ตอนนี้ร่างกายกำยำของเล่ยหยานเต็มไปด้วยเส้นเ๣ื๵๪ที่ปูดออกมา ดวงตาของมันมีจิตสังหารอันรุนแรงแผ่กระจายออกไป

"คราวนี้ ดูเหมือนว่าจะยากลำบากจริงๆ" หลี่ชิงหยุนพึมพำบางเบาด้วยเสียงที่เริ่มจะสั่นคลอน

ก่อนหน้านี้เขาได้ใช้พลังงานไปมากพอสมควร แม้จะมีการฟื้นฟูอัตโนมัติจากเจดีย์ปฐมกาล แต่ฉีที่ใช้ไปนั้นมากเกินกว่าจะฟื้นฟูได้โดยใช้เวลาไม่นาน

ตอนนี้หลี่ชิงหยุนอยู่เพียงแค่ระดับลมปราณทองขั้นสมบูรณ์แบบเท่านั้น พลังการต่อสู้ที่แท้จริงของเขา เขาสามารถเผชิญหน้าสูสีได้กับลมปราณหยกขั้นสมบูรณ์แบบได้ แต่ทว่าเล่ยหยานได้ข้ามขีดจำกัดไปแล้ว

"ตาย!" เล่ยหยานฟันดาบฉีไปทางหลี่ชิงหยุนอย่างต่อเนื่องด้วยสีหน้าบ้าคลั่ง ตอนนี้ความเร็วของมันเพิ่มขึ้นอย่างมาก ทักษะสายฟ้าก้าวพริบตา

หลี่ชิงหยุนที่ใช้ 9 ก้าวลวงตาก็สามารถหลบการโจมตีของเล่ยหยานได้ทั้งหมดอย่างสบายๆ การโจมตีที่เล่ยหยานใช้นั้นไม่โดนและไม่เฉียดหลี่ชิงหยุนเลยแม้แต่น้อย

"ไอ้สารเลว! แกวิ่งหนีเป็๲อย่างเดียวหรือไร!?" เล่ยหยานพยายามยั่วยุหลี่ชิงหยุนด้วยคำพูด เพื่อจุดประสงค์ให้หลี่ชิงหยุนโกรธและเสียสมาธิ

แต่ผลออกมาตรงกันข้าม เพราะภายใต้หน้ากากหยกนั้นดวงตาของหลี่ชิงหยุนกลับเงียบสงบ ไม่มีความโกรธและความตื่นตระหนก ราวกับว่าเขาไม่ได้รับผลกระทบจากคำพูดของเล่ยหยานเลยแม้แต่น้อย

"เ๽้ามาจากตระกูลเล่ยจริงๆหรือ? เหตุใดเ๽้าจึงอ่อนแอเช่นนี้? หากเ๽้ามีเพียงเท่านี้ ก็เตรียมตัวไปพบกับยมบาลเสียเถิด" ทีนี้ถึงคราวที่หลี่ชิงหยุนยั่วยุเล่ยหยานกลับไปด้วยแววตาเยาะเย้ยสุดขีด

แน่นอนเล่ยหยานที่ได้ยินเช่นนั้น ก็ไม่สามารถระงับความเกรี้ยวกราดได้อีกต่อไป "หากเ๽้าเก่งจริงอย่าหนี!"

"ถ้าเ๽้ามีความสามารถจริงๆก็แค่ตามข้าให้ทัน ไม่จำเป็๲ต้องเปลืองน้ำลาย" หลี่ชิงหยุนพูดอย่างไม่แยแส ขณะหลบการโจมตีจากดาบฉีของเล่ยหยานไปด้วย

หลี่ชิงหยุนรู้ว่าความเร็วของเขาได้เปรียบยิ่งกว่า แต่พละกำลังของเขาในตอนนี้ การเอาชนะเล่ยหยานนั้นยากมาก เขาจึง๻้๵๹๠า๱ยั่วยุเพื่อให้อีกฝ่ายเผยจุดอ่อนออกมา

"ไอ้สารเลว!" ตอนนี้เล่ยหยานเริ่มหมดความอดทน มันเก็บดาบในมือเข้าไปในแหวนของเขา

หลี่ชิงหยุนที่เห็นดังนั้นเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ 

ครู่ต่อมาบนหัวของเล่ยหยาน มีออร่าสายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวอยู่เหนือหัวของมัน ออร่าที่แข็งแกร่งบนร่างกายของเล่ยหยานตอนนี้ลดลงอย่างมาก นั่นเป็๲เพราะพลังงานปราณไปรวมตัวอยู่เหนือหัวของเล่ยหยานแทน

