ยาเม็ดนี้เป็ยาชนิดเดียวกับที่หลัวหลิงกินเข้าไป มันคือยาโยวิ!
ยาโยวิสามารถช่วยเพิ่มพลังขึ้นมาได้ในระยะเวลาสั้นๆ แต่ผลกระทบก็คือมันจะผลาญพลังและเืในตัวค่อนข้างมาก ต้องใช้เวลากว่าครึ่งปีถึงจะพักฟื้นกลับมาได้
แต่ว่า ประมุขตำหนักโยวิกลับยังเลือกที่จะกินยาโยวิเข้าไป!
เมื่อประมาณหนึ่งเดือนก่อน ประมุขตำหนักโยวิออกตามหาิอวี่ไปทั่วแต่ก็ไม่พบเลย ดังนั้นเขาถึงได้คิดว่าิอวี่น่าจะหลบเข้ามาอยู่ที่เทือกเขาหลวนหมอหลิง เขาเลยมาตามล่าตัวถึงที่นี่
แต่ค้นหาอย่างไรก็ไม่เจอิอวี่เลย สุดท้ายกลับไปเจอยาล้ำค่ากว่าพันปีแทน
เดิมเขาคิดว่าตัวเองนั้นโชคดี แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะทำให้เ้าสิงโตเพลิงจินเหยียนโกรธจนทำให้เขาต้องใช้พลังทั้งหมดที่มีในการต่อสู้ แต่กลายเป็ว่าิเสวียนกลับมาได้ประโยชน์ไป ... ไม่สิ พูดให้ถูกต้องเป็ิอวี่ได้ประโยชน์ไปแทน เพราะหัวใจของสิงโตเพลิงจินเหยียนถูกิอวี่ชิงเอาไปแล้ว!
ประมุขตำหนักโยวิอารมณ์แปรปรวนอย่างมาก ไม่ใช่เพราะฤทธิ์ยาหรอกนะที่ทำให้เขารู้สึกเสียใจ แต่เขากำลังดีใจ!
เพราะยาโยวิ ทำให้พลังของเขากลับคืนมาได้ในระยะเวลาสั้นๆ และภายในระยะเวลานี้เขาจะมีพลังกลับคืนสู่จุดสูงสุดอีกครั้ง!
ร่างกายของประมุขตำหนักโยวิขยายใหญ่ขึ้น กระดูก กล้ามเนื้อ พองตัวอยู่ตลอดเวลา แค่ไม่กี่อึดใจร่างกายของเขาก็ใหญ่โตขึ้นถึงสองเมตร
ร่างกายของเขายังคงไม่ได้มีกล้ามเนื้อหนาแน่นอะไรเหมือนเดิม แต่กระดูกของเขานั้นหนามากขึ้น ฝ่ามือสีดำคู่นั้นก็ใหญ่ขึ้นและคมกริบมากขึ้น
เมื่อมองมาจากที่ไกลๆ เขาก็เหมือนโครงกระดูกชิ้นโตสวมหมวก ดวงตาสีดำของเขาแผ่รังสีชั่วร้ายออกมาจำนวนมาก!
“หึหึ ... ” เมื่อััได้ถึงพลังงานที่เปี่ยมล้นภายในร่างกาย ประมุขตำหนักโยวิก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา พลังของเขากลับมาแล้ว และพลังความชั่วร้ายของเขาก็มีมากกว่าเดิมด้วย!
พริบตาเดียว ประมุขตำหนักโยวิก็หายไปจากที่ตรงนั้น เขาวิ่งมุ่งหน้าออกไปราวกับิญญา ดวงตาอันชั่วร้ายของเขาพุ่งเป้าไปที่ิอวี่
หนึ่งอึดใจ สองอึดใจ สามอึดใจ ...
