ทางเข้าสำนักจีเหรินจายบรรยากาศแปลกประหลาดไปมาก
ชิงอีถูกเซียวเจวี๋ยอุ้มขึ้นรถม้าท่ามกลางสายตาทุกคู่ของผู้คน หลังจากนั้นไม่นานนักต้านเสวี่ยและเถาเซียงถึงรีบเร่งนำข้าวของจำเป็มาให้
ทางด้านหลิงเฟิงและฉู่สือเองต่างก็กำลังยุ่งกับการแต่งกายให้ท่านอ๋อง
โชคดีที่เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นที่สำนักเก่าแก่และใกล้จะพังทลายซึ่งอยู่ในูเาลึกแห่งนี้ หากไปประจักษ์ต่อสายตาผู้คนในวังหรือในเมืองหลวงคาดว่าราชวงศ์เหยียนคงต้องยุ่งวุ่นวายอย่างแน่นอน
ชิวอวี่ยืนข้างรถม้าด้วยสีหน้าซีดเซียวเล็กน้อยและภายในใจเต็มไปด้วยความเสียใจ เมื่อคืนเขาควรจะหยุดองค์หญิงเอาไว้สิ!
แม้ทั้งสองจะหมั้นหมายกันแล้ว ถึงกระนั้นเซ่อเจิ้งอ๋องจะโอหังอวดดีถึงเพียงไหน? จึงรีบร้อนทำเื่เช่นนี้กับว่าที่ชายาทั้งที่ยังไม่ตบแต่งกันให้เรียบร้อย?
พอมองสภาพอันน่าสังเวชขององค์หญิงแล้วคงได้รับบทเรียนมาอย่างหนักหน่วงเป็แน่
นางติดใจอะไรกับเต่ามากไปหรือไม่? เหตุใดถึงได้วาดมันลงบนใบหน้าของเซ่อเจิ้งอ๋องตั้งสองครั้งสองครา นี่คิดจะนอกใจท่านอ๋องไปชอบเต่าเช่นนั้นหรือ?
จากนั้นไม่นานเซียวเจวี๋ยเก็บของและสวมกวานหยกขาวใสราวหิมะ สายตาเหลือบมองรถม้าก่อนจะพลิกตัวขึ้นคร่อมบนหลังม้า “ออกเดินทางขึ้นเขาได้”
ทุกคนไม่กล้าเอ่ยอันใดออกมามากนัก ทำเพียงปิดปากและเดินตามไปอย่างเงียบเชียบ
ภายในรถม้าเถาเซียงและต้านเสวี่ยถอดกางเกงให้ชิงอีด้วยใจสั่นกลัว รอยมือสีแดงสดบนสะโพกขาวเนียนราวกับหิมะ หญิงรับใช้ทั้งสองที่เนื้อตัวสั่นเทาก็ลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ที่แท้สิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องก่อนหน้านี้คือองค์หญิงถูกตีงั้นหรือ?
ช่างโชคดีที่ไม่ได้เป็อย่างที่คิด...
“ท่านอ๋องนี่ก็จริงๆ เลยนะเพคะ หารู้ไม่ว่าร่างกายขององค์หญิงนั้นบอบบางและมีค่าเพียงใด นึกไม่ถึงเลยว่าจะทำร้ายกันเช่นนี้” เถาเซียงพูดพึมพำมองหายากอเอี้ยะมาห้ามเืให้ชิงอี
ต้านเสวี่ยที่อยู่ข้างๆ มองแล้วก็ทนไม่ได้เช่นกัน แต่ก็รู้สึกว่าชิงอีเองก็หาเื่ใส่ตัวอยู่ไม่น้อย เมื่อเช้านางกับเถาเซียงเข้าไปเห็นเซ่อเจิ้งอ๋องถูกถอดเสื้อผ้านอนเปลือยเปล่า มีรอยอุ้งเท้าแมวประทับบนหน้าอกและรูปเต่าบนใบหน้าซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็ผลงานชิ้นเอกของใครบางคน
นั่นเซ่อเจิ้งอ๋องเซียวเจวี๋ยเชียวนะ!
