“ ... อา ... อาจารย์?”
ิอวี่ใมาก ผู้หญิงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขานั้น ก็คือซ่งหยวนหยวน!
ถึงแม้ิอวี่จะเคยเจอซ่งหยวนหยวนมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ว่า วินาทีที่เขาลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นหน้าซ่งหยวนหยวน เขาก็ยังต้องตะลึงไปกับเรือนร่างของนางอยู่ดี ...
ทั้งๆ ที่เห็นว่าหน้าอกของนางนั้นใหญ่ขึ้นและบั้นท้ายก็โด่งขึ้น แต่ใบหน้า เอว แขน และขาที่เรียวยาวของนางกลับไม่มีไขมันส่วนเกินเลย ทั้งหมดมันทำให้รูปร่างของนางดูเหมือนเด็ก ดูเป็ธรรมชาติ ไม่หวือหวา ูเาสองลูกที่น่าภาคภูมิใจของนาง ทำให้ผู้คนต้องตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ... มันน่าทึ่งมากจริงๆ !
แต่หลังจากที่ิอวี่อึ้งไปชั่วขณะ เขาก็ได้สติกลับมาแล้วก็เกิดความสงสัย
ซ่งหยวนหยวนมาอยู่ในห้องของเขาได้อย่างไร? ถ้านางมีธุระก็ให้คนมาตามเขาไปที่ตำหนักเมฆาเพลิงก็ได้นี่ ทำไมนางถึงได้มาที่ห้องของเขาด้วยตัวเองแบบนี้ล่ะ?
สีหน้าของซ่งหยวนหยวนนั้นจริงจังมาก ิอวี่รู้สึกว่าที่นางมาในวันนี้จะต้องมีเื่สำคัญแน่
ซ่งหยวนหยวนใช้ดวงตาอันสวยงามจ้องไปที่ิอวี่ด้วยท่าทางจริงจัง นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วสะบัดมือ เกราะแสงปกคลุมไปทั่วหอจิ้งโม่ของิอวี่ ตัดขาดพวกเขาออกจากโลกภายนอก
“อาจารย์ ท่านทำอะไร?”
ิอวี่ลุกขึ้นออกจากเตียงแล้วเดินมายืนอยู่ริมหน้าต่าง เขาพบว่ามันเป็เกราะลมปราณที่ไม่มีรูปลักษณ์ อากาศเริ่มบิดเบี้ยวเล็กน้อย
“ที่ข้ามาหาเ้าครั้งนี้มีเื่จะถามเ้าสองสามเื่” ซ่งหยวนหยวนพูดอย่างเรียบเฉย
“ท่านว่ามาได้เลยขอรับ”
ิอวี่ขมวดคิ้ว เขามีลางสังหรณ์ไม่ดีเลย
ซ่งหยวนหยวนพูดเข้าประเด็นในทันที นางถามว่า “ข้อแรก เ้าเพิ่งออกจากสระเลี่ยนเหยียนเมื่อวาน เท่ากับว่าเ้าอยู่มาจนถึงยี่สิบเจ็ดวันอย่างนั้นใช่ไหม”
“ใช่แล้วขอรับ”
“เื่ความใจเด็ดของเ้า ข้าไม่สงสัยเลยสักนิด แต่ข้ากลับรู้มาว่า สารเหลวที่อยู่ในสระเลี่ยนเยียนถูกดูดไปจนหมดไม่เหลือเลย ... ฝีมือของเ้าหรือเปล่า?” ซ่งหยวนหยวนถามต่อในทันที และใช้สายตาจ้องไปที่ิอวี่ เพื่อจับสังเกตอาการที่เปลี่ยนแปลงไปในทุกรายละเอียดของเขา
“อะไรนะ แก่นสารพลังงานเปลวเพลิงถูกดูดไปจนหมดเลยหรือ?” ิอวี่สงสัยและไม่เข้าใจ
“เ้าไม่รู้เื่หรือ?”
“ข้าไม่รู้เื่จริงๆ นะ ข้าเองก็กำลังแปลกใจอยู่เหมือนกัน อยากจะถามท่านอยู่พอดีเลย!” ตอนนี้ิอวี่ถึงได้เข้าใจว่าหลุมที่เขาเห็นตอนที่ตื่นขึ้นมานั้น ที่แท้มันไม่ได้เป็เพราะตำแหน่งที่ตั้งเปลี่ยนแปลงไป แต่เป็เพราะสารเหลวในนั้นมันถูกดูดไปจนหมด
ดังนั้น ถึงได้เกิดเื่เข้าใจผิดแบบนั้นกับเิหยูเยียน ...
