"ท่านพี่เจียงเฉิน ปีศาจโลหิตคืออะไรหรือเ้าคะ?"
เยี่ยนเฉินหยวี่เดินเข้าไปหาเจียงเฉิน และถามขึ้นด้วยท่าทีเป็กังวล เมื่อผู้นำนิกายบอกว่านี่เป็การลงทัณฑ์ของเจียงเฉิน นั่นหมายความว่าภารกิจนี้ไม่ใช่เื่ง่าย ปีศาจโลหิต...เพียงแค่ชื่อของมันมันสามารถบอกได้ว่าไม่ใช่สิ่งที่สามารถที่จะรับมือได้โดยง่าย
เจียงเฉินส่ายหัว เขาไม่รู้เื่เกี่ยวกับปีศาจโลหิตแห่งแคว้นฉีแม้แต่น้อย
ฟุ่บ!
ในตอนนั้นเอง มีร่างหนึ่งบินลงมาจากฟ้า มาถึงที่พักของเจียงเฉิน เขาคือกั๋วฉานที่มาด้วยท่าทางตื่นตระหนก
"น้องชาย เ้าจะรับภารกิจนี้ไม่ได้นะ! ข้าจะไปหาท่านผู้นำนิกายเพื่อขอให้เขายกเลิกการมอบหมายงาน! ข้ากับเ้าจะไปด้วยกัน"
กั๋วฉานพูด ฟังจากคำพูดของเขา เจียงเฉินสามารถบอกได้ว่าเขาค่อนข้างกลัวปีศาจโลหิตอยู่พอสมควร
"พี่ชาย ปีศาจโลหิตมันคืออะไรรึ? เผ่าปีศาจมีตัวตนอยู่ที่แคว้นฉีด้วยหรือ?"
เจียงเฉินถาม ในทวีปศักดิ์สิทธิ์มีเผ่าพันธุ์ปีศาจที่แท้จริงอาศัยอยู่ ในชีวิตที่แล้วเจียงเฉินได้สู้กับาาปีศาจที่ทรงอำนาจมากมาย ดังนั้นเขารู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของเผ่าพันธุ์ปีศาจดี
"ไม่ ปีศาจโลหิตมันไม่ใช่ปีศาจจริงๆหรอก อย่างไรก็ตามพวกมันเหี้ยมโหดและโหดร้ายยิ่งกว่าปีศาจตัวจริงเสียอีก ปีศาจโลหิตนี้จริงๆแล้วเดิมทีเป็มนุษย์ แต่พวกมันทำการบ่มเพาะทักษะปีศาจโลหิตทำให้พวกมันโหดร้ายและเหี้ยมโหด พวกมันล้วนสูญเสียความเป็มนุษย์ทั้งหมดไป และความคิดของมันรู้เพียงอย่างเดียวคือสังหารอย่างไร้ความปรานี นั่นเป็เหตุที่เรียกพวกมันว่าปีศาจโลหิต"
กั๋วฉานพูดออกมา
"ดูเหมือนว่าพี่ชายจะรู้เื่ปีศาจโลหิตนี่เป็อย่างดี "
เจียงเฉินขมวดคิ้ว
"ในสิบกว่าปีที่ผ่านมา ปีศาจโลหิตผู้เรียกตนเองว่าคนทรงจันทราโลหิตได้ปรากฎตัวขึ้นเป็ครั้งแรกในแคว้นฉี ชายผู้นี้โเี้มาก และไม่เพียงแค่ดื่มเืของผู้บริสุทธิ์ มันได้สร้างวิชาปีศาจโลหิตขึ้นมา มันสอนและสร้างปีศาจโลหิตตนใหม่ขึ้น ทำให้ผู้คนทั่วทั้งแคว้นฉีสูญเสียชีวิตไปเป็จำนวนมาก ในตอนท้ายมันได้ถูกเหล่าผู้นำนิกายใหญ่ทั้งสี่ร่วมมือกันสังหาร และที่เหนือความคาดหมายคือ ในสิบกว่าปีให้หลัง ปีศาจโลหิตรุ่นใหม่ที่เรียกตัวเองว่าราชันย์จันทราโลหิตได้ปรากฎตัวขึ้นอีกครั้ง!"
