เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน ใบหน้าของหวงต้าเต็มไปด้วยท่าทางตื่นเต้น มันกระโจนไปยังด้านหน้าด้วยร่างกายอันแข็งแกร่งของมัน และด้วยการใช้หัวหมาที่แข็งดั่งเพชร พุ่งชนมือขนาดั์ที่สร้างขึ้นจากพลังหยวนของหวังอี้
เปรี้ยง!
เกิดการสั่นะเืพลังงานขึ้น มือขนาดั์ที่สร้างจากพลังหยวนไม่อาจต้านทานหัวของหวงต้าได้ มันแตกกระจายราวกับฟองน้ำ
"อะไรกัน?!"
หวังอี้อุทานออกมา เมื่อหวงต้าลงมือ มีแต่มันเท่านั้นที่รู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ พลังงานที่หวงต้าปลดปล่อยออกมานั้นทรงพลังยิ่งกว่าของหวังอี้
คราวนี้มันได้ดูถูกศัตรูเกินไป
หวังอี้รู้ว่าตัวมันได้ดูถูกคู่ต่อสู้เกินไป ดังนั้น มันไม่กล้าที่ประมาทอีก ทันใดนั้นดาบที่เปล่งประกายได้ปรากฎขึ้นในมือและปลดปล่อยปราณดาบสี่สายออกมาทันที มันได้โบกมือทำให้ลำแสงทั้งสี่กลายเป็ลำแสงนับโหล และมันได้ถักทอกลายเป็ตาข่ายคมดาบ ศูนย์กลางของมันเป็ดาบ ฟันใส่หวงต้าอย่างรุนแรง
"ว๊ะก่ะก่ะ หัวของท่านปู่ผู้นี้แข็งยิ่งกว่าเพชร ไม่ใช่สิ่งที่เศษเหล็กสั่วๆเช่นนี้จะทำอันตรายข้าได้!เ้ามันอ่อนหัดนัก!"
หวงต้าหัวเราะดังลั่น ภายใต้สายตาแตกตื่นของทุกคน มันใช้หัวของมันพุ่งตรงเข้าหาดาบ
การกระทำของมันกระทั่งเจียงเฉินยังอดที่จะใมิได้ ดาบที่หวังอี้ถืออยู่ไม่ใช่ดาบทั่วไป มันเป็ยุทธภัณฑ์ขั้นกลาง ถึงแม้หัวของหวงต้าแข็งเพียงใด เจียงเฉินไม่คิดว่ามันจะแข็งพอที่จะรับมือยุทธภัณฑ์ขั้นกลางได้
"ฮ่าฮ่า รนหาที่ตายจริงๆ"
ตอนนี้กระทั่งหวังอี้ยังหัวเราะเสียงดังออกมา ในความคิดของมัน ไม่ว่าหวงต้าจะแกร่งเพียงใด ไม่มีทางที่มันจะใช้หัวไปสู้กับยุทธภัณฑ์ขั้นกลางได้
แต่น่าเสียดาย หวงต้าได้ทำให้มันผิดหวัง ก่อนที่หัวของมันจะปะทะกับดาบทันใดนั้นอักขระลึกลับได้ปรากฎขึ้นที่ดวงตาของมัน ด้วยการใช้สัญลักษณ์นั่น หัวของหวงต้าปกคลุมด้วยแสงสีทองในทันที
ปัง!
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนตกตะลึง เมื่อยุทธภัณฑ์ระดับกลางของหวังอี้ปะทะกับหัวของหวงต้า ยุทธภัณฑ์ได้หักในทันที
"อะไรกัน?"
หวังอี้และศิษย์นอกจากนิกายชิงิคนอื่นๆผู้มาชมการต่อสู้ะโออกมาอย่างไม่อยากเชื่อพร้อมกัน
อย่างไรก็ตาม ความเร็วของหวงต้านั้นรวดเร็วนักและมันไม่ให้โอกาสหวังอี้ได้ตอบสนอง หัวของมันเปล่งแสงสีทองและพุ่งชนไปที่หน้าอกหวังอี้ในพริบตา
ปัง...!
