คอนโดขุนศึก

10:40น.

ขุนศึก ขุนณรงค์……

“ใส่ค่ะ….”นามิตอบผมมาทำให้ผมถึงกับผ่อนลมหายใจออกมาอย่างคลายกังวลทันที เพราะผมไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงโดยไม่ได้สวมใส่ถุงยางอนามัยป้องกันเลยสักครั้ง

พรึบ

“นี่ค่ะ….”นามิตอบผมพลางหยิบถังขยะใบเล็กในห้องผมที่เอริเตรียมมาให้ผมได้ใส่ขยะที่วางอยู่ข้างเตียงนอนมาให้ผมดู ผมก็ก้มหน้าลงไปมองเพื่อความแน่ใจว่าผมใส่ถุงยางอนามัยตอนมีอะไรกับเธอจริงๆ

พรึบ

“อึก…ฮืฮๆๆๆ….นามิเสียใจมากเลยค่ะ…”นามิเอ่ยบอกผมมาเสียงของเธอสั่นเครือเพราะเธอคงจะร้องไห้มาอย่างหนัก ผมที่มองถุงยางอนามัยที่ใช่แล้วสองถึงสามอันที่มีน้ำสีขาวขุ่นอยู่ด้านในทำให้ผมถึงกับผ่อนคลายความกังวลลงไปได้เยอะเลย

“แล้วมันเกิดอะไรขึ้น…?”ผมเอ่ยถามนามิไป พลางยื่นมือไปหยิบถังขยะใบเล็กมาจากมือเธอและนำมันไปวางไว้ข้างล่างและหันมาถามความจริงจากปากของนามิแทน

“ก็เมื่อคืน….พี่ขุนจะไปส่งนามิ….แต่บังเอิญว่าพี่ขุนเมามาก…นามิก็เลยถามเพื่อนพี่ขุนถึงคอนโดพี่ขุนนะคะ…”

“แล้วพอนามิขับรถพาพี่ขุนมาถึงคอนโด…พอเข้าห้องปุป….พี่ขุนก็…”

“ข่มขืนเธอ?”ผมถามเธอไปอย่างสงสัยและไม่ค่อยที่จะเชื่อเธอสักเท่าไหร่เพราะปกติผมเมาเท่าไหร่เวลามีอะไรกับผู้หญิงผมจะรู้ตัวตลอดและผมไม่ข่มขืนคนที่ไม่สมยอมเด็ดขาด

“ค่ะ…”เธอตอบผมเสียงอ้อมแอ้มพลางก้มหน้าลงไปสบตาผม

“พี่ขุนพูดว่าอย่าทิ้งขุนไปนะ….ขุนรักริ…”

“และพี่ขุนก็เรียกคนชื่อริตลอดเวลาที่พี่ขุนทำร้ายนามิ…”

“ฮืฮๆๆๆๆๆ”เธอว่าเสร็จก็ร้องไห้ซะเป็๲ตุเป็๲ตะ ผมเพ้อถึงเอริและข่มขืนนามิเนี่ยน่ะ มันไม่มีทางเป็๲ไปได้เลย

“เธอก็กลับบ้านไปได้แล้ว…”ผมเอ่ยบอกเธอเสียงเรียบทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมเขม่นอย่างไม่พอใจทันที แต่ก็แค่แวบเดียวเธอก็เปลี่ยนเป็๲สายตาที่เศร้าสลดลง

“แต่พี่ขุน….”นามิเอ่ยออกมาและก้มหน้าลงอย่างเอียงอายที่จะพูดในสิ่งที่เธอคิดในใจ

“จะให้ฉันรับผิดชอบเธอเนี่ยน่ะ?”ผมจึงเอ่ยออกไปแทนเพราะดูก็รู้ว่าเธอ๻้๵๹๠า๱อะไรจากผม และที่เธอร้องไห้คงจะไม่ใช่เพราะผมเปิดซิงเธอหรอกนะ เพราะการเล้าโลมของเธอเมื่อคืนนี้ ผมก็รู้ได้ทันที ว่าเธอคนนี้ไม่ธรรมดาและไม่ซิงและไม่ได้ใสซื่อเหมือนหน้าตาและกิริยาของเธอแน่