หากเป็หญิงนางอื่นกล้าทำกับเขาเช่นนี้คงได้กองอยู่กับพื้นไปแล้ว
ต้านเสวี่ยถอนใจ “องค์หญิงเพคะ หม่อมฉันรู้ว่าท่านไม่ชอบท่านอ๋อง หากท่านสู้ ผู้ที่ต้องเจ็บตัวย่อมเป็ท่านเองนะเพคะ หากเื่ในวันนี้ถูกรายงานไปที่วัง ไทเฮากับฮองเฮาจะต้องหยิบเอาเื่นี้มาเป็จุดอ่อนของเราอีกนะเพคะ”
เถาเซียงพยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า “ใช่แล้วเพคะ ในภายภาคหน้าองค์หญิงต้องอภิเษกสมรสกับท่านอ๋อง หากท่านและเขาไม่ลงรอยกันต่อไปหลังจากอภิเษกแล้ว เขารังแกท่านขึ้นมาจะทำเยี่ยงไรเล่าเพคะ”
ชิงอีที่หลับตาฟังคำพูดของสาวน้อยทั้งสองอยู่ตลอดค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างแช่มช้าเผยให้เห็นแววตาอันเย็นะเื
“่นี้ข้าคงตามใจพวกเ้ามากเกินกระมัง หรือเป็พวกเ้าที่ปากพล่อย?”
ได้ยินดังนี้ ทั้งคู่ก็เงียบลงพลางก้มศีรษะลงอย่างเศร้าสร้อย
ชิงอีมองพวกนางที่เป็เช่นนั้นแล้วนึกโกรธ สาวน้อยตัวเล็กๆ สองนางนี้อวยยศผู้อื่นทำลายศักดิ์ศรีนาง! มีชีวิตอยู่มาจนถึงตอนนี้ นางโชคร้ายเพียงแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้น เื่ในวันนี้ที่พ่ายแพ้ให้กับเซียวเจวี๋ยแค่คิดก็ขายขี้หน้าแล้ว!
ถึงชิงอีจะเริ่มหายโกรธแล้วก็ตาม แต่เมื่อนึกย้อนถึงเื่ราวก่อนหน้านั้นก็คงยังทำให้กัดฟันแน่นกรอด นางได้ตัดสินใจเื่ข้อพิพาทระหว่างนางกับเซียวเจวี๋ยไว้แล้ว รอแค่ให้นางได้กลับไปที่ปรโลกก่อนเถอะ สิ่งแรกที่นางจะทำคือลากิญญาเขามาลงกระทะแล้วทอดเป็พันครั้งหมื่นครั้ง!
ขณะเดียวกันกลับมีเสียงแกร็กดังขึ้นจากทางหน้าต่าง
“องค์หญิงดีขึ้นแล้วหรือ?”
เป็เสียงของเซียวเจวี๋ย
ชิงอีกลอกตามองบน อีเห็นมาอวยพรปีใหม่ให้ไก่[1]
เถาเซียงตอบอย่างระมัดระวัง “ทูลท่านอ๋อง องค์หญิงบรรทมไปแล้วเพคะ เกรงว่าอาจจะไม่สะดวกที่จะเดินตามไป”
ก้นนี้บวมเหมือนูเาหมั่นโถวสองลูก อย่าว่าแต่เดินเหินเลยให้นอนราบก็ยังเ็ปจนสะท้านไปทั้งตัว
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงชิงอีที่เป็คนที่กลัวความเ็ป...ไม่สิ เป็ภูตต่างหาก!
บางคนคงคิดว่ามันแปลกเรียกตนเองว่าเป็ถึงพญามัจจุราชสาวชิงอีเตี้ยนแต่กลับกลัวความเ็ปอีกหรือ? นางพญาควรสง่างามน่าเกรงขามไม่ว่ายุรยาตรไปที่ใดก็มีแต่ผู้คนต่างคุกเข่าให้ ทั้งยังใจเด็ดเดี่ยวลงโทษตัดอวัยวะเพศ[2]อย่างไร้ความปรานีงั้นสิ?
