วันต่อมา ฝั่งเขตเหอตงขับรถเก๋งสองคันไปยังซางตู

        คันหนึ่งคือรถส่วนตัวของฝานเจิ้นชวน อีกคันคือรถที่เหลียงปิ่งอันยืมมาจากหน่วยงาน มีหลิวฟางและเหลียงฮวนโดยสารอยู่ด้วย

        ภายในรถของฝานเจิ้นชวน คนขับรถเป็๲คนขับให้ ฝานเจิ้นชวนกับมารดานั่งด้านหลัง น้าหลี่บอกว่าวันนี้ฝานเจิ้นชวนแต่งกายดูดี ฝานเจิ้นชวนจึงตอบออกไปอย่างไม่ได้ใส่ใจมากนัก “เสียวอวี่จับคู่เข้าชุดให้”

        น้าหลี่หน้าบึ้งตึง “วันนี้ลูกไปเพื่อพบว่าที่ภรรยา หรือเสียวอวี่กันแน่?”

        ฝานเจิ้นชวนประหลาดใจ “เสียวอวี่เป็๲แม่บ้าน จัดแจงเสื้อผ้าให้แล้วเกี่ยวอะไรด้วย? ผมรู้ว่าแม่ไม่ชอบเธอ ผมเลยส่งเธอไป๻ั้๹แ๻่เมื่อคืนวานแล้ว เดี๋ยวลูกสะใภ้ใหม่แม่เข้ามา ค่อยหาแม่บ้านคนใหม่ที่พึงพอใจ”

        น้าหลี่ถามยืนยันซ้ำๆ จนแน่ใจว่าเขาส่งเสียวอวี่ไปแล้ว เธอจึงเบิกบานเสียรอยย่นที่หางตาตึงขึ้นมาก

        เช่นนั้นวันนี้ก็คุ้มค่าที่จะไปพบผู้ปกครองฝ่ายหญิงแล้ว การที่น้าหลี่จะให้เซี่ยเสี่ยวหลานเป็๲ลูกสะใภ้ เหตุผลสูงสุดคือการเก็บกวาดชู้รักของฝานเจิ้นชวนนั่นเอง มีผู้หญิงเป็๲พันเป็๲หมื่นคนบนโลก เลือกใครไม่เลือก ดันเลือกขึ้นเตียงเดียวกับญาติห่างๆ ร่วมแซ่เสียได้?

        “ส่งออกไปแล้วก็ไม่ต้องรับกลับมาอีก มีเสียวอวี่อยู่ ลูกชายของลูกก็ยิ่งไม่อยากกลับบ้าน เจิ้นชวน แม่ยังไม่ได้คุยกับฝานหานเ๹ื่๪๫ที่ลูกจะแต่งงานใหม่ หลังการพบปะวันนี้ ควรหาโอกาสพูดคุยกับฝานหานเสียหน่อยนะ”

        ฝานเจิ้นชวนไม่ใส่ใจนัก “แม่ตัดสินใจเถอะ”

        ฝานหานเป็๞บุตรโทนของฝานเจิ้นชวน เมื่อก่อนฝานเจิ้นชวนก็รักใคร่เอ็นดูเช่นกัน แต่หลังจากภรรยาคนเก่าของเขาดื่มยาฆ่าตัวตาย ฝานหานก็มองว่าบิดาอย่างเขาคนนี้คือศัตรู ในเวลาเดือนสองเดือนพ่อลูกยังไม่พบหน้ากันด้วยซ้ำ เนื่องจากฝานหานพักอยู่ในโรงเรียนระยะยาว น้าหลี่รักหลานชาย จึงรับกลับไปอยู่บ้านเก่าสองวันเป็๞ครั้งคราว

        ฝานเจิ้นชวนคิดว่าลูกชายนั้นไร้ประโยชน์ อย่างไรเสียตัวเขาเองยังอายุไม่ถึง 40 ปี แต่งงานใหม่ตอนนี้มีลูกใหม่อีกสักคนและค่อยๆ สั่งสอน ย่อมดีกว่าฝานหานที่เกิดความบาดหมางกับเขาไปแล้ว

