"มีเื่กันหรือเปล่าครับ ผมเป็ห่วง" ท่าทางกังวลถูกฉายชัดผ่านดวงตากลมโต เสื้อคลุมถูกสวมใส่อย่างลวกๆ หยดน้ำไหลเป็ทางตามร่างกายขาว หากผิวขาวซีดจะดูไม่น่าดึงดูดแต่ไวท์ดันขาวอมชมพู ยิ่งอาบน้ำมาใหม่ๆ ดูยั่วยวนโดยธรรมชาติมาก รัชทายาทลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ สามัญสำนึกบอกให้เขาหยุดคิดอะไรที่ไม่ดีไม่งาม
"กระรอกน้อยรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำใช่หรือไม่" เสียงทุ้มต่ำถามพลางสะกดอารมณ์ของตนเองลง
"ครับ ผมได้ยินเสียงเลยรีบคว้าชุดคลุมออกมาเลย" มือหนาคว้าผ้าห่มขนาดใหญ่ขึ้นมาแล้วพันร่างของไวท์ไว้ทั้งหมดพลางอุ้มพากลับไปห้องอาบน้ำ ไม่รู้ว่าระหว่างทางจะมีใครเห็นบ้าง สายตาพิฆาตถูกส่งไปยันทหารในคฤหาสน์ ทุกคนก้มลงกับพื้นหมดเพราะไม่อาจทนรังสีความหวงของรัชทายาทได้
"แต่งตัวนะ แล้วเช็ดผมให้แห้งนะ"
"ครับ"
"ข้าว่าพวกเรากลับวังกันเถอะ"
"จะดีเหรอครับ"
"กระรอกน้อยช่วยทำฝายชะลอน้ำแล้ว"
"ทุกคนจะต้องไม่เป็อะไร"
"ที่นี่อากาศเย็นเกินไป ข้าคิดว่าร่างกายของกระรอกน้อยจะรับไม่ไหว"
คนที่รับไม่ไหวและรับมือยากที่สุดมันคือพระองค์ต่างหากล่ะ! รัชทายาท เขาลอบเถียงในใจ แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะรู้ทันเสียแล้ว
"จะบอกว่าข้ารับมือยากเหรอ"
"ทำไมถึงรู้ครับ ผมยังไม่ทันพูดเลยนะ"
"แค่เห็นสีหน้าก็รู้แล้วว่าเ้าแอบเถียงข้าในใจ" ไม่ว่าเขาจะทำอะไรอีกฝ่ายก็เหมือนจะรู้ความคิดไปเสียหมด ไม่มีทางจะต่อกรแวมไพร์ที่สมบูรณ์แบบได้เลยสักนิด สมแล้วที่ได้รับตำแหน่งรัชทายาท การแต่งตัวและเช็ดผมถูกช่วยโดยเหล่าบรรดาสาวใช้ทั้งหลายที่คัดมาเฉพาะคนที่แต่งงานแล้วเท่านั้น
เื่การหึงหวงที่ชัดเจนนี้รู้มาถึงคฤหาสน์ของสองพี่น้องฝาแฝด และมีตำแหน่งเป็ผู้สืบทอดราชบัลลังค์เป็ลำดับที่ 2 และ 3 ตามอายุตอนเกิด สองแฝดรู้โลกแวมไพร์จะต้องรู้ พวกเขาส่งคนไปกระจายข่าวตามดินแดนต่างๆ เื่ความหวงคุณชายไวท์ สำหรับที่นี่แล้วการ กระจายข่าวไม่ได้ยากนัก ถึงจะไม่มีเทคโนโลยีที่ทันสมัย แต่การมีปีกบินไปไหนมาไหนได้ก็สะดวกไม่น้อย
"อยากรู้จริงๆ ว่าท่านพี่จะจัดการข่าวลือนี้ว่าอะไร"
"นั่นสิ เพราะว่าคุณชายไวท์ก็ยังไม่ได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็ทางการ แต่ทำแบบนี้ไม่มีทางเหมาะสมแน่นอน"
"สาวๆ จะต้องมาวุ่นวายถึงราชสำนักแน่"
