ระบบอั่งเปาสะท้านภพ
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 126 จูซือเหลียง
เย่จื่อเฉินมั่นใจว่าผู้หญิงที่ชื่อหลิวเชียนเชียนคนนี้ ต้องเป็ลูซี่คนนั้นที่เขารู้จักแน่นอน
ตลอดทางสายตาของเขาไม่ละออกจากตัวเธอสักนิด ซึ่งอีกฝ่ายก็เช่นเดียวกัน
“เย่จื่อ พวกนายนี้ชักช้าจริงๆ เลย ฉันรอตั้งนาน”
พอมาถึงงาน ซูอี้อวิ๋นก็เดินยิ้มร่ามารับ หลิวเชียนเชียนที่ได้เห็นเขาก็เลี่ยงไปหลบอยู่ด้านหลังทันที
“ลูซี่มาด้วยกันได้ยังไงน่ะ”
ลูซี่!
ความรู้สึกของหลิวเชียนเชียนแทบจะพังทลายแล้ว
ทำไม่นี้ถึงได้โชคไม่ดีขนาดนี้นะ ผู้ชายสองคนที่ขอให้เลี้ยงเหล้าที่ผับวันนั้นดันเป็นักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีปิงเฉิงทั้งคู่ แถมยังรู้จักรูมเมทเธออีก
ทันใดนั้น สายตาของซูเหยียนที่มองไปยังหลิวเชียนเชียนก็ดูแปลกใจขึ้นมา
เย่จื่อเฉินจึงคว้าเอาโอกาสนี้ซ้ำเติมเธออีกที
“อย่าพูดมั่วสิ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ลูซี่คนที่เจอเรา แล้วขอให้เลี้ยงเหล้าที่ผับคนนั้นหรอกนะ เธอชื่อหลิวเชียนเชียน เป็ดาวมหาลัยของมหาลัยเรา”
ตอนที่พูดประโยคนั้น เย่จื่อเฉินจงใจเน้นเสียงคำว่า ‘ผับ’ ‘เลี้ยงเหล้า’ และ ‘ลูซี่’ ลงไปในคำที่พูดด้วย
หลิวเชียนเชียนมองค้อน ก่อนจะพูดขึ้น
“เอาล่ะๆ ฉันก็คือลูซี่นั่นแหละ พอใจหรือยัง? จริงๆ เลย ทำไมต้องมาเจอผู้ชายใจแคบอย่างนายด้วยเนี่ย”
“ฉันใจแคบเหรอ!”
เย่จื่อเฉินโกรธจนกระทืบเท้า ถ้าความรู้สึกของเขาไม่ผิด ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ช่วยผู้หญิงคนนี้เอาไว้แค่ครั้งเดียว
แล้วมาว่าเขาใจแคบเนี่ยนะ
“เอาน่า ทุกคนก็เพื่อนกันทั้งนั้น”
ซุนอี้เกอที่นิ่งไม่พูดอะไรมาตลอดแทรกขึ้นมาทันที เย่จื่อเฉินจึงกลอกตาใส่หลิวเชียนเชียนแล้วพูดเสียงห้วน
“ในเมื่อหัวหน้าห้องพวกฉันพูดมาขนาดนี้แล้ว ฉันจะไว้หน้าเธอก็แล้วกัน”
“เชอะ! ใจแคบ” พูดจบ เธอก็พุ่งเข้าไปพูดพึมพำอยู่ข้างซูเหยียน “ซูเหยียน ผู้ชายคนนี้ใจแคบชะมัดเลย เธอไม่ต้องไปคบกับเขาหรอก”
“เธอเป็บ้าหรือไงเนี่ย!”
หลิวเชียนเชียนหันมามองเขา แล้วแลบลิ้นปลินคาใส่ ก่อนจะพูดขึ้น
“นายไม่ต้องยุ่ง!”
“...”
ทุกคนที่อยู่รอบตัวรีบดึงเย่จื่อเฉินไว้ทันที เขาทำได้แค่ตีหน้าบึ้งตึง แต่กลับโกรธจนเนื้อตัวสั่น
“หยางอี่ฉือมาแล้ว!”
รถตู้สีดำคันหนึ่งจอดที่หน้าประตูทางเข้าหลักของสนามกีฬาพอดี พร้อมกับชายหญิงกลุ่มหนึ่งที่ในมือถือช่อดอกไม้ก็พากันกรูเข้าไปรุมล้อมทันที
ปัง!
