พวกเขาไม่คิดว่าเมื่อถึงหน้างานประมูลจริง ทางปี้หลงเยี่ยนกรุ๊ปกลับเปลี่ยนวิธีประมูล
พวกเขามัดรวมอาคารทั้งสองหลังเข้าด้วยกัน แล้วยังขายสิทธิ์การพัฒนาเพียงแค่ห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์
ผลที่ได้คือผู้ที่มาเพื่อเข้าร่วมประมูลจริงต่างพากันส่ายหน้าและวางป้ายประมูลลง
พวกเขาตัดสินใจไม่เสนอราคา
เป็เวลาสามนาทีแล้วหลังจากพิธีกรทำการประกาศเริ่มการประมูล
แต่ยังคงไร้เเว่วเสียงเสนอราคา
กลับกัน ผู้คนต่างพากันซุบซิบนินทาว่าเป็ปี้หลงเยี่ยนที่ใช้วิธีไม่สมควรไม่ซื่อตรง
บางคนถึงขั้นกล้าพูดออกมาตรงๆ ว่าปี้หลงเยี่ยนกรุ๊ปใจไม่กล้าพอ ้าขายอาคารทิ้ง แต่กลับขี้ขลาด กลัวว่าบริษัทที่เข้าซื้อสิทธิ์การพัฒนาไปจะประสบความสำเร็จ พวกเขาจึงขายสิทธิ์เพียงห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์
เฉินเฟิงนั่งเงียบไม่ส่งเสียง รับฟังบทสนทนาระหว่างคนในวงการอสังหาริมทรัพย์รอบๆ ตัวโดยไม่มีใครเสนอราคาสักคน แต่ความจริงในใจเฉินเฟิงกำลังยิ้มร่า
เพราะอาคารสองหลังที่สร้างไม่เสร็จนี้ตั้งอยู่ใกล้หอไข่มุกตะวันออก [1] และในวันที่ 1 พฤษภาคมของปีนี้ หอไข่มุกตะวันออกจะเริ่มออกอากาศและเปิดให้ผู้คนทั่วไปเยี่ยมชมอย่างเป็ทางการ
ใน่ท้ายปี หอไข่มุกตะวันออกแห่งนี้จะถูกโหวตให้เป็หนึ่งในสิบอันดับแลนด์มาร์คแห่งใหม่ของเมืองโม๋ตู
จากนั้นปี 1999 หอไข่มุกนี้จะกวาดรางวัลชนะเลิศการออกแบบดีเด่นแห่งเมืองโม๋ตูและรางวัลวิศกรรมโยธาไชน่าเทียนโย่ว
วันที่ 8 พฤษภาคม 2007 หอไข่มุกตะวันออกจะถูกอนุมัติจากสำนักงานการท่องเที่ยวแห่งชาติให้เป็สถานที่ท่องเที่ยวระดับ 5A
วันที่ 6 มกราคม 2020 หอไข่มุกตะวันออกจะได้รับการจัดอันดับจากสมาคมวิจัยวัฒนธรรมและสถาปัตยกรรมแห่งเหยียนหวง ให้เป็หนึ่งในสิบสิ่งก่อสร้างโดดเด่นของโม๋ตู
วันนี้คือวันที่ 23 มิถุนายน 1995
อาคารสองหลังนี้ตั้งอยู่ติดกับหอไข่มุกตะวันออก จากมุมมองของการพัฒนาแล้ว ที่นี่มีอนาคตอันสดใสเป็แน่
แน่นอนว่าสำหรับผู้คนในวงการอสังหาริมทรัพย์ย่อมมองหอไข่มุกตะวันออกเป็เพียงสถานีโทรทัศน์แห่งใหม่
พวกเขาไม่ได้คาดการณ์ว่าหอไข่มุกนี้จะกลายเป็แลนด์มาร์คแห่งใหม่ในโม๋ตู
แม้แต่ประธานของปี้หลงเยี่ยนกรุ๊ปก็คิดไม่ถึงเช่นกัน
เผลอๆ เขาคงคิดว่าการอยู่ใกล้สถานีโทรทัศน์มากเกินไปอาจทำให้โดนรังสี ส่งผลให้ไม่มีใคร้าซื้ออาคารสองหลังนี้ แม้จะบากบั่นสร้างจนเสร็จสิ้นก็ตาม
"พ่อหนุ่ม เห็นไหมว่าไม่มีใครเสนอราคาเลย เอาแบบนี้ไหม เดี๋ยวฉันจะเสนอราคาเริ่มต้นแปดแสนให้ แล้วพ่อหนุ่มก็บวกเพิ่มเข้าไปสักหมื่นหยวนเป็ไง? ถ้าปล่อยให้สถานการณ์จืดชืดแบบนี้ต่อไป ปี้หลงเยี่ยนกรุ๊ปต้องเสียหน้ามากแน่ๆถึงเวลานั้น ถ้าพวกเราสองคนเสนอราคาจะเป็การสร้างความประทับใจที่ดีต่อประธานของปี้หลงเยี่ยนได้"
