ซูฉีฉีที่พึ่งได้สติจากอาการตกตะลึงขยับตัวเล็กน้อย “รบกวนท่านช่วยพยุงท่านอ๋องให้นอนตรงด้วย”
นางพูดพลางดึงเอาเข็มทองออกมาจากห่อผ้าที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อของตนนี่เป็สิ่งที่นางเก็บไว้เพื่อรักษาชีวิตตอนนี้มันก็เป็ต้นทุนในการพลิกชะตาชีวิตของนางด้วยเหมือนกัน
แต่เดิม นางไม่อยากจะแก่งแย่งอะไรกับผู้คนตอนนางอยู่จวนอัครมหาเสนาบดี นางก็พยายามทำตัวให้ไม่โดดเด่นเป็ที่สะดุดตา ไม่ว่าเื่ใดก็จะคอยยกให้ซูเมิ่งหรูได้เป็ที่จับตามองของผู้อื่นเสมอ
ตอนนี้นางกลับไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
เมื่อคิดไปถึงมารดาของนางที่อยู่ห่างไกลถึงเมืองหลวงคิดถึงจิ่งม่านที่เสียชีวิตไปแล้ว ซูฉีฉีก็รู้ว่าตัวเองจะทนต่อไปอีกไม่ได้แล้ว
ซูฉีฉีรู้ว่าเหลิ่งเหยียนไม่ได้เชื่อมั่นในตัวนางเท่าไรนักนางจึงไม่ได้หาเหตุผลที่จะไล่เขาออกไป
นางเริ่มจากการจับชีพจรให้ม่อเวิ่นเฉินก่อนจากนั้นนางก็ใจจดใจจ่ออยู่กับการฝังเข็ม
วิชาแพทย์ที่เชี่ยวชาญการฝังเข็มอย่างหาญกล้า เสื้อผ้าหยาบๆ ที่สวมใส่ ใบหน้างดงาม ผมยาวพาดบ่าบนหน้าผากมีเม็ดเหงื่อบางๆ ซูฉีฉีในสายตาเหลิ่งเหยียนตอนนี้กลับดูงามสง่าและสูงส่งยิ่งนัก
โครงหน้าที่เรียบๆ ไม่โดดเด่นนั้นกลับทำให้คนรู้สึกว่านางงดงามไร้ที่ติ
เป็เวลาถึงหนึ่งชั่วยามเต็มซูฉีฉีถึงจะเก็บเข็มกลับไป ก่อนที่จะตรวจสอบดูอย่างละเอียด
นางมองไปที่ม่อเวิ่นเฉินที่ตอนนี้ยังไม่มีทีท่าว่าจะมีอาการดีขึ้น “พิษของท่านอ๋องฝังลึก เสียเวลาไปหลายวัน ถ้าหากว่าต้องให้ฟื้นขึ้นมาล่ะก็คงต้องใช้เวลาอีกหลายวัน แค่ฝังเข็มคงทำได้แค่ยืดเวลาการกระจายของพิษถ้าหากจะกำจัดพิษออกให้หมด จำเป็ต้องผสมยาถอนพิษออกมา”
“ต้องใช้เวลานานแค่ไหน?” เหลิ่งเหยียนเหมือนจะมองเห็นความหวังอันริบหรี่ตอนนี้เ้าสำนักเหลยกำลังตามหายาถอนพิษไปทั่วขอแค่่เวลาสั้นๆ นี้ชีวิตของท่านอ๋องพ้นจุดอันตรายเชื่อว่ายาถอนพิษนั้นไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรนัก
“ถ้าจะให้พูดก็คงสิบวัน”ตอนนี้ซูฉีฉีเป็แค่แพทย์ แพทย์ที่พยายามจะรักษาคนไข้คนหนึ่ง
“ได้ พระชายาถ้าอย่างนั้นเหลิ่งเหยียนจะรอท่านสิบวัน”
ทุกวันนางจะมาฝังเข็มให้ม่อเวิ่นเฉินตรงตามเวลาเสมอหลายวันมานี้ ซูฉีฉีรู้สึกเหน็ดเหนื่อยยิ่งกว่าตอนที่อยู่โรงซักล้างเสียด้วยซ้ำแต่เมื่อเห็นสีหน้าของม่อเวิ่นเฉินที่ดีขึ้นทุกวันนางก็รู้สึกภาคภูมิใจเป็อย่างยิ่ง
ตอนนี้นางได้ลืมเป้าหมายหลักของตนเองไปหมดแล้ว ในใจนางเพียงแค่อยากจะช่วยคน
เหลิ่งเหยียนยังคงมีท่าทีเ็าเหมือนเคยทุกวันเขาจะคอยช่วยซูฉีฉีพยุงม่อเวิ่นเฉินนั่งลงนอนตรง