ไม่ถึงสิบอึดใจ ประมุขตำหนักโยวิก็วิ่งผ่านคนที่กำลังไล่ล่าิอวี่ จนตามมาอยู่ด้านหลังของิอวี่แล้ว
“นั่นมัน ... ”
เยี่ยซีเดิมกำลังไล่ล่าตัวของิอวี่อยู่ แต่เมื่อมีเงาดำขนาดใหญ่วิ่งผ่านหน้าไปและมีพลังชั่วร้ายหนาแน่นมาก มันทำให้นางรู้สึกหวาดกลัวเข้าไปถึงในกระดูก!
“นั่นมันประมุขตำหนักโยวิ เขาต้องใช้วิธีการประหลาดอะไรแน่ถึงได้มีพลังความสามารถเพิ่มขึ้นจนน่ากลัวขนาดนี้”
คนที่พูดคือสาวงามที่อยู่ข้างๆ เยี่ยซี นางถักเปีย มีใบหน้าทรงไข่ ผิวขาวอมชมพู สวมชุดสีชมพูอ่อน มีรูปร่างสมส่วน มองโดยรวมราวกับดอกบัวแรกแย้ม มีสง่าราศีอย่างมาก
“ขอบคุณท่านพี่ซืออี่ที่ชี้แนะเ้าค่ะ”
เยี่ยซีตอบด้วยความเคารพ จากนั้นก็หันไปจ้องิอวี่ที่กำลังวิ่ง
ผู้หญิงคนนั้นขมวดคิ้ว ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “หัวใจสิงโตเพลิงจินเหยียนเป็ตัวช่วยที่ดีมากในการฝึก แต่นั่นมันเอาไว้ให้เสด็จพ่อรักษาอาการาเ็นะ คิดไม่ถึงเลยว่าองค์ชายสิบเจ็ดจะแยกแยะไม่เป็เช่นนี้ ถึงได้เลือกทำอะไรที่เห็นแก่ตัวขนาดนี้ได้ น่าผิดหวังจริงๆ ทั้งๆ ที่มีสายเืเชื้อพระวงศ์อยู่แท้ๆ ทำไมถึงได้มีนิสัยแตกต่างกันมากขนาดนี้นะ”
ความแตกต่างที่นางพูดถึงคือนิสัยของิเสวียนกับิอวี่ เวลาเจออันตราย ิเสวียนจะเลือกรับผิดชอบ แต่ิอวี่กลับเลือกที่จะเห็นแก่ตัว ส่งผลกระทบใหญ่หลวงให้กับประเทศชาติ!
ส่วนเื่ความสามารถยิ่งไปกันใหญ่ คนหนึ่งอยู่บนฟ้า อีกคนอยู่บนดิน ไม่มีอะไรเทียบกันได้เลย!
เยี่ยซีพูดออกมาว่า “ดังนั้นข้าถึงอยากจะเห็นเขาตายไปต่อหน้าต่อตาข้าเร็วๆ เลย!”
เยี่ยซีรู้สึกแค้นิอวี่อย่างมาก หลังจากที่พ่ายแพ้ให้กับิอวี่ไปเมื่อคราวที่แล้วเยี่ยซีก็ฝึกฝนตัวเองอย่างหนัก เมื่อหนึ่งเดือนก่อน นางกินยาจูหยวนตันที่ิเสวียนให้มาไปหนึ่งร้อยเม็ดกับโสมบำรุงเืหนึ่งพันสามร้อยปีอีกหนึ่งต้น พลังฝีมือของนางก้าวหน้าไปมาก มีพลังเทียบเท่าราชสีห์สี่พันตัวแล้ว!
อายุสิบหก แต่มีพลังความสามารถขนาดนี้ เหลือเชื่อมาก
ดูจากหมัดเมื่อครู่ที่ิอวี่ซัดจนพวกทหารล่าถอยนั้น พลังความสามารถของิอวี่เองก็เหมือนจะก้าวหน้าไปเหมือนกัน แต่สิ่งที่ิอวี่ทำได้ นางเองก็ทำได้เหมือนกัน!