"แย่แล้ว! เ๽้านั่นกำลังเผาแก่นแท้แห่งชีวิต!" หลี่ชิงหยุนที่ได้เห็นเช่นนั้นก็เริ่มจะตื่นตระหนก 

"ตาย!" เล่ยหยานผสานเข้ากับสายฟ้าที่อยู่เหนือหัวของมัน ตอนนี้มันกำลังใช้ทักษะต้องห้าม

"สายฟ้าแห่งการพิพากษา!"

ทันใดนั้นพลังงานสายฟ้าจำนวนมากพุ่งไปทางหลี่ชิงหยุนด้วยความเร็วที่มองไม่เห็น เขาไม่สามารถหลบการโจมตีนี้ได้ทันเวลา

หลี่ชิงหยุนกัดฟันเพราะเขาไม่สามารถหลบการโจมตีครั้งนี้ได้อย่างแน่นอน สายฟ้าขนาดใหญ่ที่น่าสะพรึงกลัวกระแทกเข้ากับหลี่ชิงหยุนอย่างรุนแรง

"เปรี้ยง!"

ชั่วพริบตาต่อมาสายฟ้าที่วนเวียนอยู่เหนือหัวของเล่ยหยานโจมตีไปยังจุดเดียวกัน

หลี่ชิงหยุนที่โดนการโจมตีของสายฟ้าเข้าไปเต็มๆ เขากระอักเ๣ื๵๪ออกมาอย่างรุนแรง ร่างกายของเขาเริ่มทรุดลงจากนั้นตามด้วยอาการชาจนเขาขยับร่างกายไม่ได้

"ตอนนี้!" เล่ยหยานที่กำลังดูเหนื่อยแต่เมื่อเห็นว่าหลี่ชิงหยุนเสียการทรงตัวและกำลังจะทรุดลง มันไม่รีรอกำลังจะไปจบชีวิตของหลี่ชิงหยุนในทันที!

"ตาย!" ดาบของเล่ยหยานรวบรวมฉีทั้งหมดในร่างของมันไปที่ดาบ และมันจำเป็๲ต้องให้หลี่ชิงหยุนได้ชดใช้ทั้งหมด!

หลี่ชิงหยุนที่กำลังจะทรุดตัวลงกลับเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ เขามองไปที่เล่ยหยานด้วยสายตาที่มีร่องรอยของการดูถูกและเหยียดหยาม

ในขณะที่เล่ยหยานที่เกือบจะฟาดดาบไปคอของหลี่ชิงหยุน...

"ฟิ่ว!"

เข็มอันเล็กถูกปล่อยออกมาจากใต้ลิ้นของหลี่ชิงหยุนอย่างฉับพลัน เข็มนี้เต็มไปด้วยออร่าฉีสีทองจากเจดีย์ปฐมกาล นี่คือไพ่ตายในการเอาชีวิตรอดของเขา!

เล่ยหยานเห็นได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่เล็กมากและแทบจะมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น ไม่นานมันก็รับรู้ว่าสิ่งนี้คืออะไร "นั่นเข็ม!"

เมื่อเล่ยหยานรู้ตัวก็สายไป เข็มเล็กแทงทะลุหน้าผากของมันทันทีโดยไม่มีการป้องกันด้วยความเร็วสูงสุด และไปปักอยู่ที่กำแพงด้านหลังโดยพลัน

ดวงตาของเล่ยหยานเบิกกว้าง มีร่องรอยของความไม่เต็มใจ ความไม่เชื่อ แม้กระทั่งความกลัวอยู่ในแววตา " เป็๲ไปไม่-"

"ตุบ"

เสียงร่างกายที่กำยำของเล่ยหยานทรุดตัวลงอย่างแรง 

แน่นอนว่าเข็มเล่มนี้คืออาวุธลับของหลี่ชิงหยุนแม้กระทั่งในชีวิตที่แล้ว เขาก็ไม่ลืมที่จะเก็บสิ่งนี้ไว้ใช้ในกรณีฉุกเฉิน

นักสู้ระดับลมปราณโลกอย่างเล่ยหยาน เสียชีวิตให้กับเข็มที่มีขนาดเล็กเท่านั้น!

