ถึงเวลาพลบค่ำ ทั้งเยี่ยนหยวี่โหรวและตระกูลหลี่ได้ส่งคนออกไปค้นหา หมาสีเหลืองเป็ที่้าตัวมาก ควบคู่กับข่าวที่ศิษย์นิกายเทียนเจี้ยนมาถึงนี่เพื่อค้นหาหมาได้แพร่กระจายออกไป
เมื่อข่าวแพร่กระจายออกไปทั่วทั้งเมืองเกิดความวุ่นวายขึ้นทันที ทุกคนต่างมีความรู้สึกแย่กับเื่นี้ ผู้ใดจะคิดล่ะว่าเมืองใหญ่เช่นนี้จะมาตึงเครียดเพราะหมา?
หมาประเภทไหนกัน?
"ปู้ด! น่าขันชะมัด ข้าหัวเราะแทบตาย! นิกายเทียนเจี้ยนเป็หนึ่งในสี่นิกายใหญ่ของแคว้นฉี แต่ศิษย์ของพวกเขาช่างไร้ประโยชน์นัก พวกเขาตามล่าหมาตัวหนึ่งนับหมื่นลี้ และพวกเขายังมาค้นหาที่เมืองนี้อีก"
"นี่มันเื่น่าขันที่สุดนะนั่น ศิษย์ของนิกายเทียนเจี้ยนตามหาหมา ข้าเชื่อว่ามันจะต้องไม่ใช่หมาธรรมดาอย่างแน่นอน"
"แน่นอน... มันจะต้องไม่ธรรมดา มิเช่นนั้นแล้ว ศิษย์เ่าั้คงจับได้ไปนานแล้ว จะตามล่ามันเป็เวลานานแล้วยังไม่พบได้อย่างไร? ข้าล่ะสงสัยจริงๆว่าหมาตัวนั้นไปทำอะไรให้ศิษย์จากนิกายเทียนเจี้ยนโกรธซะขนาดนั้น"
.....................................
ในขณะนั้นเอง ทั่วทั้งเมืองชื่อ ไม่ว่าตามถนนเล็กใหญ่ตรอกซอยไหนต่างพูดคุยหัวข้อเื่หมาตัวนี้ นี่เป็เื่น่าขันที่สุดในประวัติการณ์
ที่น่าทึ่งกว่านั้นตระกูลหลี่และตระกูลเยี่ยนได้ส่งคนออกไปค้นหาทั่วทุกซอกทุกมุมในเมือง พวกเขาหาไม่เว้นแม้แต่มุมเล็กมุมน้อย
ในเวลาเดียวกันเยี่ยนหยวี่โหรวและตระกูลหลี่ได้แจ้งประกาศ ศิษย์จากนิกายเทียนเจี้ยนกำลังที่จะจัดการทดสอบขึ้นสำหรับรุ่นเยาว์ในเมือง ผู้ใด้าที่จะเข้าทดสอบให้ไปที่เขาต้นกำเนิดใน่เช้าของวันรุ่งขึ้น
เมื่อเห็นประกาศก็เกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง
"นี่เป็โอกาสครั้งหนึ่งในชีวิต! เมืองชื่อของพวกเราแยกจากส่วนในของแคว้นฉีเนื่องจากเขาต้นกำเนิด แม้จะมีอัจฉริยะอยู่ที่นี่ พวกนั้นก็จะไม่มีโอกาสที่ได้เข้าร่วมนิกายใหญ่เ่าั้ในแคว้นฉี ...แต่ในตอนนี้ศิษย์นิกายเทียนเจี้ยนอยู่ที่นี่ พวกเขาได้ให้โอกาสอันดีแก่พวกเรา"
"พวกข้าไม่เคยมีโอกาสอันดีเช่นนี้ หากเ้าว่าง เ้าสามารถมาดูได้"
"ถูกต้อง แม้จะมีตำแหน่งเหลืออยู่ จะถูกฉกฉวยโดยเยี่ยนหยวี่โหรวและตระกูลหลี่หมดเสีย ข้าแน่ใจว่าผู้ที่เข้าร่วมทดสอบมีตระกูลเยี่ยนและตระกูลหลี่แน่นอน และหากมีหนุ่มสาวลงทดสอบด้วยหมายความว่ามาจากตระกูลใหญ่ตระกูลอื่นๆ ไม่มีโอกาสสำหรับคนทั่วไปเลย"
.............................
