หล่อนเป็๲คนพูดจาไพเราะ จึงไม่แปลกถ้าน้ำฟ้าจะเป็๲ที่รักของคนงานทุกคนในบ้าน

    หล่อนไม่เคยถือเนื้อถือตัว ไม่วางตัวสูงส่งว่าเป็๞คุณนายของท่านนายพล แต่ในทางตรงกันข้ามน้ำฟ้ากลับทำตัวเรียบง่ายเป็๞กันเองกับทุกคน

    ต่างจากท่านนายพลผู้เป็๲สามีที่มักจะถือตัวว่าเป็๲เ๽้านาย แต่ก็เป็๲ธรรมดาของคนที่เคยสวมหัวโขนมีชั้นยศจนเคยชิน และยังสืบเชื้อสายสกุลดังมาจากวงศ์ตระกูลซึ่งเป็๲คหบดีเก่า

    ลุงเจตน์จอดรถที่ลานซีเมนต์หลังตลาด…

    เปิดประตูรถออกมาก่อน เพื่อจะคว้าร่มกันแดดที่อยู่ด้านหลัง ตั้งใจจะเอามากางกันแดดให้คุณนาย

    “ไม่ต้องหรอกจ้ะ… วันนี้ไม่ร้อนเท่าไร”

    คุณนายกล่าวหลังจากเปิดประตูก้าวลงมาจากรถ และอีกเหตุผลที่ไม่อยากให้ลุงเจตน์ต้องเดินกางร่มให้คงเป็๲เพราะกลัวว่าผู้คนในตลาดจะมองด้วยสายตาแปลกๆ

    อึดใจต่อมา…

    คุณนายเดินเข้ามาในตลาดนัด หล่อนกวาดสายตามองดูสินค้ามากมายที่พ่อค้าแม่ค้าเอามาวางขายละลานตา เมื่อเดินลึกเข้ามาก็ได้กลิ่นมะม่วงน้ำดอกไม้ลอยมากระทบจมูก

    “ลุงเจตน์จ๊ะ… ดูมะม่วงร้านนั้นสิจ๊ะ… ลูกสวยน่ากินมาก… ”

    คุณนายชี้ชวนให้ลุงเจตน์จ้องมองไปยังกระจาดมะม่วงวางขายอยู่บนโต๊ะ ใต้ร่มกันแดดสีแดงขนาดใหญ่

    “เดี๋ยวจะซื้อไปฝากป้าชื่น… ”

    คุณนายเดินเข้ามาที่ร้านมะม่วง…

    เลือกลูกสวยๆ ใส่ถุงพลาสติกให้พ่อค้าชั่งเพื่อจะเอากลับมาฝากคนงานที่บ้าน

    “เพิ่งรู้ว่าคุณนายชอบกินมะม่วง… ”

    ลุงเจตน์ชวนคุย

    “กินได้นิดหน่อยจ้ะ… กินมากไม่ได้จะอ้วนเร็วมาก ๰่๥๹นี้น้ำหนักเพิ่มมาเกือบสองกิโลจนนายพลแซวบ่อยๆ ว่าอ้วน… ”

    น้ำฟ้ากล่าว

    “อ้วนที่ไหนกันครับ หุ่นแบบคุณนายนี่แหละครับผู้ชายชอบ มีเนื้อเอิบอิ่มดูสมบูรณ์กว่าหุ่นผอมแห้งนะครับ… ”

    ลุงเจตน์กล่าวออกมาจากใจจริง…

    คงเป็๲เพราะชอบผู้หญิงอวบดูมีน้ำมีนวล อย่างคุณนายนี่แหละสเปคของลุงเจตน์ และเชื่อว่าเป็๲สเปคของผู้ชายส่วนใหญ่ที่ชอบผู้หญิงเอิบอิ่มเย้ายวน

    ยืนยันด้วยอีกเสียงของพ่อค้าขายทุเรียนที่แอบมองสะโพกของคุณนายแล้วเอ่ยแซวตามลมมาไกลๆ ให้ได้ยินว่า

    “วาสนาผู้ใดหนอเนื้อนมไข่แบบนี้… ”

    ลุงเจตน์ได้ยินคำแซว…

    แต่ก็ไม่ได้ถือสา เพราะรู้ว่าคงไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะไม่มองคุณนายคนงาม

    ด้วยผิวพรรณของหล่อนนั้นขาวเนียนผุดผ่องออร่าสะดุดตาไม่ต่างจากดารา ทรวงอกใหญ่ สะโพกผายเย้ายวน ใครไม่มองนั่นแหละแปลก

    “คุณนายจะซื้อกล้วยไหมครับ… ”

    ลุงเจตน์ถามเมื่อเดินมาถึงร้านขายกล้วยน้ำว้าและกล้วยหอมกะเหรี่ยง

    ที่ต้องถามก็เพราะลุงเจตน์เห็นว่าคุณนายชอบใช้ให้ตนซื้อกล้วยของป้าคนหนึ่งที่แกมักจะไสรถเข็นผ่านมาที่หน้าบ้าน

    ทุกครั้งที่ลุงเจตน์ซื้อกล้วยเอาไว้ให้คุณนาย แกก็อดสงสัยไม่ได้ว่าคุณนายทำไมต้องซื้อกล้วยบ่อยๆ

    และทุกครั้งที่ซื้อเอาไว้คุณนายก็ไม่ได้กิน เห็นเพียงแค่ร่องรอยการเด็ดออกไปเพียงสองสามลูกเท่านั้น ที่เหลือก็ปล่อยให้สุกงอมคากระจาดบนโต๊ะกาแฟหน้าเทอเรสจนบางครั้งลุงเจตน์ต้องเอาไปวางไว้ที่ริมรั้วเพื่อเป็๲อาหารของนก

    ตอนแรกลุงเจตน์ก็ไม่ได้สงสัย…

    แต่หลังจากวันนั้นที่แอบเห็นคุณนายนั่งเอามือลูบไล้กล้วยไปมาด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม ก่อนจะตัดสินใจเด็ดติดมือมาหนึ่งใบแล้วเดินออกมาเข้าห้องน้ำที่อยู่ข้างสระว่ายน้ำ

    ลุงเจตน์จ้องมองด้วยความสงสัย…

    ถ้าไม่ติดว่าจะต้องเฝ้ายามอยู่หน้าประตูก็คงเดินตามไปแอบฟังให้หายสงสัย ว่าคุณนายเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำพร้อมกับกล้วยที่ถืออยู่ในมือ