เมือง A ประเทศตะวันออก ใน่เย็นๆ
โทโด หรือชื่อเต็มว่า ซาโตรุ โทโด ชื่อ โทโด นามสกุล หนึ่งโตรุ หนุ่มชาวตะวันออก ถึงชื่อของเขาจะดูเท่ แต่จริงๆ แล้วเขาไม่เท่เลยสักนิด
หน้าตาก็ธรรมดา ไม่สิถ้าให้เลือกว่าหล่อหรือไม่หล่อเขาก็คงอยู่ในกลุ่มคน ไม่หล่อนั่นล่ะ เขาสูงไม่ถึง 170 ซม. ด้วยซ้ำ สาวๆ สมัยนี้พวกหนุ่มๆ ต้องสูง 180 ซม. พวกเธอถึงจะมองใช่ไหมล่ะ
ในเมื่อ โทโด มีรูปร่างหน้าตาแบบนี้ เขาย่อมไม่มีทางเป็เ้าชายในฝันของพวกสาวๆ เป็ธรรมดา
ยังดีหน่อยที่สมองของเขาไม่ได้แย่นัก จึงพอเอาตัวรอดในสังคมในฐานะชนชั้นกลางได้
จนในที่สุดเขาก็สามารถสอบบรรจุเป็พนักงานปกขาวทำงานนั่งโต๊ะ กินเงินเดือนในหน่วยงานของรัฐได้
ถึงตำแหน่งและหน้าที่ของเขาจะเป็งานสนับสนุนทั่วๆ ไป ที่เื่รายได้และความก้าวหน้าไม่ได้มีมากนักก็เถอะ
แต่อย่างน้อยเขาก็มีการงานที่มั่นคงพอจะเลี้ยงชีพได้ ก็ถือว่าไม่แย่ล่ะนะ
ถึงเขาจะเป็คนมีจิตใจดีเข้ากับคนได้ง่ายเถอะ แต่ข้อดีแบบนี้มันก็ไม่ได้หวือหวาอะไร คนที่มีข้อดีแบบนี้ก็มีเยอะแยะ
อีกอย่างเื่แบบนี้แบบนี้ต่อให้คนที่จิตใจไม่ดี ก็แกล้งทำเป็คนดีได้ คนปกติเขาไม่เที่ยวแสดงออกว่าตัวเองเป็คนเลวหรอกนะ
ไอ้พวกที่แสดงออกว่าตัวเแงเป้นคนเลวอย่างชัดเจน ไอ้พวกนั้นมันก็แค่พวกตัวประกอบโง่ๆ ที่พวกคนแต่งนิยายใส่มาเวลาไม่รู้จะเขียนอะไรต่อก็เท่านั้นล่ะ
โทโด เขาไม่ได้มีพลังพิเศษ แล้วแกล้งทำตัวเป็คนธรรมดา
เขาไม่ได้มีระบบโกงๆ แล้วยังคิดว่าตัวเองเป็คนธรรมดา
เขาไม่ใช่พวกคนมีความสามารถสูงส่งหรือเป็อัจฉริยะ แต่ดันตอแหลว่าตัวเองเป็แค่คนธรรมดา
สรุปว่านอกจากชื่อที่ดูเท่นิดหน่อยแล้ว ที่เหลือเขาก็ไม่มีความเท่เลยสักนิด เรียกได้ว่าเขาเป็คนธรรมดาสุดๆ เลยล่ะ
โทโด เรียกได้ว่าเป็คนธรรมดาอย่างแท้จริง
แต่ถึงอย่างงั้น ในใจลึกๆ แล้ว โทโด เขาก็ไม่ได้อยากเป็แค่คนธรรมดาหรอกนะ เขาก็มีความฝันเหมือนกัน
ยิ่ง่นี้มีข่าวเื่ยอดมนุษย์ออกมาด้วยแล้ว ก็ยิ่งทำให้ โทโดตื่นเต้นมากเลย
ใช่แล้วล่ะโทโดเขาอยากเป็ยอดมนุษย์มาั้แ่เด็กแล้ว คงเพราะได้อิทธิพลจากพ่อของเขาที่เป็ตำรวจั้แ่เด็ก จึงทำให้เขาอยากมีพลังพิเศษอย่างพวกยอดมนุษย์ แต่พอโตขึ้นมาเข้าก็ย่อมเข้าใจว่ายอดมนุษย์ไม่มีอยู่จริง เขาจึงเก็บความฝันของเขาไว้ลึกๆ ในใจ
จนกระทั่งไม่กี่วันก่อน ยอดมนุษย์ ได้ปรากฏตัวออกมาจริงๆ