ชิงอีแค่เพียงยิ้มเยาะให้กับเื่พวกนี้เท่านั้น
พูดเป็เล่นน่า นางน่ะเป็ดอกไม้บอบบางควรค่าแก่การทะนุถนอมแห่งแดนปรโลกเชียว เวลาตบหน้าผู้อื่นก็ไม่ชอบที่ต้องมาเจ็บมือหรือเวลาเดินเหยียบหินก็ไม่ชอบให้เท้าต้องมาเจ็บ
ใครบอกกันเล่าว่าราชินีแห่งภูตผีไม่กลัวความเ็ป?
ขนาดเหล่าทวยเทพยังกลัวตายกันอยู่เลย?!
แขนแกร่งเอื้อมเข้ามาโดยบนฝ่ามือนั้นมีกล่องกระเบื้องอยู่
“ใช้ยาในกล่องทำแผลให้นาง ระวังหน่อย นางไม่ชอบความเ็ป” เซียวเจวี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ท้ายประโยคดูเหมือนเขาจะถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้
เถาเซียงเอ่ยขอบคุณและรับมันมาเงียบๆ หากแต่ในใจคิดเพียงว่าท่านอ๋อง เมื่อครู่ท่านคงรู้สึกผิดขึ้นมาใช่หรือไม่? แล้วก่อนหน้านี้ท่านทำเช่นนั้นทำไมกัน? ในเมื่อทราบอยู่แล้วว่าองค์หญิงกลัวเจ็บ ไยท่านถึงยังทำร้ายนางเช่นนี้อีก?
เซียวเจวี๋ยไม่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวใดๆ ในรถม้าจึงผ่อนคลายลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าองค์หญิงผู้นี้ยังพอมีเหตุผลและไม่ดื้อดึงอันใดต่อ
เมื่อเถาเซียงและต้านเสวี่ยทายาเสร็จจึงออกจากรถม้าไป ชิงอีค่อยๆ ลืมตาและยกยิ้มอย่างดูถูก
“พวกเ้าสองคนนี่ช่างเยี่ยมยอดเสียจริง”
ที่มุมภายในรถม้าแมวอ้วนและโก่วต้านนั่งตัวสั่น
“เสียเปรียบเข้าให้แล้วสิ ราชินี...” เ้าแมวอ้วนมองนางอย่างน่าสงสาร “คาถาเก่าของท่านใช้ไม่ได้ผลกับเขา นี่ไม่ถือเป็การส่งอ้อยเข้าปากช้างหรือไร” ั์ตาของชิงอีเย็นเฉียบ
หากทำได้คาดว่าเ้าแมวอ้วนตัวนี้ได้กลายเป็เนื้ออันโอชาที่พร้อมลงหม้อไฟ
ไม่ต้องพูดถึงโก่วต้านที่กลัวมากจนเกือบจะปัสสาวะรดกางเกง หากยังปัสสาวะได้อยู่นะ
“พี่สาวพญามัจจุราช โก่วต้านก็อยากช่วยเหมือนกันแต่โก่วต้านไม่สามารถััลุงอ๋องได้เลย”
อย่ามาบอกว่าจะแตะเลย ถ้าไม่กล้าจะแตะจริงๆ
“องค์ราชินี~” เ้าแมวอ้วนเดินมาคลอเคลียนางด้วยหวังว่าจะบรรเทาความโกรธของชิงอีให้น้อยลงได้ หาไม่แล้วตนคงถูกใช้เป็กระสอบทราย
ดวงตาเฉียบคมของชิงอีปรายตามองพร้อมไอเย็นแผ่ทั่วทั้งร่างเพื่อถ่ายทอดคำสี่คำอย่างไม่ต้องเอ่ยออกมาว่าอย่าแตะต้องข้า!
ผู้ใดแตะมันผู้นั้นตาย!
