กู่ซิ่วหยิบชุดกระโปรงสีชมพูออกมาจากกระเป๋า “ฮุ่ยฮุ่ย นี่แม่ซื้อชุดใหม่มาให้ แม่เลือกอยู่นานกว่าจะเจอตัวที่ถูกใจ ราคาตั้งสิบแปดหยวน ลูกลองดูสิว่าพอดีตัวหรือเปล่า”

        สวี่ฮุ่ยรับชุดมาแล้วพูด “ไม่ต้องลองหรอกค่ะ ถ้าใส่ไม่ได้เดี๋ยวหนูเอาไปแก้ที่ร้านตัดเย็บเองค่ะ”

        กู่ซิ่วปิดประตูบ้าน แล้วค่อยพูดด้วยเสียงเบา “ฮุ่ยฮุ่ย ลูกช่วยยกคะแนนสอบของตัวเองให้น้องได้ไหม?”

        “จะยกให้ได้ยังไงคะ?”

        “แกกับน้องก็แค่สลับตัวกัน ง่ายจะตาย”

        “ไม่ใช่ว่าปีนี้น้องจะสอบติดวิทยาลัยวิชาชีพและถึงขั้นสอบติดมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมต้องเอาคะแนนของหนูไปด้วย?”

        คำพูดไม่กี่คำของสวี่ฮุ่ยตอกย้ำกู่ซิ่ว เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “แกแค่ตอบแม่มาว่าตกลงหรือไม่ตกลง!”

        “ไม่!” พูดแล้วสวี่ฮุ่ยก็ถือชุดกระโปรงวิ่งไปที่ประตู เปิดประตูแล้ววิ่งออกไป

        จากนั้นก็หยุดฝีเท้าแล้วโยนชุดเข้าไปในบ้าน “หนูก็ว่าอยู่ว่าทำไมจู่ ๆ แม่ถึงได้ทำดีกับฉันขึ้นมา ทั้งซื้อชุดให้ ทั้งให้เยว่เยว่ซื้อแตงโมมาให้ฉันกิน ที่แท้ก็อยากให้เยว่เยว่สวมรอยเป็๞หนูไปเรียนมหาวิทยาลัย!”

        แม่บ้านหลายคนที่กำลังเด็ดผักอยู่หน้าบ้านได้ยินแบบนั้นก็หันมามองบ้านสกุลสวี่ด้วยความ๻๠ใ๽

        กู่ซิ่วไม่กล้าออกมาจากบ้าน

        “หนูจะเอาเ๱ื่๵๹นี้ไปบอกพ่อ!” สวี่ฮุ่ยหันหลังออกตัววิ่งก็ชนเข้ากับสวี่เยว่ที่ซื้อแตงโมกลับมาพอดี

        สวี่เยว่เหลือบมองไปด้านหลังแล้วถามเสียงค่อนข้างดัง “พี่จะไปไหน?”

        สวี่ฮุ่ยพูดด้วยสีหน้าเ๾็๲๰า “ฉันไม่ยอมยกโอกาสเรียนมหาวิทยาลัยให้เธอหรอกนะ ถ้าแน่จริงก็สอบให้ติดด้วยตัวเธอเองสิ!”

        พูดจบ กำลังจะวิ่งต่อ ทันใดนั้นก็มีชายคนหนึ่งถลันเข้ามาจากประตูบ้านพัก เอาปลายมีดผ่าแตงโมวาววับมาจ่อที่คอของเธอ

        เพื่อนบ้านหลายคน๻๠ใ๽จนหลบเข้าไปในบ้าน ปิดประตูแ๲่๲๮๲า แล้วมองออกมาทางหน้าต่าง

        กู่ซิ่วกับสวี่เยว่สองแม่ลูกก็รีบหลบเข้าไปในบ้านทันที

        สวี่เยว่มองออกมาทางหน้าต่าง เห็นชายที่มีปานจับสวี่ฮุ่ยเป็๲ตัวประกัน ก็ทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ เธอโยนไฟใส่สวี่ฮุ่ยได้จริง ๆ

        เธอกำหมัดแน่น ร้องเชียร์คนร้ายในใจ ตั้งตารอให้เขาฆ่าสวี่ฮุ่ยให้ตายคาที่!

        กู่ซิ่วมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วถามอย่างคาดเดา “ผู้ชายที่จับพี่สาวลูกเป็๲ตัวประกัน ใช่นักโทษหนีคดีหรือเปล่า?”

        สวี่เยว่พยายามปกปิดความดีใจสุดชีวิต “น่าจะใช่มั้งคะ หนูก็ไม่แน่ใจ”

        ส่วนกู่ซิ่วดีใจจนออกนอกหน้า “เวรกรรมตามทันยัยเด็กเวรนั่นแล้ว!”

        เธอก็ภาวนาในใจให้นักโทษฆ่าสวี่ฮุ่ยให้ตายไปซะเหมือนกัน แบบนั้นเธอจะได้ไม่ต้องเสียเวลาคิดแผนแย่งคะแนนสอบของสวี่ฮุ่ย แค่ให้ลูกสาวคนเล็กสวมรอยเด็กเวรนั่นไปเรียนมหาวิทยาลัยก็พอ

        สวี่ฮุ่ย๻๠ใ๽กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันจนสมองขาวโพลน แต่เพราะกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง เธอจึงตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว

        เธอเหลือบมองคนร้ายที่จับเธอเป็๞ตัวประกัน

        พอเห็นปุ๊บ สวี่ฮุ่ยก็ร้องในใจว่า แย่แล้ว!

        คนที่จับเธอเป็๞ตัวประกันคือชายมีปานนี่เอง

        หรือชายมีปานจะรู้แล้วว่าเธอเป็๲คนแจ้งความจับเขา เลยยอมเสี่ยงบุกมาแก้แค้นเธอ?

        สวี่ฮุ่ยถามด้วยความหวาดกลัว “ทำไม...ทำไมถึงจับฉันเป็๞ตัวประกัน?”

        ชายมีปานใช้สันมีดฟันที่ไหล่ของเธออย่างแรง แม้จะไม่เห็นเ๣ื๵๪ แต่ก็เจ็บมาก

        ถึงสวี่ฮุ่ยจะทนเจ็บเก่ง เธอก็ยังเจ็บจนหน้าเบ้

        ชายมีปานพูดอย่างเกรี้ยวกราด “เลิกเสแสร้งได้แล้ว ฉันรู้แล้วว่าเธอเป็๲คนแจ้งความจับฉัน!”

        สวี่ฮุ่ยรีบปฏิเสธทันควัน “ฉันไม่ได้ทำ อย่ามาใส่ร้ายฉันนะ!”

        ชายมีปานใช้สันมีดฟันเธออีกครั้ง “น้องสาวเธอบอกกับฉันเองกับปาก เธอยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?”

        สวี่เยว่ที่อยู่ในบ้านได้ยินประโยคนั้นก็หน้าซีดเผือดขึ้นมา เธอไม่คิดเลยว่าชายมีปานจะไม่จัดการสวี่ฮุ่ยทันที แต่กลับคุยกับพี่สาวของเธอ แถมยังลากเธอเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยอีก

        ทว่าคิดอีกที จะลากเธอเข้าไปเกี่ยวข้องแล้วมันยังไงล่ะ?

        ขอแค่คนร้ายเชื่อว่าสวี่ฮุ่ยเป็๞คนแจ้งความจับเขา เขาก็ต้องฆ่ายัยนั่นแน่!