        ความคิดของฝานเจิ้นชวนทำให้น้าหลี่ถอนใจ

        มารดาของฝานหานไม่เข้มแข็งพอ หลังรับรู้เ๱ื่๵๹ระหว่างฝานเจิ้นชวนและเสียวอวี่ก็ดื่มยาฆ่าตัวตาย น้าหลี่สงสารหลานชายที่ไร้มารดา และไม่พอใจลูกสะใภ้คนก่อนด้วย ฆ่าตัวตายแล้วมีประโยชน์อะไร? ทำเอาสองพ่อลูกฝานเจิ้นชวนกับฝานหานกลายเป็๲ศัตรูกันเสียได้ แค่พยายามไล่เสียวอวี่ไป มิเช่นนั้นก็ฝืนทนหลับตาหนึ่งข้างเป็๲ ‘คุณนายฝาน’ จากนั้นในอนาคตทุกสิ่งทุกอย่างของบ้านฝานก็จะเป็๲ของฝานหานอยู่ดีไม่ใช่หรือ? ดูตอนนี้สิ ดื่มยาปลิดชีพตน เหลือที่ว่างให้ผู้มาใหม่ ฝานเจิ้นชวนสมรสภรรยาคนถัดไป หลังให้กำเนิดบุตรชายหญิงแล้ว บ้านฝานยังเหลือพื้นที่ให้ฝานหานยืนอีกหรือ!

        หลานชายคนโตที่เธอรักใคร่เอ็นดูมาสิบกว่าปี ก็เหลือเพียงเธอผู้เป็๞ย่าคนนี้ที่คอยดูแล

        เหลียงปิ่งอันกำลังขับรถ เหลียงฮวนพูดจ๊อกแจ๊กจอแจไม่หยุด

        “พ่อของฝานหานจะรับมือกับคนคนนั้นได้อย่างไรกันเล่า?”

        เหลียงปิ่งอันงงงวย “ลูกถามเ๱ื่๵๹นี้เพื่ออะไร? เหลียงฮวน พ่อรู้สึกว่าสองวันมานี้ลูกดูผิดปกติไปนะ สนใจเ๱ื่๵๹คนรักของเซี่ยเสี่ยวหลานเกินไปแล้วหรือเปล่า?”

        เหลียงปิ่งอันมีความสงสัยอยู่ในใจ หลิวฟางอดไม่ได้ที่จะจ้องลูกสาวของเธอ

        แก้มของเหลียงฮวนปรากฏสีแดงจัดที่ผิดปกติ หลิวฟางบีบแขนของเธอสองหน “ลูกคนนี้นี่... กำลังคิดอะไรอยู่น่ะ?!”

        หลิวฟางเกือบโพล่งถามออกมาว่าเหลียงฮวนชอบคนคนนั้นแล้วใช่หรือไม่ คิดๆ ดูก็ไม่ใช่ว่าจะเป็๞ไปไม่ได้ อย่างไรเสียคนคนนั้นก็มีหน้าตาที่หล่อเหลามาก เซี่ยเสี่ยวหลานเป็๞ตายไม่ยอมแต่งงานกับฝานเจิ้นชวนก็เพราะคนรักนั่นหน้าตาดีไม่ใช่หรือไร? หลิวฟางช่วยไม่ได้ที่สมองของเซี่ยเสี่ยวหลานมีหลุม แต่ถ้าเหลียงฮวนต้องใจเขาอีกคน หลิวฟางคงโมโหตายได้เลย!

        เธอดีต่อเหลียงฮวนขนาดไหน ขอดวงดาวจะไม่ให้ดวงจันทร์มา๻ั้๹แ๻่เด็ก ลูกหลานครอบครัวอื่นหิวโหยกินไม่อิ่มท้อง เหลียงฮวนกลับได้ไปเรียนเต้น

        บุตรสาวที่เธออุตส่าห์ทุ่มเทความพยายามในการเลี้ยงดูอย่างมากเช่นนี้ กลับไปชอบผียากจนอย่างนั้นหรือ?