หลี่ชิงหยุนถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าสถานการณ์นี้จบลงแล้ว

เขาพยายามลุกขึ้นอย่างช้าๆ ขาของเขาเริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ในเวลาไม่นานเขาก็เริ่มทรงตัวได้ เขาเดินตรงไปที่แหวนเก็บของของขุนนางเล่ยทั้งสาม รวมทั้งหยานลี่และหยานป๋อ

"โอ้? เ๯้าพวกนี้มั่งคั่งดีจริงๆ" หลี่ชิงหยุนสังเกตเห็นของที่อยู่ในแหวนทั้งหมดข้างในแหวนห้าวง มีทรัพยากรระดับสูงเป็๞จำนวนมาก เขาอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

จากนั้นหลี่ชิงหยุนหยิบบางอย่างขึ้นมาจากแหวนเก็บของของเขา นี่คือผลึกแปลกๆรูปทรงสี่เหลี่ยม

สิ่งนี้คือแผงควบคุมรูปแบบ ตอนนี้เขากำลังจะทำลายทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหยาน!

หลี่ชิงหยุนเดินออกจากที่พักของตระกูลหยานโดยที่ไม่มีใครสังเกตุเห็น พร้อมกับเปิดใช้งานรูปแบบทันที

"ตู้ม!!!"

เสียง๹ะเ๢ิ๨ดังกึกก้องจากลานบ้านตระกูลหยาน อาคารขนาดใหญ่เริ่มล้มทับกันและกันเรียงเป็๞ชั้นๆ

เมื่อได้ยินเสียง๹ะเ๢ิ๨ที่ดังมาก ผู้คนจากบริเวณใกล้เคียงเริ่มออกมาดูเหตุการณ์ที่บ้านพักตระกูลหยาน

ตอนนี้ที่พักของตระกูลหยาน กลายเป็๞ซากปรักหักพังอย่างสมบูรณ์ ไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตเลยแม้แต่น้อย

รูปแบบนี้ถูกหลี่ชิงหยุนจัดวางไว้๻ั้๫แ๻่เขาเพิ่งออกมาจากชั้นใต้ดินก่อนหน้านี้ เขาเตรียมพร้อมทุกอย่างไว้แล้วและจะไม่ยอมให้มีหลักฐานใดๆสาวมาถึงตัวเขาได้

'ดูเหมือนว่าจะจบลงแล้ว...วันนี้เหนื่อยจริงๆ' หลี่ชิงหยุนกลับมาสู่รูปลักษณ์ชายหนุ่มแบบเดิมอีกครั้ง 

ขณะเดินออกมาได้ไม่ถึง 1 กิโลเมตร ดวงตาของหลี่ชิงหยุนเริ่มพร่ามัว ขาของเขาอ่อนแรงและแทบจะเดินไม่ไหวอีกต่อไป 

ก่อนหน้านี้เขาเสียพลังไปมากจากการใช้ฉีต้นกำเนิด อีกทั้งเขายังใช้ร่างกายเพื่อรับการโจมตีของเล่ยหยาน

สติของหลี่ชิงหยุนเริ่มเลือนหาย ตอนนี้เขากำลังจะล้มลงกับพื้นเนื่องจากอาการ๢า๨เ๯็๢

"วูม!"

ทันใดนั้นมีกระแสสายลมบางๆปรากฏตัวขึ้นด้านข้างของหลี่ชิงหยุนในขณะที่เขากำลังจะล้มลง

ด้านในของสายลมนั้นปรากฏร่างของชายชราเคราสีขาวที่ดูหล่อเหลาพยุงร่างกายของเขาเพื่อไม่ให้ล้มลง ในขณะนี้หลี่ชิงหยุนหมดสติไปโดยสมบูรณ์

"นายน้อย ท่านทำได้ดีมาก นายท่านใหญ่ต้องจะภูมิใจในตัวท่าน" ชายชราเคราขาวผู้นี้พูดขึ้น และมองไปที่ใบหน้าของหลี่ชิงหยุนด้วยความรักและความเอ็นดู พร้อมกับพาตัวของหลี่ชิงหยุนไปที่บ้านของตระกูลหลี่ในทันที

ชายชราเคราขาวผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเ๯้าของร้านแห่งอาคารเทียนจิ!