พรึบ

นามิจับผ้านวมผืนสีดำของผมออกไปจากร่างกายเปลือยเปล่าของเธอทำให้ผมมองเห็นเรือนร่างอวบอั๋นของเธอที่ขาวนวลเนียน หน้าอกหน้าใจที่เต่งตึงมียอดปทุมถันสีน้ำตาลประดับไว้และกลีบกุหลาบที่มีขนนุ่มปกคลุม

“พี่ขุน..จำรอยพวกนี้ไม่ได้เหรอคะ…?”เธอว่าพลางใช้มือลูบไล้ไปตามเนินอกอวบอิ่มของเธอที่มีรอยรักอยู่ทั่วบริเวณหน้าอกและซอกคอขาวของเธอ

“ดูสิคะ…มันยังโบ๋เป็๲รอยเอ็นของพี่อยู่เลย….”เธอไม่ยอมหยุดแค่นั้นเมื่อเธอเห็นสายตาที่นิ่งเฉยของผม เธอจึงเพิ่มเลเวลในการยั่วยวนผมให้หนักขึ้น นั่นคือการอ้าขาออกเป็๲รูปตัวเอ็มและใช้มือแหวกกลีบกุหลาบงามของเธอให้ผมเห็นถึงร่องเสียวของเธอที่ลึกเป็๲รูโบ๋ตามที่เธอบอกผมจริงๆ การที่เธอแก้ผ้าต่อหน้าผมเพื่อให้ผมเอาเธอ มันทำให้ผมนึกถึงเอริ ที่เธอเปลืองผ้าต่อหน้าผมแต่ผมกลับปฏิเสธเธอ เพราะผมอยากจะให้เกียรติเธอและอยากให้เธอรู้ว่าเธอมีคุณค่ากับผมมากแค่ไหน แต่กับผู้หญิงคนอื่น ถ้ามาแก้ผ้าต่อหน้าผมแบบนี้ มีเหรอที่ผมจะปล่อยไป….หึ!ร่านดีนัก…ผมจะกระแทกให้หายร่านเลย!!

“โบ๋เลย….”ผมเอ่ยขึ้นพลางจ้องมองหน้าหวานสวยของนามิด้วยสายตาหวานเยิ้มเพื่อทำให้เธอเคลิบเคลิ้มตามผม เธอก็เม้มริมฝีปากเป็๲เส้นตรง เมื่อผมยื่นมือไปลูบไล้กลีบกุหลาบของเธอที่เริ่มไม่ได้มีสีสดเหมือนกันกับผู้หญิงที่ผมผ่านมา นั้นก็ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าผมไม่ใช่คนแรกของเธออย่างแน่นอน

“อื้ออออ”เสียงหวานของนามิร้องครวญครางออกมาเมื่อผมเริ่มสอดไส้นิ้วเรียวของผมเข้าไปในช่องทางรักของเธอที่เป็๲รูโบ๋ที่เพิ่งผ่านสนามรบมาอย่างหนักหน่วง ด้านในของเธอเริ่มขมิบตอดสู้นิ้วของผมเพราะผมรู้ดีว่าจุดไหนคือจุดเสียวของผู้หญิง

“อื้ออออ”เสียงหวานครางกระเส่าดังขึ้นเมื่อผมเริ่มสอดใส่นิ้วของผมเข้าไปในร่องสวาทของเธอเร็วขึ้นจนเริ่มมีน้ำสีใสผสมกับน้ำสีขาวขุ่นไหลซึมออกมาทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้านามิทันที เธอก็หลับตาพริ้มอ้าปากเผยออย่างสุขสมกับปลายนิ้วเรียวของผมที่ปรนเปรอให้เธอ

พรึบ

“อ๊ะ….หยุดทำไมคะ?”นามิลืมตามองผมทันทีที่ผมหยุดการกระทำของผมลงเพราะเธอมองหน้าผมอย่างขัดใจเพราะเธอกำลังฟินน่ะสิ

“เธอ….พอดีพี่ไม่ว่างแล้ว…”ผมบอกเธอไปแต่ผมเลือกที่จะไม่ถามเธออย่างที่ผมสงสัย เพราะดูจากการเหตุการณ์แล้วผมไม่น่าจะข่มขืนเธอน่ะ ผมเริ่มครุ่นคิดจนหมดอารมณ์ที่จะสานต่อกับนามิแล้ว

“นามิกลับบ้านไปก่อนเถอะ….พี่อยากอยู่คนเดียว..”ผมบอกเธอและขยับร่างกายเปลือยเปล่าของผมออกมาจากเธอหมายจะลุกขึ้นจากเตียงนอนเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกาย

“แล้วเ๱ื่๵๹ของเราล่ะค่ะ….”

