“พี่ก็แปลก…ตอนพวกเขาอยู่ก็เอาแต่บ่นว่าน่ารำคาญ แต่พอพวกเขาหายไป กลับเอาแต่ถอนหายใจ ทำหน้าหม่นหมอง แทบจะนับนิ้วรอว่าเมื่อไหร่จะมาอีก”ไป๋ฮวาหันขวับมาเบ้ปากใส่น้องชาย “เจ้ารู้ดีนักนะ”ไป๋อวี้ยักไหล่ ยิ้มมุมปาก “ก็ข้านั่งอยู่ตำหนักข้างๆยังได้ยินพี่พล่ามกั...