ณ ทางเข้าประตูมิติของอาณาจักรลับ ชายชราคนที่ดูถูกกู่เทียนตอนแรก ยืนอยู่เบื้องหน้าประตูมิติด้วยสีหน้าจริงจังและเ็า เขาคือ ผู้ดูแลประตูมิติของมหาวิทยาลัยจักรพรรดิสัตว์ร้าย หน้าที่ของเขาคือควบคุมและป้องกัน ทรัพยากรที่สำคัญที่สุดของมหาวิทยาลัย
ในห้องนี้ ไม่มีใครสามารถเข้าออกได้โดยไม่ผ่านเขา และแม้แต่ผู้บริหารของมหาวิทยาลัยก็ไม่สามารถสอดส่องภายในห้องนี้ได้ยกเว้นเขา และเขาก็ไม่กล้าแจ้งเื่ประตูมิติมีข้อผิดพลาดด้วยเพราะไม่นานมานี้เขาพึ่งขโมยของบางอย่างในอาณาจักรลับต้นไม้ะไปขาย เขากลัวที่จะถูกจับได้และลงโทษ ตอนนี้เขากำลังรอดูสถานการณ์และภาวนาอยู่ในใจลึกๆ
ชายชราจ้องมองไปที่ประตูมิติอย่างสงบ แต่ทันใดนั้น
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
“อ๊าาาาาาา”
เสียงปืนดังขึ้นต่อเนื่อง เืของชายชราสาดกระเซ็นไปทั่วพื้น ร่างของเขาล้มลงทันที เขาพยายามจะเรียกสัตว์ร้ายของตัวเองออกมาเพื่อป้องกันตัว แต่เขากลับพบว่า ะุเ่าั้มีพลังพิเศษที่ปิดกั้นการใช้พลังิญญาของเขา
เสียงฝีเท้าดังขึ้นเบา ๆ เมื่อกู่เทียนเดินออกมาจากประตูมิตินั้น ก่อนจะกระชากผมของชายชราขึ้นมาและตัดนิ้วของชายชราทิ้งทันที เสียงกรีดร้องด้วยความเ็ปดังลั่นไปทั่วห้อง แต่กู่เทียนยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย
กู่เทียนหยิบนิ้วที่เปื้อนเืของชายชรา แตะลงไปบนกระดาษสัญญาเืทันที เืเริ่มไหลแผ่ซ่านไปบนกระดาษ สัญญาเืก็ถูกทำขึ้นโดยสมบูรณ์ ในเวลาอันรวดเร็ว
จากนั้นกู่เทียน เปิดแหวนมิติ หยิบ หินที่มีสัญลักษณ์พระอาทิตย์สลักอยู่ ก่อนจะ ยัดเข้าไปในปากของชายชรา ชายชราพยายามต่อต้าน แต่แรงของเขาถูกปิดกั้นไปหมดแล้ว ตอนนี้แม้แต่จะพูดชายชรายังทำได้ยากมาก
เมื่อ หินที่มีสัญลักษณ์พระอาทิตย์ถูกส่งลงไปในท้องของชายชรา ชายชรารู้ทันทีว่า ไอ้คนที่อยู่ตรงหน้าของเขามาจากองค์กรตะวันสาดส่องและตำแหน่งหน้าจะสูงมากด้วยอาจจะเป็ถึงพวกพระคาร์ดินัลหรือว่าที่พระสันตะปาปาคนต่อไป
แววตาของชายชราเต็มไปด้วยความตกตะลึงและโกรธแค้น ก่อนจะเค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบาก "ไอ้สารเลว... พวกแก... พวกองค์กรตะวันสาดส่อง... เข้ามาในมหาวิทยาลัยนี้ได้ยังไงกัน!?"