“เ๱ื่๵๹ของเรา?”ผมหันไปมองหน้าเธอพลางขมวดคิ้วอย่างสงสัยในขณะที่ผมลุกขึ้นยืนล่างข้างของเตียงนอนได้แล้ว โดยที่ผมกำลังหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมาพันรอบเอวสอบของผมอยู่

“ก็….ที่เรา….”

“เสียใจด้วยนะ….เพราะจะไม่มีการรับผิดชอบอะไรทั้งสิ้น….เพราะเธอเป็๲ฝ่ายเข้ามาเสนอตัวเอง…”ผมบอกเธอไป เธอก็มีสีหน้าไม่พอใจทันที แต่ผมก็ไม่สนใจเธอเดินมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องนอนของผมเพื่อจะอาบน้ำชำระอาการปวดศีรษะของผมเพื่อให้มันผ่อนคลายลงได้บ้าง บางทีผมก็อยากให้เ๱ื่๵๹เมื่อวานที่เกิดขึ้นกับผม เป็๲เพียงแค่ความฝัน ฝันว่าเอริเลิกกับผม…แต่ในความจริงเธอยังรักและอยู่ข้างๆผมเสมอ….

เย็นวันเดียวกัน

18:30น.

คฤหาสน์ ชัชชัยวรรณ

ขุนศึก ขุนณรงค์…..

พรึบ

“ไอ้จอม…?”ผมเอ่ยเรียกชื่อพี่ชายต่างแม่ผมไปอย่างงุนงงและสงสัยที่มันมายืนเสนอหน้ากอดอกอยู่ตรงหน้าผมทันทีที่ผมจอดรถในโรงจอดรถบ้านผมและเดินลงมาจากรถสปอร์ตของผมเรียบร้อยแล้ว เหมือนมันมาดักรอผมอย่างงั้นแหละและไอ้ท่าทางที่กวนบาทาของมันนี่อีก

“ไอ้ขุน…?”ไอ้จอมพลเอ่ยเรียกชื่อผมกลับพลางยกยิ้มที่มุมปากขึ้น อย่างคนที่มีเลศนัยตามสไตล์ของมัน มันอายุมากกว่าผมแค่ปีเดียวแต่ผมไม่นับคนอย่างมันเป็๲พี่หรอก เกลียดขี้หน้าแม่งชิบ

“มึงมารอกูเหรอ?”ผมเอ่ยถามมันไปพลางเดินไปยืนประจันหน้ากับมัน มันก็ยกแขนที่กอดอกอยู่ออกและยันตัวยืนเต็มความสูงความสูงของมันกับผมอยู่ในระดับเดียวกัน ที่ผมรีบขับรถมาที่นี้ก็เพราะว่าคุณแม่โทรตามให้ผมพบน่ะ

“ใช่…..”มันตอบผมมาด้วยน้ำเสียงแจ่มใส ผมก็มองหน้ามันอย่างสงสัยเข้าไปอีก เพราะรอยยิ้มที่เหนือกว่าอย่างคนที่กำลังแสดงชัยชนะของมันทำให้ผมรู้สึกหวั่นใจขึ้นมา

“มึงมารอกูทำไม?”

“มึงเลิกกับเอริ….แล้วเหรอ?”

“มึงเสือกเหี้ยไร!”ผมถามมันเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ เพราะผมรู้ดีว่าเสือเงียบอย่างมันคิดอะไรกับแฟนผมและผมไม่มีทางให้มันทำอะไรเอริเด็ดขาด!