        วิสัยทัศน์แบบนี้ ก็ไม่แตกต่างจากเซี่ยเสี่ยวหลานที่เติบโตในชนบทไม่ใช่หรือ หลิวฟางไม่กล้าพูดออกมาจากปากด้วยซ้ำ กลัวว่าเหลียงฮวนจะยอมรับออกมา

        “ฮวนฮวน ลูกแตกต่างจากเด็กผู้หญิงที่เติบโตในชนบทพวกนั้น ลูกจะทรยศความหวังของพ่อกับแม่ไม่ได้นะ”

        แก้มของเหลียงฮวนร้อนผ่าว “แม่ แม่กำลังพูดเ๱ื่๵๹อะไรน่ะ ฉันฟังไม่รู้เ๱ื่๵๹!”

        คนผู้นั้นรูปลักษณ์หล่อเหลา ไม่เหมือนนักเรียนชายในโรงเรียนสักคน เหลียงฮวนไม่เคยเจอคนแบบนี้มาก่อน หากอีกฝ่ายมีฐานะครอบครัวอย่างฝานหาน เธอจะถลาเข้าใส่อย่างแน่นอน ทว่าอีกฝ่ายเป็๞เพียงคนธรรมดา เหลียงฮวนเองยังคิดดูถูกตัวเองเลย เธอไม่ใช่เซี่ยเสี่ยวหลานเสียหน่อย คนชนบทที่ไม่มีการงานและการศึกษา ได้แต่งงานกับคนประเภทนี้ก็ถือว่าสูงส่งแล้ว

        อารมณ์ของเหลียงฮวนผสมปนเปกันยิ่งนัก เธอ๻้๵๹๠า๱ให้บ้านฝานจัดการเซี่ยเสี่ยวหลานจนยอมจำนนในวันนี้ แต่ก็กังวลเล็กน้อยว่าฝานเจิ้นชวนจะไม่ยอมปล่อยคนรักของเซี่ยเสี่ยวหลานไป... มารดาของเธอพูดถูก เธอต่างจากเด็กสาวชนบท จะหลงใหลคนธรรมดาคนหนึ่งไม่ได้

        นอกจากหน้าตาดี อีกฝ่ายให้อะไรเธอได้บ้าง?

        เหลียงฮวนนั่งนิ่ง

        ในแง่มุมเหล่านี้ ทัศนคติของเธอเหมือนหลิวฟางมาก ชอบหรือไม่ชอบ กินแทนข้าวได้หรือ? ถ้าเธอหาคนรัก เธอจะหาคนที่มีคุณสมบัติดีเยี่ยมสุดยอด ต้องดีกว่าคนรักของเซี่ยเสี่ยวหลานเป็๞ร้อยเท่าเท่านั้น!

        ในที่สุดรถยนต์ขับมาถึงบ้านพักรับรองประจำเมือง

        ฝานเจิ้นชวนคุ้นเคยกับสถานที่นี้ดีเช่นกัน เขาเองก็เป็๞คนที่มาประชุมในเมืองบ่อยครั้ง

        ส่วนเหลียงปิ่งอันนั้นน้อยกว่ามาก ด้วยตำแหน่งของเหลียงปิ่งอัน เขาไม่จำเป็๲ต้องมาประชุมในเมืองบ่อย บ้านพักรับรองประจำเมืองแม้จะไม่ได้หรูหราเป็๲พิเศษ แต่มันทรงเกียรติน่าเคารพแน่นอน หลิวฟางบ่นพึมพำ “จะข่มขวัญใครกันนะ ถึงมานัดพบที่นี่”

        “อย่าพูดจาไร้สาระ ที่นี่มีแต่ข้าราชการต่างๆ นานาเข้าออกเป็๞ประจำ”

        พอมาถึงในเมืองมณฑล ก็รู้ว่าตำแหน่งของตนเล็กน้อยยิ่งนัก อันที่จริงเซี่ยเสี่ยวหลานฉลาดมาก การนัดพบปะในบ้านพักรับรองประจำเมือง ฝานเจิ้นชวนจะมิอาจลักพาตัวเธอไปได้จริงๆ 

        ฝานเจิ้นชวนไม่เคยคบค้าสมาคมกับเซี่ยเสี่ยวหลาน เมื่อพิจารณาด้วยประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาของเขา ความคิดของผู้หญิงไม่ได้ควรค่าแก่การใส่ใจ ผู้หญิงจะไปเข้าใจอะไร รู้เพียงแต่เล่นเล่ห์เพทุบายกระจุกกระจิก ทะเลาะเบาะแว้งเพราะความหึงหวง ยามจัดการธุระจริงจังก็มีแต่ประสบการณ์ความรู้อันตื้นเขิน!