การพูดคุยเกี่ยวกับเื่ทั้งสองต่างพูดไม่รู้จบ ในยามราตรีเป็เวลาหลับนอนของเมืองชื่อ ตระกูลใหญ่ทั้งสองต่างเตรียมตัวสำหรับการทดสอบ ตลอดจนการค้นหาหมาในเมือง ค้นหาแทบพลิกแผ่นดินหาแล้ว แต่โชคร้าย ไม่พบหมาที่มีขนสีเหลือง
ภายในตระกูลเยี่ยน กลุ่มของคนหนุ่มสาวอยู่ด้วยกัน พวกเขาเหล่านี้นำทีมโดยเยี่ยนหยาง และพวกเขาทุกคนอยู่ระดับฉีไห่ พวกเขาเป็ผู้มีพร์ในหมู่คนรุ่นเยาว์ มีไม่กี่คนมาจากต่างตระกูลแต่ขึ้นตรงกับตระกูลเยี่ยน พวกเขาโดนเรียกตัวมาโดยที่พวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับตระกูลเยี่ยน
"ในการทดสอบวันพรุ่งนี้เป็การทดสอบที่สำคัญอย่างยิ่ง พวกเ้าทุกคนต้องเข้าไปที่เขาต้นกำเนิด พวกเ้าต้องร่วมมือกันเพื่อผลลัพธ์ที่ดี อย่าได้แพ้แก่ตระกูลหลี่"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นพูด การปรากฎตัวของศิษย์นิกายเทียนเจี้ยนได้มอบโอกาสอันดีครั้งหนึ่งในชีวิต
"ขอรับ!"
กลุ่มบรรดาอัจฉริยะะโออกมาพร้อมกัน พวกเขามีกำลังใจดีมาก และได้เข้าใจอีกอย่างนี่ไม่ใช่แค่การทดสอบเป็การแข่งขันระหว่างพวกเขาและตระกูลหลี่
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นหันมามองเจียงเฉิน "น้องเจียงเฉินเ้าสนใจในการทดสอบนี่หรือไม่?"
"ไม่สนใจสักนิด แต่ข้าจะขึ้นเขาไปพร้อมๆกับคนอื่นๆ"
เจียงเฉินยักไหล่ สำหรับการทดสอบชั้นต่ำ เขาไม่ได้สนใจสักนิดแต่เขาต้องขึ้นไปยังเขาต้นกำเนิด
"น้องเจียงเฉิน ถ้าในกรณีนั้นทำไมเ้าไม่ไปในฐานะคนของตระกูลอื่นที่ขึ้นกับตระกูลเยี่ยน ได้ติดตามเยี่ยนหยางเข้าร่วมการทดสอบ เมื่อเ้าอยู่ภายในเขาแล้ว ข้าหวังว่าน้องเจียงเฉินจะดูแลพวกเขาด้วยนะ"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นพูดออกมา ทุกคนต่างรู้ดีถึงระดับของเจียงเฉิน ถ้าพวกเขาอยู่ด้วยกันกับเยี่ยนหยาง โอกาสที่พวกเขาจะชนะมีสูงมาก
"เข้าใจแล้ว แบบนั้นก็ดี"
เจียงเฉินผงกหัว สำหรับเขาแล้วอย่างไรก็ได้
"แต่ข้าไม่แน่ใจว่าหลี่ชางิจะเข้าร่วมหรือไม่ เขาได้ทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์แล้ว หากเขาตัดสินใจที่จะลงทดสอบล่ะก็ ความเสี่ยงจะสูงมาก"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นมีสีหน้ากังวล
"ข้าแปลกใจยิ่งที่หลี่ชางินั้นทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์ เหนือความคาดหมายของข้า แต่แก่นแท้มนุษย์ไม่ควรที่จะร่วมทดสอบด้วยกันกับทุกคนเพราะมันไม่ยุติธรรม ข้าเชื่อว่าทั้งสามจากนิกายเทียนเจี้ยนรู้ว่าควรทำเช่นไร"
