บรรยากาศในรถเข้าสู่ความกระอักกระอ่วน
เธอพิงพนักที่นั่งข้างคนขับ หันหน้ามองไปนอกหน้าต่าง พยายามข่มความรู้สึก
นับได้ว่าตอนนี้เธอเทียบเท่าเด็กวัยรุ่น สามครั้งแล้วที่เขาช่วยเธอ พวกเขาจึงไม่ใช่คนแปลกหน้ากันแล้ว แต่เื่แบบนี้มันช่างน่าอาย
มือข้างหนึ่งกุมท้อง มืออีกข้างของซูอินจับหน้า ััความร้อนผ่าวที่แตกต่างจากก่อนหน้านี้
ฉินหล่างขับรถมาด้วยท่าทีแข็งทื่อ เขานั่งตัวตรง เมื่อผ่านร้านค้าข้างทางก็รีบเหยียบเบรก
“เธอ…”
เขาหันมามองเพื่อถามว่าเธอ้าอะไรไหม สายตาของเขาเห็นใบหน้าแดงระเรื่อของเด็กสาว รวมถึงมือที่กุมท้อง
เดิมทีเธอเป็คนรูปร่างเพรียวบาง ขาคู่นั้นไม่หนาไปกว่าแขนของเขามากนัก ในตอนนี้เธอขดตัวเป็ก้อนเล็กๆ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกวูบไหวในหัวใจ
เขากลืนคำพูดลงคอ ก่อนจะหาตำแหน่งที่เหมาะสมเพื่อจอดรถก่อนจะลงไป
นี่เขาจะทำอะไร
เสียงปิดประตู ซูอินมองเขาที่เดินตรงไปยังร้านค้า สักพักก็ออกมา ในมือของเขาถือถุงใบใหญ่ ขายาวนั้นเดินแค่สองสามก้าวก็ถึงตัวรถ
“เอ้า”
ประตูรถเปิดออก ซูอินมองถุงพลาสติกใบนั้นด้วยความสงสัย แต่ไม่ได้เปิดมัน
“ฉันซื้อของมานิดหน่อย เธอลองดูว่าใช้ได้ไหม”
เมื่อได้ลงจากรถไปสูดอากาศ ฉินหล่างก็ไม่มีท่าทีประหม่าเหมือนก่อนหน้านี้ แต่การเผชิญหน้ากับสาวน้อยบอบบาง น้ำเสียงของเขากลับอ่อนโยนขึ้นโดยไม่รู้ตัว สีหน้าเป็กังวลนั้นเห็นได้ชัดเจน
ท่าทีสงบของเขา ทำให้ซูอินค่อยๆ ผ่อนคลาย
เมื่อเปิดถุงดู เธอกวาดสายตามองของข้างใน มีขนมปังไส้ถั่ว นม โจ๊กธัญพืช ช็อกโกแลต น้ำตาลทรายแดงหนึ่งถุง และ…ผ้าอนามัย
ผ้าอนามัยห่อนั้นวางอยู่ตรงมุมในสุด มีห่อน้ำตาลทรายแดงบังไว้ หากไม่ใช่เพราะเธอหยิบดู ก็คงไม่รู้
ซูอินหน้าแดง หัวใจเต้นรัว รีบวางถุงน้ำตาลทรายแดงไว้ที่เดิมแกล้งทำเป็ไม่เห็น
“ขอบคุณค่ะ”
เธอแกะถุงขนมปังไส้ถั่วก่อนจะยื่นให้อีกฝ่ายหนึ่งชิ้น จากนั้นนั่งรับประทานกันเงียบๆ
เพราะครั้งนี้เธอไม่ได้ถูกบังคับให้ดื่มน้ำเย็น อาการจึงไม่หนักเท่ากับในชาติก่อน เมื่อกลับมาที่ห้องและชำระร่างกาย ใส่ผ้าอนามัยแล้วซูอินก็นอนพักชั่วคราว เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าอาการปวดหายแล้ว
หลังจากผ่านเหตุการณ์มีรอบเดือนกะทันหัน ทำให้ความทรงจำบางอย่างคืนมาอย่างรวดเร็ว
ชาติก่อนและในวันนี้ หลิงเมิ่งเล่นงานเธอถึงสองครั้ง เธอไม่อยากอดทนอีกต่อไป ่บ่ายเธอให้ฉินหล่างมารับ จึงมาถึงสนามสอบตรงเวลา ตอนที่หลิงเมิ่งพยายามเข้าหาเธอด้วยท่าทีสนิทสนม รอยยิ้มนั้นซ่อนมีดดาบที่เชื่อมโยงกับความรู้สึก ซูอินอ้างว่ากระหายน้ำ ก่อนจะแอบใส่บางอย่างลงในกระบอกน้ำของอีกฝ่ายสองถึงสามหยด
