ห้องทำงานรองประธานบริษัท PNSP

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง ก่อนที่นาวินจะก้าวเข้ามาพร้อมเอกสารในมือ

ชนกันต์เงยหน้าขึ้นจากเอกสารที่กำลังเซ็น มองเลขาคนสนิทที่เดินเข้ามาพร้อมท่าทีจริงจัง

"มีผู้หญิงชื่ออันดาโทรมาหาผมเมื่อเช้าครับ บอกว่าคุณให้เบอร์ผมไว้ แล้วเธอก็โทรมาขอสมัครงาน แต่... ตอนนี้ทุกแผนกของเราก็เต็มหมดแล้วครับ ถ้าจะมีก็แค่พวก QC หรือช่างวิศวกรรม"

ชนกันต์นิ่งไปเล็กน้อย ชื่อและใบหน้าของเธอผุดขึ้นมาในความคิดทันที

"เอ่อ... แต่เหมือนจะมีตำแหน่งหนึ่งที่ยังว่างอยู่นะครับ" นาวินพูดขึ้นพลางเลิกคิ้ว ยิ้มมุมปาก

"ตำแหน่งอะไร?"

"คู่ควงคนใหม่ของคุณยังไงล่ะครับ" เขาพูดติดตลก แต่ก็ไม่ใช่เล่นเสียทีเดียว

"นายนี่นะ..." ชนกันต์ถอนหายใจ แต่แววตาเริ่มมีแววขบขัน

"ก็คุณเองไม่ใช่เหรอครับที่บ่นอยากให้คุณเอมอยู่บ้านดูแลลูก แล้วถ้าอยากปิดบังคุณท่าน กับแม่เลี้ยงของคุณ ไม่ให้สงสัยมากนัก ก็ต้องหาคนมาเล่นละครให้สมบทบาทสิครับ"

"แต่ผู้หญิงคนนั้นน่ะ... หน้าตาน่ารักก็จริง แต่ก็ดูธรรมดา ที่สำคัญนิสัยเธอน่ะ... ห่ามเกินไป ไม่มีกลิ่นอายกุลสตรีเลยสักนิด" เขาพูดพลางนึกถึงตอนที่เธอตวัดเท้าใส่คนร้าย และตอนสั่งน้ำมูกบนรถ

"นั่นแหละครับที่เรียกว่าดี!" นาวินยิ้มกว้างขึ้นอีก

"ดีตรงไหน?"

"ผู้หญิงแบบนั้นแหละครับ ที่น่าจะป่วนแม่เลี้ยงคุณได้ถึงใจ ดูจากบุคลิกแล้วคงไม่ยอมให้ใครกดขี่ง่าย ๆ หรอกครับ"

"เธอจะกล้าจริงเหรอ? วันนั้นฉันยังเห็นว่าเธอไม่ค่อยสู้คนเท่าไหร่..." เขาพูดพลางนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ร้านกาแฟ "...แต่เอ๊ะ ตอนเตะโจรนั่นก็แรงใช้ได้อยู่เหมือนกันแฮะ..."

ชนกันต์เงียบไป รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากโดยไม่รู้ตัว

"ผมไม่เคยเห็นคุณต้องมานั่งคิดทบทวนเกี่ยวกับนิสัยของผู้หญิงคนไหนนานขนาดนี้เลยนะครับ" นาวินพูดพลางมองเ๽้านายด้วยแววตาสังเกต

"เธอมีบางอย่างที่... พิเศษ"

"งั้นตกลงตามนี้นะครับ ผมจะจัดการให้เธอเข้าทำงานในตำแหน่ง... เลขาฯ เพิ่มอีกคน แล้วให้คุณสองคนแกล้งเป็๲แฟนกัน"

ชายหนุ่มพยักหน้าเบา ๆ เป็๞การตกลง

สิ้นเสียงอนุมัติของเ๽้านาย นาวินก็ยิ้มกว้างกว่าเดิม อาจเพราะในใจลึก ๆ เขากำลังหวังบางสิ่งบางอย่าง... ที่อาจเปลี่ยนชีวิตเ๽้านายของเขาไปตลอดกาล