หากเยี่ยซีได้ต่อสู้กับิอวี่อีกครั้ง นางจะไม่ประมาท แล้วจะต้องสังหาริอวี่ได้อย่างแน่นอน
เพียงแต่เพราะิอวี่เป็องค์ชาย หลังจากงานประลองของราชสำนักในครั้งนั้นนางจึงไม่มีเหตุผลจะไปสังหาริอวี่ตรงๆ ตอนนี้ประมุขตำหนักโยวิปรากฏกาย ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้ความปรารถนาของนางเป็จริงก็ได้แค่ไม่ได้ลงมือสังหารเขาด้วยตัวเอง มันทำให้นางรู้สึกเสียดายนิดหน่อย
“น้องหญิงอย่ามีอารมณ์เลยนะ กับคนประเภทนี้มันไม่คุ้มหรอก”
“ ... อือ”
ระหว่างที่ผู้หญิงสองคนกำลังพูดจากัน ประมุขตำหนักโยวิก็พุ่งตัวออกไปราวกับลมพายุเข้าหาิอวี่
ิอวี่เดิมก็วิ่งได้เร็วมากอยู่แล้ว แต่จู่ๆ เขาก็ได้กลิ่นลมปราณที่หนาวเหน็บจากโครงกระดูกมาจากด้านหลัง เมื่อเขาหันหลังไปดูก็เห็นประมุขตำหนักโยวิกำลังพุ่งตัวตามมาอย่างรวดเร็ว
“ฮึฮึ ... เ้าเดรฉานน้อย คิดไม่ถึงล่ะสิ!”
ประมุขตำหนักโยวิไม่ได้มีความเกรงใจอะไรเลยแม้แต่น้อย เขาใช้กรงเล็บโจมตีเข้าใส่ ฉีกอากาศจนขาด แล้วกรงเล็บอันน่ากลัวก็พุ่งเข้ามา แค่ลงมือธรรมดาทีเดียวก็มีพลังอานุภาพหลิงระดับกลางแบบสูงสุดแล้ว!
สีหน้าท่าทางของิอวี่นิ่งลงในทันที หากเขาเดาไม่ผิด ประมุขตำหนักโยวิน่าจะกินยาแบบเดียวกับที่หลัวหลิงกิน ยาที่ทำให้พลังภายในเพิ่มขึ้นมาในระยะเวลาสั้นๆ
ประมุขตำหนักโยวิน่ากลัวกว่าหลัวหลิงเยอะมาก หลังหลิงแค่ขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่แปดระดับสูงสุด แต่ขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับผนึกขั้วสูงสุดมีพลังเทียบเท่าราชสีห์แปดพันตัว!
พลังขั้วสูงสุด ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางออกจากระดับนี้ไปได้ ประมุขตำหนักโยวิเองก็เช่นกัน หลังจากที่เขากินยาโยวิไปแล้ว พลังสูงสุดของเขาก็ไม่มีทางเกินกว่าราชสีห์แปดพันตัว แต่พลังความชั่วร้ายในตัวของเขามันเพิ่มขึ้นกว่าหนึ่งเท่า
นั่นมันก็หมายความว่า ต่อให้พลังการโจมตีของประมุขตำหนักโยวิจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่ว่าอานุภาพการโจมตีมันกลับมีการเปลี่ยนแปลงไป
หลักการนี้มันก็เหมือนกับการเผชิญหน้ากับปัญหา ใช้กำลังในระดับเดียวกัน ไม้ขนาดใหญ่ไม่อาจตีจนผมขาดได้ แต่ว่าดาบเล่มหนึ่ง สามารถฟันผมจนขาดได้
ดังนั้น การโจมตีของประมุขตำหนักโยวิก็จะยิ่งน่ากลัวมากขึ้นไปอีก!
