๰่๥๹ไม่กี่วันมานี้ จื่อเจี้ยนหลานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธ์ของสำนักอิ่นเซียนกับหนานฟาง ทำให้หนานฟางเข้าใจวิชามีดบินของสำนักอิ่นเซียนได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น และจื่อเจี้ยนหลานเองก็ได้เรียนรู้เคล็ดอสูรร่ำไห้จากอีกฝ่ายเช่นกัน เพียงแต่เธอไม่ชอบการคร่าชีวิตผู้อื่น เธออยากใช้ชีวิตแบบทำอาหารกับชูชู นั่งดูโทรทัศน์ให้ผ่อนคลาย

        หลังจากนำซุปไก่ออกมาวางบนโต๊ะ หญิงสาวก็สูดลมหายใจเรียกความมั่นใจให้ตัวเอง ก่อนเงยหน้าสบตาเย่เฟิง เดิมทีแววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความสดใสและสงบ ทว่าฉับพลันนั้นก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง หญิงสาวเอียงตัวหาเย่เฟิง ก่อนทำท่าสูดดม สักพักก็มีสีหน้าประหลาด

        “มีอะไรเหรอ?”

        เมื่อเย่เฟิงเห็นท่าทีของอีกฝ่ายจึงนึกสงสัย จากนั้นก้มมองตัวเอง เหมือนว่าไม่มีอะไรผิดปกติไม่ใช่เหรอ?

        จื่อเจี้ยนหลานไม่อธิบายอะไร เธอเพียงทำสัญญาณมือบอกให้เขา ‘เงียบ’ เตือนเย่เฟิงว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร จากนั้นเอียงตัวเข้ามาสูดดมอีกครั้ง ใบหน้าสวยเผยความมั่นใจอะไรบางอย่าง เธอดึงข้อมือเย่เฟิง ลากเขาออกไปนอกบ้านเงียบๆ

        เย่เฟิงเดาว่าเธอคงกลัวจิตหยั่งรู้ของหลงหว่านเอ๋อร์ตรวจพบเข้า ท่าทางแบบนี้ยิ่งดูมีพิรุธ เธอมีบางอย่างอยากบอกเขาหรือเปล่า? หรือการที่เขากลับมาครั้งนี้มีอะไรผิดปกติ?

        เมื่อชายหนุ่มคิดได้เช่นนั้น จึงเอ่ยปากบอกชูชู “เดี๋ยวผมกับจื่อเจี้ยนหลานจะออกไปซื้อน้ำนะครับ”

        “โอเคจ้ะ”

        น้ำเสียงอ่อนโยนของชูชูดังออกมาจากห้องครัว ทำให้ผู้คนรับรู้ถึงความอบอุ่นและอ่อนโยนของเธอ

        เย่เฟิงเดินตามจื่อเจี้ยนหลานออกไป พบว่าหญิงสาวชุดม่วงยืนรอเขาอยู่ตรงลานหน้าบ้าน สายลมพัดภายใต้ความเงียบสงบยามค่ำคืน ดวงตาใสบริสุทธิ์มองเย่เฟิงพร้อมรอยยิ้ม

        เย่เฟิงเดินเข้าไปหาเธอ จากนั้นทั้งคู่ก็ออกจากวิลล่าชิงเฟิงไปด้วยกัน เมื่อห่างจากบ้านมาไกลกว่าสองร้อยเมตร พวกเขาค่อยโล่งใจ

        เย่เฟิงคิดว่าตนจำเป็๞ต้องพัฒนาระดับพลังให้เร็วขึ้น ไม่อย่างนั้นคงถูกหลงหว่านเอ๋อร์กดข่มอยู่อย่างนี้ มันรู้สึกค่อนข้างอึดอัด ตราบใดที่ระดับพลังของเขามากกว่าระดับพลังครึ่งหนึ่งของหลงหว่านเอ๋อร์ เขาย่อมสามารถปิดกั้นการใช้จิตหยั่งรู้จากอีกฝ่ายได้ หรือกล่าวได้ว่า หากตอนนี้หลงหว่านเอ๋อร์มีระดับพลังยี่สิบห้าปี เพียงเย่เฟิงมีระดับพลังสิบเจ็ดปีขึ้นไป เขาก็ไม่ต้องกลัวจิตหยั่งรู้ของอีกฝ่ายแล้ว

        “มีอะไรหรือเปล่าเจี้ยนหลาน บนตัวฉันมีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?”

        เย่เฟิงถอนหายใจก่อนถามขึ้นทันที

        “พี่เย่ บนตัวพี่มีกลิ่นของผู้หญิงคนอื่น หรือเมื่อกี้พี่ออกไปข้างนอกกับใคร...”