กั๋วฉานอธิบาย
หลังจากที่ได้ฟังการอธืบายของกั๋วฉาน เจียงเฉินผงกหัว เผยถึงความตึงเครียด
"พวกมันช่างไร้ประโยชน์นัก การกระทำของพวกมันไม่มีประโยชน์แต่อย่างใด มีแต่ภัยคุกคาม พวกมันไม่สมควรที่จะมีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ ข้าจะรับภารกิจนี้ ข้า้าที่จะเห็นราชันย์ปีศาจโลหิตด้วยตาตนเอง"
"น้องชาย เขตหวงฉีอยู่ภายในอาณาเขตนิกายเซวียนอี้ นั่นเป็เหตุว่าการสังหารปีศาจโลหิตไม่ใช่ความรับผิดชอบของเ้าเพียงผู้เดียว ศิษย์ทั้งหมดในนิกายเซวียนอี้ต่างต้องรับผิดชอบร่วมกัน หากเ้าไปผู้เดียว ข้าเกรงว่าเ้าไม่อาจรับมือได้ ยิ่งไปกว่านั้นราชันย์จันทราโลหิตกล้าที่จะก่อเหตุะเืขวัญขึ้น ข้าแน่ใจว่ามันจะต้องแข็งแกร่งพอสมควรเชียว และมันไม่ใช่ผู้ที่จะรับมือได้โดยง่าย"
กั๋วฉานยังคงคัดค้านที่จะให้เจียงเฉินรับภารกิจนี้
"ภารกิจนี้ข้าจะต้องรับไว้ นี่เป็การทดสอบและโอกาสที่ท่านผู้นำนิกายมอบให้แก่ข้าด้วยตนเอง มีเวลาเพียงหนึ่งปีที่เหลืออยู่ในการที่จะประลองชี้ตายระหว่างข้าและหนานเป่ยเฉา และท่านได้บอกข้าก่อนหน้านี้ ท่านผู้นำนิกายได้หวังไว้กับข้า นั่นเป็เหตุที่เขาไม่มอบภารกิจที่จะทำให้ข้าสามารถถูกสังหารได้ แต่ในเวลาเดียวกันเขาปรารถนาให้ข้าได้เติบโตให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็ไปได้ ภารกิจที่ในเื่ที่ข้าจะสังหารปีศาจโลหิตนี่เป็โอกาสอันดีที่จะได้ฝึกฝนอย่างแท้จริง"
เจียงเฉินพูดขึ้น เขาเข้าใจในสิ่งที่นักพรตเซวียนอี้คิดอยู่ ด้วยศักยภาพและพร์ของเจียงเฉิน ไม่มีทางที่นักพรตเซวียนอี้จะผลักเขาตกนรกหมกไหม้ ภารกิจนี้ดูเหมือนจะเป็ไปไม่ได้ที่จะทำให้สำเร็จ แต่มันช่วยให้เจียงเฉินเติบโตอย่างแท้จริง เมื่อเจียงเฉินเติบโตขึ้นระหว่างทำภารกิจ เขาก็จะสามารถที่จะบรรลุภารกิจนี้ได้
อย่างที่สอง นักพรตเซวียนอี้ใช้สิ่งนี้แทนการไถ่โทษของเจียงเฉิน นอกจากนั้นเจียงเฉินได้ก่อให้เกิดความวุ่นวายขึ้นเมื่อวาน และหากไม่ใช่เพราะท่านผู้นำนิกาย นิกายเซวียนอี้จะกลายเป็สถานที่ไร้ซึ่งกฎเกณฑ์
"เ้าเข้าใจเจตนาของท่านผู้นำนิกายเื้ัภารกิจนี้ก็ดี อย่างไรก็ตาม นี่เป็ภารกิจที่มีอันตรายอย่างร้ายแรง เ้าน้องชาย เ้าแน่ใจรึว่าเ้า้าที่จะไปคนเดียว?"