ทำให้เขานึกถึงความฝันในวัยเด็กของเขาขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าเป็ไปได้ล่ะก็ เขาก็อยากจะเป็ยอดมนุษย์กับเขาบ้าง
แน่นอนว่าเขาก็รู้ว่ามันคงจะไม่มีทางเป็ไปได้ ยอดมนุษย์นั้นเกิดจากอะไร การทดลอง เป็ไปตามธรรมชาติ หรือ เป็ไปตามพันธุกรรม เื่นี้เขาไม่รู้เื่เลยสักอย่าง
เขาคงไม่โชคดีถึงขนาดอยู่ดีๆ แล้วกลายเป็ยอดมนุษย์หรอก แต่ถึงอย่างงั้นการมีความฝันเล็กๆ น้อยๆ อยู่ในใจมันก็ไม่มีอะไรเสียหายใช่ไหมล่ะ
เพราะเขาเป็แค่คนธรรมดายังไงล่ะ เขาถึงได้ฝันอยากเป็โน่นเป็นี่ที่ไม่ธรรมดา
แต่เมื่อพูดถึงยอดมนุษย์แล้วสิ่งที่ โทโด กังวลมากกว่าก็คือพวกอสูร ถึงมันจะเหมือนเป็เื่ไกลตัวแต่มันก็ใกล้ตัวกว่าที่คาด
ไม่กี่วันก่อน พ่อแก่ๆ ของเขา ที่เป็ตำรวจที่ใกล้จะเกษียณอายุ ก็เกือบตายคามืออสูรแล้ว
ยังดีที่รอดมาได้โดยไม่าเ็อะไรมาก และเหมือนจะได้รางวัลด้วย
แต่ได้รางวัลเพราะเื่แบบนี้ มันไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย ถ้าพลาดไปอีกนิด จากรางวัลก็คงต้องเปลี่ยนเป็เงินชดเชยจากการเสียชีวิตในหน้าที่แล้ว
นี่ถ้าไม่ติดว่าอยู่ต่างเมืองกันล่ะก็ โทโด ต้องไปบ่นต่อหน้าเ้าตัวที่ชอบทำอะไรเสี่ยงๆ แล้ว
เื่นี้ทำเขากลัวมาก ถ้าเกิดมีอสูรมาโผล่ต่อหน้าเขา หรือ คนที่เขารักอีกล่ะ
เขาจะทำอย่างไรดี ในตอนนี้เขาไม่มีพลังที่จะทำอะไรได้เลย
การที่เขาไม่มีพลังที่จะปกป้องตัวเองและคนที่เขารักได้ มันทำให้เขารู้สึกแย่จริงๆ
เขาทำได้แค่หวังว่า อสูร มันจะไม่โผล่มาอีก หรือ อย่างน้อยก็อย่าโผล่มาเยอะก็แล้วกัน ที่สำหรับอย่าให้พวกมันมาเจอเขาและคนที่เขารักเลย
แน่นอนว่าเขาก็ทำได้แค่หวัง มันไม่ได้ช่วยอะไรได้จริงๆ หรอก
โทโด ก็จำเป็ต้องใช้ชีวิตธรรมดาๆ ของเขาต่อไป
ยังดีที่วันนี้เป็วันที่ดีเพราะเป็วันศุกร์อะนะ ในที่สุดเขาก็จะได้หยุดพักเสียที
หลังเลิกงาน โทโด ก็โยนเื่น่ากังวลทิ้งไป เขาเดินทางกลับบ้านกลับบ้านอย่างมีความสุข
"โฮะ โฮะ วันนี้โทโดคุง ดูอารมณ์ดีจังนะ คงเพราะเป็วันศุกร์ล่ะสิ"
ป้าหวาง ป้าอ้วนท่าทางใจดีที่เปิดร้านสะดวกซื้อขนาดใหญ่ ที่อยู่แถวๆ อพาร์ทหนึ่งท์ ที่โทโด อาศัยอยู่ ก็มักจะชวน โทโด คุยตามปกติ
ทำไมถึงบอกว่าป้าหวางใจดีน่ะหรือ เพราะป้าหวางเป็คนมีน้ำใจคอยช่วยเหลือผู้คนแถวๆ นั้นเป็ประจำน่ะสิ โดยเฉพาะพวกเด็กๆ ป้าหวางมักจะแจกขนมให้พวกเด็กๆ อยู่บ่อยๆ แบบไม่กลัวขาดทุนเลย
