'นี่คือกรงเล็บปิดผนึกัจริงๆ' หลี่ชิงหยุนเริ่มสงสัยว่าตัวตนที่แท้จริงของหลี่หยุนเฟิงนั้นเป็ใคร ก่อนหน้านี้ท่านพ่อของเขาไปประสบกับอะไรมากันแน่?
ทักษะกรงเล็บปิดผนึกั เป็ทักษะต้องห้ามของนิกายัโลหิตแห่งอาณาจักรนภา ซึ่งผู้ใช้จะต้องเผาแก่นแท้เพื่อเปิดใช้งานการโจมตี หรืออีกอย่างมันมีไว้ใช้เมื่อผู้คนจากนิกายัโลหิตกำลังจะตายเท่านั้น!
ด้วยการะเิตัวเองพลังสายเืของัซากศพเข้าสู่ร่างกายและปิดกั้นการใช้พลังฉี
หลี่ชิงหยุนกำลังคิดทบทวนว่าเขาจะรักษาหลี่หยุนเฟิงได้อย่างไร
ทักษะกรงเล็บปิดผนึกันั้นทำงานโดยใช้การโจมตีฉีที่เกิดมาจากเื เมื่อส่งฉีโลหิตเข้าสู่ร่างกายของอีกฝ่าย มันจะหยุดการไหลเวียนของเส้นลมปราณและจะค่อยๆกัดกร่อนเส้นลมปราณอย่างต่อเนื่อง กรณีที่ร้ายแรงที่สุดเมื่อเส้นลมปราณฉีกขาด คนผู้นั้นจะไม่สามารถฝึกฝนได้อีกเลยตลอดชีวิต มันคล้ายกับคำสาปอย่างไรอย่างนั้น...
นี่คือทักษะที่เป็อันตรายอย่างมาก วิธีแก้ของมันมีเพียงไม่กี่กลุ่มในอาณาจักรนภาเท่านั้นที่รู้ และเขาเองก็เป็หนึ่งในคนที่สามารถแก้ทักษะต้องห้ามนี้ได้
เพียงแต่มันต้องใช้แกนสัตว์อสูรที่มีสายเืับริสุทธิ์ ปลูกถ่ายฉีของแกนอสูรเข้าสู่ร่างกาย เพื่อให้มันกัดกร่อนซึ่งกันและกัน
'ดูเหมือนว่าข้าต้องรีบหาแกนสัตว์อสูรที่มีสายเืัให้เร็วที่สุด' หลี่ชิงหยุนคิดในใจ
ตอนนี้ระดับการฝึกฝนของหลี่หยุนเฟิงอยู่แค่เพียงระดับลมปราณหยกขั้นสมบูรณ์แบบเท่านั้น ยิ่งปล่อยนานไปไม่เกิน 2 ปีระดับพลังก็จะยิ่งลดลงและเขาอาจจะไม่สามารถใช้พลังปราณได้อีกเลย
"หยุนเอ๋อร์ เป็อะไรไป?" เมื่อเห็นว่าหลี่ชิงหยุนอยู่ในห้วงความคิด หลี่หยุนเฟิงได้ปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมา
"ท่านพ่อ ข้า้าให้พ่อบ้านไปซื้อสิ่งนี้มาให้ข้าได้หรือไม่?" เมื่อหลี่ชิงหยุนพูดจบ เขาหยิบกระดาษและพู่กันเขียนสิ่งที่้าลงไปพร้อมกับยื่นมันให้หลี่หยุนเฟิง
หลี่หยุนเฟิงรับกระดาษพร้อมอ่านสิ่งที่เขียนอยู่ข้างใน พร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงสงสัย "นี่คือวัสดุที่ใช้จัดตั้งค่ายกลระดับ 6? หยุนเอ๋อร์ เ้าจัดตั้งค่ายกลเป็ด้วยหรือ?"