เมื่อสีหน้าของม่อเวิ่นเฉินค่อยๆ มีเืฝาดท่าทีที่พ่อบ้านมีต่อซูฉีฉีก็ค่อยๆ ดีขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะเป็ผู้าุโที่ไม่แสดงอารมณ์ออกทางสีหน้าทว่าเขากลับเป็คนใจดีมีเมตตามาก
ทุกครั้งที่ฮวาเชียนจืออยากจะมาเยี่ยมม่อเวิ่นเฉินก็มักถูกเหลิ่งเหยียนกันไว้อยู่ด้านนอกเสมอ
สำหรับคุณหนูฮวาแล้วเขาไม่กล้ามีปัญหาด้วยแม้แต่น้อย
โดยเฉพาะตอนนี้ อาการป่วยของท่านอ๋องยิ่งไม่สามารถให้ใครรู้มากกว่านี้ได้โดยเด็ดขาด
และเื่ที่ซูฉีฉีฝังเข็มให้นั้นมีแค่พ่อบ้านและเหลิ่งเหยียนเท่านั้นที่รู้
ถึงแม้ว่าฮวาเชียนจือจะเป็ญาติผู้น้องของม่อเวิ่นเฉินแต่ว่าสถานะของนางนั้นซับซ้อนเกินไป นางเป็พระธิดาของกษัติรย์แคว้นป่ายฮวาั้แ่เด็กนางก็ถูกคนชั่วใส่ร้าย พระบิดาของนางจึงเสี่ยงอันตรายส่งนางออกมาจากวังให้นางเติบโตอยู่ท่ามกลางสามัญชน
แต่ว่าสถานะองค์หญิงของแคว้นป่ายฮวานั้นยังไงเสียก็เป็ความจริง
ทุกกิริยาวาจาการพูดของซูฉีฉีนั้นล้วนเรียบร้อยมีมารยาท ซูฉีฉีที่เป็เช่นนี้ทำให้เหลิ่งเหยียนค่อยๆ เปลี่ยนความคิดที่มีต่อนางสตรีเช่นนี้น่าจะถือได้ว่าคู่ควรกับท่านอ๋อง
เพียงเพราะนางแต่งเข้ามาในจวนอ๋องได้ไม่ถูกเวลาสถานะของนางก็ไม่ถูกต้อง จึงทำให้นางตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้
วันที่แปดผ่านไปแล้ว เหลิ่งเหยียนยังคงกันฮวาเชียนจือที่ะโโหวกเหวกอยู่ข้างนอกห้องที่แสนใหญ่โตนี้มีเพียงซูฉีฉีกับม่อเวิ่นเฉินอีกทั้งม่อเวิ่นเฉินยังคงหลับตาสนิท ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน
เมื่อมองไปที่บุรุษผู้มีใบหน้าที่ทั้งงดงามและหล่อเหลาเช่นนี้ซูฉีฉีก็ได้แต่ถอนหายใจพลางยกมือขึ้นเช็ดทำความสะอาดเข็มทอง
นางรู้แล้วว่าตอนนี้นางค่อยๆ ถลำลึกเข้ามาจนไม่อาจห้ามตนเองได้แล้ว
ถ้าหากบุรุษผู้นี้จะสงบนิ่งเช่นนี้ได้ตลอดไปจะดีแค่ไหนกัน
วันนี้ก็เหมือนกับวันอื่นๆเมื่อฝังเข็มเสร็จ นางก็หมุนตัวจากไป จะไม่รั้งอยู่พูดคุยแม้แต่ประโยคเดียว ซูฉีฉีมักจะทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนนางมีตัวตนและไม่มีตัวตนในเวลาเดียวกัน
สงบนิ่งดั่งธารา ใสสะอาดไร้มลทิน
“พระชายา”เหลิ่งเหยียนยังคงเ็าดั่งเคยเขาทักนางคำหนึ่งก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าไปในห้อง
เขารับผิดชอบเฝ้าม่อเวิ่นเฉินตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่เคยอยู่ห่างเลยแม้แต่น้อย
เมื่อก้าวผ่านประตูเขาก็ถึงกับอึ้งค้าง
พึ่งจะเริ่มวันที่แปดท่านอ๋องของพวกเขากลับฟื้นขึ้นมาแล้ว
“เหลิ่งเหยียนซูฉีฉีเป็อะไรกันแน่?” ถึงแม้ว่าจะฟื้นแล้วแต่ว่าก็อ่อนแรงมิน้อย สีหน้าของม่อเวิ่นเฉินตอนนี้ได้กลับไปเคร่งขรึมดังเดิมแล้ว
เมื่อครู่ตอนซูฉีฉีอยู่นั้นเขาก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว เพียงแต่ตัวเขาแกล้งนอนสลบต่อ