กั๋วฉานแสดงความชื่นชมต่อเจียงเฉิน เพราะเจียงเฉินสามารถมองได้ทะลุปรุโปร่งเหนือผู้อื่นเสมอ
"ใช่แล้ว ข้าได้ตัดสินใจว่าจะรับภารกิจนี้"
เจียงเฉินผงกหัว ในความจริง ภารกิจนี้มาได้จังหวะเหมาะพอดี เขาเพิ่งจะดูดซับยาห้าธาตุไปและสิ่งที่สำคัญสำหรับเขาคือการทะลวงไปสู่แก่นแท้์และมันไม่มีทางที่เขาจะทำได้ในนิกายเซวียนอี้ เจียงเฉินเตรียมตัวที่จะไปทะลวงที่เขาหมื่นอสูร แต่ก่อนที่เขาจะไป นักพรตเซวียนอี้ได้มอบหมายภารกิจแก่เขา แม้ว่าปีศาจโลหิตทั้งโหดร้ายและโเี้และมีความเสี่ยงสูง เผลอๆมันอาจอันตรายยิ่งกว่าเขาหมื่นอสูรชั้นลึกที่สุดเสียอีก
ครั้งหนึ่งเจียงเฉินเคยเป็ถึงยอดนักบุญอันดับหนึ่งในใต้หล้า เขาจะมาหวาดกลัวพวกปีศาจโลหิตได้อย่างไร?
"เข้าใจแล้ว เมื่อเ้าได้ตัดสินใจแล้ว ข้าจะไม่ห้ามเ้าอีก ด้วยความสามารถและทักษะของเ้า ข้าเชื่อว่าปีศาจดูดเืทั่วๆไปคงไม่คณามือเ้าเป็แน่ แต่เ้าต้องระวังราชันย์จันทราโลหิตให้มาก เ้านั่นฉลาดแกมโกงเหมือนหมอผีจันทราโลหิต จัดการไม่ง่ายนัก"
กั๋วฉานเอามือตบบ่าของเจียงเฉิน
"พี่ชาย ก่อนที่ข้าจะไป ข้ามีเื่บางอย่างที่ต้องรบกวนท่าน"
เจียงเฉินพูดออกมา
"บอกข้ามาเถอะ ตราบที่พี่ชายผู้นี้สามารถทำได้ ข้าจะทำไม่ว่าเื่อะไรก็ตาม"
ท่าทีของกั๋วฉานจริงจังขึ้นมา
"หวงต้าและข้าจะเริ่มออกเดินทางไปยังเขตหวงฉีคืนนี้ และหยวี่น้อยจะอยู่ที่นี่ พี่กั๋วข้าขอให้ท่านช่วยคุ้มครองนางให้ดี ข้าเกรงว่าเฝินคุนจะมาเอาเปรียบนาง"
เมื่อเจียงเฉินตัดสินใจที่จะไป สิ่งเดียวที่เขากังวลมากที่สุดคือหยานเฉินหยู่ แม้ว่าชีพจรเก้าหยินของนางทรงพลังอย่างมาก แต่พลังของศัตรูนั้นแข็งแกร่งยิ่งกว่า หากเฝินคุน้าตอแยนาง เยี่ยนเฉินหยวี่สามารถที่จะปกป้องตัวเองได้เป็แน่
"ท่านพี่เจียงเฉิน ข้าขอไปกับท่านด้วย!"