แต่กู่เทียนไม่ได้ตอบอะไร เขาหยิบ มือถือ ออกมาก่อนจะเปิดภาพบางอย่างให้ชายชราดู ชายชราเบิกตากว้าง
ในภาพคือครอบครัวของลูกสาวของเขา ในวิดีโอนั้นมี ลูกสาวของเขา หลานสาว และลูกเขยของเขา ถูกจับมัดไว้กับเก้าอี้ แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเสียงร้องไห้
ชายชราอยู่ในอาการตื่นใ ก่อนจะพูดเสียงสั่น "ของปลอม... นี่มันต้องเป็ของปลอมแน่ ๆ!"
กู่เทียนไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่ เปิดแหวนมิติ แล้วโยน มือของใครบางคนที่ถูกตัดขาด ไปให้ชายชราดู
ชายชราตัวแข็งทื่อไปทันที เพราะมือนั้น... คือมือของลูกสาวของเขา บนมือนั้นมีแหวนแต่งงาน ปานรูปดอกไม้ที่น่าเกลียดนิดหน่อย
"ไม่…. ไม่…. ไม่จริง…." เสียงของชายชราสั่นสะอึกเมื่อเขามองเข้าไปในคลิปวิดีโออีกครั้งเขาเห็น มือของลูกสาวตัวเองที่หายไป หัวใจของเขาแหลกสลายเป็เสี่ยง ๆ
ชายชรากัดฟันแน่นก่อนจะกรีดร้องออกมา "ไอ้สารเลว!! ฉันจะฆ่าแก!! ฉันจะฆ่าแก!!!"
แต่ก่อนที่เขาจะทำอะไร กู่เทียนก็ย่อตัวลง และเตะเข้าที่คางของชายชราก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
"ใจเย็นก่อนสิ ครอบครัวของคุณยังไม่ตายซะหน่อย"
ชายชราหายใจหอบถี่ เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว
"ถ้าคุณทำงานให้ฉันดี ๆ ..." กู่เทียนยิ้ม "บางทีในวันเกิดอีกเจ็ดวันของคุณ พวกเขาอาจจะได้กลับมา พร้อมของขวัญวันเกิดให้คุณก็ได้นะ"
ชายชราหันไปมองภาพ หลานสาวของเขากำลังร้องไห้ขอชีวิต หัวใจของเขาถูกบดขยี้เป็ล้าน ๆ ชิ้น เขาพ่ายแพ้แล้ว ชายชรากัดฟันจนเืไหลจากมุมปากและน้ำตาของเขาร่วงหล่น นี่คือตัวเลือกที่โหดร้ายที่สุดในชีวิตของเขา
สุดท้าย... ชายชราก้มศีรษะลง เสียงของเขาสั่นเครือ "...ได้โปรด... ฉันขอร้อง ปล่อยพวกเขาไป..."
กู่เทียนยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ "อย่างนี้ค่อยคุยกันง่ายหน่อย"
กู่เทียนยิ้มก่อนจะพูดขึ้น "ตอนนี้คุณได้กลายเป็สมาชิกขององค์กรตะวันสาดส่องแล้ว ดังนั้นพวกเราก็คือเพื่อนพ้องกัน"
ชายชราน้ำตาไหลด้วยความโกรธ ร่างกายของเขายังคงอ่อนแรงจากาแและพลังของะุที่ทำให้เขาไม่สามารถขยับตัวได้ เขาก้มหน้าลงด้วยความอับอายและข่มความเกลียดชังเอาไว้
กู่เทียนส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น "คุณรู้ไหมว่าเป้าหมายขององค์กรตะวันสาดส่องคืออะไร?"
