เฉิงอิงบีบแก้มทั้งสองของเหลียงอู๋ซวงเบาๆ จากนั้นบังคับให้นางหันมองไปทางบันได เหลียงอู๋ซวงสบกับสายตาอดกลั้นของลู่จิ่น ช่างไม่ต่างจากอยู่ในอุโมงค์น้ำแข็งดำมืด นางถึงขั้นไม่แยแสความอับอายที่อยู่ในใจ ในหัวมีเพียงคำกล่าวของเฉิงอิงตอนอยู่ที่ห้องตำราวันนั้...