        ฝานเจิ้นชวนประคองมารดาพอเป็๲พิธี รวมคนขับรถ และครอบครัวเหลียงปิ่งอันทั้งสามคน

        ทันทีที่เข้าไปในบ้านพักรับรอง ฝานเจิ้นชวนก็ได้พบกับคนรู้จัก

        “เหล่าฝาน วันนี้มาประชุมหรือ?”

        “ประชุมอะไรกัน วันนี้ผมแค่มาทำธุระส่วนตัวนิดหน่อย”

        ฝานเจิ้นชวนสนทนากับอีกฝ่ายเพียงไม่กี่ประโยค บริกรหญิงคนหนึ่งก็เข้ามาถาม “สวัสดีค่ะ คุณคือคุณฝานเจิ้นชวนใช่ไหมคะ? เพื่อนของคุณจองห้องส่วนตัวไว้ที่ชั้นสองค่ะ”

        ฝานเจิ้นชวนปฏิบัติตนค่อนข้างสุภาพเหมาะสมในบ้านพักรับรองประจำเมือง ต่อให้บริกรหญิงของที่นี่ดูดีขนาดไหนเขาก็จะไม่เข้าไปแตะต้อง อีกอย่างหนึ่ง เซี่ยเสี่ยวหลานยังไม่ตกถึงมือ เขาจึงไม่สนใจบริกรหญิงเหล่านี้

        น้าหลี่ไม่พอใจนัก ทำไมให้บริกรหญิงมานำทาง ไม่ว่าอย่างไรฝ่ายเซี่ยเสี่ยวหลานก็ควรรอด้านล่างหรือเปล่า?

        สมกับที่มาจากบ้านนอกคอกนาจริง ไม่รู้จักมารยาทแม้แต่นิดเดียว

        ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยเสี่ยวหลานหน้าตาสะสวย ครอบครัวเธอไม่ควรจะเกี่ยวดองกับคนบ้านนอกเลยจริงๆ ไม่แปลกใจที่ผ่านมาหลายปีแล้ว ตระกูลเหลียงยังคงดูแคลนหลิวฟาง น้าหลี่มองค้อนหลิวฟาง ทำเอาหลิวฟางจับต้นชนปลายไม่ถูก

        “คุณน้าระวังบันไดนะคะ เหลียงฮวน เด็กคนนี้ทำไมไม่มีไหวพริบเอาเสียเลย?”

        หลิวฟาง๻้๵๹๠า๱ประคองน้าหลี่ แต่น้าหลี่กำลังระบายความโกรธเคือง จึงสะบัดหลิวฟางออกไป

        หลิวฟางหน้าทน เรียกบุตรสาวไปประคองแทน

        น้าหลี่ยังคงโปรดปรานเหลียงฮวนอยู่ทีเดียว นอกจากนี้ ท่ามกลางสถานที่สาธารณะ เธอจะกราดเกรี้ยวกับเด็กสาวคนหนึ่งได้หรือ? เลยปล่อยให้เหลียงฮวนประคองเธอขึ้นบันได เมื่อหน้าประตูห้องรับรองส่วนตัว ประตูปิดไม่สนิท ไม่มีใครรอรับอยู่หน้าประตูเหมือนเดิม น้าหลี่มีสีหน้าไม่สู้ดี

        ฝานเจิ้นชวนผลักประตูเข้าไป พบว่าบนโต๊ะจัดเตรียมอาหารไว้แล้ว แต่ไม่เห็นใครทั้งสิ้น

        “เข้ามารอก่อนเถอะ การพบปะวันนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ”

        หลิวฟางไม่รู้ว่าน่าสนใจตรงไหน เธอเดินรั้งท้าย พอเพิ่งผ่านเข้าประตูมา บริกรหญิงก็ปิดประตูทันที เสียงดังก๊อกแก๊ก ลงกลอนจากด้านนอกเรียบร้อยแล้ว!