ได้ยาแก้พิษของฉินหลาง เพียงไม่นานฮานซานฉางก็กลับมาเป็ปกติ
ตอนนี้เอง ฉินหลางกำลังรีบยัดสมุนของกระทิงเข้าไปในห้องน้ำ โยนทีละคนทีละคนจนหมดได้อย่างง่ายดาย ฮานซานฉางพูดในใจอย่างอดไม่ได้ พี่ฉินนี่กำลังแขนดีชะมัดเลย
หากแต่ สิ่งที่ทำให้ฮานซานฉางนับถือจริงๆ นั่นก็คือวิธีการของฉินหลาง—แค่ยืนเฉยๆ ก็ทำให้พวกของกระทิงสลบได้ ทำให้ปืนในมือของกระทิงไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้ใช้งาน ราวกับมี “เวทมนตร์” อย่างไรอย่างนั้น เท่มาก!
แน่นอนว่าฉินหลางไม่ได้มี “เวทมนตร์” เขาเพียงแต่ปล่อยละอองพิษชนิดหนึ่ง—“ไป่ฮวาจุ้ย” ให้กระจายไปในอากาศ ยาพิษชนิดนี้ทำจากดอกไม้ที่มีพิษมากมายกว่าร้อยชนิด นำมาผสมเข้าด้วยกัน จึงจะปรุงมันสำเร็จได้ หลังจากที่คนได้สูดดมเข้าไปแล้ว จะมีอาการคล้ายคนเมา และหลับสลบไสลไป แต่ไม่ถึงกับตาย ข้อเสียของ “ไป่ฮวาจุ้ย” คือมันจะมีกลิ่นหอมของดอกไม้ ฉะนั้นฉินหลางจึงได้จงใจซื้อดอกไม้เข้ามาด้วยสองช่อ เพื่อใช้ในการปกปิดกลิ่นหอมของ “ไป่ฮวาจุ้ย” นั่นเอง
“พี่ฉิน เอาตัวของกระทิงกลับไปค่อยสอบสวนเถอะ” ตรงนี้มีสมุนของกระทิงอยู่เยอะ แน่นอนว่าฮานซานฉางไม่อยากอยู่ที่นี่นาน
“ไม่ต้องหรอก” ฉินหลางตอบด้วยรอยยิ้มเหมือนทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขา “สอบสวนมันที่นี่แหละ”
“ที่นี้…ถ้าหากเขาไม่ให้ความร่วมมือล่ะ?”
“เขาจะให้ความร่วมมือแน่นอน!” ฉินหลางพูดด้วยความเชื่อมั่น
“ครับ” ฮานซานฉางสบถ “งั้นผมจะสอบปากคำมันด้วยความรุนแรงเอง ยังไงซะกระทิง เ้าโง่นั่นมันก็สมควรตายอยู่แล้ว ใครใช้ให้มันเอาปืนมาชี้ใส่บิดากัน!”
“อาฉาง การสอบปากคำด้วยความรุนแรงมันล้าสมัยแล้ว และมันก็ทำให้คนยอมสยบแค่ชั่วคราวด้วย” ฉินหลางพูดไปหัวเราะไป “เรา้าวิธีที่มีอารยธรรมมากขึ้น และเป็วิธีที่ได้ผลลัพธ์มากขึ้นกว่าเดิมด้วย”
“พี่ฉินหมายความว่า—จะให้ผมฆ่ามันเลย!”
“ไม่ใช่ คนอย่างกระทิง ไม่มีค่าพอให้นายลงมือฆ่าหรอก” ฉินหลางยิ้ม “รู้จัก ประตูภาพ (ภาพเปลือย) ไหม?”
ดูเหมือนว่าฮานซานฉางจะเข้าใจแล้ว หัวเราะร่า “พี่ฉินนี่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวมากเลยนะครับ!”
“งั้นก็รีบลงมือเถอะ”
ฉินหลางหัวเราะ ก่อนจะหยิบมือถือ “ถอดเสื้อผ้าของกระทิงออกให้หมด เอาเ้านี่วางทับหน้าเขาไว้—ไม่เลว! เรามาถ่ายหน้าตรงแบบพิเศษอีกรูป! ถ่ายอีกรูปจำลองแบบ 3D! ยังมี ให้กระทิงจับปืนเอาไว้ในมือ แล้วหาชุดพยาบาลมาให้เขาอีกสักชุด การยั่วยวนในชุดเครื่องแบบ…ไม่เลว!”