สิ่งนั้นคือน้ำพุแห่งจิติญญา
พักกลางวันเป็่เวลาที่ยาวนาน เธอไม่มีอะไรทำจึงศึกษาเื่น้ำพุแห่งจิติญญา พบว่าน้ำพุจะทำให้ร่างกายมีการเปลี่ยนแปลงอย่างช้าๆ แน่นอนว่าเพียงไม่กี่หยดก็ส่งผลแล้ว ทว่าข้อดีนั้นย่อมมีขอบเขต หากใช้เรื่อยๆ ในภายหลังก็แทบจะไร้ประโยชน์
แต่ในแง่ผลเสีย…
เมื่อครูผู้คุมสอบแจกกระดาษข้อสอบ เสียงกริ่งดังขึ้นได้ไม่นาน หลิงเมิ่งก็ยกมือ น้ำเสียงที่เอ่ยออกมามีท่าทีพยายามอดกลั้น
“คุณครูคะ หนูขออนุญาตเข้าห้องน้ำค่ะ”
“ระหว่างสอบไม่อนุญาตให้ออกจากห้อง”
หลิงเมิ่งได้แต่อดทน ทว่าท้องของเธอตอนนี้รู้สึกเหมือนผลักูเาล้มทะเล[1]
เธอไม่เหมือนกับซูอินที่ร่างกายดื่มน้ำพุจิติญญาจนเคยชิน อีกทั้งยังเป็เ้าของห้วงมิติทำให้ร่างกายเข้ากับน้ำพุเป็อย่างดี แม้จะรับในปริมาณเล็กน้อย แต่ปฏิกิริยาที่เธอมีค่อนข้างรุนแรง
เสียงผายลมดังขึ้นในห้องสอบที่เงียบสนิท จนเรียกความสนใจจากผู้คน
หลิงเมิ่งกลั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ
“คุณครูคะ หนูรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอส่งข้อสอบก่อนได้ไหมคะ”
วิชาที่สอบ่บ่ายคือคณิตศาสตร์ ภาษาจีน และภาษาอังกฤษ เธอสามารถหลับหูหลับตาทำได้ แต่วิชาคณิตศาสตร์…หากยกเว้นข้อที่เติมคำตอบในช่องว่าง โจทย์หัวข้อใหญ่ๆ ที่เหลือเธอก็ทำไม่ได้เลย
อย่างไรเสียนั่งอยู่ที่นี่ก็คงทำคะแนนสูงๆ ไม่ได้ หลิงเมิ่งรีบเติมคำตอบให้เต็ม จากนั้นยืนขึ้นเพื่อขอออกจากห้องสอบ
คาดไม่ถึงว่าจะถูกครูผู้คุมสอบปฏิเสธอีกครั้ง
“ผ่านไปสามสิบนาทีถึงจะออกจากห้องสอบได้”
ครูผู้คุมสอบใน่บ่ายและ่เช้าเป็คนละชุด แต่กลับรู้สึกต่อหลิงเมิ่งไม่ต่างกัน แม้ว่าการสอบขึ้นมัธยมปลายจะไม่สามารถทำคะแนนสูงได้ แต่การสอบครั้งนี้ก็สำคัญ เริ่มสอบได้เพียงห้านาทีก็จะขอออกจากห้องแล้ว ไม่เคยเจอผู้เข้าสอบคนไหนทำสอบลวกๆ อย่างไร้เหตุผลเช่นนี้มาก่อน
คนเป็ครู โดยส่วนตัวแล้วไม่ชอบเด็กนักเรียนที่ไม่ตั้งใจเช่นนี้
อีกทั้งในการสอบมีกฎระเบียบ คุณครูยืนหยัดต่อคำร้องขอของเธอก่อนจะวิจารณ์อย่างเฉียบขาด “การสอบต้องตั้งใจ หากไม่ตั้งใจก็อย่ารบกวนนักเรียนคนอื่นๆ”
หลิงเมิ่งยังคงมีความเกรงกลัวคุณครู
เธอจึงทำได้เพียงนั่งลงต่อไป และอดทนกับอาการเจ็บท้องอยู่เงียบๆ ตัวของเธองอเหมือนคันธนู มีเหงื่อผุดบางๆ บนหน้าผาก
ซูอินเขียนคำตอบอย่างราบรื่น
ทั้งหมดเหมือนกับข้อสอบเดิม ก่อนสอบเธอเตรียมคำตอบที่แม่นยำไว้แล้ว สิ่งที่เธอต้องทำก็แค่อ่านโจทย์ เมื่อมั่นใจแล้วจึงเขียนคำตอบลงไป
ส่วนที่ต้องเขียนตอบในวิชาคณิตศาสตร์มีไม่เยอะ เธอจึงมีเวลาสังเกตดูท่าทีของหลิงเมิ่งไปด้วย
แม้จะเห็นเพียงด้านหลัง แต่เธอก็มองออกว่าหลิงเมิ่งรู้สึกไม่สบายกาย
