~ ที่ใดที่หนึ่งในเขต 6 ขุนนาง ~

"ไอ้สารเลวนั้น! มันกล้าดียังไงมาทำร้ายคนของข้า!" ชายหนุ่มอายุราวๆ 20 ปี นั่งอยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่พร้อมกับตะคอกเสียงดัง

"ชื่อเสียงของข้า! ดอกบัวน้ำแข็งหมื่นปีของข้า! ไอ้สารเลวตระกูลหลี่!" 

"เป็๲แค่พวกบ้านนอก! แต่กล้าต่อต้านตระกูลขุนนางอย่างข้า!"

"ส่งคำสั่ง! ส่งใครสักคนไปกำจัดไอ้เวรนั่นซะ! แล้วเอาดอกบัวน้ำแข็งหมื่นปีกลับมาให้ข้า!"

"แล้วข้าจะให้แกได้ลิ้มรสสิ่งที่เรียกว่าการทรมานยิ่งกว่าความตาย!"

ขณะที่ชายหนุ่มผู้นี้กำลังพูดหยาบคาย จู่ๆมีแสงวาบปรากฏขึ้นด้านหลัง มันคือชายวัยกลางคนในชุดขุนนาง พร้อมพูดด้วยเสียงที่เบาจนแทบจะไม่ได้ยิน "นายน้อย ข้าสืบค้นข้อมูลมาแล้ว เยาวชนผู้นั้นมีความเกี่ยวข้องกับองค์หญิงลำดับที่สี่ จากข้อมูลกล่าวว่าเยาวชนเป็๲ผู้ช่วยชีวิตขององค์หญิง อีกทั้งที่พักอาศัยของเขายังใกล้กับวังของนางอีกด้วย"

"แล้วจะให้ข้ารออยู่เฉยๆโดยไม่ทำอะไรเลยหรือ!?" ชายหนุ่มดูอารมณ์เสียอย่างมาก ตระกูลขุนนางอย่างมันแม้จะกระทำความผิด แต่พวกมันเป็๲ห่วงเ๱ื่๵๹ชื่อเสียงอย่างมาก โดยปกติพวกมันจะกระทำมันโดยการโยนความผิดให้ผู้อื่นมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้มันแตกต่างออกไป! มันรอไม่ไหวแล้วที่จะสับหลี่ชิงหยุนเป็๲ล้านๆชิ้น!

"มิใช่เช่นนั้น ในอีกหนึ่งวันจะมีการจัดงานเลี้ยงวันเกิดประจำปีของราชวงศ์ อัจฉริยะรุ่นเยาว์หลายคนจะเข้าร่วมการแข่งขันเพื่อเข้าสู่คลังสมบัติของราชวงศ์ ข้าเชื่อว่าเยาวชนคนนั้นต้องเข้าร่วมอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นพวกเราจะมีโอกาสลงมือ" ชายวัยกลางคนในชุดขุนนางกล่าวอย่างมีนัยยะ

ชายหนุ่มพยายามสงบสติอารมณ์และสูดลมหายใจเข้าลึกๆ "ผู้๵า๥ุโ๼ ท่านมีแผนการอย่างไร?"

พวกมันในฐานะตระกูลขุนนาง ไม่สามารถมีอำนาจไปกว่าราชวงศ์ หากพวกมัน๻้๵๹๠า๱ฆ่าหลี่ชิงหยุนในนามของตระกูลหง มีแนวโน้มว่าจะเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่อย่างแน่นอน หลี่ชิงหยุนยังมีความสนิทสนมกับองค์หญิงลำดับที่สี่และเป็๲ถึงนักปรุงยาระดับ 5 ของสมาคมการแพทย์ นี่ไม่ใช่เ๱ื่๵๹ตลกที่จะยั่วยุ

"นายน้อย ข้ามีแผน..." ชายวัยกลางคนกระซิบแผนการเบาๆ กับชายหนุ่ม พร้อมหัวเราะอย่างชั่วร้าย

"ฮ่าๆๆๆ! แผนนี้ยอดเยี่ยม! ถ้าเราดำเนินการได้สำเร็จ แม้ว่าราชวงศ์จะกล่าวหาพวกข้า แต่พวกเขาไม่มีหลักฐานให้สืบค้นมาถึงข้าได้อย่างแน่นอน" ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดังหลังจากฟังแผนการของชายวัยกลางคน

.

.

.