ทันใดนั้น บริเวณด้านนอกสนามกีฬาก็ได้มีการจุดพลุดอกไม้ไฟขึ้นมาโดยไม่มีใครรู้มาก่อน
บนหน้าจอแอลอีดีนอกอาคารสำนักงานธุรกิจหรูหรา ตรงข้ามกับสนามกีฬาก็มีตัวอักษรหลายตัวปรากฏขึ้น
‘หยางอี่ฉือ แต่งงานกับผมนะ’
“ว้าว โรแมนติกจังเลย”
เซี่ยเขอเข่อยกมือสองข้างกุมแก้มแล้วอุทานขึ้น ผู้หญิงหลายคนที่อยู่รอบๆ ก็มองทุกอย่างตรงหน้าด้วยสีหน้าอิจฉา
ผู้หญิงต่างก็ชอบความโรแมนติก แต่ผู้ชายแบบเย่จื่อเฉินหลายคนกลับเบ้ปาก
“เวอร์ชะมัด”
“เอาใจสื่อหนักเชียว”
“มีประโยชน์ตรงไหนเนี่ย เปลืองเงินจะตาย”
ดูเหมือนว่าหยางอี่ฉือจะเคยชินกับการทำอะไรแบบนี้แล้ว เธอค่อยๆ เดินฝ่าฝูงชนออกมา ท่ามกลางการคุ้มกันของบอดี้การ์ดนับสิบคน
แต่ตรงปลายแถวของกลุ่มคน มีผู้ชายหล่อเหลาในชุดสูทสีฟ้ายืนถือช่อดอกกุหลาบรออยู่
“คุณมาแล้ว”
หยางอี่ฉือหยุดยืนมองคนตรงหน้าด้วยดวงตาที่แฝงไว้ด้วยปลาบปลื้มใจ มุมปากยกยิ้มเล็กน้อย ผู้ชายที่ยืนคอยอยู่ข้างหน้าคนนั้นก็ได้เดินเข้าไปหาเธอด้วยรอยยิ้มละมุน
“ฉันมาแล้ว”
แต่ทว่า หยางอี่ฉือที่เมื่อครู่นี้หยุดยืนนิ่งกลับเดินเฉียดไหล่เขาไป
ผู้ชายคนนั้นที่โดนหยางอี่ฉือเมินมีสีหน้าชะงักค้าง เมื่อหันกลับไป ก็พบว่าเธอได้เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของเย่จื่อเฉินแล้ว
“ฉันคิดว่านายจะไม่มาซะแล้ว”
ไม่ว่าจะเป็คนที่มากับเย่จื่อเฉิน หรือว่าจะเป็แฟนคลับที่อยู่รอบๆ ต่างกระซิบกระซาบกัน
คังเผิงปลีกตัวออกไปโดยอัตโนมัติ ส่วนซูอี้อวิ๋นก็ดึงพวกซูเหยียนให้ถอยออกมา
ชั่วพริบตาเดียว ภายในวงล้อมของบอดี้การ์ดก็เหลือแค่เย่จื่อเฉินกับหยางอี่ฉือเพียงสองคน
“พูดสิ นายเป็ใบ้เหรอ”
ในน้ำเสียงของหยางอี้ฉือแฝงไว้ด้วยความร้อนใจจางๆ เย่จื่อเฉินเลียริมฝีปากและยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย
“เอ๊ะ ฉันไม่ได้ดูผิดใช่ไหม เขาใช่เย่จื่อเฉินหรือเปล่า?”
“ดูเหมือนจะใช่”
“เย่จื่อเฉิน เน็ตไอดอลที่ดังมากใน่นี้ใช่ไหม เขากับหยางอี่ฉือรู้จักกัน…”
วิดีโอวันงานเลี้ยงฉลองครบรอบมหาวิทยาลัยของเย่จื่อเฉิน โด่งดังในเว่ยป๋อมากจริงๆ ครองอันดับฮอตเสิร์ชมานานถึงครึ่งเดือน ต่อให้ไม่อยากดังก็ยากแล้ว
แฟนคลับที่อยู่รอบๆ เริ่มจำเขาได้ บางคนยังพูดถึงข่าวที่ทั้งคู่แอบนัดกันที่ร้านกาแฟเมื่อ่ก่อนหน้านี้อีกด้วย
“ทำความรู้จักกันหน่อยสิ ผมจูซือเหลียง”
จู่ๆ ผู้ชายที่ตอนแรกกำลังขอความรักจากหยางอี่ฉือคนนั้นก็เดินเข้ามาแทรก แล้วยื่นมือไปทางเย่จื่อเฉิน
น้ำเสียงของชายหนุ่มทุ้มละมุน และมีแรงดึงดูด โดยเฉพาะดวงตาลุ่มลึกคู่นั้นที่สามารถดึงดูดแฟนคลับผู้หญิงของหยางอี่ฉือที่อยู่รอบข้างได้ จนพวกเธอต้องส่งเสียงกรี๊ดขึ้นมา
“คุณไม่ต้องรู้จักผมหรอก แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง”
เย่จื่อเฉินหัวเราะเบาๆ หลังจากที่พยักหน้าให้จูซือเหลียงแล้ว ก็หันมองหยางอี่ฉืออีกครั้ง
