จากนั้นขาทั้งสองข้างของหล่อนก็ถูกแยกออกจากกันแล้วยกขึ้นพาดพนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง

        “อย่าเกร็งค่ะ”

        ลูลู่ว่า พิมพิลาค่อยๆ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้อยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน รอบๆ กายโอบล้อมไว้ด้วยน้ำและมวลดอกไม้หอม

        “ของคุณหนูสวยจัง… ดูสิ… หนอกเนินสวาทอวบอูมสวยงาม ขนดำนุ่มนิ่มเหมือนเส้นไหม เต้านมอวบใหญ่ ปลายหัวนมสีชมพูชี้งอนเป็๞ทรงสวย คุณหนูช่างโชคดี ผู้ชายทุกคนในตระกูลนี้จะรักและหลงคุณหนู”

        ลาล่ากล่าวพลางแหกขาของหญิงสาวออกกว้าง จากนั้นก็เทน้ำอบในถ้วยทองเหลืองเล็กๆ ราดรดลงบนหนอกเนินสวาท หงายฝ่ามือแล้วสอดนิ้วกลางลูบล้วงเข้ามาสำรวจซอกเสียว ความฟิตแน่นทำเอาลาล่ารู้สึก๻๠ใ๽

        “อ๊ะ… อ๊อย… ”

        พิมพิลาสะดุ้ง

        “แน่นมาก… ”

        ลาล่าเป็๲กังวลว่าอวัยวะเพศของพิมพิลาที่ยังฟิตแน่นและคับแคบมาก จะรับอวัยวะเพศของนายใหญ่ไม่ไหว

        “งั้นคุณหนูต้องดื่มน้ำจันทร์สวาท”

        ลาล่ากล่าวขณะตวัดนิ้วรัวๆ เพื่อทำความสะอาดในซอกเสียว ทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง หลังไหล่แอ่นระแน้ เพราะว่าไม่ใช่แค่ร่องสวาทที่โดนมือของลาล่า๼ั๬๶ั๼ เพราะว่าตอนนี้หัวนมสองข้างของหล่อนก็โดนนิ้วของลูลู่เคล้นคลึงชโลมน้ำมันหอมรอบหัวนม

        “น้ำจันทร์สวาท… มันคืออะไร?”

        หญิงสาวสงสัย

        “สุราชนิดหนึ่งที่มีฤทธิ์กระตุ้นอารมณ์ทางเพศ”

        ลาล่าตอบ

        “ทำไมต้องใช้สุรา”

        พิมพิลายังไม่หายสงสัย

        “อวัยวะเพศของนายท่าน… ใหญ่มาก”

        ลาล่าจำต้องตอบไปตามความจริง สิ่งที่ได้ยินทำให้หญิงสาวนึกกลัว

        ครู่ใหญ่ๆ ผ่านไป

        ภายหลังจากเสร็จสิ้นพิธีชำระล้างร่างกาย สาวใช้ก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวของพิมพิลา

        เมื่อตัวแห้งก็พามาที่โต๊ะเครื่องแป้ง หวีผมให้หล่อน เอาเสื้อคลุมสีดำเนื้อผ้าซาตินพลิ้วบางมาสวมทับเรือนร่างเปล่าเปลือย

        “ทำไมต้องใช้เสื้อสีดำ”

        พิมพิลาถามด้วยความคับข้องใจ

        “ปู่รามม์… นายใหญ่ของคฤหาสน์หลังนี้ท่านชอบสีดำค่ะ”

        ลาล่าตอบพลางเหลือบมองนาฬิกาแล้วกล่าวว่า

        “หมดหน้าที่ของพวกเราแล้ว… ขอตัวนะคะ”

        สองสาวใช้ก้าวถอยหลังออกมา ค้อมศีรษะแสดงความนอบน้อมให้หญิงสาวแล้วรีบเดินออกมา เพราะได้ยินเสียงไม้เท้ากระทบพื้นดังเข้ามาใกล้ทุกที

        “เดี๋ยวสิพี่ลาล่าพี่ลูลู่”

        พิมพิลาพยายามจะเหนี่ยวรั้งเอาไว้ เมื่อหล่อนกำลังจะโดนทิ้งไว้เพียงลำพัง

        ร่างของสาวใช้ลับตาไปแล้ว พิมพิลากวาดสายตาสำรวจห้องนอนกว้างใหญ่ ผนังทุกด้านทาด้วยสีเทาเข้มเกือบดำ มลังเมลืองไปด้วยแสงไฟจากแชนเดอเลียร์ ระย้าลงมาจากเพดานสูง เพิ่มความหรูหราอลังการให้กับห้อง… ขณะที่ภายในหัวใจของพิมพิลากำลังรู้สึกเคว้งคว้าง บีบคั้น หวาดกลัวและตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะได้เจอในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

        อึดใจสั้นๆ ต่อมา

        ประตูไม้มะฮอกกานีสีน้ำตาลบานใหญ่ถูกผลักเข้าพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของนายใหญ่