยสร้างตำนานไว้มากมายในตลาดหุ้นฮ่องกงเมื่อยี่สิบปีก่อน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่มีใครรู้ เขากลับทิ้งทุกอย่างแล้วผันตัวเองมาเป็อาจารย์มหาวิทยาลัยอย่างเงียบๆ ความรู้และประสบการณ์ของเขาคือสมบัติล้ำค่าที่เงินทองก็ซื้อไม่ได้
การจะเข้าถึงตัวัซ่อนกายผู้นี้ได้ ไม่สามารถทำได้ด้วยวิธีการธรรมดา หลินซูเม่ยจึงวางแผนอย่างแยบยล
ในคาบเรียนวิชา ทฤษฎีการลงทุนขั้นสูง ของศาสตราจารย์หวัง ซึ่งเป็วิชาที่ขึ้นชื่อเื่ความยากและน่าเบื่อจนนักศึกษาส่วนใหญ่เลือกที่จะนั่งหลับหรือเล่นโทรศัพท์อยู่แถวหลัง แต่หลินซูเม่ยกลับเลือกที่นั่งแถวหน้าสุด เธอนั่งหลังตรง ตั้งใจฟังทุกคำพูด และจดบันทึกอย่างละเอียด
เมื่อศาสตราจารย์หวังตั้งคำถามที่ซับซ้อนเกี่ยวกับ "แบบจำลองการประเมินมูลค่าสินทรัพย์ทุน (CAPM)" ซึ่งเป็หัวข้อที่ทำให้นักศึกษาทั้งห้องเงียบกริบราวกับป่าช้า หลินซูเม่ยก็ยกมือขึ้นอย่างสงบนิ่ง
"เชิญคุณ... หลินซูเม่ย" ศาสตราจารย์หวังขานชื่อเธอด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เพราะปกติเธอไม่ใช่คนที่โดดเด่นอะไรในชั้นเรียน
"ศาสตราจารย์คะ" ซูเม่ยลุกขึ้นยืน "หนูคิดว่าแบบจำลอง CAPM แม้จะเป็พื้นฐานที่สำคัญ แต่ก็มีข้อบกพร่องในทางปฏิบัติอยู่หลายประการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนำมาใช้กับตลาดหุ้นจีนที่ยังคงเป็ตลาดเกิดใหม่และได้รับอิทธิพลจากปัจจัยที่ไม่ใช่ตลาดค่อนข้างสูงค่ะ"
ทั้งห้องเรียนหันมามองเธอเป็ตาเดียว
เธอพูดต่ออย่างฉะฉาน "ตัวแบบจำลองตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่านักลงทุนมีเหตุผลและข้อมูลสมบูรณ์แบบ ซึ่งไม่เป็ความจริงในโลกแห่งความเป็จริง พฤติกรรมของนักลงทุนในตลาดจีนมักจะถูกขับเคลื่อนด้วย จิตวิทยามวลชนและ ข่าวลือ มากกว่าการวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐาน นอกจากนี้ ค่าเบต้า ที่ใช้วัดความเสี่ยงของตลาดก็มีความผันผวนสูงและไม่น่าเชื่อถือพอที่จะใช้คาดการณ์ผลตอบแทนในอนาคตได้ค่ะ"
ศาสตราจารย์หวังเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนใจ แววตาที่เคยเรียบเฉยของเขาฉายประกายขึ้นมา "น่าสนใจ...แล้วคุณคิดว่าเราควรจะใช้อะไรมาเสริมข้อบกพร่องของมันล่ะ?"
นี่คือสิ่งที่หลินซูเม่ยรอคอย!
"หนูคิดว่าเราควรจะนำ แบบจำลองสามปัจจัยของฟามา-เฟรนช์ เข้ามาพิจารณาด้วยค่ะ" เธอตอบโดยไม่ลังเล"โดยเฉพาะปัจจัยด้านขนาดของกิจการและมูลค่าตามบัญชีต่อมูลค่าตลาดซึ่งพิสูจน์แล้วว่าสามารถอธิบายความแตกต่างของผลตอบแทนในหุ้นขนาดเล็กและหุ้นคุณค่า ได้ดีกว่าแบบจำลอง CAPM เพียงอย่างเดียวค่ะ"
"และถ้าจะให้ล้ำหน้าไปกว่านั้น" เธอกล่าวเสริมด้วยรอยยิ้ม "เราอาจจะต้องพิจารณาถึง ปัจจัยด้านโมเมนตัมด้วยซ้ำ เพราะในตลาดที่ขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อย่างตลาดจีน หุ้นที่เคยทำผลงานได้ดีในอดีตมักจะมีแนวโน้มที่จะทำผลงานได้ดีต่อไปในระยะสั้น ซึ่งเป็สิ่งที่ทฤษฎีตลาดประสิทธิภาพ แบบดั้งเดิมไม่สามารถอธิบายได้"
ทั้งห้องเงียบกริบยิ่งกว่าเดิม นักศึกษาส่วนใหญ่อ้าปากค้าง ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเธอกำลังพูดถึงเื่อะไร แต่สำหรับศาสตราจารย์หวังแล้ว... มันเหมือนกับมีคนมาเคาะประตูห้องสมบัติที่เขาปิดตายเอาไว้มานาน!