เมื่อชาติก่อน คนที่นั่งขดตัวเป็ก้อนคือเธอ ไม่เพียงต้องอดทนต่อความเ็ป เธอต้องทุ่มเทแรงกายให้กับการตอบข้อสอบ ซึ่งความทรมานยิ่งเพิ่มเป็สองเท่า
โชคไม่เข้าข้างหลิงเมิ่งอีกต่อไป
เธอหยิบกระบอกน้ำขึ้นมาดื่มเล็กน้อย รสชาติเย็นและหวานปลายๆ ไหลลงคอ ทำให้รู้สึกสดชื่นไม่น้อย เธอปล่อยวางความคิดที่ซับซ้อนเ่าั้ไว้เื้ั จับปากกาและเขียนคำตอบต่อไป
เดิมทีเธอรู้คำตอบอยู่แล้ว จึงไม่มีอะไรมากไปกว่าเขียนคำตอบที่จำได้ลงไป ซูอินตอบคำถามอย่างรวดเร็ว มีเวลาทำข้อสอบสองชั่วโมง ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเธอก็มาถึงข้อสุดท้ายของโจทย์หัวข้อใหญ่
และเป็เวลาที่หลิงเมิ่งได้ส่งกระดาษคำตอบเสียที
จ้องดูนาฬิกาที่หน้าห้อง ตอนที่เข็มนาฬิกาเพิ่งจะพ้นเลขสิบสอง หลิงเมิ่งรีบลุกขึ้นและขอส่งกระดาษคำตอบเพื่อออกจากห้อง
แม้ว่าครูผู้คุมสอบจะจนใจ แต่ก็ทำได้เพียงยอมปล่อยเธอไป
หลิงเมิ่งวิ่งออกไปเหมือนมีไฟลนก้น พร้อมส่งเสียงที่ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไรออกมาด้วย เธอออกไปจากห้องสอบราวๆ สิบนาที ซูอินที่เขียนข้อสุดท้ายเสร็จก็ตรวจทานคำตอบ เมื่อดูแล้วไม่มีข้อผิดพลาดก็ยกมือเพื่อส่งกระดาษคำตอบ
อย่างไรเสียเธอก็ทำเสร็จแล้ว หากจะอยู่ในห้องต่อไปก็เสียเวลาเปล่า ต้องไปสถานีตำรวจเพื่อลงบันทึกประจำวันอีก ไม่แน่ว่าที่นั่นอาจจะใช้เวลาค่อนข้างนาน
เพราะต้องยุ่งยากกับเื่ต่างๆ
หลิงเมิ่งส่งกระดาษคำตอบก่อนเธอ ดังนั้นคงไม่เป็ที่สะดุดตามากนัก
แต่ซูอินคิดผิด การสอบครั้งใหญ่เช่นนี้ ผู้เข้าสอบหลายคนต่างก็อยากได้เวลาเพิ่มอีกสักนิด การส่งข้อสอบก่อนเวลาแค่นาทีเดียวสามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนได้
ครูคุมสอบคิดว่าเธอเป็นักเรียนที่มีผลการเรียนแย่อีกคนหนึ่ง ทว่าหล่อนปฏิเสธความคิดนั้นทันทีเมื่อเห็นคำตอบบนกระดาษ
มีครูคุมสอบที่สอนวิชาคณิตศาสตร์อยู่พอดี เธอยืนตรงข้างที่นั่งว่างพร้อมหยิบข้อสอบขึ้นมาดูอย่างตั้งใจ ยิ่งเปิดดูก็ยิ่งตกตะลึง ข้อสอบของปีนี้ยากกว่าปีก่อนๆ แต่นักเรียนคนนี้ไม่เพียงทำได้อย่างรวดเร็ว ยังทำได้ถูกต้องด้วย
เมื่อดูกระดาษคำตอบของนักเรียนอีกคนที่ส่งก่อน หน้าที่ว่างเปล่านั้นทำให้เห็นความแตกต่าง
ดูเหมือนว่าห้องเรียนโอลิมปิกในปีนี้คงได้ต้อนรับนักเรียนหัวกะทิอีกคนหนึ่งแล้ว เด็กอัจฉริยะเช่นนี้ควรค่าแก่การเข้ามหาวิทยาลัยแห่งชาติชิงหวาและมหาวิทยาลัยเยี่ยนซานอย่างแท้จริง
-------------------------------------------------------------------------
[1] ผลักูเาล้มทะเล หมายถึง การกระทำที่ต้องใช้พลังมหาศาล มักสื่อถึงระดับที่ยิ่งใหญ่ มหาศาล รุนแรง