เมื่อข่าวลือเื่ว่าที่คู่หมั้นขององค์รัชทายาทถูกเผยแพร่ออกไป ทำให้เหล่าหญิงสาวน้อยใหญ่เกิดความสงสัยใคร่รู้ ว่าบุคคลที่ถูกกล่าวถึงเป็ใคร มีที่มาอย่างไร อยู่ตระกูลไหน จดหมายหมายถึงถูกส่งถึงราชสำนักเป็จำนวนมาก สร้างความโกลาหลในการทำงานภายในวังเป็อย่างมาก เนื่องจากจดหมายของหญิงสาวมาปะปนกับราชกิจของเชื้อพระวงศ์
"ที่รัก เ้าคิดว่าเป็ฝีมือใคร" จักรพรรดิเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด นานแล้วที่ไม่ได้มีเื่วุ่นวายแบบนี้ ทำให้การจัดการเื่นี้บกพร่องหลายแห่ง
"ข้าก็รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็ฝีมือของพวกแฝด ลำพังรัชทายาทไม่มีทางทำแบบนั้นให้เกิดความวุ่นวายในวังหลวงหรอก"
"อยากเป็ผู้สืบทอดบัลลังก์มาก ถึงขนาดจะทำให้พี่ชายของตนเองเดือดร้อนเลยรึ" เขาไม่คิดเลยว่าลูกชายที่คลานตามกันมาจะกล้าทำถึงขนาดนี้
"ข้ารู้นิสัยของลูกดีว่าทำเพื่อความสนุก พวกแฝดป่วนจักรวรรดิมาตั้งกี่สิบปีแล้ว...ตั้งใจจะแกล้งพี่ชายเพียงแค่รอบนี้หนักข้อไปหน่อย"
"ข้าว่าไม่หน่อยแล้ว มีแต่คนถามว่าว่าที่คู่หมั้นคือใคร"
"พวกเราจะทำยังไงกันดี ที่รัก"
"ส่งจดหมายตอบกลับไปให้หมดว่า เป็คุณชายจากตระกูลริค จะมีการเปิดตัวหลังจากนี้ภายใน 1 เดือน"
"ข้าก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าพวกแฝดนรก จะสามารถแผลงฤทธิ์ได้สมชื่อหรือไม่" แววตาของจักรพรรดินีในเวลานี้ มีแต่ความอยากรู้อยากลอง ซึ่งจักรพรรดิเองก็เกรงกลัวไม่แพ้คนอื่นๆ ลองให้เธอได้เป็ผู้ตัดสินใจแล้ว แปลว่างานนี้มีาเย็นเกิดขึ้นในครอบครัวอย่างแน่นอน เป็อันรู้กันว่า ว่าที่ลูกสะใภ้ทรงเป็ที่โปรดปรานมากแค่ไหน
ความโกลาหลนี้ถูกส่งมายังคฤหาสน์ที่รัชทายาทอาศัยอยู่ ซึ่งเ้าตัวก็รู้ดีว่าเป็ฝีมือของใคร ด้วยความเป็แม่ลูกกันถึงได้ตอบกลับจดหมายในลักษณะเดียวกัน เพื่อหยั่งเชิงว่าแฝดนรกจะมีท่าทีอย่างไรต่อไป จะเลือกบัลลังก์หรือว่าครอบครัวกันแน่ มือหนาตวัดปลายพู่กันอย่างเชี่ยวชาญด้วยความใจเย็น เขาเชื่อมั่นว่าจะต้องมีคนอยากรู้เพิ่มขึ้นว่าเป็ใครอย่างแน่นอน แต่คนจำนวนไม่น้อยที่รู้อยู่แล้วว่าคนที่คีย์พึงพอใจเป็ใคร มีหน้าตาเป็อย่างไร
"พวกเราเตรียมกันเสร็จแล้วนะพะยะค่ะ โครงการฝ่ายชะลอน้ำลุล่วงไปด้วยดี" เสียงหวานค่อยประตูเรียกอีกฝ่ายที่ยังทำงานอยู่ในห้อง
"รอข้าก่อนนะ ขอตอบจดหมายก่อน"
"ได้ครับ ผมไปรอที่รถม้านะ"
ดูท่าที่วังหลวงจะยุ่งกันมากถึงได้ส่งจดหมายมาหารัชทายาททั้งวันทั้งคืนขนาดนี้ แต่พอผมถามว่าเป็เื่อะไรก็ไม่มีใครยอมบอกสักคน แม้กระทั่งสาวใช้ที่ถูกส่งมาให้ดูแลยังปิดปากสนิท เื่ต้องใหญ่แค่ไหนทำไมมีแค่เขาเท่านั้นที่รู้ไม่ได้ หรือว่าที่จริงแล้ว.....