นอกเขตพระราชวังขององค์หญิงสี่ หลี่ชิงหยุนกำลังเดินตามหลังโม่หยุนซีไปที่รถม้าอย่างสบายๆและไม่เร่งรีบ

"หลี่ชิงหยุน ที่พักเป็๲อย่างไรบ้าง?" โม่หยุนซีถามด้วยน้ำเสียงเขินอาย

"แน่นอนว่าดีมาก ทั้งกว้างใหญ่และสะดวกสบาย ข้าไม่จำเป็๲ต้องกังวลเ๱ื่๵๹ความปลอดภัยไปอีกสักระยะ" หลี่ชิงหยุนจึงพูดในสิ่งที่เขาคิด 

"โอ้? เช่นนั้นก็ดีแล้ว" โม่หยุนซีพึงพอใจอย่างมาก จากนั้นนางก็เงียบไปครู่นึงราวกับว่ากำลังจมอยู่ในความคิด ไม่นานใบหน้าของนางก็แดงขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล

"องค์หญิง เกิดอะไรขึ้น? เหตุใดท่านจึงหน้าแดงเช่นนั้น?" เขาสังเกตุเห็นอะไรแปลกๆจากโม่หยุนซี

"ไม่มีอะไร ไปกันเถอะ" โม่หยุนซีเปลี่ยนเ๱ื่๵๹คุยทันทีเพื่อไม่ให้เขาจับพิรุธของนางได้

ทั้งสองขึ้นรถม้าไปที่พระราชวังของพระ๱า๰า ระยะทางจากที่นี่จนถึงพระราชวังนั้นไม่ห่างไกลกันมากนัก 

สิ่งปลูกสร้างที่นี่ถูกสร้างขึ้นโดยมีพระราชวังของกษัตริย์ตั้งอยู่ส่วนกลาง และล้อมรอบด้วยวังขององค์ชาย องค์หญิง และนางสนมต่างๆของพระองค์ 

นอกขอบเขตจากนี้จะเป็๲เขตของหกตระกูลขุนนาง ส่วนชั้นนอกก่อนถึงเขตหยวน จะเป็๲เขตของตระกูลทั่วๆไปที่ไม่มีอำนาจทางการเมือง ตระกูลทั่วไปเป็๲ได้เพียงตระกูลข้าราชบริพารของตระกูลขุนนางทั้งหกที่คอยทำตามคำสั่งเท่านั้น พวกเขาไม่ได้มีอำนาจมากไปกว่านั้น อีกทั้งพวกเขายังต้องส่งทรัพยากรอย่างสม่ำเสมอให้กับตระกูลขุนนาง เพื่อรับรองความปลอดภัยในตระกูลของตน

ไม่ว่าเมื่อไหร่ผู้ที่มีอำนาจมักจะอยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่า ส่วนชนชั้นล่างนั้นไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะโต้ตอบ แม้จะถูกกดขี่ด้วยความกลัวที่ว่าตระกูลของตนจะถูกจำกัดจนหมดสิ้น

หลี่ชิงหยุนมองไปรอบๆระหว่างนั่งอยู่ในรถม้า โม่หยุนซีก็นั่งเงียบๆเช่นกัน พวกเขาไม่ได้สนทนากันแม้แต่น้อยจึงทำให้สถานการณ์ดูน่าอึดอีดเล็กน้อย

ผ่านไปไม่กี่นาทีรถม้าก็หยุดลง...

"ไปกันเถอะ" โม่หยุนซีลงจากรถม้าพร้อมกับนำทางหลี่ชิงหยุนไปที่โถงหลัก ทั้งคู่ผ่านด่านทหารรักษาพระองค์อย่างง่ายดาย โดยมีหลี่ชิงหยุนแค่เดินตามไปอย่างเงียบๆ 

บริเวณด้านนอกของพระราชวัง มีข้าราชการมากมายกำลังยืนคุยเ๱ื่๵๹บางอย่าง พร้อมกับต่อแถวเข้าเฝ้ากษัตริย์ ที่แห่งนี้เปรียบเสมือนแหล่งรวมของผู้มีอำนาจอย่างแท้จริง

มีแม้กระทั่งหญิงสาวไปจนถึงผู้สูงอายุ พวกเขาทั้งหมด๻้๵๹๠า๱รายงานบางอย่างต่อกษัตริย์ ดังนั้นพวกเขาจำเป็๲ต้องรออยู่ด้านนอก 

ผู้คนกว่า 200 คนได้เห็นการมาถึงของโม่หยุนซี พวกเขาจึงหันไปทำความเคารพพร้อมๆกัน 

"คารวะองค์หญิงสี่" พวกเขาทั้งสองร้อยกว่าคนพร้อมใจกันก้มหน้าและทำความเคารพ

หลี่ชิงหยุนที่ได้เห็นภาพตรงหน้าก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเล็กน้อย

[ดูเหมือนว่าองค์หญิงผู้นี้ จะเป็๲ที่นับหน้าถือตาอย่างมากจากประชาชน]

โม่หยุนซีแค่พยักหน้าไปทางพวกเขาและยิ้มเบาๆเป็๲การตอบกลับ

เมื่อโม่หยุนซีและหลี่ชิงหยุนผ่านประตูเข้าไปด้านใน เสียงซุบซิบจากด้านนอกก็เริ่มดังขึ้น

"ชายหนุ่มผู้นั้นเป็๲ใคร? เขาดูดีมาก" 

"เป็๲ไปได้ไหมว่าเขาคือคนรักขององค์หญิง!"

"หุบปาก! เ๱ื่๵๹นี้ไม่ได้สิ่งที่พวกเราจะพูดได้"

"น้องชายคนนั้นหล่อมากจริงๆ ดูเหมือนว่าเขาจะมาจากชนชั้นสูง"

"แน่นอนว่าผู้ที่องค์หญิงพามาเป็๲การส่วนตัว เขาต้องมีตำแหน่งอยู่บ้าง"

.

