ณ เผิงเฉิง
ตู้เ้าฮุยมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมว่าตนสามารถเอาชนะอุปสรรคอย่างนายกเทศมนตรีทังได้แล้ว แต่ใครจะไปคิดว่าพอถึงเวลานัดประชุม นายกเทศมนตรีทังกลับไม่ปรากฎตัว
เลขาเผิงกล่าวว่า เ้านายไปประชุมที่กรุงปักกิ่ง
ประชุมด่วน?
ตู้เ้าฮุยไม่ค่อยอยากเชื่อสักเท่าไร
หลิวเทียนเฉวียนไม่อาจข้ามผ่านด่านยากอย่างทังหงเอินได้เพราะมีสาเหตุ อย่างไรก็ตามวิธีการทำงานของนายกเทศมนตรีทังผู้นี้ช่างน่าสนใจยิ่งนัก ตู้เ้าฮุยเองก็ไม่รีบร้อน นายกเทศมนตรีไม่อยู่ เขาก็สามารถคุยกับคนอื่นได้
นายกเทศมนตรีทังไปประชุมครั้งนี้ใช้เวลาเนิ่นนาน ไปทีเสียหลายวัน การวางอำนาจครั้งนี้ตู้เ้าฮุยย่อมจดจำใส่ใจแน่นอน
หลิวเทียนเฉวียนหัวเราะเยาะ ทว่าตู้เ้าฮุ่ยไม่ใช่คนอัธยาศัยดีอะไร คนรอบข้างจึงพากันรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ
คนเดียวที่ยังคงพูดคุยเป็ปกติมีแต่เซี่ยต้าจวิน
เซี่ยต้าจวิน่นี้มักออกไปข้างนอกบ่อยครั้ง ตู้เ้าฮุยจับตาดูเขาอยู่เงียบๆ และพบว่าเขาเช่าบ้านหลังหนึ่งที่เผิงเฉิง ถึงได้เรียกมาพูดคุย
“ไอ้นี่ แกเลี้ยงผู้หญิงที่เผิงเฉิงแล้วรึ”
คุณชายใหญ่ยุ่งจนตัวเป็เกลียวหัวเป็น็อต คิดทั้งวันว่าจะทำอย่างไรถึงจะได้ประโยชน์จากเผิงเฉิงมากที่สุดร แต่ลูกน้องคนสนิทกลับเสพสุขยิ่งกว่าเ้านาย เช่าบ้านเลี้ยงผู้หญิงไว้อย่างนั้นหรือ? ตู้เ้าฮุยด่าเซี่ยต้าจวินยกใหญ่ “ฉันนึกว่าแกเป็พวกไม่มีบ้านเล็กบ้านน้อยเสียอีก!”
“คุณชายใหญ่...”
เซี่ยต้าจวินอยากอธิบาย แต่ตู้เ้าฮุยกลับเปลี่ยนสีหน้า เขายิ้มกว้างพลางตบไหล่เซี่ยต้าจวิน
“ต้องแบบนี้สิวะ มีเงินแต่ไม่ใช้แล้วจะมีแรงกระตุ้นให้หาเงินหรือ ตั้งใจทำงานให้ฉัน ไม่ต้องห่วงว่าจะไม่มีเงินใช้ และยิ่งไม่ต้องกังวลเื่ผู้หญิง!”
“ไม่ใช่ครับ คุณชายใหญ่ ผู้หญิงคนนั้นเป็คนบ้านเกิดเดียวกัน ตอนนี้กำลังลำบาก ผมแค่ให้ความช่วยเหลือเธอเท่านั้น”
“ช่วยเธอ? ช่วยอย่างไร จ่ายเงินให้อย่างนั้นหรือ?”