แต่สิ่งที่ิอวี่ไม่รู้นั่นก็คือ ตอนที่เขาตั้งสมาธิฝึกสัจธรรมเพลิงไร้เทียมทาน เขาไม่รู้เลยว่าด้านนอกนั้นเกิดอะไรขึ้น เท่าที่เขาจำได้ สระเลี่ยนเหยียนนั้นใหญ่มาก แก่นสารพลังงานเปลวไฟที่อยู่ในนั้นอย่างมากเขาก็ดูดได้แค่สองส่วนเท่านั้น
แม้แต่ตัวิอวี่เองนั้นยังไม่รู้เลยว่า แก่นสารพลังงานเปลวไฟในสระเลี่ยนเหยียนเกินกว่าครึ่งถูกเขาดูดเข้าไปในหัวใจจนหมด!
ดังนั้น ตอนที่ซ่งหยวนหยวนถามคำถามนี้ิอวี่ถึงได้ใ ไม่ว่าจะเป็คำพูด หรือว่าสีหน้าท่าทางก็ไม่ได้ผิดปกติอะไรเลย
คำโกหกที่น่ากลัวที่สุด ก็คือการโกหกแม้กระทั่งกับตัวเอง ...
จากคำพูด ิอวี่ได้โกหกซ่งหยวนหยวนไปแล้ว แต่ซ่งหยวนหยวนนั้นยังไม่ยอมเลิกรา นางค่อยๆ เดินก้าวไปหาิอวี่ นาง้าตรวจสอบความสามารถของเขาให้แน่ใจ!
“ท่าน ... ”
“อย่าขยับ”
ซ่งหยวนหยวนเดินมาถึงตรงหน้าของิอวี่อย่างรวดเร็ว แล้วใช้มือแตะไปที่หัวไหล่ของเขาเบาๆ จากนั้นก็ปล่อยลมปราณไปทั่วร่างกายของเขาแล้วเล็งเป้าไปที่หัวใจ!
ถูกต้อง ซ่งหยวนหยวนมองดูด้วยตาเปล่าแล้วยังมองไม่ออกเลยว่ามันมีอะไร แต่หากนางปล่อยลมปราณเข้าไปในร่างกายของิอวี่ นางจะสามารถตรวจดูได้ว่าในร่างกายของเขาซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง
ซ่งหยวนหยวนค่อยๆ เลื่อนมือลงไปบริเวณหน้าอกของิอวี่ ครั้งนี้นางััมันได้อย่างชัดเจนแจ่มแจ้งแล้ว!
หัวใจของิอวี่นั้นหนากว่าเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้วเยอะมาก ต่อให้จะเป็การเพิ่มจากขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งมาเป็ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งระดับสูงสุด หัวใจของเขาก็ไม่น่าจะเปลี่ยนแปลงไปได้มากขนาดนี้!
ซ่งหยวนหยวนประเมินว่าิอวี่ไม่น่าจะสามารถดูดซับแก่นสารพลังงานเปลวไฟมากมายขนาดนั้นได้ แต่เขาน่าจะดูดซับแก่นสารพลังงานเปลวไฟไปไม่น้อย แล้วส่วนพลังงานที่เหลือน่าจะเอามาฝึกหัวใจดวงนี้ทั้งหมด!
“มีทักษะการฝึกกายแบบนี้ด้วยหรือเนี่ย?”
สีหน้าท่าทางของซ่งหยวนหยวนนั้นตะลึงอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่าิอวี่จะสามารถฝึกหัวใจได้แบบนี้
ซึ่งแน่นอนว่า หากนางรู้ว่าในหัวใจของิอวี่ยังมีสัจธรรมเพลิงสีทองเข้ม ที่สามารถปล่อยเกราะป้องกันกายได้ ไม่รู้ว่านางจะคิดอย่างไร
ิอวี่รู้ตัวว่าคงปิดบังไม่ได้ก็เลยพยักหน้าอย่างจนใจ
ซ่งหยวนหยวนยังไม่ได้เอามือออกจากหน้าอกของิอวี่ นางพูดต่อว่า “ใช้วิธีการเสริมแกร่งอวัยวะภายในเพื่อให้ร่างกายภายนอกแข็งแกร่งขึ้น ทำให้การหมุนเวียนของพลังงานนั้นทำได้ดีมากขึ้นกว่าเดิม การถ่ายลมปราณก็จะยิ่งราบรื่นมากขึ้น หากข้าเดาไม่ผิดแล้วล่ะก็ ตอนนี้เ้าน่าจะสามารถสู้กับผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สามได้แล้วใช่ไหม?”