แต่เหมือนว่าป้าหวางเป็คนรวยอยู่แล้ว ที่เปิดร้านก็เพราะแก้เบื่อ อาชีพจริงๆ ของป้าหวางก็คือช่างปั้นล่ะ ป้าหวางมักจะเอาผลงานการปั้นของเธอมาวางขายในร้านอยู่บ่อยๆ แน่นอนว่าก็เป็แค่ผลงานทั่วไปอะนะ ผลงานระดับสูงที่ป้าแกตั้งใจปั้นจริงๆ น่ะ สามารถขายได้ราคาสูงมาก คงไม่เหมาะจะเอาว่าตั้งขายในร้านสะดวกซื้อหรอก
แน่นอนว่าคนรวยอย่าง ป้าหวางก็คงจะไม่ได้ดูแลร้านทั้งหมดเพียงคนเดียว เธอมีลูกจ้างคอยช่วยอยู่สองสามคน
หลังจาก โทโด ซื้อของจากร้านป้าหวางเสร็จ เขาก็ขึ้นอพาร์ทเม้นท์ไปยังห้องพักที่เขาอยู่
แต่วันนี้หน้าห้องของเขากลับมีพี่สาวแสนสวยหุ่นดียืนรออยู่
ดอกเตอร์ลิลลี่ สาวอัจฉริยะ จากประเทศตะวันตก เธออายุมากกว่า โทโด ไม่กี่ปีแต่สถานะทางสังคม และ ฐานะของเธอสูงกว่า โทโด มากเลยล่ะ เธอเป็ถึงหัวหน้านักวิจัยในโครงการที่สำคัญระดับชาติเลย
ส่วนเื่รายละเอียดมากกว่านี้ โทโดไม่รู้หรอก คงไม่ใครเอาเื่โครงการที่สำคัญระดับชาติมาเล่าให้เขาฟังเล่นๆ หรอก
เมื่อเจอเธอ โทโด ก็ส่งกุญแจห้องให้เธออย่างรู้งาน
ก็ไม่ได้มีอะไรหรอก ดอกเตอร์ลิลลี่ ถึงเธอจะเป็อัจฉริยะ แต่เธอกลับไม่ค่อยใส่ใจกับการใช้ชีวิตแบบทั่วไปของเธอนัก สมองของเธอคงเอาไปทุ่มกับงานวิจัยจนหมด เธอมักจะไม่ค่อยทำความสะอาดห้อง แถมยังชอบลืมกุญแจห้องอีก
เธอต้องเรียกส่วนกลางมาเปิดห้องอยู่บ่อยๆ กุญแจก็ต้องทำใหม่อยู่หลายครั้ง
ไปๆ มาๆ โทโด ที่ดูไม่มีพิษมีภัยแถมอยู่ห้องข้างๆ ก็เลยทำหน้าที่รับฝากกุญแจสำรองไว้ดอกหนึ่ง
ก็นะคงไม่มีใครนึกภาพเขาที่หื่นขึ้นสมองบุกเข้าไปข่มขืน ดอกเตอร์ลิลลี่ ได้หรอก ก็แบบว่าถ้าสู้กันจริงๆ ระหว่างดอกเตอร์ลิลลี่ ที่สูงยาวเข่าดี ถึงเื่จุกจิก เธอจะไม่ค่อยใส่ใจ แต่เื่ดูแลร่างกายเธอก็ทำเป็อย่างดี ดูหุ่นนักกีฬาของเธอก็รู้ เห็นเธอบอกว่าสมองที่ดีต้องอยู่ในร่างกายที่ดีอะไรนี่ล่ะ เธอเลยฟิตร่างกายมาไม่น้อยเลย กับ โทโด หนุ่มตัวเล็กที่ดูไม่ค่อยมีแรง แถมไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ถ้ามีการใช้กำลังกันขึ้นมาใครจะชนะก็พอเดาได้อะนะ
การที่เขาจะได้รับหน้าที่ช่วยเก็บกุญแจให้ ดอกเตอร์ลิลลี่ ก็คงจะไม่แปลก
อีกอย่างการได้รู้จักกับ ดอกเตอร์ลิลลี่ ที่เป็คนใหญ่คนโตก็ไม่เสียหายอะไร จริงไหมล่ะ ถึงจะเป็การรู้จักแค่ผิวเผินก็เถอะ