        ระหว่างพูด ใบหน้าของจื่อเจี้ยนหลานก็แดงซ่าน เห็นได้ชัดว่าการที่สาวน้อยไร้เดียงสาอย่างเธอพูดเ๹ื่๪๫ช่นนี้ดูจะไม่ค่อยเหมาะสมนัก

        อย่างไรก็ตามเธอเป็๲ห่วงเย่เฟิงจากใจจริง โดยคิดว่าหากหลงหว่านเอ๋อร์หรือซูเมิ่งหานรู้เ๱ื่๵๹นี้เข้า อาจเกิดปัญหาใหญ่ได้ จึงลากเย่เฟิงออกมาก่อน อธิบายให้เขาเข้าใจ เพื่อให้เขาเตรียมพร้อม

        เมื่อเย่เฟิงได้ยินดังนั้นพลัน๻๷ใ๯ เป็๞ไปไม่ได้ มันชัดเจนขนาดนั้นเชียวเหรอ? แน่นอนว่าเขาเพิ่งนัวเนียกับเซียวเยว่ แต่พวกเขายังไม่ได้เลยเถิดไปถึงขั้นนั้น จึงยังไม่พร้อมจะบอกเ๹ื่๪๫ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเซียวเยว่ออกไป ชายหนุ่มไม่คิดว่าน้องเจี้ยนหลานจะรอบคอบถึงขั้นรู้ได้จากการดมกลิ่น นับว่าเย่เฟิงยังโชคดีอยู่บ้าง เพราะหากหลงหว่านเอ๋อร์จับได้ คงไม่ใช่เ๹ื่๪๫ดีแน่

        “ไม่มีอะไรหรอก เธออย่าคิดมากเลย” เย่เฟิงเหงื่อตก “ฉันเพิ่งไปกินข้าวกับสองพี่น้องตระกูลเซียวมา กินเสร็จก็กลับเลย...”

        “อ้อ” จื่อเจี้ยนหลานเผยยิ้ม ไม่ได้ถามอะไรอีก ก่อนกล่าว “งั้นก็กลับไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ อาบเสร็จก็ดื่มซุปสักหน่อย”

        “โอเค”

        เย่เฟิงพยักหน้า ในใจลึกๆ รู้สึกว่าเด็กสาวช่างใส่ใจ ไม่ว่าเ๹ื่๪๫อะไรก็คำนึงถึงเขาตลอด กระทั่งเ๹ื่๪๫นี้ก็ยังช่วยปกปิด

        ภายใต้แสงจันทร์ คนทั้งสองเดินกลับเข้าหมู่บ้านชิงเฟิงด้วยท่าทีผ่อนคลายไม่เร่งรีบ ทำให้พวกเขาดูราวกับคู่รักที่กำลังเดินเล่นใต้แสงจันทร์ ดูรักใคร่กลมเกลียว หากใครเห็นเข้า ล้วนต้องคิดว่าพวกเขาเป็๲คู่รักกันแน่นอน

        เมื่อกลับถึงบ้าน เย่เฟิงก็รีบร้อนเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เสื้อผ้าทั้งหมดถูกโยนลงเครื่องซักผ้า ชายหนุ่มออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่ จากนั้นดื่มซุปเล็กน้อย ก่อนนำซุปขึ้นไปให้หลงหว่านเอ๋อร์และซูเมิ่งหาน

        ตอนที่เห็นหลงหว่านเอ๋อร์ สายตาของเธอเปี่ยมล้นด้วยความสุข แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เมื่อเธอดื่มซุปเสร็จก็เข้านอน ท้ายที่สุดเย่เฟิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

        …………

        เช้าวันต่อมา เย่เฟิงถูกหลงหว่านเอ๋อร์พยายามลากลงจากเตียง

        “มีแขกมา”

        หลงหว่านเอ๋อร์ปลุกเขา แต่เธอยังคงนอนอยู่บนเตียง ทั้งยังมองเขาด้วยรอยยิ้ม

        เย่เฟิงไม่มีทางเลือก ชายหนุ่มใช้จิตหยั่งรู้กวาดมองจึงพบรถสีดำเข้ามาในวิลล่าชิงเฟิง และตรงมายังบ้านพักของพวกเขา คนที่อยู่ในรถคันนั้นล้วนเป็๞คนที่เขารู้จัก ผู้นำตระกูลเซียว พ่อของเซียวฉี่และเซียวเยว่ เซียวเต๋อเฉิง

        เขามาทำอะไร?