หวังอี้เป็ดั่งว่าวที่สายป่านขาด ปลิวกระเด็นอย่างรวดเร็วและทำให้ต้นไม้ใหญ่หักโค่นหลายสิบต้นก่อนที่จะร่วงลงพื้น
หลังจากการปะทะกับหัวของหวงต้า ผลลัพธ์นั้นเป็ไปตามคาด หัวของมันสามารถขยี้ได้กระทั่งยุทธภัณฑ์ระดับกลาง นับประสาอะไรกับร่างกายของมนุษย์
พรวด!
หวังอี้ได้กระอักเืออกมากองโต มีกระทั่งเศษอวัยวะภายในปะปนอยู่ในเืที่ไหลออกมา หน้าอกของเขายุบเป็หลุม
หวังอี้ร่วงลงไปนอนราบกับพื้น ในตอนนี้มันได้ตกตายแล้ว ตกตายโดยหัวของเ้าหมานี่ ทำให้มันตายตาไม่หลับ
เฮือก!
ทุกๆคนต่างตกตะลึง บรรดาศิษย์ทั้งหมดตาเบิกกว้าง และสีหน้าของพวกมันเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ หวังอี้เป็ศิษย์เขตในแก่นแท้์ขั้นปลาย และด้วยฐานการบ่มเพาะแก่นแท้์ขั้นปลาย มันได้มีตำแหน่งสูงส่งในเขตใน และยากที่จะหาคนเทียบเท่าได้ แต่ว่าวันนี้เขาถูกสังหารด้วยหัวของหมา นี่มันช่างโหดร้ายนัก
อ๊า..............
เด็กสาวผู้นั้นไม่อาจหยุดตัวเองจากการกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว นางคิดว่าหวังอี้จะสามารถจัดการศัตรูได้ นางไม่เคยคาดว่าผลลัพธ์จะออกมาเช่นนี้
"ไปกันเถอะ"
เจียงเฉินพูดอย่างไม่แยแส หลังจากนั้นเขาพาหวงต้าไปกับเขาและเดินลึกเข้าไปในหุบเขาสายหมอก ไม่นานหลังจากนั้นเขาได้หายไปจากสายตาผู้คน
"พวกมันไม่ได้ฆ่าข้า?ข้ายังมีชีวิตอยู่?"
เด็กสาวผู้นั้นได้บ่นพึมพำกับตนเอง นางแทบเป็ลมเพราะความหวาดกลัว อีกฝ่ายร้ายกาจเกินไป สังหารไปถึงสามคน และนางคิดว่าตนจะถูกสังหารด้วยเช่นกัน แต่นางไม่เคยคิดเลยว่านางได้ถูกไว้ชีวิต นางรู้สึกโชคดีที่สามารถอยู่รอดได้จากเหตุการณ์นี้
เหล่าศิษย์นอกมองกันและกันด้วยท่าทีสยดสยอง
"เ้าหนุ่มนั่นเป็ใครกันแน่?เขากล้าสังหารศิษย์นิกายชิงิของพวกเราในหุบเขาสายหมอกได้อย่างไรกัน?เขาช่างกล้านัก"
"เ้าหมานั่นน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก กระทั่งศิษย์พี่หวังอี้ยังไม่สามารถทนการจู่โจมของมันได้สักกระบวนท่า!แล้วพวกเราจะฝึกฝนต่อขณะที่มีราชันย์สัตว์อสูรที่ทรงพลังอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?"
"พวกเราจะต้องแจ้งเื่นี้ให้ท่านผู้าุโนิกายทราบและสังหารชายคนนั้นเสีย!"