“ตึกตึก”
พูดจบ หัวใจของิอวี่ก็เต้นแรงไปหนึ่งที
“ข้า ... ”
“เ้าไม่ต้องตอบข้าหรอก” ซ่งหยวนหยวนยิ้ม “หัวใจของเ้า มันบอกข้าหมดแล้ว”
ิอวี่รู้สึกจนใจมากและรู้สึกอึดอัดใจด้วย ซ่งหยวนหยวนจับหน้าอกของเขาอยู่ เขารู้สึกเหมือนตนเองกำลังเปลือยกายแบบไม่ใส่อะไรเลยอยู่ต่อหน้านาง และหลายสิ่งหลายอย่างก็ปรากฏออกมาให้ได้เห็น!
นี่เป็ครั้งแรกที่ิอวี่ยืนอยู่ใกล้กับซ่งหยวนหยวนมากขนาดนี้ เขาสามารถมองเห็นร่างกายที่เร่าร้อนของซ่งหยวนหยวน ดวงตาที่เป็ประกาย หน้าอกที่เต่งตึง แล้วยังพลังความสามารถที่เหนือชั้นของนางอีก มันทำให้เขารู้สึกกดดันมาก และ ยังทำให้หัวใจนั้นเต้นระรัว
“อาจารย์ ทำแบบนี้มันไม่ดีเท่าไรมั้ง?”
ิอวี่ยื่นมือมาจับมือขวานุ่มๆ ของซ่งหยวนหยวนแล้วพยายามจะดึงออก
แต่เขาก็พบว่า ไม่ว่าเขาจะออกแรงมากแค่ไหนก็ตาม ก็ไม่สามารถทำให้มือของนางขยับได้เลยแม้แต่นิดเดียว
“ข้าไม่รู้นะว่าเ้าได้ยินเื่นี้หรือเปล่า”
ซ่งหยวนหยวนไม่ได้ตอบคำถามิอวี่ นางมองไปที่เขาด้วยท่าทางเคร่งเครียด “วันนี้ในสายเลี่ยนเหยียนของเราเกิดเื่ร้ายแรงมากขึ้น ศิษย์ในสายเลี่ยนเหยียนสิบเอ็ดคนหายตัวไปตอนกลางดึกเมื่อคืนนี้”
“ตู้ม!”
คำพูดนี้ มันเหมือนะเิที่ผ่าลงมากลางใจของิอวี่!
เดิมเขาคิดว่าศิษย์ในสายเลี่ยนเหยียนนั้นมีมากมาย มีศิษย์หายไปสิบกว่าคนก็ไม่เป็ที่สังเกตอะไร
แต่เขากลับลืมไปเื่หนึ่งนั่นก็คือ ในบรรดาศิษย์สิบเอ็ดคนนั้นมีซุนอี้อยู่ด้วย!
ซุนอี้เป็ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สาม ไม่เหมือนศิษย์ทั่วไป เขาเป็ศิษย์ชั้นยอดของผู้าุโใหญ่ เมื่อเขาหายตัวไป ผู้าุโใหญ่จะไม่สังเกตเห็นได้อย่างไรกัน?
ดังนั้น เช้าวันนี้ผู้าุโใหญ่คนนั้นถึงได้รายงานเื่นี้กับเบื้องบน และนำคนออกตามสืบเื่การหายตัวไปของศิษย์ทั้งสิบเอ็ดคน
เื่นี้เลยกลายเป็ที่พูดถึงอย่างรวดเร็วในสายเลี่ยนเหยียน ตอนนี้ทุกคนกำลังเดาอยู่ว่าใครกันที่เป็ฆาตกรสังหารพวกของซุนอี้ ทั่วทั้งสายเลี่ยนเหยียนนั้นวุ่นวายกันไปหมด และพูดถึงเื่นี้กันไปอย่างกว้างขวาง!
“ ... ท่านพูดเื่อะไร ศิษย์หายตัวไป แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย?”