เยี่ยนหงไท่พูด
"ข้าก็หวังไว้เช่นนั้นล่ะนะ"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นผงกหน้าเห็นด้วย
ระยะทางระหว่างเมืองชื่อและเขาต้นกำเนิดอยู่ห่างกว่าพันลี้ ดังนั้นผู้ที่เข้าร่วมทดสอบได้เริ่มออกเดินทางตรงไปยังเขาต้นกำเนิด
ระยะทางกว่าพันลี้นั้นไม่มีความหมายต่อผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ เขาสามารถข้ามผ่านพันลี้ได้ง่ายๆ ถ้าวิ่งเต็มกำลังก็ใช้เวลาประมาณชั่วโมง อย่างไรก็ตามยอดฝีมือฉีไห่ไม่ได้วิ่งเร็วขนาดนั้น
การหาหมาก็กำลังค้นหาในเมือง คนจากตระกูลหลี่และตระกูลเยี่ยนที่้าร่วมทดสอบก็เริ่มออกเดินทางจากอีกที่หนึ่ง และใช้เส้นทางที่แตกต่างกัน เมื่อตระกูลเยี่ยนไปถึงเขาต้นกำเนิดก็พบศิษย์นิกายเทียนเจี้ยนทั้งสามรออยู่ที่นั้น
"คุณชายเฉิน"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นรีบกล่าวทักทายเมื่อพบพวกเขา เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นและผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์คนอื่นๆได้นำรุ่นเยาว์มาที่นี่
"คนจากตระกูลหลี่ยังมาไม่ถึงอีกรึ?"
หลังจากเฉินซวงพูดจบ กลุ่มคนได้มาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว
"พวกเขามาแล้ว"
หร่วนหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม
เพียงไม่นานหลังพูดจบ ตระกูลหลี่ก็มาถึง หลี่ชางเยว่ได้ประสานมือทำความเคารพและทักทายเฉินซวงและศิษย์ทั้งสอง หลังจากนั้นเขาได้จ้องไปยังเจียงเฉินที่ยืนระหว่างคนของตระกูลเยี่ยน แววตาที่โกรธแค้นได้เกิดขึ้นในสายตาเขา
ในเวลาเดียวกันสีหน้าของเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเปลี่ยนไป เขาจ้องไปยังชายที่ยืนข้างๆหลี่ชางเยว่ ชายคนนั้นสวมเสื้อสีขาวและดูดี หน้าของเขาคล้ายหลี่ช่างหงและหลี่ชางฮ่าว แต่กลิ่นอายของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าสองคนนั่น เขาเป็อัจฉริยะอันดับหนึ่งของตระกูลหลี่ ผู้เพิ่งทะลวงแก่นแท้มนุษย์ หลี่ชางิ
"คุณชายเฉิน หลี่ชางิเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์แล้ว ข้าไม่คิดว่าเขาจำเป็ต้องเข้าร่วมการทดสอบด้วย"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นกล่าว
"หืม...ผู้ใดคือหลี่ชางิ?"