"อย่าได้แตกตื่นไป อีกไม่นานเวลาฝึกฝนของศิษย์สายในก็จะเริ่มขึ้น เหตุการณ์นี้จะต้องทำให้ท่านผู้าุโแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์รับรู้อย่างแน่นอน พวกเขาจะปิดเขานี้โดยสมบูรณ์และสังหารหนึ่งคนหนึ่งหมานั่นซะ"
บรรดาศิษย์ได้พูดคุยเกี่ยวกับเื่นี้ นิกายชิงิได้เขาสายหมอกเป็เวลายาวนาน และไม่เคยมีสิ่งแบบนี้เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์ ในหุบเขาสายหมอก ยกเว้นหมูป่าหนามอัคคีที่โกรธเกรี้ยว ก็ไม่มีผู้ใดหาญกล้าที่จะลงมือกับศิษย์ของนิกายชิงิ
ไม่นานหลังจากนั้น มีอีกสองคนมาแต่ไกลและลงไปยังเขาสายหมอก เป็หนึ่งชายแก่และหนึ่งชายหนุ่ม ชายหนุ่มเป็ศิษย์ในที่กลับไปยังนิกายชิงิและแจ้งผู้าุโนิกายในเื่ที่เกิดขึ้น นามของเขาคือ ฉื่อหยุน และเขาเหมือนกับหวังอี้ เขาเป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นปลาย ผู้าุโนิกายที่ตามเขามานั้นเป็ผู้าุโเขตใน ผู้เชี่ยวชาญอันแข็งแกร่งอยู่ระดับขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น
ชายทั้งสองได้มองไปยังร่างไร้ิญญาบนพื้นทันทีและหวังอี้ที่ตกตายอย่างน่าสยดสยองอยู่ไม่ไกลจากนั้น
"อะไรกันเนี่ย?แม้แต่หวังอี้ยังถูกฆ่าตาย เป็เ้าสารเลวคนใด ข้าจะต้องฉีกมันให้เป็ชิ้นๆ"
ชายแก่ผู้นี้เดือดดาลในทันใด
"ดูเหมือนว่าเ้าหมานั่นจะแข็งแกร่งอย่างแท้จริง กระทั่งหวังอี้ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน โชคดีที่ข้ากลับไปตามผู้าุโนิกายและไม่วู่วามอย่างหวังอี้หากไม่เป็เช่นนั้นตอนนั้นข้าอาจตกตายอย่างเขา"
ฉื่อหยุนรู้สึกโชคดีในใจ
"หวังอี้ตายได้อย่างไร?"
ฉื่อหยุนหันไปถามเหล่าศิษย์นอกแก่นแท้มนุษย์
"ศิษย์พี่ฉื่อ หวังอี้โดนเ้าหมานั่นสังหาร!มันมีหัวที่ทรงพลังมาก!มันทำลายได้กระทั่งยุทธภัณฑ์ระดับกลางของศิษย์พี่หวัง!เขาโดนเ้าหมานั่นสังหารโดยใช้หัวกระแทก!สำหรับชายหนุ่มคนนั้น เขาไม่ได้ลงมือแต่อย่างใด แต่เมื่อตัดสินจากอายุของเขาแล้ว ข้าไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่ง เขาได้รับการปกป้องจากเ้าหมานั่น!"
ศิษย์นอกได้เล่ารายละเอียดว่ามีสิ่งใดได้เกิดขึ้น เมื่อพวกเขานึกขึ้นมาถึงความโเี้ของเ้าหมานั่น ศิษย์ทั้งหมดได้สะท้านไปยังไขสันหลัง
"อะไรน่ะ? หัวของเ้าหมานั่นทรงพลังขนาดนั้นเลยรึ?"
ฉื่อหยุนประหลาดใจ
"แล้วเ้าหนุ่มและเ้าหมานั่นไปไหนแล้ว?"