“กูก็ไม่อยากเสือก….แต่บังเอิญว่า….กูรอเสียบเธออยู่…”

พรึบ

“ไอ้เหี้ยจอม!!”ผมสบถด่ามันและจับคอเสื้อมันทันทีพลางยกกำปั้นจะใส่หน้าของมันแต่ผมก็ค้างหมัดไว้กลางอากาศ มันก็มองหน้าผมด้วยแววตาท้าทายพลางเลิกคิ้วให้ผมต่อยหน้ามัน ผมก็หายใจฟุดฟิดอย่างไม่พอใจ

“ผู้ชายแบบมึง….เอริเลิกไปได้ก็ดีแล้ว…”ไอ้จอมพลว่าพลางมองหน้าผมด้วยสายตาดูถูก

“ผู้ชายแบบกูกับแบบมึงก็ไม่ต่างกันหรอกไอ้จอม!”ผมสวนมันไป เพราะนิสัยของผมกับมันก็ไม่ต่างกันหรอก

“อันนี้กูไม่เถียง…..แต่ถ้ากูรักใครแล้ว….กูไม่มีวันทำให้เธอเสียใจ…”มันตอบผมมาด้วยแววตาจริงจังทำให้ผมรู้สึกว่ามันเอาจริงแน่

“อย่ายุ่งกับเอริ….”ผมกดเสียงต่ำเอ่ยเตือนมัน

“กูก็ไม่ได้อยากยุ่ง….แต่บังเอิญว่า….เธอมายุ่งกับกูเอง…”

“มึงหมายความว่ายังไง?”ผมถามมันไปอย่างไม่เข้าใจ มันก็เอาลิ้นดันกระพุงแก้มแล้วใช้สายตาปลายตามองมาที่มือผมที่ยังคงจับคอเสื้อมันอยู่เพื่อบ่งบอกให้ผมปล่อยคอเสื้อมันเพื่อแลกเปลี่ยนกับคำตอบของมัน

พรึบ

ผมปล่อยคอเสื้อมันพร้อมกับลดหมัดลงและยืนมองหน้ามันด้วยแววตาเรียบนิ่งแต่ดุดัน ผิดกับไอ้จอมพลที่มันมองผมด้วยแววตาสดใสร่าเริงก่อนที่มันจะยกยิ้มที่มุมปากขึ้น

“เ๱ื่๵๹นี้เอาไว้ค่อยพูด….แต่ตอนนี้มึงควรจะไปเคลียร์ปัญหาของมึงก่อน…”

“เหี้ยไร?”

“มึงไปเอากับใครมาล่ะ…เมื่อคืน…?”

“คลิปโป๊มึงว่อนเน็ตแล้วมั้งไอ้ขุน…”

“ไอ้สัสจอม!!”ผมสบถด่าไอ้จอมพลออกไป มันก็ลอยหน้าลอยตามองผม

“คลิปโป๊เหี้ยไร?”ผมเอ่ยถามมันไป มันก็ยกยิ้มก่อนจะหยิบไอโฟนเครื่องหรูของมันออกมาและเปิดคลิปให้ผมดู ผมก็เบิกตาโตมองผู้ชายสามคนในคลิปวีดีโอที่เคลื่อนไหวพร้อมเสียงร้องเสียวซ่านของผู้หญิงร่างเล็ก ที่มองไม่เห็นหน้าเธอแต่ใบหน้าของผู้ชายที่นอนให้ผู้หญิงร่างเล็กขย่มอยู่บนที่นอนมันคือผมชัดๆและไอ้ผู้ชายอีกสองคนนั้นมันคือใครว่ะ?ที่ร่วมสวิงกับผมน่ะ แต่วิวรอบๆก็เป็๲ห้องนอนของผมและดูเหมือนคนที่ถ่ายคลิปนี้ก็น่าจะเป็๲พวกที่ร่วมสวิงกับผมด้วย ว่าแต่พวกมันเข้าไปในคอนโดผมได้ยังไงกัน

“ผู้หญิงที่ขย่มมึงอยู่….รู้ไหม…เธอคือใคร?”ไอ้จอมเอ่ยถามผมพร้อมกับเก็บไอโฟนของมันออกไปจากตรงหน้าผม ผมก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้ามันแทน

“ใคร?”

“หึ….สงสัยมึงจะเมามาก…เลยจำอะไรไม่ได้…”

“นามิเหรอ?”ผมถามไอ้จอมพลไปเพราะผมตื่นมาผมก็เห็นนามินอนเปลือยกายอยู่ข้างๆผมแตาไอ้ผู้ชายที่ร่วมสวิงกับผมไม่มี

“ใช่….และตอนนี้…แม่ของเธอ…และแม่ของมึงกำลังนั่งรอมึงอยู่….”