เฉินซวงกล่าวออกมาพร้อมหันไปมองคนตระกูลหลี่
"ิเอ๋อร์ ทักทายคุณชายเฉินสิ"
หลี่ชางเยว่มองไปยังหลี่ชางิด้วยรอยยิ้ม บุตรคนนี้ทำให้เขาภูมิใจมากที่สุด
หลี่ชางิก้าวเดินไปด้านหน้าและไปอยู่ตรงหน้าเฉินซวง เขาประสานมือทำความเคารพ และกล่าว
"คารวะ คุณชายเฉิน"
หลี่ชางเยว่มองไปยังหลี่ชางิด้วยรอยยิ้มกว้าง บุตรชายคนนี้ คือความภาคภูมิใจที่สุดของเขา
"อืม ในเมืองชื่อมีอัจฉริยะเช่นนี้อยู่ด้วย ไม่ธรรมดาเลยทีเดียว หลี่ชางิ เ้าไม่จำเป็ต้องร่วมการทดสอบ เ้าสามารถตามพวกเรากลับไปยังนิกายเทียนเจี้ยนได้เลย เ้าจะต้องไปทดสอบที่นิกาย ด้วยความสามารถของเ้า เ้าสามารถเป็ศิษย์นอกเฉกเช่นเดียวกับพวกข้าได้"
เฉินซวงอธิบาย ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์อย่างเขาไม่มีความจำเป็ที่จะต้องเข้าร่วมการทดสอบเฉกเช่นคนอื่นๆ
"คุณชายเฉิน"
หลี่ชางเยว่รีบพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเย็นอยู่บนหน้าแฝงไปด้วยความเ้าเล่ห์บนดวงตาของเขา
"โปรดให้ิเอ๋อร์เข้าไปยังเขาต้นกำเนิดด้วยเถอะ ท่านไม่ต้องนับเขาเป็หนึ่งในคนที่ร่วมการทดสอบก็ได้ ถือเสียว่าเป็การเข้าไปหาประสบการณ์"
หลี่ชางเยว่พาหลี่ชางิมาที่นี่และแนะนำหลี่ชางิให้แก่เฉินซวง แต่เขาไม่เคยคิดที่จะให้หลี่ชางิเข้าร่วมการทดสอบ นอกจากนั้นด้วยความแข็งแกร่งหลี่ชางินั้นไม่มีความจำเป็เลยที่จะต้องทดสอบ
แต่เมื่อเขาเห็นเจียงเฉินอยู่ในกลุ่มผู้เข้าร่วมการทดสอบ เขาเปลี่ยนใจ เยี่ยนหยวี่โหรว้าปกป้องเจียงเฉินด้วยทุกอย่างที่เขามี การที่จะแก้แค้นนั้นเป็เื่ที่ยากมาก แต่ตอนนี้เป็โอกาสของเขาที่จะได้จัดการเจียงเฉิน
เมื่อเจียงเฉินได้เข้าไปยังเขาต้นกำเนิดแล้ว ไม่มีทางเลยที่เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นสามารถปกป้องเขาได้ ด้วยหลี่ชางิเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้น การฆ่าเจียงเฉินนั้นมันก็เป็เื่ง่ายดาย
"หลี่ชางเยว่ สิ่งที่เ้าทำมันไร้ยางอายเกินไปแล้ว!"
สีหน้าของเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเปลี่ยนไป ทุกๆคนสามารถบอกได้ว่าหลี่ชางเยว่จะส่งหลี่ชางิเข้าเขาต้นกำเนิดเพื่อไปจัดการกับเจียงเฉิน
"สิ่งที่ข้าทำ ข้าไม่ได้ผิดกฎมิใช่หรือ?"