ชายชรายังคงเงียบเฉย ไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองกู่เทียนด้วยซ้ำ
กู่เทียนตบหน้าอกตัวเองดัง ปั่ก! ก่อนจะกล่าวต่อ "เพื่อให้มนุษย์ทุกคนมีโอกาสเท่าเทียมกัน มีอาหารกิน ไม่ต้องอดยาก พวกเรา้าช่วยโลกใบนี้จากพวกสารเลวนั้น"
เสียงของกู่เทียนหนักแน่นและเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "รัฐบาลกลางถูกล่ามโซ่ไว้โดย 10 ตระกูลศักดิ์สิทธิ์ และพวกมันเ่าั้เกรงกลัวการมีอยู่ของพวกเรา องค์กรตะวันสาดส่อง เพราะกลัวว่าพวกเราจะสามารถล้มล้างการปกครองของพวกมันได้สำเร็จ"
ชายชรายังคงเงียบ
กู่เทียนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพูดต่อ "คุณจำได้ไหม? เมืองระดับ 5 ที่ล่มสลาย... และการตายของจักรพรรดิเสินคัง"
ชายชราขมวดคิ้วทันที นั่นเป็เหตุการณ์ใหญ่เมื่อไม่กี่วันก่อนเมืองทั้งเมืองถูกทำลายภายในคืนเดียว มันเป็ข่าวใหญ่มาก ไม่มีใครที่ไม่ได้ยินข่าวนี้เลย
"คนส่วนใหญ่เชื่อว่าเป็ฝีมือของสัตว์ร้ายแล้วก็องค์กรตะวันสาดส่องใช่ไหม? แต่นั่นมันไม่ใช่ความจริงแม้แต่น้อย"
กู่เทียน เดินเข้าไปใกล้ชายชราก่อนจะกระซิบ "เมืองนั้นหายไปเพราะลูกชายของผู้นำตระกูลศักดิ์สิทธิ์เย่้าลูกสาวของจักรพรรดิเสินคัง เสินหย่ามาเป็ของเมียน้อยของเขาต่างหาก"
กู่เทียนพูดต่อ "แต่เมื่อจักรพรรดิเสินคังปฏิเสธ... และสิ่งที่เกิดขึ้นคือ เมืองทั้งเมือง รวมถึงตัวเขาถูกลบหายไป พวกมันไม่แม้แต่จะสนใจชีวิตของประชาชนกว่าร้อยล้านคนและจักรพรรดิที่ค่อยปกป้องมนุษย์มามากมายหลายปีด้วยซ้ำ"
มือของชายชรากำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือตัวเอง
กู่เทียนหัวเราะ "แต่แล้วพวกมันล่ะ? พวกมันยังคงกินอิ่ม นอนหลับ ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย และโยนความผิดทั้งหมดให้กับองค์กรตะวันสาดส่อง รวมถึงสัตว์ร้ายเ่าั้ที่พวกมันใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบและเป็มิตรกับมนุษย์มากด้วย"
ชายชรายังคงนิ่งเงียบ กู่เทียนเปิดแหวนมิติ หยิบ ภาพและวิดีโอ ที่แสดงถึงความโหดร้ายของ 10 ตระกูลศักดิ์สิทธิ์
ภาพของประชาชนที่ถูกสังหารหมู่ เด็ก ๆ ที่ถูกจับไปเป็เครื่องบรรณาการให้พวกมัน รวมถึงภาพการทดลองอันโหดร้ายกับมนุษย์มากมาย จนแม้ตายชายชราก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเหมือนกัน
ชายชรามองภาพเ่าั้ แววตาของเขาสั่นไหว ก่อนจะกัดฟันแน่น "...พวกแกมันเหม็นเน่ากันทั้งคู่นั่นแหละ"
กู่เทียนหัวเราะ ก่อนจะเดินไปหยิบ มือที่ขาดนั้นขึ้นมา และกัดเข้ากลางฝ่ามืออย่างแรง ของเหลวสีแดงสดไหลออกมา ชายชรากัดฟันแน่น เตรียมจะสบถออกมา แต่กู่เทียนกลับพูดขึ้น "มันเป็แค่เค้กนะ"
ชายชราที่อยู่ในอารมณ์โกรธจัด ถึงกับชะงักไปทันที เขาได้กลิ่นของหวานจริง ๆ "...อะไรนะ?"
ก่อนที่ชายชราจะทันได้ตั้งตัว กู่เทียนก็เปิดวิดีโออีกคลิปหนึ่ง
ภาพที่ฉายออกมาไม่ใช่ภาพทรมาน แต่เป็ ครอบครัวของลูกสาวเขา ที่กำลังถูกมัดไว้กับเก้าอี้พร้อมร้องเพลงวันเกิดให้เขา ชายชราตกอยู่ในความมึนงงทันที เสียงของ หลานสาวตัวน้อยของเขา ดังขึ้นในวิดีโอ
"สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณปู่ และยินดีต้อนรับเข้าสู่องค์กรตะวันสาดส่องด้วย!"