สำหรับคนที่คาดหวังเื่ราวแบบให้เข้าไปช่วยทำความสะอาดห้อง แล้วเกิดเื่ราวอะไรต่างๆ จนทั้งคู่มีความสัมพันธ์กันน่ะหรือ เสียใจด้วยนะ เื่พวกนี้มันมีแต่ในนิยายฮาเร็มโลกสวยนั่นล่ะ
ผู้หญิงที่ไหนจะให้ผู้ชายข้างห้อง ทั้งที่ยังไม่ได้สนิทกันมาก เข้าไปทำความสะอาดห้อง แถมยังอยู่ในห้องแค่สองต่อสองกัน แม่บ้านก็มีทำไมไม่จ้าง จะเรียกผู้ชายข้างห้องให้ไปทำความสะอาดห้องเพื่อ.........
สรุปว่าการที่โทโดช่วย ดอกเตอร์ลิลลี่ เก็บกุญแจห้อง ทำให้เขากับเธอถือได้ว่าเป็คนรู้จักกันล่ะนะ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้น ถึงในบางครั้ง เธอ ก็จะเอาของฝากจากประเทศตะวันตกมาให้กับ โทโด เป็การตอบแทนน้ำใจ แต่นี่ก็แค่ของตอบแทนตามมารยาทล่ะนะ
ยังไงสาวสวยหุ่นดีอย่าง ดอกเตอร์ลิลลี่ ก็คงไม่มาสนใจหนุ่มเตี้ยหน้าเห่ยอย่างโทโดในเชิงชู้สาวอยู่แล้ว
แน่นอนว่า โทโด ก็ไม่ได้คิดอะไร เขาไม่ใช่พวกโรคจิตที่จะต้องทำตัวหื่นใส่สาวสวยทุกคนที่โผล่มาแบบพระเอกนิยายโรคจิตบางเื่หรอกนะ
หลังจากช่วย ดอกเตอร์ลิลลี่ เปิดประตูห้องแล้วก็ได้เวลาที่ โทโด จะได้พักผ่อนอย่างสบายอารมณ์เสียที ข้างในห้องของเขาก็ไม่เลวเลยทีเดียวมีทุกอย่างพร้อม ก็แน่ล่ะขนาด ดอกเตอร์ลิลลี่ ยังมาพักที่อพาร์ทเม้นท์นี้นี่นา ที่นี่ก็ต้องไม่กระจอกอยู่แล้ว ที่โทโดได้ห้องพักนี้ก็เพราะเมื่อก่อนพ่อของเขาเคยช่วยเ้าของอพาร์ทเม้นท์เอาไว้ ก็เลยซื้อได้ในราคาพิเศษอะนะ
กินข้าวกล่องจากร้านป้าหวาง ดูรายการที่ชอบ เล่นคอมแก้เบื่อ อาบน้ำแปรงฟัน เข้านอน
ชีวิตธรรมดาๆ ของโทโด ในวันหนึ่งๆ ก็หมดไปประมาณนี้ล่ะนะ
ในคืนนี้เขานอนหลับอย่างมีความสุขว่าทุกวันๆ เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้นอนหลับแบบมีความสุขแบบนี้มานานมากแล้ว เขารู้สึกไม่อยากตื่นนอนเลย
ในอ้อมกอดของเขาเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทั้ง อุ่น นุ่ม และ หอม จนเขาไม่อยากปล่อยไปเลย เขานอนกอดอยู่นาน
แต่เอ๊ะ เขากำลังกอดอะไรอยู่
เขาลืมตาขึ้นมา
เขาเห็นสายตาที่สดใส
เขาเห็นเด็กสาวแสนน่ารัก
เขากำลังกอดเด็กสาวแสนน่ารัก...ที่อายุไม่กี่ขวบ
เขา......เรือหายแล้ว........................
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้