เยี่ยนเฉินหยวี่พูดออกมาอย่างรวดเร็ว
"หยวี่น้อย ตอนนี้ข้ายังไม่มีรายละเอียดมากมายเกี่ยวกับภารกิจนี้ หากเ้าตามพวกข้ามา ข้าอาจไม่สามารถมีสมาธิในการทำภารกิจได้ เ้าอยู่ที่นี่และใช้เวลาในการบ่มเพาะของเ้าเสีย เมื่อข้าสังหารราชันย์ปีศาจโลหิตเสร็จเมื่อใด ข้าจะกลับมาทันที"
เจียงเฉินโอบกอดเยี่ยนเฉินหยวี่ไว้และพูดอย่างอ่อนโยน
"เข้าใจแล้ว แต่ท่านพี่เจียงเฉิน ท่านต้องระวังตัวด้วยนะเ้าคะ"
เยี่ยนฉินหยวี่ผงกหัว แม้ว่านางไม่อยากที่จะแยกจากเจียงเฉิน นางก็เข้าใจในการตัดสินใจของเขา ไม่เพียงแค่นางไม่สามารถที่จะช่วยเหลือพวกเขาได้มาก นางอาจจะเป็ตัวถ่วงอีก
"น้องชายเ้าวางใจได้ ไม่มีผู้ใดกล้าหาเื่ภายในนิกายเซวียนอี้หรอก หากเฝินคุน้าที่จะเอาเปรียบหยวี่น้อย ไม่เพียงแค่ข้ากระทั่งท่านผู้นำนิกายเองก็จะไม่ให้เื่เช่นนั้นเกิดขึ้น"
กั๋วฉานรับปากเจียงเฉิน
"ประเสริฐ! เช่นนั้นแล้ว พวกข้าขอตัวก่อน"
เจียงเฉินกางปีกโลหิตออกมาและบินขึ้นบนฟ้า และหายไปจากนิกายเซวียนอี้อย่างรวดเร็ว หวงต้าเองก็กางปีกแสงของมันบินตามไปเคียงข้างเจียงเฉิน เมื่อเหล่าศิษย์ได้เห็นเจียงเฉินผ่านไป พวกเขาประหลาดใจในการตัดสินใจของเจียงเฉิน
"เจียงเฉินรับภารกิจนี้จริงๆงั้นรึ? และตอนนี้ได้ออกไปยังเขตหวงฉี? เขาไม่รู้หรือว่าภารกิจนี้มันอันตรายเพียงใด?"
"ภารกิจนี้ท่านผู้นำนิกายมอบหมายให้เขาด้วยตัวเอง ไม่มีทางที่เขาจะปฏิเสธได้หรอก ข้าล่ะสงสัยว่าอาจเป็เพราะเฝินคุนและปู่ของมันได้ทำบางสิ่งเื้ัฉากนี้ ทำให้เจียงเฉินโดนลงทัณฑ์"
"ภารกิจนี้มันเป็ภารกิจฆ่าตัวตายชัดๆ ข้าสงสัยว่าเจียงเฉินจะสามารถรอดกลับมาได้หรือไม่?"