แววตาของเขาเปลี่ยนจากความสนใจเป็ความทึ่งอย่างเห็นได้ชัด เด็กสาวคนนี้ไม่ใช่แค่ท่องจำตำรามาตอบ แต่เธอเข้าใจมันอย่างลึกซึ้ง และยังสามารถวิพากษ์วิจารณ์ทฤษฎีระดับโลกได้อย่างมีหลักการและเฉียบคม!
"ยอดเยี่ยม...ยอดเยี่ยมมาก!" ศาสตราจารย์หวังพยักหน้าช้าๆ เป็ครั้งแรกที่นักศึกษาในห้องได้ยินคำชมจากปากของเขา "คุณหลินซูเม่ย... หลังเลิกเรียน มาพบผมที่ห้องทำงานด้วย"
แผนการขั้นแรก... สำเร็จ!
ข่าวการตอบคำถามอันน่าทึ่งของหลินซูเม่ยแพร่กระจายไปทั่วภาควิชาอย่างรวดเร็ว เธอที่เคยเป็นักศึกษาเงียบๆ กลายเป็จุดสนใจขึ้นมาทันที แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจกับเสียงซุบซิบนินทาเ่าั้
หลังเลิกเรียนเธอไปยังห้องทำงานของศาสตราจารย์หวังตามนัด ภายในห้องเต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารกองสูงจนแทบไม่มีทางเดิน กลิ่นกระดาษเก่าลอยอบอวลไปทั่ว
"นั่งก่อนสิ" ศาสตราจารย์หวังชี้ไปยังเก้าอี้ที่ว่างอยู่ตัวเดียว "ผมทึ่งกับคำตอบของคุณในชั้นเรียนมาก บอกตามตรงว่าไม่เคยมีนักศึกษาปริญญาตรีคนไหนที่เข้าใจเื่พวกนี้ได้ลึกซึ้งขนาดนี้มาก่อน คุณไปศึกษามาจากไหน?"
"หนูแค่... ชอบอ่านหนังสือนอกตำราเรียนน่ะค่ะ" ซูเม่ยตอบอย่างถ่อมตน แต่ในใจเธอกำลังหัวเราะ ฉันไม่ได้อ่าน... ฉันมีประสบการณ์ตรงจากตลาดในอนาคตหน้าต่างหาก!
"แค่การอ่านไม่สามารถทำให้คุณวิเคราะห์ได้เฉียบคมขนาดนี้หรอก" ศาสตราจารย์หวังมองเธออย่างรู้ทัน "คุณมีความคิดที่เป็ระบบและมองเห็นภาพรวมที่กว้างกว่าคนอื่น... เหมือนกับ..." เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ราวกับกำลังนึกถึงอดีต "...เหมือนกับนักลงทุนมืออาชีพ"
หลินซูเม่ยเพียงแค่ยิ้มรับ ไม่ยอมรับหรือปฏิเสธ
"เอาล่ะเข้าเื่กันดีกว่า" ศาสตราจารย์หวังพูด "มหาวิทยาลัยของเรากำลังจะจัดการแข่งขันแผนการลงทุนจำลอง ระดับประเทศ ผมอยากจะให้คุณเป็ตัวแทนของภาควิชาเข้าร่วมการแข่งขันนี้"
นี่คือสิ่งที่เธอ้า! การแข่งขันนี้คือเวทีที่จะทำให้เธอได้แสดงความสามารถอย่างเต็มที่ และที่สำคัญ... มันคือโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดและเรียนรู้จากศาสตราจารย์หวังโดยตรง
แต่เธอกลับแกล้งทำเป็ลังเล "เอ่อ... หนูไม่แน่ใจว่าจะทำได้ดีนะคะศาสตราจารย์ การแข่งขันระดับประเทศคงจะมีแต่คนเก่งๆ ทั้งนั้น"
"ผมเชื่อในสายตาของผม" ศาสตราจารย์หวังพูดอย่างหนักแน่น "ผมจะเป็ที่ปรึกษาให้คุณเอง ถ้ามีปัญหาอะไร มาหาผมได้ตลอดเวลา"
"ถ้าอย่างนั้น... ก็ได้ค่ะ" ซูเม่ยตอบตกลงในที่สุด ดวงตาของเธอฉายแววดีใจออกมาอย่างปิดไม่มิด
ในขณะที่หลินซูเม่ยกำลังวางหมากตัวแรกบนกระดานแห่งปัญญา ที่อีกฟากหนึ่งของเมือง... ในออฟฟิศชั่วคราวเล็กๆ ที่เพิ่งเช่ามา จางเหว่ยและหลินซูซานกำลังหัวเสียอย่างหนัก
"บ้าที่สุด!ธนาคารปฏิเสธคำขอสินเชื่อของเราอีกแล้ว!" จางเหว่ยทุบโต๊ะอย่างแรง "พวกเขาบอกว่าแผนธุรกิจของเรามีความเสี่ยงสูงเกินไป! พวกเขาตาบอดรึไง ไม่เห็นหรือว่านี่คือธุรกิจแห่งอนาคต!"