ชายชราหันไปมองกู่เทียนด้วยความไม่เข้าใจ
กู่เทียนยิ้มอย่างเป็มิตร "ลูกสาวของคุณเป็คนแนะนำคุณให้เข้าร่วมองค์กรตะวันสาดส่อง และเธอก็เป็คนคิดแผนทุกอย่างขึ้นมา โดยเป็แผนเซอร์ไพรส์วันเกิดคุณด้วยไง"
ชายชรานิ่งค้าง ราวกับสมองของเขากำลังประมวลผลข้อมูลทั้งหมด
กู่เทียนกล่าว "ที่คุณเห็นเมื่อกี้คือ บททดสอบ และคุณ... ผ่านมันแล้ว"
ชายชรายังอยู่ในอาการตะลึง เมื่อกู่เทียน ยื่นโทรศัพท์ไปวางไว้ข้างหูชายชรา ปลายสายคือเสียงของลูกสาวของเขา
"...พ่อค่ะ"
เสียงของชายชราสั่นเครือไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย
"...มันเป็เื่จริงเหรอ?" ชายชราพูดออกมาเบา ๆ
ลูกสาวของชายชราสูดลมหายใจลึก ก่อนจะตอบ "ค่ะ พ่อ หนูเลือกทางนี้เอง"
ชายชราถามต่อ "ในวันเกิดตอนที่ลูกอายุ 10 ขวบพ่อซื้ออะไรให้ลูกอย่างงั้นเหรอ"
ลูกสาวของชายชราพูดขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ “ตุ๊กตาหมีสีชมพูมีปีกนางฟ้า และเค้กวันเกิดเป็ช็อกโกแลต พ่อชอบดื่มชาใบไม้ มีแผลเป็ที่หน้าอกข้างซ้าย และชอบนอนใส่ชุดนอนหมีน้อยสีชมพูตัวโปรดแถมยังทำอาหารไม่เป็ แม้กระทั่งทอดไข่ยังไหม้และก็….”
ชายชราพูดขึ้น “พอแล้วๆ พ่อรู้แล้วๆ”
หลังจากนั้น สองพ่อลูกพูดคุยกัน ปรับความเข้าใจกัน ระหว่างนั้นกู่เทียนก็ใช้ยารักษาอาการาเ็ของชายชราไปด้วย
เวลาผ่านไป 5 นาที
ชายชรามองไปที่กู่เทียนที่ยังคงรักษาเขาอยู่ ก่อนจะพูดขึ้นเสียงหนักแน่น
"เ้าหนู... ฉันจะช่วยนายเอง"
กู่เทียนยิ้ม ก่อนจะยื่นหมัดไปหาชายชรา "เพื่อโลกใบใหม่ที่สดใสกว่าเดิม"
ชายชราที่ถูกรักษาแล้ว ชนหมัดกับกู่เทียน พร้อมพูดขึ้น "เพื่อโลกใบใหม่"
กู่เทียนหัวเราะ ก่อนจะโยนยาให้ชายชรา ทันทีที่ชายชรากลืนมันลงไป ร่างกายของเขาก็ฟื้นฟูกลับมาทันที
ชายชราตรงหน้ากู่เทียน มีชื่อว่าจี้กัง เขาเป็ ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับมหากาพย์ ทำงานที่มหาวิทยาลัยสัตว์ร้ายมา 10 กว่าปีแล้ว หลังจากนั้นพวกเขา 2 คนก็เริ่มพูดคุยเื่บางอย่างกันโดยที่ไม่สามารถได้ยินเสียงการสนทนาของพวกเขาได้เลย เพราะหินแห่งความเงียบได้ดูดเสียงทุกอย่างเอาไว้แล้ว