ไม่นาน ฉินหลางกับฮานซานฉางก็ได้ถ่าย “ภาพโป๊” ให้กระทิง 50-60 ใบ ซึ่งมากพอที่จะจัดการกับเขาแล้ว
จากนั้น ฉินหลางก็ทำให้กระทิงตื่น
“มารดามันเถอะ! พวกแกใช้ยาสลบ แม่มไม่ใช่ลูกผู้ชาย—”
ทันทีที่กระทิงตื่นขึ้นมา ก็ตระหนักได้ทันทีว่าตัวเองถูกพิษแล้ว ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าตัวเองถูกพิษอะไร แต่คาดว่าน่าจะเป็ประเภทยาสลบ แต่กระทิงยังไม่ทันได้พูดจบ ก็โดนฮานซางฉางตบบ้องหู “แม่ม พ่องแกสิกระทิง! แม่มไม่สนกฎในวงการ กล้าใช้ปืน บิดาเคียดแค้นจนอยากจะฆ่าแกด้วยซ้ำ!”
“ฆ่าสิ!” กระทิงพูดเสียงเย็น “ปืนอยู่ในมือแก มีปัญญาแกก็ฆ่าบิดาสิ! มาสิ!”
กระทิงคิดว่าฮานซานฉางจะะเิ คิดไม่ถึงฮานซานฉางกลับหัวเราะขึ้นมา “กระทิง ฉันไม่อยากฆ่าแกแล้ว ฉันอยากเห็นแกเ็ปยิ่งกว่าตาย! แกดูสิ นี่คืออะไร—โอ้โห กระทิงคิดไม่ถึงเลยว่าแกจะชอบแบบนี้!”
บนหน้าจอโทรศัพท์กว้างๆ ของฮานซานฉาง มีรูป “ภาพโป๊” ที่เห็นได้ชัดเจนอยู่ เป็รูปของลูกพี่กระทิงที่โดนลูกน้องสองคน “ปรนเปรอกาม” ให้อยู่
“เฮ้ย!” ทันทีที่กระทิงเห็นรูป ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ ราวกับจะฆ่าคน
ทว่าฮานซานฉางกลับไม่เกรงกลัวเลยสักนิด หัวเราะพลางกล่าวเสียงเย็นเฉียบ “แค่ฉันกด ‘ส่งออก’ คนทั้งเมืองเซี่ยหยางก็จะได้เห็น ทุกคนจะได้รู้ว่าพี่กระทิงที่แข็งแกร่งและป่าเถื่อน เป็พวกชอบให้ผู้ชายมาปรนเปรอ แถมยังเสพกามกับลูกน้องตัวเอง ปล่อยให้ลูกน้องเป็คนคุมเกม ตอนนั้นคงจะน่าสนุกไม่น้อยเลย?”
ความโมโหของกระทิงค่อยๆ หายไป ถึงเขาจะเคียดแค้นมากจนอยากจะฆ่าฉินหลางกับฮานซานฉางให้ตายทันที แต่เขาก็รู้ตัวว่าไม่มีปัญญาทำได้ และเขาก็รู้ว่าคนอย่างฮานซานฉางพูดจริงทำจริง ถ้ากระทิงไม่เชื่อฟัง เกรงว่าคนทั้งเมืองเซี่ยหยางจะได้รับ “รูปโป๊” ของกระทิงเป็แน่ ถ้าเป็อย่างนั้น ต่อไปเขาก็จะต้องกลายเป็ตัวตลกในวงการ อย่าหวังว่าจะอยู่ในวงการนี้ต่อไปได้อีกเลย อีกอย่างถ้าเขาพ่ายแพ้ ศัตรูที่เคยมีความแค้นกับเขาพวกนั้น ต้องไม่ปล่อยเขาไว้แน่คงจะรีบเหยียบเขาตอนล้มให้จมดิน จนไม่มีโอกาสลุกขึ้นใหม่แน่!
“พวกแกจะเอายังไง?” กระทิงเอามือกุมขมับ นั่งยองๆ ลงกับพื้นอย่างเ็ป เหมือนไก่ชนตอนตีแพ้
“บอกฉันมา ทำไมซางคุนถึงอยากได้ถนนเส้นหน้าโรงเรียน?” ฉินหลางที่นั่งอยู่บนโซฟาเอ่ยถาม
“เขาก็อยากจะยึดพื้นที่—”
“พูดพล่อยๆ!” ฉินหลางพูดเสียงเย็นะเื “พี่ฉาง ไม่ต้องเปลืองน้ำลายกับมันแล้ว กดส่งออกไปเลยดีกว่า ไปหาโรงพิมพ์ดีๆ อีกสักที่ พิมพ์โปสเตอร์ให้มันอีกหมื่นแผ่น ติดกระจายไปทั่วทุกมุมของเมืองเซี่ยหยาง!”
“อย่า—พี่ฉิน! พี่ฉาง! ผมผิดไปแล้ว!” กระทิงรีบกล่าวขอโทษ “ซางคุนอยากได้เพราะนักเรียนโรงเรียนชีจง!”
