47
ลานประลองเมืองชิงอิน
หญิงสาวร่างบางมารอคนของเธออยู่ในลานประลองหลังจาก 2 ชั่วยาม ผ่านไปตามเวลานัดหนาม
“เหยาเหยา เ้ามานานแล้วรึ”
“ข้าเพิ่งมาถึง”
“งั้นรึ”
ชายหนุ่มรูปหล่อนำของบางอย่างเข้ามาในลานประลอง ของบางอย่างที่ว่ามันถูกคลุมด้วยผ้าหนา มันถูกวางลงบนรถเข็นล้อไม้สำหรับใช้ชนย้ายสิ่งของโดยเฉพาะ
“นั่นคืออันใดรึ”
เหยาเหยาถาม
“นี่คือชิ้นส่วนของมนุษย์ภูผา เป็ชิ้นส่วนเอาไว้สำหรับสร้างอาวุธ”
หลังจากนั้นชุนก็ดึงผ้าคลุมออกมา เผยให้เห็นชิ้นส่วนของมนุษย์ภูผา เป็ชิ้นส่วนข้อต่อของหัวไหล่ มีความทนทานและแข็งแรงสูง ช่างตีดาบหรือสร้างชุดเกราะย่อมมีชิ้นส่วนนี้กันทั้งนั้น
“ข้าเคยเห็น”
“เ้าที่กำจัดมนุษย์ภูผาได้ต้องเคยเห็นอยู่แล้ว”
“แล้วเ้าเอามันมาทำอันใด”
“เอามาให้เ้าทำลายมัน”
ก่อนหน้านี้เหยาเหยาเคยเล่าเื่การต่อสู้กับมนุษย์ภูผาให้ชุนได้ฟัง เธอไม่สามารถทำอันใดมันได้เลย
“ชุน ข้าเคยบอกเ้าไปแล้วไม่ใช่รึว่าข้าทำลายมันมิได้ เ้าบอกให้ข้าทำลายมัน แล้วข้าจะทำอย่างไร”
“เ้าไม่ต้องห่วงหรอก ข้ามีวิธีทำลายมัน แต่ก่อนหน้านั้นข้าจะบอกเื่สำคัญให้เ้าได้รู้เสียก่อน”
ชิ้นส่วนของมนุษย์ภูผาถูกยกออกจากรถเข็นด้วยมือข้างเดียวของชุนชายหนุ่มรูปหล่อสูงยาวเข่าดีคนนี้ นี่เป็เื่ที่เหยาเหยาไม่สามารถทำได้ ถึงอย่างนั้น คนธรรมดาเองก็ไม่สามารถทำเช่นนี้ได้เช่นกัน
(ััจากพลังิญญา ชุนใช้พลังิญญาประสานทั่วร่างกายเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง เขาทำมันได้ง่ายไม่ต่างกับปอกกล้วยเข้าปาก)
แค่นี้ก็นับว่าสุดยอดแล้ว น่าเสียดายที่เขาหันมาเป็ช่างตีดาบสร้างอาวุธ
หลังจากนั้นชุนก็วางมันลงพื้นอย่างเบามือจนแทบไม่ได้ยินเสียงสั่นะเืของพื้นดินเลยสักนิด
“เอาล่ะ ก่อนที่จะเริ่ม ข้าจะบอกเกี่ยวกับธาตุให้เ้าได้รับรู้เอาไว้”
“อืม เ้าว่ามาสิ”
“มนุษย์ภูผาเป็สัตว์อสูรธาตุดิน การโจมตีธรรมดาโดยไม่แปรสภาพพลังิญญาให้กลายเป็ธาตุน่ะสู้มิได้หรอกนะ เ้าน่าจะรู้ดีมิใช่รึ”
ก่อนหน้านี้ชุนได้บอกเื่ธาตุให้เหยาเหยาได้รับรู้เอาไว้แล้ว ซึ่งเธอเองก็รู้เื่นี้เป็อย่างดี เพียงแต่ว่าตอนที่เธอต่อสู้กับมนุษย์ภูผานั้นไม่มีจังหวะที่จะทำเช่นนั้น จะบอกว่ากำลังจวนตัวอยู่ก็ไม่ผิด ทำให้เธอแปรสภาพิญญาให้กลายเป็ธาตุ
“ถ้าอย่างนั้นเหยาเหยา เ้าลองใช้ดาบฟันมาที่ชิ้นส่วนของมนุษย์ภูผาดูสิ ใช้ดาบฟันตามปกติ”
“ไม่ต้องปลดปล่อยพลังิญญารึ”
“ไม่ต้อง”
“ข้าเข้าใจแล้ว”
…