เมื่อเสิ่นชิงได้ยินเช่นนั้น นางก็หันกลับไปมองที่หลี่ชิงหยุนอย่างอยากรู้อยากเห็น นางกำลังคิดว่าหลี่ชิงหยุนผู้นี้มีความลับอีกมากมายแค่ไหนกัน
การจัดตั้งค่ายกลระดับ 6 นั้นต้องใช้พลังิญญาที่เทียบเท่ากับระดับลมปราณฟ้า และยิ่งค่ายกลมีความซับซ้อนมากเพียงใด ผลของมันก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น
"ไม่ใช่ข้า แต่เป็อาจารย์ของข้า" หลี่ชิงหยุนเลือกที่จะไม่บอกความจริงกับหลี่หยุนเฟิง มันจะเป็อันตรายมากถ้าคนอื่นรู้ว่าเขาสามารถจัดตั้งค่ายกลระดับ 6 ได้
"อาจารย์ของเ้า? เหตุใดข้าไม่เคยรู้เลยว่าเ้ามีอาจารย์?" หลี่หยุนเฟิงเริ่มสงสัยและสอบสวนเล็กน้อย
หลี่ชิงหยุนกล่าวอย่างเคร่งขรึม "ท่านพ่อ ข้ารู้จักกับอาจารย์เมื่อสองปีก่อน ตอนที่เข้าไปเก็บสมุนไพรพร้อมกับฉีฉี ข้าไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับเื่นี้ และเื่นี้เป็ความลับอย่างมาก ท่านพ่อห้ามบอกใครว่าข้ามีอาจารย์เด็ดขาด"
"เหตุใดเ้าต้องทำเช่นนั้น?" หลี่หยุนเฟิงถามอย่างสงสัย
"ถ้าข้าหวังพึ่งพาอาจารย์ของข้า ข้าก็ไม่มีวันที่จะแข็งแกร่งขึ้น ทุกอย่างที่ตระกูลจะต้องเผชิญในอนาคต เราควรต้องแก้ไขมันด้วยตัวเอง และถ้าข่าวเื่อาจารย์ของข้าแพร่ออกไป ตระกูลหยานต้องรับรู้และจะเป็อันตรายต่อเขาเท่านั้น เรายังไม่รู้ว่าเื้ัของตระกูลหยานว่าแข็งแกร่งเพียงใด" หลี่ชิงหยุนพูดด้วยเสียงที่จริงจัง
"เข้าใจแล้ว เอาล่ะ ข้าจะให้พ่อบ้านไปซื้อวัสดุให้ทันที" หลี่หยุนเฟิงยื่นกระดาษให้กับพ่อบ้านพร้อมส่งคำสั่งให้ไปหาวัสดุที่เมืองหลวงในทันที
"แล้ว...อาจารย์ของเ้า เขาอยู่ที่ไหน?" หลี่หยุนเฟิงอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับอาจารย์ของหลี่ชิงหยุนอย่างยิ่ง
ชายที่มีแม้กระทั่งรูปแบบค่ายกลระดับ 6 เขาต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
"ท่านพ่อ ข้าเคยเจอเขาครั้งล่าสุดเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ข้าไม่รู้ที่อยู่ของเขาเช่นกัน แต่วางใจได้อาจารย์ได้ให้หยกสื่อสารไว้กับข้า ข้าสามารถติดต่อเขาได้ตลอดเวลา" หลี่ชิงหยุนพูดอย่างตะกุกตะกัก เขาพยายามที่จะโกหกอย่างเต็มที่
ในชีวิตที่แล้วเขาเป็ปรมาจารย์เกือบทุกสาขาอาชีพ แค่ค่ายกลระดับ 6 ของอาณาจักรเซวียน ไม่ถือว่าเป็ของสะสมของเขาเลยด้วยซ้ำ ในความเป็จริงเขา้าจัดตั้งค่ายกลที่มีระดับสูงกว่านี้ แต่ด้วยวัสดุในอาณาจักรเซวียน ทรัพยากรในการจัดตั้งค่ายกลระดับ 6 ก็ถือว่าเป็ของหายากที่มีราคาสูงอยู่แล้ว
"เอาล่ะ ไม่เป็ไร... ส่วนเื่ของเสี่ยวฉีที่เป็เป้าหมายของตระกูลหยาน ข้าจะส่งข่าวไปบอกพี่จ้านทันที" หลี่หยุนเฟิงต้องเตรียมพร้อมสำหรับการเคลื่อนไหวล่วงหน้าของตระกูลหยาน
"ขอบคุณมาก เช่นนั้นข้าขอกลับไปที่ลานบ้านก่อน" หลี่ชิงหยุนจากไปพร้อมกับเสิ่นชิงในทันที