        เย่เฟิงครุ่นคิด คงไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหรอกนะ? ไม่สิ เขายังไม่ได้มีอะไรกับเซียวเยว่สักหน่อย?

        เพียงไม่นานชายหนุ่มก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้มาเพราะเหตุการณ์เมื่อคืน แต่มาเพื่อขอบคุณ 

        เ๹ื่๪๫แรกเนื่องจากเขาช่วยตระกูลเซียวให้รอดพ้นจากการบีบบังคับของหลินเหรินเทียน ทั้งยังช่วยชีวิตลูกสาวของเขาทั้งสองคนหลายครั้ง ตลอดมาเซียวเต๋อเฉิงเป็๞ห่วงลูกสาวทั้งสองมาก ก่อนหน้านี้ที่เย่เฟิงช่วยลูกสาวของเขา เขาล้วนจดจำได้ไม่ลืม 

        เ๱ื่๵๹ที่สอง ตอนเย็นที่เย่เฟิงไปกินข้าวกับลูกสาวทั้งสองของเขา อีกทั้งสั่งสอนจ้าวเหรินเจี๋ยและเซียวลี่ลี่ด้วย ทำให้เซียวเต๋อเฉิงชื่นชมเขามาก

        จากนั้นก็ได้ฟังสิ่งที่เซียวเต๋อเฉิงเล่า ความจริงแล้วเขาไม่เห็นด้วยกับเ๹ื่๪๫การจับคู่ระหว่างเซียวเยว่และจ้าวเหรินเจี๋ย แต่ตระกูลจ้าวเคยช่วยเหลือตระกูลเซียวตอนประสบปัญหา ดังนั้นเขาจำเป็๞ต้องตอบแทนด้วยวิธีนี้ เมื่อคืนหลังจากเซียวเยว่กลับบ้านมา เธอแสดงออกชัดเจนว่าไม่เห็นด้วยเ๹ื่๪๫ที่จะให้เธอแต่งงานกับจ้าวเหรินเจี๋ย ในเวลาเดียวกันเธอแสดงท่าทีชื่นชอบเย่เฟิงอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เซียวเต๋อเฉิงเข้าใจความรู้สึกของลูกสาว

        เมื่อเป็๲เช่นนี้ เซียวเต๋อเฉิงจึงคิดเปลี่ยนวิธีการตอบแทนตระกูลจ้าวใหม่ เขาตัดสินใจแบ่งทรัพย์สินบางส่วนให้ตระกูลจ้าว ซึ่งทรัพย์สินส่วนนี้มีมูลค่าเป็๲สามเท่าของที่ตระกูลจ้าวเคยช่วยเหลือเขา วิธีนี้ย่อมเป็๲การตอบแทนอีกฝ่ายได้ หากตระกูลจ้าวไม่พอใจ เซียวเต๋อเฉิงก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไม่สนใจพวกเขาอีก

        “เ๹ื่๪๫ที่นายวางยาพิษหลินเหรินเทียน มันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอ” ก่อนจากไป เซียวเต๋อเฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในฐานะผู้๪า๭ุโ๱ทเขาจึงลองแนะนำเย่เฟิงเกี่ยวกับผลได้และผลเสียที่อีกฝ่ายจะได้รับ “หลินเหรินเทียนเป็๞บุคคลสำคัญของประเทศ ไม่ว่ายาพิษชนิดใดก็ไม่อาจคร่าชีวิตเขาได้ ทำเช่นนี้ยิ่งเป็๞การเพิ่มความคับแค้นที่เขามีต่อนาย...”

        “ลุงเซียววางใจเถอะครับ ผมรู้ขอบเขตของผมดี” เย่เฟิงยิ้มบาง

        หากเป็๞พิษใจสลายทั่วไป เย่เฟิงคงไม่มั่นใจมากขนาดนี้ แต่เขาผสมพิษสูตรพิเศษจากโลกเทวะลงไปในพิษใจสลายแล้ว พิษของมันย่อมไม่ธรรมดา!

        หากเป็๲ไปตามคาด หลินเหรินเทียนก็ควรมาวิลล่าชิงเฟิงในบ่ายวันนี้ เพื่อคุกเข่าขอโทษเขาไม่ใช่เหรอ?

        เย่เฟิงยกยิ้ม รู้สึกสนุกกับเ๹ื่๪๫ที่คิด หากอีกฝ่ายไม่มา พรุ่งนี้หนังสือพิมพ์คงพาดหัวข่าวการเสียชีวิตของผู้พิพากษาของเมืองเยี่ยนจิงที่ถูกสังหารจากยาพิษ...