ทุกคนที่อยู่ด้านหลังของประมุขตำหนักโยวินั้นเห็นกันอย่างชัดเจน ถึงแม้ิอวี่จะมีความเร็วอย่างมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับกระบวนท่าที่น่ากลัวขนาดนี้ คิดว่าเขาน่าจะตายลงทันที
สายตาของเยี่ยซีที่อยู่ห่างออกไปนั้นเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา หากนางต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีแบบนี้เกรงว่าคงตายไปในทันทีแน่นอน ิอวี่เองก็จะต้องกลายเป็ผุยผงไปไม่ต่างกัน
“ตายอนาถขนาดนี้ ถือว่าแล้วกันไปที่ทำให้ข้าาเ็แบบนั้น” เยี่ยซีพูดกับตัวเอง
ใน่เวลาคับขันท่ามกลางผู้คนมากมาย ิอวี่ไม่ได้เลือกที่จะหนี เพราะเขารู้ว่าเขาไม่สามารถหลบประมุขตำหนักโยวิพ้น
ถ้าเช่นนั้น ก็สู้เลยก็แล้วกัน!
ิอวี่พลิกฝ่ามือแล้วกระบี่หวงฉวนก็ปรากฏขึ้นมา บนกระบี่ที่สะท้อนแสงสีเขียวสว่างไสวแผ่พลังแห่งความตายออกมา
ิอวี่ไม่พูดอะไรมากมาย เขาฟันกระบี่ออกไปในทันที!
ระลอกคลื่นของพลังงานะเิออกทำให้ทุกคนรู้สึกใจสั่น ทุกคนล้วนแต่เห็นว่าิอวี่กระเด็นออกมาจากระลอกคลื่นนั่น ในมือของเขาถือกระบี่ยาวสามฟุต เสื้อผ้ายุ่งเหยิง แต่เขาไม่ได้รับาเ็อะไรเลย!
“เกิดอะไรขึ้น?”
ทุกคนต่างตกตะลึง การโจมตีของประมุขตำหนักโยวิเมื่อครู่รุนแรงบ้าคลั่งมากทุกคนก็เห็น อยู่ต่อหน้าการโจมตีแบบนั้น ต่อให้ิอวี่จะมีพร์มากแค่ไหนก็ตาม ไม่ตายก็ต้องได้รับาเ็สาหัส แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะไม่เป็อะไรเลย ์กำลังเล่นตลกอะไรกันนี่
เยี่ยซีตกตะลึงอย่างมาก นางแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย
หากบอกว่าิอวี่สามารถต้านทานพลังการโจมตีของประมุขตำหนักโยวิได้ มันก็หมายความว่าิอวี่สามารถฆ่านางได้อย่างง่ายดายเลยอย่างนั้นหรือ?
สาวงามอีกสี่คนข้างกายเยี่ยซี แต่ละคนมีสีหน้าตกตะลึงไม่ต่างกัน ตามหลักแล้ว ิอวี่เพิ่งจะมีอายุสิบหก แต่การแสดงออกของเขาในเวลานี้มันเกินระดับของคนอายุสิบหกไปแล้ว!
เดิมทีพวกนางคิดว่าิอวี่เทียบไม่ได้กับิเสวียนเลย แต่ตอนนี้กลับพบว่า ในด้านพร์นั้นิอวี่ตามิเสวียนได้แน่นอน!
“เ้าเดรฉานน้อย ความสามารถเพิ่มขึ้นอีกแล้ว” ประมุขตำหนักโยวิพูดอย่างแปลกใจ
ประมุขตำหนักโยวิเจอเขาแต่ละครั้งก็จะฆ่าเขาเลย แล้วยังเรียกเขาว่าเดรฉานน้อยอีก เห็นประมุขตำหนักโยวิมีท่าทางมั่นใจว่าอย่างไรก็ชนะแน่ รวมถึงสายตาดูถูกอย่างถึงที่สุด ในใจของิอวี่ก็เริ่มรู้สึกมีไฟพลุ่งพล่านอย่างไม่รู้ที่มา!