เซี่ยต้าจวินพยักหน้ารับ
เงินต้องจ่ายให้แน่นอนอยู่แล้ว
อยู่ที่เผิงเฉิงย่อมต้องใช้ด้วยกันเงินทั้งนั้น ค่าเช่าบ้าน ค่าอาหาร ไหนจะค่าเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย เวลานอนตอนกลางคืนก็ต้องมีหมอนมีผ้าห่ม ของพวกนี้ล้วนใช้เงินทั้งสิ้น เสียวอวี่ยังหางานทำไม่ได้ ค่าใช้จ่ายของเธอทั้งหมดได้เซี่ยต้าจวินสำรองจ่ายไปก่อน เสียวอวี่กล่าวคำสาบานว่าจะหาเงินมาใช้คืนเซี่ยต้าจวินอย่างแน่นอน เงินทุกหยวนเธอเขียนสัญญาชำระหนี้เอาไว้ สำหรับเซี่ยต้าจวินในตอนนี้เงินพวกนั้นไม่ได้มากมายอะไร แต่ท่าทีของเสียวอวี่ทำให้เขารู้สึกสบายใจ
เซี่ยต้าจวินยอมรับว่าเขาเสียเงินให้ผู้หญิง คุณชายใหญ่ตู้จึงหัวเราะร่าออกมา
“จ่ายเงินให้แล้วก็เท่ากับเลี้ยงสาวเอาไว้! พอเถอะ เป็ผู้ชายไม่ควรอิดออด อยากเที่ยวผู้หญิงแต่ไม่อยากเสียเงิน โลกใบนี้มีเื่ดีๆ แบบนั้นเสียที่ไหนเล่า!”
คุณชายใหญ่ตู้อย่างเขาคั่วดาราสาวยังต้องใจป้ำ เซี่ยต้าจวินที่หล่อไม่เท่าเขา มีหรือจะไม่ต้องเสียเงิน
เซี่ยต้าจวินเถียงคุณชายใหญ่ไม่ได้แม้แต่น้อย อย่างไรก็ตามเขากับเสียวอวี่ไม่ได้มีสัมพันธ์กันแบบนั้น เสียวอวี่เพิ่งอายุยี่สิบกว่า เซี่ยต้าจวินจึงเห็นอีกฝ่ายเป็เหมือนน้องสาวเท่านั้น
ในบรรดาสามพี่น้องตระกูลเซี่ย เซี่ยต้าจวินคือคนที่ถูกหมางเมินมากที่สุด
เพราะไม่เคยมีใครใช้สายตายกย่องนับถือเหมือนอย่างที่เสียวอวี่มองเขามาก่อน เซี่ยต้าจวินจึงรู้สึกหลงระเริง เขาถูกความไว้เนื้อเชื่อใจที่เสียวอวี่มอบให้กระตุ้นความรู้สึกอยากดูแลอีกฝ่ายให้มากขึ้น ความรู้สึกเช่นนี้คงบอกกับคุณชายใหญ่ไม่ได้ เพราะมีแต่จะถูกหัวเราะเยาะน่ะสิ
เซี่ยต้าจวินอายุมากกว่าตู้เ้าฮุย แต่หากเป็เื่ประสบการณ์ชู้สาวแล้วนั้น เขาเทียบคุณชายใหญ่ไม่ได้แม้แต่น้อย
คุณชายใหญ่ตู้ไม่สนใจว่าเซี่ยต้าจวินจะเลี้ยงสาวหรือไม่ เขาแค่อยากเตือนเซี่ยต้าจวินว่า ไม่ว่าเมื่อไรก็ไม่ควรประมาท
หลังตู้เ้าฮุยถูกลอบทำร้าย เขาก็ระวังตัวกับคนรอบข้างเป็พิเศษ ตารางเดินทางมักจะแจ้งอย่างกระชั้นชิด และไม่แพร่งพรายแผนการให้กับคนรอบข้างรู้... แม้เผิงเฉิงจะไม่ใช่ฮ่องกง ทว่าคนที่อยากฆ่าเขาให้ตายคราวก่อนคงไม่เลือกสถานที่ลงมืออย่างแน่นอน เหตุการณ์คราวก่อนก็เกิดขึ้นที่แผ่นดินใหญ่ไม่ใช่หรือ จึงไม่แปลกที่ตู้เ้าฮุยจะระแวงเป็พิเศษ
“เอาเป็ว่าเื่ไหนควรพูดหรือไม่ควรพูด แกก็ควรรู้ตัวอยู่เสมอ”
เห็นคุณชายใหญ่ทำหน้าเคร่งขรึมเช่นนี้ เซี่ยต้าจวินจึงเริ่มเสียวสันหลังวาบ
“คุณชายใหญ่ ผมทราบดีครับ!”