ผู้าุโนิกายระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ถาม
"เมื่อไม่นานมานี้ พวกเขาเข้าลึกไปในเขาสายหมอกขอรับ"
ศิษย์ผู้นั้นชี้ทิศทางไปยังที่เจียงเฉินและหวงต้าหายตัวไป
"ฮึ่ม!เ้าสารเลวพวกนั้น พวกมันกล้าดีอย่างไรถึงมาท้าทายนิกายชิงิ?พวกมันไม่รู้หรือว่าความตายสะกดอย่างไร!ให้ผู้เฒ่าผู้นี้ลงมือกำจัดพวกมันด้วยตนเองเถอะ"
ชายแก่แค่นเสียงเ็า พริบตาเดียว เขาก็บินตรงเข้าไปยังหุบเขาสายหมอก ฉื่อหยุนเคลื่อนไหวในเวลาเดียวกันและตามหลังผู้าุโไป ครั้งนี้ได้ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์มาช่วยเหลือด้วยตนเอง เวลาตายของเ้าหมานั่นมาถึงแล้ว ฉื่อหยุนสามารถช่วยสังหารชายหนุ่มชุดขาวได้
ชายหนุ่มผู้นั้นคงมีระดับการบ่มเพาะทั่วๆไปและเขาไม่ได้ลงมือมาก่อน เขายังดูเด็กมาก นั่นคือสิ่งที่ฉื่อหยุนอธิบายถึงตัวของเจียงเฉิน ดังนั้นเขาจึงมุ่งความสนใจไปยังเ้าหมาและไม่ได้สนใจชายหนุ่มชุดขาวสักเท่าไร
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ฉื่อหยุนไม่รู้ ข้อมูลหลอกตาเช่นนั้นจักทำให้ตัวเขาถูกสังหารได้
เปรี้ยง!
ภายในเขตที่สองของเขาสายหมอก การปะทะกันอย่างรุนแรงส่งผลให้แผ่นดินสั่นะเื เจียงเฉินเพิ่งสังหารราชันย์สัตว์อสูรแก่นแท้์ขั้นปลายและควักดวงจิตอสูรไป
ภายใต้การโคจรทักษะร่างแปลงั ดวงจิตอสูรถูกเขาดูดซับในทันที ด้วยระดับการบ่มเพาะของเขาในตอนนี้ ดวงจิตอสูรของแก่นแท้์ขั้นต้นและขั้นกลางล้วนไร้ค่าสำหรับเขา แต่ดวงจิตอสูรของราชันย์สัตว์อสูรแก่นแท้์ขั้นปลายยังทำให้เขาสร้างตราประทับัได้อีกสามดวง
ในตอนนี้ในทะเลปราณของเขามีตราประทับัอยู่สามร้อยสามดวง ยังอีกนานกว่าเขาจะทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นปลาย เขาจำเป็ต้องมีตราประทับัสี่ร้อยดวงในการทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นปลาย
"ตราประทับัสามดวง นี่เป็เพียงแค่เศษเสี้ยวที่ข้าจำเป็ต้องใช้ นอกจากนี้ยิ่งระดับบ่มเพาะสูงเท่าใด พลังงานที่ข้าจำเป็ต้องใช้ยิ่งมากขึ้นด้วย ดูเหมือนว่าการที่ข้าจะทะลวงสู่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นปลาย ข้าจักต้องสังหารสัตว์อสูรแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์บ้างแล้วล่ะ"
เจียงเฉินถอนหายใจ ั้แ่ที่หุบเขาสายหมอกถูกหมู่ป่าหนามอัคคี มันไม่อนุญาตให้สัตว์อสูรแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่นี่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
เป้าหมายที่เจียงเฉินมายังที่นี่เพื่อหมูป่าหนามอัคคี แต่การที่จะจัดการมัน แน่นอนว่ามันไม่ใช่เื่ง่าย ดังนั้นเจียงเฉินจำเป็ต้องสังหารสัตว์อสูรในเขตที่สองเพื่อเสริมความแข็งแกร่งของเขาให้มากขึ้นเท่าที่จะเป็ไปได้
ทันใดนั้น มีพลังปราณอันกล้าแข็งสองสายกำลังพุ่งมาจากเขตที่หนึ่งของหุบเขาสายหมอก และในพริบตาคนทั้งสองได้ปิดทางเจียงเฉินและหวงต้า
"บัดซบ เมื่อไรมันจะจบสิ้น?"