“นักเรียน? พูดต่อสิ” ฉินหลางสบถ
“ซางคุนบอกว่าชีจงมีนักเรียนราวสองหมื่น ถือเป็ทำเลที่ดีเยี่ยม ตกอยู่ในมือของฮานซานฉางน่าเสียดายเกินไป เขาบอกว่านักเรียนของชีจง ผู้ชายสามารถเอามาล้างสมองให้เป็ลูกสมุนได้ เพิ่มจำนวนคนได้ ที่สำคัญคือผู้หญิง เป็เครื่องมือเรียกทรัพย์ชั้นดี ขอแค่เขาได้คุมถนนเส้นหน้าโรงเรียน ก็จะสามารถล่อลวงพวกนักเรียนหญิงพวกนั้นได้ ตอนนี้มีเศรษฐี นักการเมือง ข้าราชการจำนวนมากไม่สนใจนักศึกษาแล้ว พวกเขารู้สึกว่านักเรียนบริสุทธิ์กว่า เด็กกว่า ดังนั้นจึงยินดีจ่ายแพงกว่าเพื่อให้ได้…”
“ให้ตายเหอะ ซางคุน! มันนี่ เดรัจฉานจริงๆ!” ฮานซานฉางด่าด้วยความเหลืออด “กระทิง แกก็ไม่ใช่คนดีอะไร รวมหัวทำเื่บัดซบแบบนี้กับซางคุน!”
“พี่ฉิน พี่ฉาง ผมผิดไปแล้ว!” ตอนนี้กระทิงยอมแพ้แล้วโดยสิ้นเชิง
ฉินหลางครุ่นคิด พูดขึ้น “ถ้าซางคุนได้เด็กนักเรียนหญิงพวกนั้นไป เขาจะจัดการยังไง?”
นี่เป็ประเด็นสำคัญ เพราะเท่าที่ฉินหลางรู้มา กิจการหลักของซางคุนไม่ได้เกี่ยวกับงานบริการบนเตียง
“ผมไม่รู้” กระทิงส่ายหน้า แต่เมื่อเห็นแววตาที่เืเย็นของฉินหลาง จึงรีบพูดขึ้น “ซางเป้าน่าจะรู้! เขาเป็สมุนคนสนิทของซางคุน!”
ซางเป้า คือคนที่แกล้งเป็กระทิง นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเตรียมลอบทำร้ายฉินหลาง มิน่าเ้าหมอนั่นถึงได้ใช้มีดโค้ง ที่แท้เป็คนของซางคุนนี่เอง หลังจากที่ฉินหลางปลุกซางเป้าให้ฟื้นแล้ว ได้เอารูปโป๊ให้ซางเป้าดู ก่อนพูดขึ้น “บอกสิ่งที่ฉันอยากรู้มา ไม่อย่างนั้นคนที่บ้านเกิดนายทุกคนจะได้เห็น ได้รู้ว่านายชอบโดนผู้ชายปรนเปรอแน่!”
อย่ามองซางเป้าแค่ภายนอก เ้านี่หน้าตาดุร้าย แต่เมื่อเห็น “รูปโป๊” เท่านั้น ซางเป้ารีบยอมจำนนอย่างรวดเร็ว เพราะมันเกรงกลัวการถูกประณามว่าชอบการรักร่วมเพศ ไม้ป่าเดียวกัน มันพูดอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก “พี่ซางคุนสั่งไว้ว่า ขอเพียงพวกผู้หญิงเ่าั้ทำตัว ‘อย่างว่า’ แล้ว ก็ให้ส่งไปที่ ‘บิวตี้คลับ’ พวกเขาจะจ่ายให้ราคาแพง!”
“บิวตี้คลับ!”
ฉินหลางใ เขารู้ว่าบิวตี้คลับเป็กิจการของอันเต๋อเซิ่ง คิดไม่ถึงเลย อันเต๋อเซิ่งจะร่วมมือกับซางคุน แถมยังทำแต่เื่บัดซบแบบนี้อีก ถึงแม้จะไม่มีภารกิจของตาเฒ่าพิษ เมื่อไรฉินหลางรับรู้เื่แบบนี้ เขาจะทำให้ซางคุนเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้อยู่ดี!
ฉินหลางมองว่า สำหรับนักเรียนมัธยมชายนั้น การจีบผู้หญิงก็เป็เื่ที่ยากอยู่แล้ว แต่แม่มพวกเศรษฐี พวกสุนัขรับใช้ราชการ อันธพาลยังจะเข้ามาแทรกแซงอีก เข้ามาเลือกคนสวยไปก่อน เหลือไว้แต่พวกไดโนเสาร์ กับพวกผู้หญิงเหลือที่พวกมันไม่เอา นี่มันเท่ากับการฆ่าตัดตอนความฝันของเด็กหนุ่มมัธยม ลองคิดดู ถ้าพวกนักเรียนชายที่ลำบากลำบนเล่าเรียนกันอยู่ ไม่มีแม้แต่เป้าหมายที่ทำให้เกิดความฝัน จินตนาการที่สวยงามยังทำไม่ได้ มันจะอนาถมากแค่ไหน!
เมื่อสอบปากคำเสร็จ ฉินหลางกับฮานซานฉางก็เดินออกไป
ก่อนเดินจากไป ฉินหลางบอกให้ฮานซานฉางเอาปืนพกของกระทิงไปด้วย
