อลิซาเบธพอกใบหน้าไว้ เธอนั่งพิงหร่านซวี่จืออยู่ตรงโซฟาและจ้องมองจอเงินอย่างตั้งใจ ส่วนหร่านซวี่จือก็หันศีรษะมองไปทางจอเงินและกำลังพูดถึงจุดที่บริทนีย์ทำได้ดี

        นางแบบสาวสองคนที่อยู่โซฟาข้างๆ ก็อุทานขึ้นว่า “เอ็ดเวิร์ดหล่อเกินไปแล้ว ฉันคิดว่าเขาต้องเป็๞เ๯้าชายในฝันของฉันตอนเด็กแน่เลย”

        “ใช่เลย บริทนีย์ เธอนี่โชคดีเหลือเกินที่ได้จับคู่กับเอ็ดเวิร์ด”

        บริทนีย์กับเอ็ดเวิร์ดนั้นไม่ได้ไปล้อมวงดูเหมือนคนอื่นแต่กำลังฝึกฝนร่างกายอยู่ที่โซนฟิตเนสด้านหลัง พอได้ยินเสียงเพื่อนฝูงก็หันไปเผยรอยยิ้มได้ใจให้กับคนพวกนั้น

        “บริทนีย์รูปร่างดีจัง” นายแบบที่อยู่อีกฟากออกความเห็น “ถ้าหากมีแฟนแบบบริทนีย์สักคน ก็คงจะมีความสุขมากๆ ”

        “เรากับเอ็ดเวิร์ดแตกต่างกันมากเกินไป” นายแบบหนุ่มเอ่ยอย่างทอดถอนใจ “ฉันรู้สึกว่าการแข่งขันครั้งนี้ ขอแค่ติดสามอันดับแรกก็พอแล้ว”

        “สามอันดับแรกก็ยากนะ” นายแบบอีกหนึ่งคนชี้ไปทางหน้าจอ “นายดูสิ”

        หร่านซวี่จือมองไป

        บนจอเงินนั้นปรากฏภาพวิดีโอที่สอง นายแบบหนุ่มที่เดินออกมานั้นดึงดูดความสนใจจากคนทั้งหมดในทันที

        “นี่…ผู้ชายใช่ไหม? ” นายแบบคนหนึ่งเอ่ยอย่างไม่มั่นใจ

        หร่านซวี่จือตะลึง เขาเห็นนายแบบหนุ่มที่ปรากฏบนหน้าจอรูปร่างผอมเพรียว ผิวพรรณขาวเปล่งปลั่งดุจหิมะ ชายหนุ่มผู้นั้นมีใบหน้าที่สวยวิจิตร เขาสวมชุดที่ทำจากผ้าฝ้าย ท่าทางไม่แยแสสิ่งใดของเขานั้น พอมองไปก็ดูราวกับเทพบุตรที่น่าอัศจรรย์ในโลกมนุษย์

        “คนคนนี้เป็๞ลูกครึ่งจีน-ชนเผ่าอารยัน ชื่อของเขาคือ ชู” อลิซาเบธเอ่ย “เขาคือผู้เข้าแข่งขันคนที่มีความสามารถเทียบเคียงกับเอ็ดเวิร์ดได้ในตอนนี้ เขามีฐานแฟนคลับใหญ่มาก อีกทั้งยังเป็๞นายแบบที่มีแฟนคลับผู้ชายมากที่สุด”

        ถัดจากนั้นอลิซาเบธก็เอ่ยกับหร่านซวี่จือเสียงค่อยว่า “ได้ข่าวว่าเป็๲เกย์”

        หร่านซวี่จือพยักหน้าทำท่ารับรู้ หน้าตาแบบนี้หากไม่ใช่เกย์ก็คงลำบากเขาไปสักหน่อย เพราะถึงอย่างไรแฟนสาวของเขาคงต้องมีความแข็งแกร่งทางจิตใจที่มากพอสมควร

        หลังจากฉายวิดีโอจบ บนหน้าจอก็ปรากฏข้อมูลข่าวสารของวันพรุ่งนี้

        “เอ็ดเวิร์ดกับชู พวกเขากะจะไม่มาดูเลยหรือ? ” อลิซาเบธเอ่ยด้วยความสงสัย

        “โอ๊ย เธอนี่ไร้เดียงสาเสียเหลือเกิน” นางแบบมาญ่าที่เอ่ยประชดประชันหร่านซวี่จือเมื่อครู่เอ่ยขึ้น “ท่านเอ็ดเวิร์ดกับท่านชูต่างก็เป็๲อัจฉริยะ ทำไมต้องเตรียมตัวด้วย? ”

        อลิซาเบธรู้สึกเคืองเล็กน้อย “แล้วทำไมต้องไม่เตรียมตัวด้วย? แม้จะเป็๞อัจฉริยะที่ร้ายกาจอย่างไร ก็คงไม่ถึงขั้นไม่ให้ความสำคัญขนาดนี้นี่นา”

        หร่านซวี่จือดึงอลิซาเบธพร้อมกับส่งสายตาให้เธอว่าอย่าวู่วาม

        ข้อมูลข่าวสารที่ปรากฏขึ้นในครั้งนี้แจ้งว่าการแข่งขันในวันพรุ่งนี้คือการถ่ายภาพนิ่งในหัวข้อ “ภวังค์แห่งความฝัน”