“ขอให้การแสดงราบรื่นนะ”
พูดจบ เขาก็หันหลังเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าพวกซูเหยียนที่ยืนรออยู่
“เราไปกันเถอะ”
หยางอี่ฉือเม้มปากแน่น มองดูทุกคนที่เดินเคียงไหล่กันไป มือข้างนั้นของจูซือเหลียงที่ค้างเติ่งอยู่กลางอากาศก็โดนเขาเก็บกลับไป
เขาหมุนตัวกลับมา ก่อนจะยื่นดอกกุหลาบในมือไปตรงหน้าของหยางอี่ฉือ
“จูซือเหลียง เก็บความพยายามของคุณไปเถอะ เราสองคนไม่เหมาะสมกันจริงๆ ถึงพ่อฉันจะตั้งใจจับคู่ให้เราสองคน แต่ฉันก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี”
“ไม่เป็ไร ผมจะไม่บังคับคุณ ต้องมีสักวันที่คุณจะยอมรับ”
จูซือเหลียงยื่นช่อดอกกุหลาบไปให้กับบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ด้านข้าง แล้วเหยียดยิ้มเล็กน้อย จากนั้นจึงปลีกตัวเดินออกไปจากบริเวณสถานที่จัดงาน
หยางอี่ฉือเดินจากไปโดยไม่ชายตาดู ส่วนทางด้านของจูซือเหลียงก็ได้เดินไปด้านข้างของที่จัดงานแล้วกวักมือเรียกใครบางคน
“ครับคุณชาย”
“ฉันอยากรู้เื่ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายคนนั้นกับหยางอี่ฉือ”
“เข้าใจแล้วครับ”
บอดี้การ์ดข้างกายเดินออกไป จูซือเหลียงเอียงคอไปมา ก่อนกระตุกยิ้มบางที่มุมปาก
“เย่จื่อ นายกับหยางอี่ฉือเป็อะไรกันเหรอ?”
“ทำไมนายถึงได้รู้จักกับหยางอี่ฉือ? ดูเหมือนความสัมพันธ์ของนายกับเธอจะไม่ธรรมดาเลยนะ”
“หยางอี่ฉือเป็อะไรกับนายกันแน่!”
“นายพูดสิ!”
ทุกคนที่อยู่รอบๆ เอ่ยถาม โดยเฉพาะจางรุ่ยที่เป็แกนนำ ทำให้ความอยากรู้ในใจของทุกคนปะทุขึ้นอย่างรุนแรง
เย่จื่อเฉินชักจะหงุดหงิดกับคำถามของพวกเขา จึงพูดด้วยความโมโห
“ทำไมพวกนายถึงได้มีคำถามเยอะขนาดนี้นะ สรุปว่าจะดูคอนเสิร์ตไหม ถ้าไม่ดูก็กลับ!”
เมื่อรู้สึกได้ว่าเย่จื่อเฉินโกรธจริงๆ ทุกคนที่อยู่รอบๆ จึงหยุดเซ้าซี้
มองตามหลังหยางอี่ฉือไปเล็กน้อย ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ผู้ชายคนนั้นก็น่าจะเป็คู่ทางธุรกิจที่พ่อของหยางอี่ฉือได้จัดเตรียมไว้ให้
ก็ไม่เลว อย่างน้อยก็ยังพอดูได้
บัตรที่หยางอี่ฉือให้เขามาเป็บัตรหน้าเวทีแถวที่หนึ่ง ที่อยู่ใกล้กับเวทีมาก
สายตาของเย่จื่อเฉินจับจ้องไปทางเวทีด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก ภาพในอดีตของทั้งคู่ฉายชัดขึ้นมาในหัวโดยอัตโนมัติ
ถ้าบอกว่าไม่ปวดใจเลย มันจะเป็ไปได้ยังไง
เคยรัก แต่กลับต้องฝืนยิ้มปล่อยเธอไป
ติ๊ง!
ติ๊ง!
ในขณะที่เย่จื่อเฉินกำลังหวนนึกถึงอดีตอยู่นั้น จู่ๆ โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้นมา
ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาอย่างรวดเร็ว เย่จื่อเฉินก็เห็นว่าสิ่งที่ขึ้นโชว์อยู่บนหน้าจอคือข้อความที่ยี่หนึงจินกุนส่งมาให้เขา
หรือว่าจะมีข่าวอะไรเกี่ยวกับพญายมราช?
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