หลี่ชางเยว่เผยรอยยิ้มเย้ยหยัน
"อืม.. ตกลง"
เฉินซวงผงกหัวเห็นด้วยกับสิ่งที่เขาขอมา
"คุณชายเฉินการปล่อยให้ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์เข้าไปยังเขาต้นกำเนิดเช่นนี้มันไม่ยุติธรรม"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นรีบคัดค้านการตัดสินใจนั่นทันที
"ท่านผู้นำตระกูลเยี่ยน กรุณาระวังท่าทีในการพูดกับข้าด้วย ไม่จำเป็ที่ท่านจะต้องมาสอนนิกายเทียนเจี้ยนว่าต้องทำเช่นไร ข้าไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างท่านกับตระกูลหลี่ แต่หลี่ชางิไม่ได้เข้าร่วมการทดสอบ เขาสามารถเลือกจะไปที่ใดก็ได้ที่เขา้าไป อย่างไรก็ตามมันคืออิสระของเขา"
ท่าทางของเฉินซวงได้กลายเป็เ็า เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นไม่พูดอะไรอื่นอีก
เจียงเฉินยิ้มให้เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเล็กน้อย เป็สัญญาณว่าไม่ต้องกังวล
"น้องเจียงเฉิน เ้าต้องระวังตัวให้มาก หรือไม่ก็ไม่ต้องเข้าร่วมการทดสอบ ตราบที่เ้าอยู่ข้างกายข้ารับรองไม่มีผู้ใดทำร้ายเ้าได้"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเตือนเจียงเฉินด้วยความหวังดี แม้เจียงเฉินจะแข็งแกร่ง แต่อย่างไรเขาเป็เพียงผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นกลาง การที่สู้กับหลี่ช่างห่าวและการสู้กับหลี่ชางินั้นแตกต่างกันมาก ความแตกต่างระหว่างขอบเขตฉีไห่และขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ไม่ได้น้อยๆ
"หลี่ชางเยว่้าที่จะไร้บุตรหลานสืบสกุล ข้าจักสนองให้เอง"
เจียงเฉินลูบจมูกแล้วกล่าวออกมาอย่างไม่แยแส
"เอาล่ะ การทดสอบได้เริ่มขึ้นแล้ว ตระกูลเยี่ยนไปยังด้านซ้ายของูเา และตระกูลหลี่ไปยังด้านขวา มีเวลาจำกัดอยู่ที่สี่ชั่วโมง และจะถูกจัดอันดับด้วยจำนวนสัตว์อสูรที่สังหารได้"
เฉินซวงอธิบาย สิ่งที่เขาได้ทำได้คือการแยกทั้งสองตระกูลออกไปนั้นทำให้ดูยุติธรรมยิ่งขึ้น การเตรียมการนี้ทำให้เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเบาใจลง ูเาต้นกำเนิดนั้นใหญ่โตยิ่งนัก ตราบเท่าที่ไม่พบกันก็จะไม่มีผู้ใดาเ็หรือเสียชีวิต
"ไปกันเถอะ"
เยี่ยนหยางโบกมือเรียก หันกลับเดินออกไป เขาคือคนแรกที่เข้าไปยังูเาจากด้านซ้าย ส่วนคนจากตระกูลหลี่เข้าไปจากด้านขวา
หลี่ชางิตรงไปยังเจียงเฉินและคุยกับเจียงเฉินโดยที่ไม่ปิดบังรังสีฆ่าฟัน
"เ้าคือเจียงเฉินที่สังหารน้องชายทั้งสองของข้างั้นสินะ"
"ถูกต้อง"
เจียงเฉินมองไปยังหลี่ชางิอย่างเฉยเมย
"เ้ามีความกล้าดีนี่ แต่ข้าจะให้เ้าได้รับรู้ถึงความเ็ปที่แท้จริง! อย่าได้หวังจะก้าวออกไปจากูเา ข้าจะเป็คนสังหารเ้าด้วยมือข้าเองเพื่อแก้แค้นแทนน้องชายทั้งสองของข้า"
หลี่ชางิพูดอย่างมั่นใจ สายตาที่เขามองไปยังเจียงเฉินนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความตั้งใจสังหาร น้องชายทั้งสองของเขาโดนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาฆ่าตาย จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร
"การตัดสินใจของเ้าในวันนี้เป็การตัดสินใจที่งี่เง่ามากที่สุดในชีวิตของเ้า จะไม่มีทายาทของตระกูลหลี่หลงเหลืออยู่ เ้าจะไม่สามารถที่จะแสดงกตัญญูในฐานะลูกที่มีต่อพ่อเ้าได้อีก"
น้ำเสียงของเจียงเฉินแสดงความไม่พอใจออกมา
"เ้ามันโอหังยิ่งนัก! แต่วันนี้แม้แต่เทพเซียนก็ไม่สามารถช่วยเ้าได้"
หลี่ชางิกล่าวออกมาขณะขบฟันแน่น
"อย่ามาตอแยข้าจะดีกว่า ไม่งั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงยิ่งนัก"
เจียงเฉินทิ้งคำพูดไว้ จากนั้นหันกลับเดินเข้าูเาขณะที่มือทั้งสองไขว้หลัง