เ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์จงจ้าวเองเห็นท่าไม่ดี ไม่มีใครเสนอราคา เขาจึงกระซิบแผนการกับเฉินเฟิง
แต่ในความจริง มันมีการเจรจาอะไรที่ไหน? เห็นได้ชัดว่าเขา้าผลักมือใหม่ไร้ประสบการณ์ให้ตกหลุมพราง
ในเมื่อเหล่าหัวหน้าจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไม่้าเสนอราคา เขาจะได้ทำตามแผนโดยการเสนอราคาแปดแสนแล้วให้เฉินเฟิงเพิ่มราคาอีกหนึ่งหมื่น เมื่อเฉินเฟิงเสนอราคาแปดแสนหนึ่งหมื่น ตัวเขาก็ไม่จำเป็ต้องเสนอราคา
ด้วยวิธีนี้ อาจทำให้หนุ่มน้อยเฉินเฟิงคนนี้ต้องซื้ออาคารสร้างไม่เสร็จที่ไม่มีใคร้า
เฉินเฟิงอ่านแผนการของเ้าของจงจ้าวขาด ที่เหมือนเขาจะใจดี แต่กลับเต็มไปด้วยความประสงค์ร้าย
เฉินเฟิงยังคงรักษาหน้ากากมือใหม่นี้เอาไว้ พร้อมทำท่าทางตื่นเต้น
"ได้ ก็ได้ งั้นถ้าผมเสนอแปดแสนหนึ่ง แล้วคุณลุงก็เสนอเพิ่มอีกหนึ่งหมื่นด้วยนะครับ ผลัดกันเพิ่มราคาสักสองสามครั้งเพื่อชื่อเสียงสักหน่อย สุดท้ายเดี๋ยวพวกตัวใหญ่พวกนั้นก็เห็นค่าของอาคารพวกนี้แล้วเสนอราคาออกมาเอง ถึงเวลาที่พวกนั้นเข้าร่วมการประมูลแล้ว พวกเราค่อยถอนตัวเงียบๆ"
เฉินเฟิงแสดงเป็มือใหม่ไร้ประสบการณ์ได้สมบูรณ์แบบ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกเป็หนี้บุญคุณเ้าของบริษัทจ้าวจง
เมื่อเห็นว่าเฉินเฟิงถูกหลอกง่ายดายเช่นนี้ เ้าของบริษัทจ้าวจงก็ประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้ารับทันที
ในเวลานี้พิธีกรบนเวทีเห็นว่าสถานการณ์จืดชืดนานกว่าห้านาทีแล้ว
เธอจึงพูดตามคำแนะนำของหัวหน้าที่อยู่หลังเวที
"ดูเหมือนว่าสิทธิ์พัฒนาเพียงห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์จะไม่น่าดึงดูดมากพอสำหรับทุกท่าน ดังนั้นทางเราจึงขอเพิ่มเป็แปดสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นแล้วนี่เป็สัมปทานที่ใหญ่ที่สุดจากปี้หลงเยี่ยนกรุ๊ป ส่วนราคา เรายังคงเริ่มต้นกันที่แปดแสนดังเดิม ขอเชิญทุกท่านประมูลกันอย่างเต็มที่ เพราะหากพลาดโอกาสดีๆ เช่นนี้ไป คงไม่มีอีกแล้ว!"
ได้ยินเช่นนี้ เหล่าหัวหน้าจากบริษัทอสังหาริมทรัพย์จึงแสดงความสนใจในที่สุด โดยมีเ้าของบริษัทจ้าวจงเป็ผู้เปิดการประมูลด้วยราคาแปดแสน
"ดี ดี ขอบคุณหัวหน้าหลงจากบริษัทจงจ้าวสำหรับการเสนอราคาแปดแสน"
พิธีกรเองก็รู้สึกตื่นเต้นเป็อย่างมาก ไม่งั้นหน้าที่การงานของเธอก็คงจะจบลงเช่นเดียวกันกับการประมูลครั้งนี้ หากไร้สิ้นซึ่งการเสนอราคาใดๆ
ส่วนเฉินเฟิงเห็นว่ามีคนระดับหัวหน้าจากบริษัทเล็กๆ จำนวนหนึ่งอยู่ในการประมูลนี้ด้วย เขาจึง้าสร้างชื่อเสียงให้บริษัทที่ก่อตั้งขึ้นใหม่ของเขา
"ประธานเฉินเฟิงจากบริษัทการเงินเฟิงฮวาเจว๋ต้ายเสนอราคา แปดแสนหนึ่งหมื่น"
เมื่อพิธีกรได้เห็นดังนั้น เธอยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก
"เฟิงฮวาเจว๋ต้าย? บริษัทใหม่เหรอ? หนุ่มน้อยหน้าไม่คุ้นเลย!"