เสียวอวี่ไม่เคยถามเื่ตู้เ้าฮุยกับเซี่ยต้าจวินเลยสักครั้ง มิเช่นนั้นเซี่ยต้าจวินคงตีตยออกหากเธอไปนานแล้ว แม้เซี่ยต้าจวินจะให้ความช่วยเหลือเสียวอวี่ แต่เขายังไม่ถึงขั้นเสียสติ แน่นอนว่าเขาสามารถช่วยคนบ้านเดียวกันที่กำลังลำบากได้ แล้ว ‘ความสามารถ’ นี้ได้มาจากใครกันเล่า ก็มาจากคุณชายใหญ่ตู้อย่างไรล่ะ!
หากคุณชายใหญ่ตู้เป็อะไรขึ้นมา คงไม่มีใครให้เงินเดือนสามพันกว่าหยวนกับเขาได้อีกแล้ว เซี่ยต้าจวินรู้ตัวเองดี และไม่มีใครรู้จักเขาดีไปกว่าตัวของเขาเองอีกแล้ว
“คุณชายใหญ่ครับ”
มีคนแผดเสียงวิ่งเข้ามาจากด้านนอกพร้อมกับหอบหายใจ
ตู้เ้าฮุยหนังตากระตุกั้แ่เช้าจึงคิดว่าเซี่ยต้าจวินก่อเื่อะไรขึ้นเสียอีก ทว่าปัญหากลับไม่ได้อยู่ที่เซี่ยต้าจวิน เช่นนั้นก็แสดงว่าเป็เื่อื่น
“มีอะไรก็รีบพูดมา!”
“คะ คุณชายใหญ่ เมื่อคืนคนของเราที่มณฑลิ่ถูกดักจับเรือไปห้าลำครับ รวมถึงพรรคพวกของเราอีกสามสิบกว่าคนก็ถูกจับด้วย...”
“บัดซบ! นี่มันเื่บ้าอะไรวะ?”
เรือสินค้าห้าลำใหญ่มูลค่าเกินสิบล้าน!
ทั้งยังเสียคนไปอีกสามสิบกว่าคนอีกด้วย?
ตู้เ้าฮุยทรุดนั่งลงบนโซฟา “เล่าต้นสายปลายเหตุมา”
เวลาและสถานที่แลกเปลี่ยนสินค้าผ่านการตรวจสอบมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ถ้ามีคนปล่อยข่าวออกไปก็แสดงว่ามีคนทรยศ ตำรวจของแผ่นดินใหญ่ออกลาดตระเวนแล้วเจอพอดีอย่างนั้นหรือ? ตู้เ้าฮุยไม่ค่อยอยากเชื่อว่าจะมีเื่บังเอิญเช่นนี้เกิดขึ้น ส่วนมากเื่บังเอิญมักเกิดจากน้ำมืุ์ เสียหายหลักสิบล้าน ไม่ใช่เงินจำนวนเล็กน้อยสำหรับเครือเชิงหรง อีกทั้งเื่ดันมาเกิดตอนที่เขาเพิ่งเข้ามาควบคุมกิจการที่เผิงเฉิงพอดี ตู้เ้าฮุยเชื่อว่าต้องมีหนอนบ่อนไส้อย่างแน่นอน
“คนพวกนั้นโผล่มาอย่างกะทันหัน ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีข่าวหลุดออกมาเลยครับ หากทางมณฑลิ่มีความเคลื่อนไหว อย่างไรพวกเราก็ต้องทราบ... คุณชายใหญ่ จนถึงป่านนี้คนของเรายังไม่มีใครหนีรอดกลับมาสักคนเลยครับ”
ใบหน้าของตู้เ้าฮุยเคร่งเครียดเสียจนไม่มีใครกล้าปริปากพูดอะไรออกมา แม้แต่เซี่ยต้าจวินเองก็ไม่กล้าส่งเสียงดัง
ธุรกิจคราวนี้แม้แต่เซี่ยต้าจวินเองก็ไม่รู้ ดังนั้นไม่จำเป็ต้องสงสัยว่าเซี่ยต้าจวินจะเป็คนปล่อยข่าว
ตู้เ้าฮุยขยี้ดับบุหรี่ในมืออย่างเดือดดาล
หรือเื่นี้จะเป็หลิวเทียนเฉวียนที่คอยบงการอยู่เื้ั คิดจะทำให้คุณชายใหญ่ตู้อย่างเขาต้องเดือดร้อน?