        “ภวังค์แห่งความฝัน” เหมือนสมัยเด็กแบบนั้นน่ะหรือ? รู้สึกเหมือนเป็๲นามธรรมไปหน่อย หร่านซวี่จือลูบคาง

        เมื่อจบการประกาศ ทุกคนก็ครื้นเครงกันอยู่ด้านล่างสักพักจากนั้นก็ขึ้นห้อง ส่วนหร่านซวี่จือเองก็รู้สึกสงบมาก เขาเอาแต่ปลีกวิเวกพูดคุยกับอลิซาเบธ

        หลังจากที่อลิซาเบธไปแล้ว หร่านซวี่จือตบท้ายทอยเล็กน้อยเพราะรู้สึกเหนื่อยใจเป็๲อย่างมาก

        “สองสามสาม เริ่มกันเถอะ”

        “ได้ครับ คุณรันรอสักครู่นะครับ กำลังเตรียมการอยู่ครับ”

        อันที่จริงหร่านซวี่จือไม่สันทัดกับโลกของการเดินแบบ ดังนั้น เพื่อช่วยให้การปฏิบัติภารกิจราบรื่น หร่านซวี่จือจึงต้องให้ระบบยื่นขอการฝึกซ้อมจากสำนักงานใหญ่เป็๞พิเศษ ทุกวันต้องเตรียมร่างกายให้อยู่ในการฝึกซ้อมของระบบตามเวลาที่กำหนด เพื่อฝึกปรือความรู้สึกของการเป็๞โมเดล สรุปรวมแล้วก็คือการใช้ตัวช่วย

        บนตึกมีห้องหนึ่งที่เดิมทีคือห้องฟิตเนส ณ เวลานี้ทุกคนต่างก็ไปอาบน้ำพักผ่อนแล้ว หร่านซวี่จือที่ฝึกซ้อมไปหนึ่งชั่วโมงจึงไปอาบน้ำที่ห้องอาบน้ำในฟิตเนส เมื่ออาบเสร็จแล้วออกมาและมองลงไปชั้นล่าง เขากลับเห็นเอ็ดเวิร์ด

        เอ็ดเวิร์ดนั่งอยู่บนโซฟา ในมือถือรีโมทไว้ สองมือวางอยู่บนหัวเข่า ดวงตาจ้องมองโทรทัศน์อย่างสงบนิ่งราวกับกำลังคิดอะไรอยู่

        หร่านซวี่จือนึกสนุกจึงฟุบกับคานไม้แล้วจ้องมองลงมาด้านล่าง

        ขณะนี้เอง เอ็ดเวิร์ดเหมือนรับรู้ได้จึงหันขึ้นมองมายังทิศที่หร่านซวี่จืออยู่ด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

        “สวัสดีตอนกลางคืน” หร่านซวี่จือยิ้มแย้มแล้วเอย “อัจฉริยะเองก็จริงจังขนาดนี้เชียวหรือ? ”

        เอ็ดเวิร์ดไม่ได้สนใจไยดีหร่านซวี่จือ เขาจึงเดินลงจากชั้นสองแล้วไปหยิบน้ำผักจากในตู้เย็นของห้องรับแขก จากนั้นก็นั่งลงบนโซฟาเดี่ยวข้างๆ เอ็ดเวิร์ดและจิบน้ำผักเพื่อเติมน้ำให้กับร่างกาย “หรือว่า เพียงแค่ไม่อยากให้ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นรู้? ”

        ท่าทีของเอ็ดเวิร์ดชะงักไปชั่วขณะแล้วหันศีรษะมาช้าๆ เอ่ยกับหร่านซวี่จือว่า “ฉันแค่รู้สึกว่าพวกเขาวุ่นวาย”

        “ดังนั้น นายได้โปรดอยู่ในความสงบ อย่ารบกวนความคิดของฉัน”

        ก็ได้ เห็นทีเอ็ดเวิร์ดคนนี้ก็แค่ไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับคนอื่น

        หร่านซวี่จือคิดอย่างนั้นแล้วก็ลุกขึ้น

        เอ็ดเวิร์ดกำลังจะปล่อยสมองให้โล่งต่อ แต่กลับมีขวดอะไรบางอย่างกระแทกกับหน้าอก เมื่อดูให้ชัด ก็เห็นว่าสิ่งนั้นคือน้ำผักหนึ่งขวด เอ็ดเวิร์ดจึงเงยหน้ามองหร่านซวี่จืออย่างไม่พอใจ

        หร่านซวี่จือยักไหล่แล้วพูดว่า “แต่ฉันแนะนำว่านายควรนอนให้เร็วหน่อยก็ดีนะ ความสามารถเก่งกาจขนาดนี้ ไม่เห็นต้องตื่นเต้นเลย”

        “ฉันไม่ได้ตื่นเต้น” เอ็ดเวิร์ดขมวดคิ้ว

        หร่านซวี่จือไม่ได้สนใจเขา หันหลังแล้วเดินขึ้นห้องไป