เปลือกนอกท่าทางของิอวี่นั้นดูนิ่งมาก แต่ในความเป็จริงแล้วมือของเขานั้นมีเหงื่อไหลออกมาเยอะมาก หัวใจของเขาเต้นถี่ขึ้น ทุกอย่างนั้นซ่งหยวนหยวนััได้ผ่านฝ่ามือที่แนบอยู่ที่หน้าอกของเขา
“ข้า้าให้เ้าพูดความจริงกับข้า”
ซ่งหยวนหยวนออกแรงและดันิอวี่ไปชนกับกำแพง แล้วใช้สายตาจ้องไปที่ิอวี่จากนั้นก็พูดว่า “เ้ารู้ไหมว่าเื่นี้มันทำให้สายเลี่ยนเหยียนวุ่นวายแค่ไหน ตอนนี้ผู้ต้องสงสัยที่เป็ฆาตกร หนึ่งในนั้นมีเ้าอยู่ด้วย”
“ข้าได้ยินมาว่าเมื่อหลายเดือนก่อนเ้ากับซุนอี้มีปัญหากัน ข้าเชื่อว่าด้วยนิสัยของเ้าไม่มีทางไปหาเื่เขาก่อนแน่ เมื่อวานนี้เขาก็อาจจะพาคนมารังแกเ้า และสุดท้าย เ้าก็ใช้ทักษะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งของเ้า บวกกับความหมายที่ลึกซึ้งของ ‘กระชับรัดกุม’ สังหารซุนอี้”
“แต่เ้ารู้หรือเปล่า ซุนอี้เป็ศิษย์ของผู้าุโใหญ่คนไหน? เขาเป็ศิษย์ของฟางหลิงจวิน! ตอนนี้ฟางหลิงจวินนั้นโกรธจนเืขึ้นหน้า จิตสังหารของเขาแรงกล้ามากด้วย!”
ิอวี่ขมวดคิ้วหนักมาก ลมหายใจของเขาเริ่มหนาและถี่ หัวใจของเขาเต้นเร็วและแรงมากขึ้น
ซ่งหยวนหยวนอยู่ห่างจากิอวี่แค่คืบเดียว ท่าทางของนางนั้นจริงจังมากอย่างไม่เคยเป็มาก่อน “วันนี้ฟางหลิงจวินรู้แล้วว่าเ้ากับซุนอี้มีความแค้นต่อกัน เขาเป็คนที่มีความแค้นต้องชำระ แล้วข้ากับเขาเองก็มีปัญหากันมาก่อนด้วย เ้ายังเป็ศิษย์ของข้าอีก ดังนั้นเขาจะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อมาเล่นงานเ้าแน่นอน!”
“หากไม่ใช่เพราะเ้ายังเป็แค่ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งในระดับสูงสุดที่ไม่มีทางเอาชนะซุนอี้ได้ และก็ยังไม่มีหลักฐาน ฟางหลิงจวินก็คงมาถามหาเอาความไปแล้ว ดังนั้น ต่อหน้าข้าหากเ้าแกล้งทำเป็ไม่เกี่ยวข้องแล้วเสียการคุ้มครองจากข้าไป คนที่จะอันตรายที่สุดก็จะเป็ตัวเ้าเอง!”
เห็นท่าทางร้อนใจของซ่งหยวนหยวนที่อยู่ใกล้เขาแค่เอื้อม ิอวี่ก็เริ่มหวั่นไหว
ปกติซ่งหยวนหยวนนั้นค่อนข้างเ็ากับคนนอกและเป็คนอารมณ์ร้อน แต่นางกลับเป็คนที่ถือหางเข้าข้างคนของตัวเองสุดๆ ขอแค่เป็ศิษย์ของนาง นางก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ความช่วยเหลือ
และในเวลานี้ซ่งหยวนหยวนก็แสดงความจริงในด้านนี้ของนางออกมาให้เขาได้เห็น
ิอวี่สบตากับซ่งหยวนหยวน ทุกอย่างเข้าสู่ความเงียบไปชั่วขณะ
แต่ในที่สุด ิอวี่ก็เบือนหน้าหลบตานาง “ใช่ ข้าเป็คนฆ่าเอง”
ซ่งหยวนหยวนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “สิบเอ็ดคน เ้าฆ่าทั้งหมดเลยหรือ?”
“ใช่ ขอรับ”
มาถึงขั้นนี้แล้ว ิอวี่ก็ไม่อยากปิดบังต่อไปอีก อีกอย่าง ซ่งหยวนหยวนก็กดเขาไว้กับผนัง มือของนางยังััจังหวะการเปลี่ยนแปลงการเต้นของหัวใจของเขาอยู่ ดังนั้น เขามั่นใจมากว่าเขาไม่มีทางปิดบังเื่นี้กับนางได้เลย
ซ่งหยวนหยวนอึ้งไป แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
ถึงแม้นางจะค่อนข้างมั่นใจว่าสิบเอ็ดคนที่หายไปนั้นิอวี่จะเป็คนฆ่า แต่พอได้รับรู้เื่นี้จากปากเขาจริงๆ นางก็ยังรู้สึกตะลึงอยู่ดี
ิอวี่สามารถเอาชนะซุนอี้ผู้นำกลุ่ม นั่นแสดงว่า พร์และความสามารถของเขานั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าเิหยูเหยียนเลย และอาจจะเหนือกว่าเิหยูเหยียนด้วยซ้ำไป!