เ้าแมวอ้วนรำพึงในใจว่าท่านจะดุข้าเพียงเพราะครั้งนี้ถือเป็ความล้มเหลวครั้งใหญ่สินะ! อย่างไรเสียข้าว่าชายหนุ่มผู้นั้นต้องเป็ผู้เชี่ยวชาญในการปราบท่านอยู่ดี!
“ข้าประมาทเอง” ทันใดนั้นชิงอีก็ถอนหายใจออกมา
เ้าแมวอ้วนถึงกับหูตั้ง ช่างยากที่จะเชื่อหูว่าวันหนึ่งจะได้ยินพญามัจจุราชสาวยอมรับว่าตนทำพลาดเช่นนี้?
“เหตุใดถึงพูดเช่นนี้?”
ชิงอีไม่ตอบคำถามซ้ำยังถามมันด้วยความสงสัยว่า “เมื่อคืนเ้าตรวจดูอย่างละเอียดแล้วใช่หรือไม่ ไม่มีของวิเศษซ่อนอยู่ในหนุ่มน้อยผู้นั้นจริงๆ หรือ?”
“ข้าจะโกหกท่านไปทำไม” เ้าแมวอ้วนโอดครวญ “หากไม่เชื่อข้า ครั้งหน้าท่านก็ไม่ต้องเสียแรงให้เหนื่อยเปล่า แค่ผ่าท้องเขาดูว่านอกจากหัวใจ ตับ ม้าม ปอด ไตแล้ว ยังมีสิ่งอื่นอีกหรือไม่?”
“ยังจะเถียงได้อีก เ้านี่เก่งแต่เื่เช่นนี้” ชิงอีเล่นหูของมัน แต่เพราะไม่ระวังเลยไปโดนสะโพกเข้าให้ความปวดจึงแล่นแปลบจนต้องกัดฟัน
เ้าแมวอ้วนกลัวนางจะหงุดหงิดขึ้นมาแล้วคิดจะฆ่ามันทิ้งจึงรีบเปลี่ยนเื่ “ตกลงแล้วท่านประมาทเื่อะไรกันแน่?”
“คาถาของข้าไม่ได้ผลกับเขาใช่ไหม แต่เราต่างเข้าใจผิดกันไปหมดต่างหาก ชายผู้นั้นไม่สามารถต้านทานคาถาของข้าได้ แต่...” มุมปากของชิงอียกขึ้นคล้ายไม่อยากจะเอ่ยต่อ
เป็เ้าแมวอ้วนที่กังวลขึ้นมา “แต่อะไร?”
ชิงอีกลับดีดนิ้วแทนคำตอบพลันก็มีลมพัดแ่เบาเกิดขึ้นภายในรถม้า
เ้าแมวอ้วนมองนางอย่างงงงวยว่าจะเรียกสายลมมาทำไมกัน? ข้าจามยังเย็นกว่าลมที่ท่านเรียกมาเสียอีก
“เห็นแล้วก็ยังไม่เข้าใจอีกหรือ?” ชิงอีจ้องไปที่มันด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“เข้าใจอะไร”
ชิงอีถอนหายใจด้วยความโกรธปนรำคาญ เหตุใดนางถึงได้พาแมวโง่มาที่นี่ด้วยกันนะแทนที่จะเลือกตัวอื่นที่ฉลาดกว่านี้?
“พลังของข้า อ่อนลงไปแล้ว”
“อ่อนลงก็อ่อนลงสิ...ท่านพูดว่าอะไรนะ?!!!”
*********************
[1] อีเห็นมาอวยพรปีใหม่ให้ไก่ (黄鼠狼给鸡拜年) หมายถึง ต่อหน้าทำเป็รักใคร่ห่วงใย แต่ใจจริงมุ่งร้ายไม่หวังดี
[2] ลงโทษตัดอวัยวะเพศ คือ การตัดอวัยวะเพศของผู้ชาย เป็การลงโทษขั้นรุนแรงในสมัยโบราณ