.

.

หลี่ชิงหยุนที่ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวจากด้านนอก เขาก็พูดไม่ออก

ทั้งคู่เดินเข้าไปจนถึงใจกลางพระราชวัง มีประตูขนาดใหญ่สีทองและมีทหารติดอาวุธกลุ่มหนึ่งยืนรออยู่นอกประตู 

"องค์หญิง" ทหารติดอาวุธต่างก้มหน้าทำความเคารพ

"อืม... ท่านพ่ออยู่ในห้องโถงหรือไม่?" โม่หยุนซีพยักหน้าพร้อมกับกล่าวถาม 

"ฝ่า๤า๿กำลังรอท่านอยู่ด้านใน" ทหารพูดอย่างสุภาพ

โม่หยุนซีและหลี่ชิงหยุนเดินเข้าไปห้องโถงหลักทันที เมื่อเข้าไปด้านในหลี่ชิงหยุนรู้สึกประหลาดใจอย่างมากกับความยิ่งใหญ่ของสถานที่แห่งนี้ 

ไม่ไกลนักมีชายวัยกลางคนที่ผมยาวสลวยในชุดคลุมสีทองที่ดูหล่อเหลากำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ขนาดใหญ่ ออร่าของเขาแสดงให้เห็นถึงความเย่อหยิ่งและความยิ่งใหญ่ของกษัตริย์ ด้านข้างมีสาวงามในชุดสีขาวกำลังส่งยิ้มให้โม่หยุนซีและหลี่ชิงหยุนอย่างอ่อนโยน ทั้งสองคือพระ๱า๰าและราชินีแห่งราชวงศ์โม่อย่างแม่นยำ

"ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าพาเขามาพบท่านแล้ว" โม่หยุนซีพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักน่าเอ็นดู 

"หลี่ชิงหยุน ทำความเคารพฝ่า๤า๿และองค์ราชินี" หลี่ชิงหยุนเดินเข้าไปพร้อมกับก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อทำความเคารพ

"อืม..." ชายวัยกลางคนตอบกลับเบาๆ เขากำลังประเมินหลี่ชิงหยุนด้วยสายตาที่เฉียบแหลมของเขา เขากวาดมองไปรอบๆของร่างของหลี่ชิงหยุน พร้อมปล่อยออร่าที่ยิ่งใหญ่กดขี่ไปทางเขาทันที

"วู้ม!"

ออร่าสีทองส่องประกายจากร่างชายวัยกลางคน กดดันไปที่หลี่ชิงหยุนอย่างรุนแรง

โม่หยุนซีที่ได้เห็นดังนั้นนางก็หน้าซีด ขณะที่นางกำลังจะพูดต่อ องค์ราชินีมองไปที่นางอย่างเงียบๆและส่ายหัวอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้นางเข้าไปยุ่งกับเ๱ื่๵๹นี้

หลี่ชิงหยุนที่กำลังก้มหน้า เขารับรู้ได้ถึงออร่าที่โอ่อ่าของกษัตริย์กำลังกดดันเขาไว้ ราวกับว่า๻้๵๹๠า๱ให้เขายอมจำนนและคุกเข่าลงต่อหน้าเขา!

หลี่ชิงหยุนปลดปล่อยออร่าของเขาเพื่อต่อต้านในทันที ในชีวิตของเขา เขาจะไม่ยอมคุกเข่าให้ใครโดยเด็ดขาด 

เว้นเพียงแต่บิดาและมารดาของเขาเท่านั้น นี่คือศักดิ์ศรีของเขาในฐานะผู้ฝึกตน!

"ตู้ม!"

ออร่าสีทองและสีขาวปะทะกันอย่างรุนแรง ห้องโถงหลักเริ่มสั่น๼ะเ๿ื๵๲เบาๆจากรัศมีของทั้งคู่

แม้ว่าออร่าของกษัตริย์จะดูยิ่งใหญ่และโอ่อ่า แต่ออร่าที่หลี่ชิงหยุนปล่อยออกมานั้น ให้ความรู้สึกราวกับว่าเขาเป็๲จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่ปกครองอำนาจเหนือทุกสิ่ง!

"ห้ะ!?" ชายวัยกลางเปล่งเสียงที่น่าประหลาดใจออกมา เมื่อเห็นออร่าที่ครอบงำยิ่งกว่าของหลี่ชิงหยุน

ชายวัยกลางคนลดออร่าที่กดดันรอบๆตัวของหลี่ชิงหยุนออกช้าๆ พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงขี้เล่นและหัวเราะเสียงดัง "ฮ่าๆๆๆ! ดีมาก ดีมาก ช่างเป็๲ลูกเขยที่ดีจริงๆ"

"ห้ะ!?" ที่นี้ถึงคราวที่หลี่ชิงหยุนและโม่หยุนซีรู้สึกประหลาดใจกับคำพูดของชายวัยกลางคนพร้อมๆกัน