"ใจเย็นๆก่อนสิคะพี่จางเหว่ย" หลินซูซานเข้ามาปลอบ แต่ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความกังวลเช่นกัน เงินห้าแสนหยวนที่ได้มาจากพ่อของเธอใกล้จะหมดไปกับค่าเช่าออฟฟิศและค่าจ้างพนักงานไม่กี่คนแล้ว แต่โปรเจกต์กลับยังไม่คืบหน้าไปไหนเลย
"จะให้ฉันใจเย็นได้ยังไง!" จางเหว่ยตวาด "ถ้าไม่มีเงินทุนเพิ่ม เราก็ไปต่อไม่ได้! นี่ก็เป็เพราะนังซูเม่ยคนเดียว! ถ้าวันนั้นมันยอมให้เงินเราแต่โดยดี ป่านนี้เราคงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว!" ท้ายที่สุดเขาก็โยนความผิดมาลงที่หลินซูเม่ยอีกตามเคย เขาไม่เคยมองเห็นความผิดพลาดของตัวเองเลยสักครั้ง
ทันใดนั้นหลินซูซานก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ "พี่จางเหว่ย... หนูจำได้ว่าตอนที่พี่ซูเม่ยเรียนอยู่ปีสอง เธอเคยเขียนแผนธุรกิจอันหนึ่งส่งเข้าประกวดในมหาวิทยาลัยแล้วได้รางวัลที่หนึ่งด้วยนะคะ... เป็แผนเกี่ยวกับแพลตฟอร์มการเงินออนไลน์เหมือนกันเลย"
ดวงตาของจางเหว่ยเบิกโพลงขึ้นมาทันที "จริงเหรอ! แล้วแผนนั่นอยู่ที่ไหน!?"
"น่าจะยังอยู่ในคอมพิวเตอร์เก่าของเธอที่บ้านนะคะ... ถ้าเราเอาแผนนั่นมาปรับปรุงนิดหน่อย แล้วเอาไปยื่นขอสินเชื่ออีกครั้ง อาจจะผ่านก็ได้นะคะ!"
ความคิดอันชั่วร้ายปรากฏขึ้นในแววตาของคนทั้งสองอย่างวาบไหว
คืนนั้นเองหลินซูซาน เข้าไปในห้องนอนเก่าของหลินซูเม่ยที่ตอนนี้ถูกปิดตายเอาไว้ เธอเปิดคอมพิวเตอร์เครื่องเก่าขึ้นมา และใช้เวลาไม่นานก็ค้นหาไฟล์แผนธุรกิจที่เกี่ยวกับแพลตฟอร์มการเงินออนไลน์นั้นเจอ
"เจอแล้ว!" เธอกระซิบอย่างดีใจ
เธอไม่ลังเลที่จะคัดลอกไฟล์ทั้งหมดลงในแฟลชไดรฟ์ โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอนั้น... อยู่ในแผนการของหลินซูเม่ยที่คาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วทั้งหมด!
หลินซูเม่ยจงใจทิ้ง เหยื่อล่อ ชิ้นนั้นไว้ในคอมพิวเตอร์เครื่องเก่าเอง! แผนธุรกิจนั้นเป็แผนที่เธอเขียนขึ้นจริงๆ แต่มันเป็เวอร์ชันที่มี ช่องโหว่ร้ายแรง ซ่อนอยู่! เป็กับดักที่เธอวางไว้รอให้หนูโง่ๆ สองตัวเข้ามาติดกับโดยเฉพาะ
ที่ห้องเช่าของเธอ หลินซูเม่ยที่เพิ่งกลับมาจากการปรึกษาเื่การแข่งขันกับศาสตราจารย์หวังได้รับข้อความจากหลี่น่า
"ซูเม่ย!แย่แล้ว! เมื่อกี้ฉันแวะไปเอาของที่บ้านเธอ แม่เลี้ยงเธอบอกว่าซูซานเข้าไปรื้อของในห้องเธอด้วย! ฉันกลัวว่าเธอจะไปเจออะไรเข้า!"
หลินซูเม่ยอ่านข้อความนั้นแล้วยิ้มออกมาอย่างเ็า
เธอพิมพ์ตอบกลับไปว่า "ไม่ต้องห่วง... ทุกอย่างกำลังเป็ไปตามแผนที่ฉันวางไว้แล้ว"
เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงจันทร์ในคืนนี้สว่างเป็พิเศษ
ปลา... กินเบ็ดแล้ว
หมากตัวแรกบนกระดานถูกวางลงแล้ว และมันไม่ได้มีแค่ตัวเดียว... แต่เป็หมากสองตัวที่เดินไปพร้อมๆ กัน หนึ่งคือการสร้างพันธมิตรที่แข็งแกร่ง และอีกหนึ่ง...คือการขุดหลุมฝังศัตรูให้ลึกลงไปเรื่อยๆ
าครั้งนี้... มันซับซ้อนและสนุกกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