"ไปกันกระรอกน้อย ท่านแม่รออยู่นะ" ร่างสูงโปร่งถูกรวบตัวเข้าไปกอด นี่สินะ! ที่เขาเรียกว่าการัักันช่วยให้ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายช่วยรู้สึกปลอดภัยมันเป็แบบนี้นี่เอง
"ท่านพี่ ผมหายใจไม่ออก" ร่างหนายอมคลายอ้อมกอดลงนิดเดียว ขอเน้นว่านิดเดียวเท่านั้น!!!!!
"ที่ไม่มีใครยอมตอบคำถามของผม เพราะว่ามันเป็เื่ที่เกี่ยวกับผมใช่ไหมครับ" ไม่มีเสียงตอบกลับจากคีย์นอกจากเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอเท่านั้น รัชทายาทคงจะทำงานหนักจนไม่ได้พักผ่อนหลายวันแน่นอน ไม่งั้นคงไม่เผลอหลับแบบนี้แน่ แต่หารู้ไม่ว่านี่เป็แผนการหลีกเลี่ยงตอบคำถามเท่านั้น จากแผนการกลายเป็หลับจริงเสียนี่
"รัชทายาทอ่อนเพลียมาก ตลอดระยะเวลาสองสามวันที่ผ่านมาพระองค์ทำงานอย่างหนัก กระผมว่าคุณชายอย่าเพิ่งซักถามอะไรเลยดีกว่าขอรับ รอถึงวังหลวงแล้วค่อยว่ากัน" ใจจริงเมล์ไม่ได้อยากพูดจาเป็ทางการแบบนี้ แต่เห็นเ้านายของตนส่งสายตามาหาหลายต่อหลายครั้งเลยพูดเพื่อหยุดสถานการณ์ตรงหน้า ซึ่งเป็ที่น่าแปลกใจมาก ว่ากล้าหลับในที่อันตรายแบบนี้ แปลว่าคงไว้ใจอีกฝ่ายพอสมควร
ปึง!
"ที่วังหลวงเกิดความวุ่นวายในครั้งนี้ เป็ฝีมือของทั้งสองพระองค์ใช่หรือไม่ แล้วทำไมถึงดึงคุณชายจีนเข้าไปเกี่ยวด้วย" สิ่งที่มาร์แชลพูดไม่ใช่คำถามแต่เป็การเค้นเอาคำตอบเสียมากกว่า
"ข้าจงใจทำให้เกิดเื่แบบนี้ขึ้น" คลาสทำหน้าตาไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ตนเองทำลงไป
"ใช่ วังหลวงเงียบมานานมันน่าเบื่อ พวกเราเลยหาอะไรสนุกๆ ให้ทำ" ครอสเห็นด้วยกับความคิดของพี่ชายฝาแฝด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่การเล่นสนุกของเหล่าแฝดนรกส่งผลกระทบกับผู้คนหมู่มาก มีคนรู้ว่าเป็ฝีมือของใครแต่ไม่มีหลักฐานในการเอาผิดจึงได้ปล่อยผ่านไปเป็เวลานาน
ภายในระยะเวลาไม่กี่วันท่านแม่และท่านพี่ก็สามารถพลิกสถานการณ์กลับมาเป็ปกติได้อีกครั้ง แถมยังระบุวันงานเปิดตัวคุณชายไวท์ออกมาเป็ที่เรียบร้อยอีกต่างหาก การป่วนของพวกเขานั้นไม่ได้้าทำให้ราชสำนักเสียหาย แต่เป็การเร่งมือให้พี่ชายของเขารีบประกาศตัวว่าใครเป็คู่หมั้นและหยุดยั้งการหวังลมๆ แล้งๆ ของใครหลายคนที่จ้องจะจีบ ว่าที่คู่หมั้นของพี่ชายตนเอง