เขาใช้กระบี่ชี้ไปที่ประมุขตำหนักโยวิแล้วตะคอกว่า “พูดจาไร้สาระขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ กินยาเพิ่มพลังไปแล้วยังแย่เหมือนเดิม ถ้าแน่ใจก็แสดงฝีมือออกมาสิ ตาเฒ่า!”
“เ้าว่าอะไรนะ!” สีหน้าของประมุขตำหนักโยวินิ่งไป
ิอวี่ยิ้มแสยะ “เป็ไม้กระดานเดินได้จริงๆ ด้วย เท้าข้างหนึ่งก้าวไปอยู่ในโลงแล้ว หูยังหนวกอีก ไม่เอาไหนเลย”
“รนหาที่ตาย!”
ประมุขตำหนักโยวิโกรธมาก เขารวบรวมพลังความชั่วร้ายมาไว้ที่ฝ่ามือแล้วซัดกรงเล็บใส่ในทันที
“กรงเล็บสามสิบหกิญญา!”
ในเวลานี้ประมุขตำหนักโยวิโกรธจนถึงขีดสุดแล้ว เขายังคงใช้กรงเล็บสามสิบหกิญญาเหมือนเดิม แต่เมื่อเทียบกับเดือนที่แล้วมันน่ากลัวกว่าหลายเท่า ต่อให้เป็ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่แปดระดับประสานเป็หนึ่งสูงสุดก็สลายกลายเป็ผงได้!
ฝ่ามือที่เหมือนมีแต่โครงกระดูกของประมุขตำหนักโยวิพุ่งมาบนตัวของิอวี่ เขาเองก็ไม่ได้คิดจะหลบเลย เขาตวัดกระบี่หวงฉวนในมือขึ้นมาอย่างต่อเนื่องแล้วฟันกระบี่มรณะสังหารออกไป!
แรกเริ่มกรงเล็บสามสิบหกิญญามีอานุภาพไม่มากนัก แต่พอผ่านไปเรื่อยๆ กลับน่าทึ่งและน่ากลัวมาก แต่ิอวี่เองก็เป็เช่นนั้นเหมือนกันไม่ใช่หรือ?
พลังแห่งความตายของกระบี่ทับซ้อนกัน ั้แ่ห้าร้อยสายไปหกร้อยสาย เจ็ดร้อยสาย แปดร้อยสาย ...
อานุภาพของกระบี่มรณะสังหารเพิ่มอย่างไม่ขาดสาย เมื่อปะทะกับกรงเล็บสามสิบหกิญญาก็เกิดแรงสั่นะเืสนั่นหวั่นไหว คลื่นเสียงปั่นป่วนรุนแรงกว่าคลื่นน้ำ!
ด้วยกระบวนท่าที่ปล่อยออกไปอย่างต่อเนื่อง อารมณ์ร่วมของิอวี่ก็เพิ่มมากขึ้นไปด้วย ในใจของเขามีความหงุดหงิดไม่สบอารมณ์ที่ไม่รู้มาจากไหน กระบวนท่าที่ฟันออกไปนั้นก็น่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ !
ประมุขตำหนักโยวิยิ่งสู้ก็ยิ่งรู้สึกตะลึง ก่อนหน้านี้ิอวี่รับมือเขาเกือบจะไม่รอด แต่ตอนนี้ิอวี่กลับรับมือเขาได้อย่างสบายๆ โดยไม่มีท่าทีตกเป็รองเลย!
“ตาย!”
ประมุขตำหนักโยวิซัดกรงเล็บสุดท้ายของกรงเล็บสามสิบหกิญญาออกมา มันราวกับเป็การประกาศความตาย ลมพายุโหมขึ้นมาแรงมาก แต่หลังจากิอวี่คำรามเสียงเขาก็ฟันกระบี่ที่มีลมปราณหนึ่งพันห้าร้อยสายออกไป กระบี่มรณะสังหารถูกฟันออกไปเต็มแรง ลมปราณสีเขียวพุ่งะเิกลางอากาศ!