“อ้อ….แต่มึงไม่ต้องกลัวนะ…ว่าคลิปโป๊นี้จะทำให้ตำแหน่งCEOของมึงสั่นคลอนน่ะ….”

“เพราะว่าคลิปนี้….เห็นได้เฉพาะกลุ่มลับวีไอพีเท่านั้น….ซึ่งในนั้น…มีแต่สมาชิกที่ชอบเ๱ื่๵๹นี้ไม่เปิดเผยตัวตนแค่ร้อยกว่าคน…เอง"

“แล้วมึงไปเอาคลิปมาได้ไง?”ผมถามไอ้จอมพลไปอย่างสงสัย มันก็กระตุกยิ้มที่มุมปากขึ้น

“นามิ….ส่งให้กู…ให้แม่มึง…และให้เอริดู”

“เอริด้วยเหรอ?”ผมถามไอ้จอมพลไปอย่างเป็๲กังวล พอผมรู้ว่าคนที่เห็นคือเอริทำให้ผมเป็๲กังวลมากกว่าตำแหน่งCEOของผมสั่นคลอนซะอีก

“อืม….”

“แต่มึงไม่ต้องห่วงนะ….กูจะปลอบใจเธอให้^_^”

“อย่ายุ่งกับเธอ….ไม่งั้น…กูเล่นมึงแน่….ไอ้จอม!”

“หึ…..กูจำเป็๲ต้องกลัวไหมวะ?”ไอ้จอมพลเลิกคิ้วมองหน้าผมอย่างท้าทาย ทำให้ผมกำหมัดแน่นกัดฟันกรามดังกรอดๆด้วยความโมโห

“คุณขุนศึกคะ….คุณท่านรออยู่ค่ะ…”เสียงแหบแห้งอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนของป้าบัวทำให้ผมละสายตาไปจากไอ้จอมพลหันไปมองร่างอ้วมท้วมที่เธอเดินไม่ค่อยไหวของป้าบัวแทน

ตึกๆๆๆ

“ไม่เห็นต้องเดินมาตามเลยหนิครับ…”ผมรีบวิ่งไปประคองป้าบัวทันทีและเอ่ยบอกท่านไปด้วยความเป็๲ห่วง เพราะท่านคือคนที่เอริรักและเป็๲ญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวที่เอริมี ท่านเป็๲ป้าของเอริก็เหมือนเป็๲คุณป้าของผมด้วยเหมือนกัน

“คุณท่านคอยนานแล้วนะคะ….กลัวท่านจะกริ้วและโกรธคุณขุนศึกไปมากกว่านี้…”ป้าบัวบอกผมด้วยความเป็๲กังวล ท่านเป็๲ห่วงผม ผมรับรู้ได้ ผมจึงคลี่ยิ้มบางๆให้ป้าบัว

“ขอบคุณครับ…ป้าบัวไปพักผ่อนเถอะครับ…เดี๋ยวผมจะเข้าไปหาคุณแม่เดี๋ยวนี้แหละ…”

“ใจเย็นๆนะคะ….ใช้สติ…แก้ปัญหา…อย่าให้อารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผลนึกถึงตัวเอง…ไว้ให้มากๆนะคะ…”คำพูดที่หวังดีและแววตาที่อบอุ่นใจดีของป้าบัวทำให้ผม รู้สึกใจสั่นเพราะเอริมักจะบอกผมแบบนี้เป็๲ประจำในวันที่ผมเจอปัญหามากมายแต่วันนี้ เธอกลับมาทิ้งผมไปแล้ว ผมรู้ตัวว่าไม่มีใครทำผิดนอกจากผมคนเดียวเท่านั้นที่ไม่รู้จักพอ….ทำให้เธอร้องไห้มาไม่กี่ครั้งต่อครั้งแล้ว

“ขอบคุณป้าบัวมากๆนะครับ….ที่เตือนสติผม…^_^”ผมคลี่ยิ้มให้ป้าบัวทันทีที่ผมพูดจบ และผมก็โผ่เข้าสวมกอดร่างอ้วนท้วนชราของท่านที่ผมเองไม่ได้มองท่านเป็๲เพียงแค่คนรับใช้ในบ้าน แต่ผมมองท่านเป็๲ญาติผู้ใหญ่ของผมอีกคน….เมื่อผมกอดป้าบัวเสร็จผมก็เดินมุ่งหน้าเข้าบ้านของผมทันที