ไม่ว่าอย่างไร เงินที่เสียหายก็เป็ของเครือเชิงหรง และเงินของเครือเชิงหรงอีกหน่อยก็ต้องเป็ของเขา พูดอีกอย่างคือตู้เ้าฮุยเป็ฝ่ายขาดทุนเงินหลักสิบล้าน ด้วยนิสัยของเขามีหรือที่เขาจะยอมจำนน
“ไปสืบมา สืบมาให้ชัด! ถ้าสืบมาไม่ได้พวกแกก็กลับบ้านไปกินขี้ซะ!”
ลูกน้องที่ไร้ประโยชน์ควรถูกส่งกลับบ้านไปกินขี้เสียให้หมด
เดิมทีตู้เ้าฮุยยังรอดูอยู่ว่า นายกเทศมนตรีทังจะหลบหน้าเขาไปถึงเมื่อไร ทว่าตอนนี้เครือเชิงหรงสูญเสียเงินหลายสิบล้านในคราวเดียว อีกทั้งคนของพวกเขายังถูกจับไปถึงสามสิบกว่าคน ตู้เ้าฮุยกลัวคนจะนำเื่นี้มาพูดปากต่อปากจึงคิดอยากร่วมมือกับทางเผิงเฉิงให้สำเร็จในเร็ววัน หากเื่ที่เกิดขึ้นในมณฑลิ่ถูกคนเชื่อมโยงกับเครือเชิงหรงได้เมื่อไร คิดจะเจรจาร่วมมือกับทางเผิงเฉิงคงเป็ไปไม่ได้อีกต่อไป
ตู้เ้าฮุยพาเซี่ยต้าจวินมุ่งหน้าไปยังเทศบาลเมือง
“เลขาเผิง ตกลงนายกเทศมนตรีทังจะกลับจากปักกิ่งเมื่อไรกันแน่ครับ ถ้านายกเทศมนตรีทังต้องใช้เวลาทำธุระที่นั่นนาน ผมยินดีที่จะเดินทางไปรายงานความคืบหน้าของงานกับท่านที่ปักกิ่งเองครับ”
เลขาเผิงเองก็ไม่รู้กำหนดการเดินทางกลับของทังหงเอินเช่นกัน
ไม่มีเลขาคนไหนสงสัยในตารางการเดินทางของเ้านายมาก่อน เลขาเผิงรู้เพียงว่าที่ทังหงเอินไปปักกิ่งครั้งนี้ นอกจากเื่งานแล้วยังมีเื่ส่วนตัวที่ต้องจัดการอีกด้วย
ต้องจัดการถึงขั้นไหนจึงจะเสร็จสิ้น?
คำถามนี้เลขาเผิงไม่อาจตอบได้
“คุณตู้ ที่จริงการทำงานของพวกเราไม่นับว่าช้าแล้วนะครับ ก่อนหัวหน้าจะเดินทางกลับมา หากเครือเชิงหรงสามารถเสนอแผนการลงทุนที่ดีกว่าให้ทางเราได้ แค่รอหัวหน้ากลับมาเซ็นชื่อก็พอแล้วครับ”
ตู้เ้าฮุยรู้ดีว่าที่นี่คือสำนักงานของเทศบาลเมืองเผิงเฉิง มิเช่นนั้นเขาคงลากเลขาเผิงไปโยนทิ้งลงทะเลแล้ว อย่างไรก็ตามทังหงเอินมีสิทธิ์ปฏิเสธที่จะรับการลงทุนจากเขา หากทังหงเอินไม่พยักหน้า ผลการเจรจาที่ผ่านมาก็เท่ากับไม่เป็ผลน่ะสิ
—-------------------------------------------
“อาจารย์หลิน อาจารย์หมายความว่า...”
เซี่ยเสี่ยวหลานยืนอยู่ในห้องพักอาจารย์ ใบหน้าของเธอแสดงสีหน้าว่าเหลือเชื่อ
เมื่อวานอาจารย์หลินตื่นเต้นมากแต่กลับไม่ได้เจอเซี่ยเสี่ยวหลาน หลังหลับไปหนึ่งคืน วันนี้จึงเธอจึงนิ่งขึ้นมาก
“เธอฟังไม่ผิดหรอก เธอผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศแล้ว!”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้