ทั้งสองเดินเข้าไปในลานบ้านของหลี่ชิงหยุนที่อยู่ด้านหลังของลานตระกูลหลี่ หลี่ชิงหยุนเริ่มต้นการสนทนากับเสิ่นชิงเกี่ยวกับความลับของนาง
"เสิ่นชิง เ้าคงรู้อยู่แล้วใช่ไหมว่าเ้ามีร่างกายฟีนิกซ์โบราณที่หายากอย่างยิ่ง?" ระหว่างเดินหลี่ชิงหยุนถามกับเสิ่นชิงด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"ใช่ ท่านพ่อของข้าเคยบอกมาก่อน เพียงแต่ข้าแทบจะไม่สามารถใช้พลังของมันได้เลย เมื่อเริ่มใช้มันแต่ละครั้ง ร่างกายของข้าเหมือนถูกเผาด้วยเปลวเพลิงทันที นั่นเป็สาเหตุที่ข้าต้องหาสมุนไพรบางอย่างที่มีฤทธิ์เป็หยินเพื่อทำให้อุณหภูมิหยางในร่างกายเกิดความสมดุล" เสิ่นชิงอธิบายเกี่ยวกับอาการที่เกิดจากร่างกายของนาง
( หยิน : ความเย็น , หยาง : ความร้อน )
"นั่นก็จริง ร่างกายฟีนิกซ์โบราณของเ้ายังถูกปิดผนึกอยู่ จึงไม่สามารถใช้พลังของมันได้อย่างเต็มที่" หลี่ชิงหยุนพูดพร้อมกับลูบคางครุ่นคิด ก่อนจะกล่าวต่อ "แต่ข้าสามารถช่วยเ้าเปิดเส้นลมปราณได้ เมื่อเปิดเส้นลมปราณที่ถูกปิดผนึกแล้ว ร่างกายฟีนิกซ์โบราณของเ้าจะไม่มีผลข้างเคียงอีกต่อไป อีกทั้งยังช่วยให้เ้าสามารถฝึกฝนได้เร็วยิ่งขึ้น"
"เ้า...เ้าทำได้งั้นหรือ?" เสิ่นชิงถามด้วยตาเป็ประกายอย่างตื่นเต้น
"แน่นอน นั่นขึ้นอยู่กับว่าเ้า้าหรือไม่" หลี่ชิงหยุนถามพร้อมหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นความตื่นเต้นในแววตาของนาง
"แน่นอน ข้า้ามัน... แล้วเ้าทำได้จริงๆหรือ?" เสิ่นชิงถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ร่างกายของนางเป็สิ่งที่นางเองก็หงุดหงิดมาตลอด แม้ว่านางจะมีร่างกายที่หายากแต่กลับไม่สามารถใช้พลังของมันได้อย่างเต็มที่
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องตื่นเต้นปานนั้น ไปกันเถอะ ไปที่ห้องของข้า ข้าจะช่วยเ้าเอง" หลี่ชิงหยุนพูดซ้ำเพื่อรับประกันความมั่นใจ
เมื่อหลี่ชิงหยุนพูดจบ เสิ่นชิงหยุดเดินและมีอาการหน้าแดงทันที ในหัวของนางเริ่มจินตนาการบางอย่างไปไกล
'ชายหนุ่มและหญิงสาวอยู่ในห้องเดียวกันสองต่อสอง อา~'
ยิ่งนางคิดเท่าไหร่นางก็ยิ่งเขินอายมากขึ้นเท่านั้น
"โอ้? และอีกอย่างเมื่อตระกูลของข้าจัดตั้งค่ายกลป้องกันเรียบร้อยแล้ว ข้ามีแผนจะเดินไปทางไปที่เมืองหลวงเพื่อฝึกฝน และหาสิ่งของบางอย่าง เ้าจะไปเมืองหลวงพร้อมกับข้าหรือไม่?" หลี่ชิงหยุนพูดตัดจินตนาการที่สวยงามของเสิ่นชิงในทันที
"แน่นอน ข้าสามารถนำทางเ้าได้ เ้าอยากไปที่ไหนก็แค่บอกข้า" เสิ่นชิงยิ้มหวานพร้อมตบปากรับคำทันที
ทั้งสองเดินจนถึงห้องนอนของหลี่ชิงหยุน เขาบอกให้เสิ่นชิงไปรอที่ห้องนอน ตัวเขาจะไปเตรียมเข็มและเม็ดยาบางอย่างเพื่อช่วยปลุกร่างกายฟีนิกซ์โบราณของนางหลังจากนี้
เสิ่นชิงพยักหน้ารับทราบและเดินไปที่ห้องนอนของหลี่ชิงหยุนในทันที
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้