จมูกหวงต้าแทบจะพ่นควันออกมา หลังจากล่วงเกินขุมกำลังใหญ่อย่างนิกายชิงิมันแทบไม่มีทางที่จะอยู่อย่างสงบได้ ปัญหาจะวิ่งมายังพวกเขาไม่มีวันจบสิ้น
"ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ไล่ตามมาได้รวดเร็วดีแฮะ"
มุมปากของเจียงเฉินยกขึ้นเผยรอยยิ้มแสยะ เขาได้คาดถึงผลลัพธ์นี้ไว้แล้ว ความขัดแย้งระหว่างตัวเขาและนิกายชิงิได้มาอยู่จุดที่ยากที่จะแก้ไข
"เป็พวกมัน!"
ฉือหยุนมองไปยังเจียงเฉินและหวงต้าด้วยสายตาเย็นะเื
"ผู้เฒ่าจะจัดการกับเ้าหมานี่เอง ส่วนไอ้หนูนั่นเป็ของเ้า อย่าเพิ่งฆ่ามันซะล่ะ หลังจากจับตัวพวกมันทั้งคู่แล้ว พวกเราจะค่อยๆทรมานพวกมัน กล้าที่จะท้าทายเกียรติของนิกายชิงิและสังหารศิษย์ของพวกเรา พวกเราไม่อาจให้มันตกตายอย่างสบาย"
"ได้ ท่านผู้าุโโปรดระวังตัวด้วย เ้าหมานั่นร้ายกาจมากสำหรับเ้าหนุ่มผู้นี้ข้าสามารถสังหารมันได้อย่างสบายๆ"
ฉื่อหยุนพูดพร้อมแสยะยิ้มออกมา
"ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งเพียงใด มันยังคงอยู่เพียงแค่ขอบเขตแก่นแท้์ ดูว่าผู้เฒ่าจะจับมันอย่างไรแล้วพวกเราจะฉลองเนื้อหมากันภายหลัง"
ชายแก่หัวเราะเสียงดัง เมื่อหวงต้าได้ยินเขาพูดว่าจะฉลองเนื้อหมา มันกราดเกรี้ยวในทันที มันเห่าหอนขึ้นฟ้าดังมาก แล้วในวินาทีถัดมามันได้กลายเป็แสงสีทองและพุ่งตรงไปยังชายแก่ทันที
แม้ว่าคู่ต่อสู้เป็ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้น เจียงเฉินไม่ได้เป็ห่วงหวงต้าแม้แต่น้อย สายเืของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทรงพลังยิ่ง และแม้ว่าหวงต้าจะอยู่เพียงแค่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นปลาย มันสามารถที่จะสู้กับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขั้นต้นได้อย่างสบาย
"รนหาที่ตาย!"
ชายแก่ปลดปล่อยพลังปราณออกมาอย่างบ้าคลั่ง และปล่อยหมัดไปอย่างฉับพลัน ลำแสงสีทองได้พุ่งเข้าใส่หวงต้าด้วยความเร็วดุจฟ้าผ่า
หวงต้าไม่ได้แสดงความหวาดกลัวใดๆออกมา มันใช้หัวพุ่งเข้าไปรับกระบวนท่านั้น
ปัง!
ระลอกคลื่นพลังแผ่กระจายไปทั่ว หัวของหวงต้าได้บดขยี้ลำแสงสีทองแหลกเป็เสี่ยงๆ อย่างไรก็ตามการจู่โจมของมันก็ถูกหยุดเช่นกัน คู่ต่อสู้ของมันเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ จัดการไม่ง่าย
การแลกเปลี่ยนกระบวนท่าครั้งแรกระหว่างชายแก่และหวงต้าจบลงที่เสมอ
"หัวมันแข็งแกร่งอะไรเช่นนี้!"
ท่าทีของชายแก่เปลี่ยนไป แต่เขาไม่ได้สนใจมันมากนัก พลังมหาศาลได้โคจรทั่วร่างของเขา เขาเตรียมตัวที่จะปลดปล่อยกระบวนท่าที่ทรงพลังยิ่งกว่าเดิม
ในอีกด้านหนึ่ง ฉื่อหยุนเดินมายังเจียงเฉินพร้อมมองอย่างเหยียดหยาม เขาตั้งใจจะทรมานชายหนุ่มผู้มีระดับการบ่มเพาะทั่วๆไปให้สะใจ
