วันนี้ตั้มกับแอนตัดสินใจชวนกันไปเที่ยวน้ำตกแห่งหนึ่งอยู่ชายเขา เป็เพียงน้ำตกเล็กๆ ที่ยังไม่ค่อยมีคนรู้จักมากนัก ด้วยถนนที่จะเข้ามามีเพียงเส้นทางธรรมชาติที่เกิดจากน้ำป่าไหลผ่าน ทำให้สถานที่แห่งนี้ยังคงความงามเอาไว้ได้อย่างเหลือเชื่อ จะมีก็แต่ผู้คนแถวนี้เท่านั้นที่รู้จัก
เมื่อเดินทางมาถึงน้ำตก…
สิ่งที่เห็นไม่ได้ทำให้ตั้มกับแอนผิดหวัง เพราะมันสวยงามเป็ธรรมชาติมาก มีสายน้ำตกไหลลงมาระหว่างโขดหิน ส่งเสียงโครมครืนไปทั้งบริเวณ ทุกด้านโอบล้อมไว้ด้วยสีเขียวขจีของแมกไม้ร่มรื่น
“แอน… อย่าเข้าไปลึกนะ… ”
ตั้มร้องเตือนภรรยา เพราะกลัวว่าจะได้รับอันตราย เมื่อแอนเดินเลาะโขดหินขึ้นมาใกล้สายน้ำที่กำลังตกลงมาด้วยความแรง
“พี่ตั้ม… ดูนี่สิ.. ”
แอนเรียกสามี เธอสังเกตเห็นบางอย่าง…
“อะไร… ”
ตั้มเดินตามเข้ามา
แอนเอามือแหวกพุ่มไม้ใบหนาทึบที่ขึ้นอยู่ตรงกลางระหว่างหินสองก้อนจนกระทั่งสายตาปะทะเข้ากับแผ่นไม้ขนาดใหญ่ที่มีคนเอามาวางปิดเอาไว้
“ดูเหมือนจะเป็อุโมงค์นะ… ”
ตั้มสันนิษฐาน ด้วยสัญชาตญาณของความเป็ยูทูบเบอร์ สิ่งที่ค้นพบกระตุ้นความสนใจของตั้มขึ้นมาทันที ไม่รอรีที่จะคว้ามือถือขึ้นมาบันทึกภาพเอาไว้
“พี่ตั้ม… ดูนี่สิ… ”
แอนสะกิดให้สามีดูตัวอักษรสีดำคล้ายอักขระโบราณเขียนทับไว้บนแผ่นไม้เก่าคร่ำ แม้ตัวอักษรบางส่วนซีดจางแต่ยังพอมองเห็นว่าเป็ลายยันต์อะไรสักอย่าง
“กลับเถอะพี่… ”
จู่ๆ แอนก็ขนลุกซู่… รู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก…
“พี่อยากรู้ว่าข้างหลังแผ่นไม้มีอะไร… ”
ตั้มที่คิดว่าอยากจะทำอีกช่องในยูทูปเกี่ยวกับสถานที่ลึกลับอีกช่อง… เกิดไอเดียขึ้นมาทันที จึงสลับให้แอนเป็คนถ่ายคลิป ส่วนตัวเองขยับไปดึงแผ่นไม้ออกจากซอกหิน เพื่อจะดูว่ามีอะไรซ่อนอยู่ข้างหลัง
และในขณะที่ตั้มกำลังเอามือดันแผ่นไม้เพื่อเปิดช่องระหว่างโขดหินสองก้อน จู่ๆ ก็มีสายสมพัดวูบมาจากทางด้านหลังและมีพลังบางอย่างดูดตั้มกับแอนเข้ามาในอุโมงค์หลังพุ่มไม้
“กรี๊ดดดดดด… ”
แอนกรีดร้อง…
ในความมืดมิดจนมองไม่เห็นสิ่งใด รู้เพียงแต่ร่างถูกดูดเข้ามาในอุโมงค์มืดมิดคล้ายท่อสไลเดอร์ขนาดใหญ่ ตั้มรู้สึกเหมือนกับคนที่อยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น… ก้ำกึ่งอยู่ในโลกของความจริงกับความฝัน
แล้วก็มาโผล่อยู่อีกด้านของอุโมงค์ซึ่งเป็แอ่งน้ำใต้สายน้ำตกขนาดใหญ่มหึมา กำลังตกลงมาจากชะง่อนผ่า ส่งเสียงโครมครืนไปทั่วบริเวณ
“แอน… ”
ตั้มเรียก… เอื้อมมือไปดึงมือภรรยา
“พี่ตั้ม… เป็อะไรหรือเปล่า”
แอนละล่ำละลักถามด้วยความใ ฉุดมือตั้มไว้แน่น
“ไม่เป็ไร… แอนล่ะ… ”
“โอเคค่ะพี่… ”
แอนตอบสามี ทั้งสองปลอดภัยดีและโชคดีที่ร่างกายไม่ได้รับาเ็เลยสักนิด เมื่อตั้งสติได้ก็จูงมือกันเดินฝ่าม่านน้ำที่พร่างลงมาปิดปากถ้ำเอาไว้ พากันเดินออกมาอีกฟากด้วยสภาพเนื้อตัวเปียกปอน
“โห… แอน… ดูโน่นสิ… ”