ศิษย์จำนวนมากถอนหายใจ โดยเฉพาะเหล่าศิษย์นอกผู้ติดตามเจียงเฉิน พวกเขามีท่าทีเป็ห่วง
ในบริเวณส่วนลึกของูเาเซวียนอี้ เฝินจงถังและเฝินคุนต่างอยู่ด้วยกันที่ห้องลับ ใบหน้าของพวกมันเปี่ยมสุข
"ฮ่าฮ่า ข้าไม่เคยคาดว่าท่านผู้นำนิกายจะมอบหมายภารกิจเช่นนี้แก่เจียงเฉิน! เจียงเฉินจักต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย"
เฝินคุนหัวเราะออกมาเสียงดัง
"ฮึ่ม! ผู้นำนิกายไม่ได้คิดจะลงทัณฑ์ แต่มอบโอกาสให้เจียงเฉินฝึกฝนตัวเอง เขากำลังจะปั้นให้เจียงเฉินเป็ศัตรูคู่อาฆาตที่ร้ายกาจที่สุดของหนานเป่ยเฉา"
เฝินจงถังแค่นเสียงเ็า
"ท่านปู่ ข้าได้รวบรวมข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับภารกิจนี้มาแล้ว ราชันย์จันทราโลหิตมีระดับบ่มเพาะอยู่ที่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นสูงสุด เมื่อรวมกับความน่ากลัวของทักษะปีศาจโลหิต แม้แต่ข้ายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน!หากเจียงเฉินพบกับราชันย์จันทราโลหิต มีสิ่งที่รอมันอยู่เพียงสิ่งเดียวนั่นคือความตาย"
เฝินคุนแสยะยิ้มออกมา
"พวกเราไม่อาจที่จะดูถูกเจียงเฉินได้ ในอนาคตมันจะกลายเป็ผู้ยิ่งใหญ่ได้แน่ เมื่อพวกเราได้ทำงานให้กับหนานเป่ยเฉา พวกเราจะช่วยเขาสังหารเจียงเฉิน และนี่เป็โอกาสอันดี"
แววตาเย็นะเืปรากฎขึ้นที่ดวงตาเฝินจงถัง ขนาดผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นกลางยังต้องทำงานภายใต้หนานเป่ยเฉา หากว่าเื่นี้แพร่งพรายออกไปคงไม่มีผู้ใดเชื่อเป็แน่ เื่เช่นนี้คงไม่มีผู้ใดคาดคิด
"ท่านปู่ ท่านหมายความว่าจะลอบสังหารเจียงเฉินงั้นหรือ?"
เฝินคุนถามขึ้น
"ไม่ เ้าจะต้องไม่ไปไหนทั้งสิ้นในตอนนี้ ท่านผู้นำเป็คนหลักแหลม และเ้าออกไปเมื่อใด แม้แต่คนโง่ยังรู้ว่าเ้าไปสังหารเจียงเฉิน"
เฝินจงถังพูด
"มันก็จริงอยู่ แต่ข้าคิดว่าไม่จำเป็ต้องกังวลมากมาย เจียงเฉินมักคิดว่าตัวเองเป็ศูนย์กลางจักรวาล และมันไม่เคยเห็นคนอื่นอยู่ในสายตา ครั้งนี้ถูกสั่งให้ไปล้างบางปีศาจโลหิต ต่อให้มีสิบชีวิตก็ต้องตายอยู่ดี"
เฝินคุนเผยท่าทางภาคภูมิ
"ส่งคนไปจับตาดูที่เขตหวงฉีอย่างใกล้ชิด หากปีศาจโลหิตไม่สามารถที่จะสังหารเจียงเฉินได้ ขอให้คนไปแจ้งไปยังนิกายเทียนเจี้ยนถึงแหล่งกบดานของมัน"
เฝินจงถึงพูดพร้อมยิ้มแสยะบนใบหน้ามัน
"จริงด้วย เหลียงเซียวความตั้งใจที่จะสังหารเจียงเฉินแรงกล้ายิ่งกว่าพวกเราเสียอีก"
เฝินคุนหัวเราะออกมาเสียงดัง
เจียงเฉินและหวงต้าบินได้ไวมาก ่เวลาเที่ยงคืนพวกเขาได้มาถึงเขตหวงฉี