ดูท่า ก่อนหน้านี้นางจะประเมินิอวี่ต่ำไปจริงๆ
“อาจารย์ ในเมื่อท่านก็บอกเองว่า ฟางหลิงจวินรู้สึกว่าความสามารถของข้าไม่มากพอ ข้าคงไม่มีทางเป็คนลงมือได้นี่นา” ิอวี่คิดแล้วพูด
“เ้าผิดแล้ว ต่อให้เขาจะแค่สงสัย แต่ก็จะต้องแอบลงมือกับเ้าแน่!”
ซ่งหยวนหยวนส่ายหน้าแล้วพูดว่า “รู้จักกันมานานหลายปี ข้ารู้จักเขาดี เขาเป็พวกชอบเอาคืนโดยไม่เลือกวิธีการ ยอมฆ่าผิดร้อยคน แต่จะไม่ให้หลุดรอดไปเลยแม้แต่คนเดียว ต่อให้คนที่ลงมือทำจะไม่ใช่เ้าจริงๆ เขาก็จะหาข้ออ้างโยนความผิดนี้ให้เ้าอยู่ดี จากนั้นก็ฆ่าเ้า และใช้วิธีการนี้มาลดทอนกำลังที่ฮึกเหิมของข้า”
หากเป็อย่างนั้นจริง ิอวี่เองก็ไม่รู้จริงๆ ว่าควรทำอย่างไร
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเื่ราวมันจะใหญ่โตได้ขนาดนี้ แต่มันก็จำเป็ต้องเป็แบบนี้ ซุนอี้้าฆ่าเขาให้ตาย ิอวี่ก็แค่ต้องสู้ตายกับเขาเท่านั้น
แล้วหากตอนนั้นิอวี่ไม่ฆ่าซุนอี้ ถึงเวลาพวกเขาย้อนกลับมาเล่นงานอีก เขาก็จะต้องมีจุดจบที่น่าอนาถ
แม้เื่นี้ดูเหมือนไม่ควรเกิดขึ้น แต่ในความเป็จริง มันถูกกำหนดไว้แล้วว่าต้องเกิดขึ้น!
“ถ้าอย่างนั้นข้าควรทำอย่างไรดี?” ิอวี่ขมวดคิ้ว
“ตอนนี้ เว้นเสียแต่เ้าจะอยู่ติดกับข้าตลอดเวลา ไม่อย่างนั้นเ้าอาจจะเจอฟางหลิงจวินมาเล่นงานได้เสมอ แต่ข้าไม่สามารถคุ้มครองเ้าได้ตลอด”
ซ่งหยวนหยวนพูดว่า “เดิมข้าคิดว่าเิหยูเยียนนั้นมีความสามารถที่จะรับภารกิจที่ข้ามอบหมายให้ได้ แต่ตอนนี้ดูไปแล้ว เ้าเองก็เข้าร่วมภารกิจนี้ได้เหมือนกัน และจำเป็จะต้องเข้าร่วมด้วย เพราะขอแค่เ้าเข้าร่วมก็จะสามารถหลบภัยจากฟางหลิงจวินไปได้ขณะหนึ่ง!”
“หือ?”
ิอวี่คิดไม่ถึงเลย แสดงว่าเมื่อวานซ่งหยวนหยวนน่าจะมอบหมายภารกิจให้กับเิหยูเยียนแล้ว แต่ไม่ได้บอกเขา
แต่ใครจะไปคิดว่า ตอนนี้เขากลับจำเป็จะต้องเข้าร่วมภารกิจนี้ด้วย
“ภารกิจอะไรหรือขอรับ?” ิอวี่ถาม
“ภารกิจนี้ พวกเ้าจะต้องเข้าไปในสนามรบร้างโบราณ”
สีหน้าท่าทางของซ่งหยวนหยวนนั้นดูไม่ผ่อนคลายเลย “และผู้กล้าที่มีพร์อีกสองสายในสามสายล่างก็จะเข้าร่วมภารกิจในครั้งนี้ด้วย”
