“ย่า”         ม้าสีขาวราวหิมะพันธุ์ดีหนึ่งตัวควบอยู่บนทุ่งหญ้าไกลสุดลูกหูลูกตา เกือกเท้าทั้งสี่ขับเคลื่อนไปข้างหน้า แผงคอปลิวสยาย ระดับความเร็วนั้นไวมาก ราวกับนกบินฉวัดเฉวียนอยู่ในอากาศก็ไม่ปาน         บนหลังม้าเป็นเงากายสีแดงอย่างดอกบัวหนึ่งสาย...