"ภารกิจสังหารปีศาจโลหิตเป็หนทางการฝึกฝนที่ดีอย่างแท้จริง นี่เป็โอกาสครั้งใหญ่เช่นกัน"
หวงต้าพูดขึ้น
"ใช่แล้ว ข้าได้ทำการบ่มเพาะทักษะเทวะบางอย่างและมันช่วยให้ข้ามีโลหิตและปราณที่แข็งแกร่ง ทั้งสองอย่างเป็อาวุธที่ดีที่สุดในการต่อกรปีศาจทั้งหลาย และเ้าที่มีสายเืของกิเลนา เหล่าปีศาจหวาดกลัวเ้าเช่นกัน แม้ว่าปีศาจโลหิตจะเป็มนุษย์ พวกมันไม่ต่างอันใดกับปีศาจ และจะมีแก่นแท้ปีศาจสร้างอยู่ในตัวพวกมัน ผลประโยชน์ที่ได้จากการดูดซับแก่นแท้ปีศาจดีเยี่ยมยิ่งกว่าดูดซับดวงจิตอสูร จากสัตว์อสูร หลังจากที่ข้าได้ดูดซับยาห้าธาตุเพื่อเสริมสร้างรากฐานของข้า ข้าจะใช้โอกาสนี้ในการทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์"
เจียงเฉินพูด
เขตหวงฉีมีพื้นที่ระยะโดยรอบมากกว่าหมื่นลี้โดยติดกับจุดศูนย์กลาง เขตหวงฉีนั้นมีพื้นที่ติดกับอีกสองเมืองในบริเวณนี้ อย่างไรก็ตาม เพราะเขตหวงฉีไม่ได้ตั้งอยู่ที่ที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ ดังนั้นที่นี่จึงไม่มีตระกูลที่ทรงพลังอยู่ในพื้นที่แห่งนี้ แน่นอนว่าตระกูลที่อ่อนแอที่สุดของแคว้นฉีย่อมแข็งแกร่งกว่าเมืองชื่อมาก
ตอนนี้ที่ตรงหน้าพวกเขาเป็เทือกเขารกร้าง แม้ว่าตอนนี้เป็่เวลาเที่ยงคืน พวกเขาสามารถที่จะเห็นหมอกจางๆปกคลุมูเา เจียงเฉินได้กลิ่นเืจากภายในเทือกเขา
"ที่นี่คือเทือกเขาที่มีปีศาจโลหิตอยู่สินะ"
เจียงเฉินตาส่องประกาย
"เ้ารู้ได้อย่างไร?"
หวงต้ามองไปยังเจียงเฉิน
"มีบางสิ่งที่เรียกมันว่า 'ลางสังหรณ์' หวงต้า ยังมีเื่อีกมากมายที่เ้าต้องเรียนรู้"
เจียงเฉินยิ้มให้
"เ้าหนู สังหรณ์ของบิดาผู้นีี้ที่มีต่อสมบัติเป็สิ่งที่เ้าไม่มีทางมีได้ "
หวงต้าแค่นเสียงต่อคำพูดของเจียงเฉิน และนี่ทำให้เขาพูดไม่ออก หากผู้ใดจะมาเทียบความสามารถในการหาสมบัติ มันไม่มีผู้ใดในโลกที่จะเทียบเท่าหวงต้าได้
อ๊า.....
ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องอย่างน่ากลัวได้ออกมาจากภายในหุบเขาและได้เงียบลงท่ามกลางคืนมืด เสียงร้องนั้นส่งผลให้ผู้ที่ได้ยินต้องสั่นสะท้านถึงไขสันหลัง มันเหมือนกับว่าคนที่ร้องออกมาพบนบางสิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวจนถึงขีดสุด
"เ้าหนู เ้าพูดถูก! ข้าััได้ถึงพลังปีศาจที่รุนแรงด้านหน้านี้"
ท่าทางของหวงต้าเปลี่ยนเป็เคร่งเครียด
"ไปกันเถอะ"
เจียงเฉินกระพือปีกโลหิตของเขาและบินไปยังหุบเขาด้วยความเร็วสูงมาก ปีศาจโลหิตได้ปรากฎตัวอย่างน้อยสองวันก่อน แต่ว่าพวกมันได้กระจายตัวทั่วทุกที่ในเขตหวงฉี นั่นหมายความว่ามีปีศาจโลหิตอยู่จำนวนมาก