พรึบ

“สวัสดีครับ…คุณแม่…คุณหญิงนวลปราง…”ผมยกมือไหว้คุณแม่และคุณหญิงนวลปรางทันทีที่ร่างของผมมาหยุดยืนอยู่ในห้องรับแขกขนาดใหญ่ของบ้านผมแล้ว

“นั่งก่อนสิลูก…”

“ครับ…”ผมรับคำคุณแม่ของผม ผมก็นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวและมองไปที่คุณหญิงนวลปรางที่ท่านมีสีหน้าไม่พึงพอใจผม ท่านรับไหว้ผมก็จริงแต่ก็แค่ผ่านๆอย่างคนที่ไม่เต็มใจ

“ลูกคงจะรู้เ๱ื่๵๹คลิปของลูกกับหนูนามิที่หลุดออกไปแล้วใช่ไหม?”คุณหญิงแม่ของผมเปิดประเด็นทันที ตอนนี้นามิไม่ได้มาด้วย มีแค่แม่ของเธอเท่านั้นที่มา

“ครับ…”ผมตอบรับคุณแม่อย่างอ่อนน้อม

“แม่กับคุณหญิงนวลปรางต่างมีหน้ามีตาในสังคม…แม่ไม่พึงพอใจลูกเป็๲อย่างมากที่ทำเ๱ื่๵๹บัดสีบัดเถลิงกับน้องเช่นกัน..”คุณแม่ของผมพูดเสียงเข้มแววตาของท่านดูจริงจังจนน่ากลัว ผมก็นั่งเงียบสงบเสงี่ยมอย่างตั้งใจฟังคำพูดของคุณแม่ผมและกำลังนึกคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ถึงตัวคลิปจะเบลอๆก็เถอะแต่ผมก็ว่ามันแปลกๆยังไงชอบกลและไหนจะบุคคลที่หายไปอีกมองมันขัดแย้งไปหมด

“แม่ยินดีที่จะรับผิดชอบสิ่งที่ลูกชายของแม่ได้กระทำลงไปทั้งหมด”คุณแม่ของผมเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเต็มใจ

“แต่คุณแม่ครับ?”ผมแย้งคุณแม่ของผมทำให้ท่านหันขวับกลับมาจ้องหน้าผมทันทีอย่างสงสัยและไม่พอใจ

“ผมกำลังจะแต่งงาน”

“ลูกจะแต่งกับใคร?”คุณแม่ของผมถามผมเสียงเข้มแววตาเข้มขรึม ผมจึงเม้มปากเป็๲เส้นตรง ใช่สิผมจะแต่งกับใครในเมื่อผู้หญิงที่ผมรักเธอปฏิเสธความรักของผมไปแล้ว

“ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วครับ…”ผมเอ่ยออกไปอย่างยอมรับและจริงจังแบบลูกผู้ชาย

“ฮืฮๆๆไม่เป็๲ไรก็ได้นฤมิตร…เดี๋ยวฉันเอาลูกฉันไปใส่ตะกร้าล้างน้ำก็ได้..กระซิกๆๆ”คุณหญิงนวลปรางปล่อยโฮออกมาอย่างผู้ดี ผมก็มองหน้าคุณหญิงนวลปรางสลับกับหน้าของคุณแม่ผมอย่างวิตกกังวล

“ไม่ได้นะ…นวลปราง…ลูกชายฉันทำให้ลูกสาวของเธอเสียหาย…ฉันเป็๲แม่…ฉันควรจะรับผิดชอบ”คุณแม่ของผมเอ่ยออกมาเสียงเข้มพลางยื่นมือไปกอดร่างของคุณหญิงนวลปรางอย่างปลอบโยน

“ฉันจะให้ขุนศึกหมั้นกั

บหนูนามิ…และจะจัดงานแต่งงานให้อย่างสมเกียรติของเธอกับลูกของเธอ..”คุณแม่ของผมเอ่ยออกมาอย่างจริงจังแววตาของท่านดูจริงจังก่อนจะหันมาจ้องหน้าผมด้วยแววตาเขม่นอย่างยื่นคำขาดให้ผมไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธท่าน….