เฉินเฟิงยิ้มและไม่ตอบอะไร จากนั้นจึงมองเ้าของจงจ้าว เฝ้ารอให้เขาเสนอราคาต่อไป
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าสิทธิ์ในการพัฒนาจะถูกเพิ่มขึ้นมาเป็แปดสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ แต่หัวหน้าหลงก็ไม่ได้สนใจในตัวอาคารจริงๆ
แต่เขายังคงพยายามสวมหน้ากากคนดีอย่างแเี แล้วกระซิบกับเฉินเฟิงเสียงเบา
"สหายหนุ่ม เฉินเฟิงใช่ไหม? ฉันขอโทษ ปี้หลงเยี่ยนกรุ๊ปเพิ่มสิทธิ์การพัฒนาเป็แปดสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ มันทำให้ฉันอยากได้มากจริงๆ แต่น่าเสียดาย ฉันเพิ่งดูบัญชีเมื่อสักครู่ ในบัญชีมีทรัพย์สินสภาพคล่องพร้อมใช้ทันทีแค่แปดแสนเท่านั้น ฉันเลยเสนอราคาเพิ่มไม่ได้"
หัวหน้าหลงเป็เสือยิ้มใจเสาะ เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เฉินเฟิงทำได้เพียงก่นด่าในใจ "ไอ้จิ้งจอกเฒ่า" แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เดิมที เ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เ้าอื่นๆ ใจเต้น ในใจนึกอยากสู้ราคาสักหนึ่งหรือสองหมื่นหยวน แต่เมื่อพวกเขาเห็นการเสนอราคาของเฉินเฟิงและหัวหน้าหลง พวกเขาจึงหยุดเพื่อดู
แต่หัวหน้าหลงไม่มีท่าทีว่าจะสู้ราคา!
ทันทีทันใด พวกเขาต่างยกเลิกการเสนอราคา ไม่ว่าใครในนี้ต่างก็ให้การยอมรับหัวหน้าหลงว่าเป็คนที่ฉลาดเ้าเล่ห์ที่สุดในหมู่เ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายย่อยเหล่านี้
"อ่า ดูเหมือนว่าผมจะใจร้อนเกินไปหน่อย แสดงว่าผมยังมีอีกหลายอย่างให้เรียนรู้ต่อจากนี้ หวังว่าเ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เ้าอื่นจะเข้าร่วมประมูลนะ
ไม่งั้นผมคงได้ใช้เงินทุนทั้งหมดของบริษัทผมเพื่อซื้ออาคารที่ไม่มีใคร้าสองหลังนี้แน่"
เฉินเฟิงไม่ใส่ใจรอยยิ้มซ่อนใบมีดของหัวหน้าหลง เขาทำเป็ถอนหายใจเสียงอ่อย
เสียงถอนหายใจของเฉินเฟิงทำให้เ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เ้าอื่นหัวเราะอย่างพร้อมเพรียง
ด้วยเหตุนี้เองจึงไม่มีใครเสนอราคาเพิ่ม!
พิธีกรบนเวทีประมูลไม่รู้ถึงสถานการณ์ที่แท้จริงเบื้องล่าง เธอเพียงเห็นว่าเ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์หลายต่อหลายคนต่างหัวเราะเยาะใส่เฉินเฟิง
เมื่อเห็นเื่กลายเป็แบบนี้
พิธีจึงพูดด้วยความอึดอัดใจ
"แปดแสนหนึ่งหมื่น ครั้งที่หนึ่ง ผู้ใด้าสู้ราคา กรุณายกป้ายขึ้นเลยนะคะ"
เชิงอรรถ
[1] หอไข่มุกตะวันออก เป็หนึ่งในแลนด์มาร์กสำคัญสำหรับการท่องเที่ยว และเป็หอส่งสัญญาณโทรทัศน์ในเซี่ยงไฮ้ ซึ่งสร้างเสร็จเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 1994
