ชิ้ง.....!
ชายคนนั้นชักดาบออกมาและนำดาบไปพาดไว้บนคอของหวังถิง
"เจียงเฉิน ทั้งสี่คนนี้เป็ทหารรับจ้างที่มาด้วยกันกับเ้า ข้าล่ะสงสัยจริงๆว่าเ้า้าที่จะเห็นพวกมันตายต่อหน้าเ้าเพราะการตัดสินใจของเ้า"
หลี่ชางเยว่มองไปยังเจียงเฉินด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย
"ไร้ยางอาย!!"
เยี่ยนเิะโออกมาด้วยความรังเกียจ เื่นี้มันไม่ได้เกี่ยวกับหวังถิงและอีกสามคน ทั้งสี่เป็ผู้บริสุทธิ์ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเื่นี้ เยี่ยนเิได้สู้ผ่านสถานการณ์เป็ตายมาพร้อมกับพวกเขา หากพวกเขาตกตายต่อหน้าเขาโดยที่เขาทำอะไรไม่ได้ เขาคงเป็ทุกข์
"ฮ่าฮ่า..... หลี่ชางเยว่ เ้าจะฆ่าก็ฆ่าซะ เ้าประเมินพวกข้าสูงไป ข้าหวังถิงและน้องชายเจียงเฉินเพิ่งได้พบก่อนหน้าที่จตุรัสเมื่อไม่นานมานี้ ยังไม่สามารถเรียกได้ว่าสนิทด้วยซ้ำ เ้าคิดจะใช้พวกเรามาข่มขู่น้องชายเจียงเฉินเรอะ เ้าคำนวณพลาดอย่างแรง!"
หวังถิงหัวเราะเสียงดัง ใบดาบที่คมกริบได้กดลงมาบนคอเขา ทำให้เืเขาไหลออกมา อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้แสดงออกถึงความหวาดกลัว ความบ้าดีเดือดของเขาทำให้ทุกคนยกนิ้วโป้งให้ เขาช่างเป็บุรุษที่แท้จริง
"จะฆ่าก็ฆ่า หากบิดาผู้นี้ขมวดคิ้ว เรียกข้าว่าเ้าลูกเต่าได้เลย"
"ชีวิตของข้าถูกน้องชายเจียงเฉินเป็คนช่วยไว้ เพราะเขาข้าถึงอยู่ได้นานขึ้นอีกสองวันแค่นี้ข้าก็พอใจแล้ว"
"น้องชายเจียงเฉิน ข้าหนิวเมิ่ง ข้าคือคนที่บอกชื่อของเ้าข้าขอโทษ"
อีกทั้งสามไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวแม้แต่น้อย ในฐานะทหารรับจ้าง ทุกๆคนเป็คนเช่นนี้ ผู้ที่เดินบนเส้นทางทหารรับจ้างมีชะตาที่จะต้องตายสักวันหนึ่งและเมื่อพวกเขาเลือกเส้นทางนี้พวกเขาได้เตรียมใจไว้ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด เมื่อวันนั้นได้มาถึง พวกเขาจึงไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย
"ดี ในเมื่อพวกเ้าไม่กลัวนัก ข้าจักสนองความ้าของเ้าให้ ฆ่าพวกมันซะ!"
หลี่ชางเยว่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเ็า
"หยุดมือ!"
เจียงเฉินะโออกมา และก้าวไปด้านหน้าสองก้าว และเขาพูดออกมาด้วยท่าทีเ็า
"หลี่ชางเยว่ ในฐานะผู้นำตระกูลหลี่ หนึ่งในผู้ทรงอำนาจแห่งเมืองชื่อ เ้าใช้วิธีสกปรกต่ำช้าเช่นนี้เพื่อที่จะสู้กับรุ่นเยาว์เช่นข้างั้นรึ คำว่าขายขี้หน้ายังไม่พอที่จะอธิบายคนเช่นเ้าได้"
"เ้า........."
รอยยิ้มของหลี่ชางเยว่ชะงักงัน เจียงเฉินพูดถูก ด้วยสถานะของเขา ถึงกับต้องวิธีการสกปรกต่ำช้าเช่นนี้ มันเสียชื่อหมด
"น้องชายเจียงเฉิน เ้าจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับเยี่ยนหยวี่โหรว ไม่จำเป็ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อคนอย่างพวกเราทั้งสี่เลย ชีวิตของเ้ามีค่ามากกว่าพวกข้ายิ่งนัก"
หวังถิงพูดออกมา
"ข้าเจียงเฉิน แม้จะไม่ใช่คนดีอะไรนัก แต่ข้าไม่เคยปล่อยให้ผู้บริสุทธิ์ต้องมาเป็ทุกข์เพราะข้า ข้าจะไม่ยอมให้หน้าไหนต้องมารับผลที่ข้าได้ทำไว้เด็ดขาด"
เจียงเฉินพูดอย่างเฉยเมย ความรู้สึกระหว่างเจียงเฉินและหวังถิงไม่ได้มากมายนัก พวกเขาเพิ่งพบกันโดยบังเอิญก่อนหน้านี้ ชีวิตพวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับเจียงเฉินด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตามในสถานการณ์ในตอนนี้มันแตกต่าง ทั้งสี่คนได้รับประสบการณ์ที่ขมขื่นเป็เพราะเขา นั่นคือเหตุผลที่เจียงเฉินต้องยื่นมือช่วยเหลือพวกเขา
"หยุดพล่ามเื่ไร้สาระได้แล้ว! เจียงเฉินจงก้าวออกมารับความตายซะ แล้วข้าจะปล่อยตัวพวกมันไป"
หลี่ชางเยว่ะโอย่างเ็า
"หลี่ชางเยว่ เ้าไม่สนใจชื่อเสียงขี้หมูขี้หมาของเ้าแล้วกระมัง ในฐานะผู้นำตระกูลหลี่ เ้าข่มขู่เด็กหนุ่มคนหนึ่งด้วยวิธีการต่ำช้าเช่นนี้อย่างงั้นหรือ?"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นก้าวออกมายืนเคียงข้างเจียงเฉิน เจียงเฉินนั้นช่วยชีวิตเยี่ยนเฉินหยวี่เอาไว้ เขาคือผู้มีพระคุณของตระกูลเยี่ยน เขาจะไม่มีวันให้เื่เลวร้ายเกิดกับผู้มีพระคุณของเขาได้ แม้ว่าต้องสังเวยด้วยชีวิตของทหารรับจ้างทั้งสี่ เขาจะต้องปกป้องความปลอดภัยของเจียงเฉินให้จงได้
"ใช่ ใช่ ใช้วิธีการต่ำช้าแบบนี้มันก็เกินไป มันไม่สมกับสถานะตระกูลหลี่"
"ถูก! ด้วยสถานะของหลี่ชางเยว่ ถึงแม้จะเป็การแก้แค้น ก็ไม่ควรใช้วิธีการต่ำช้า ยิ่งอีกฝ่ายเป็เพียงรุ่นเยาว์ด้วย "
ผู้คนโดยรอบเริ่มพูดคุยเื่นี้ และเสียงพูดคุยมันดังขึ้นเรื่อยๆ
นี่คือสิ่งที่บุคคลมีชื่อเสียงในเมืองชื่อต้องเผชิญหน้า หลี่ชางเยว่เองก็เป็คนที่มีชื่อเสียงมาก และทุกๆการกระทำของเขาเสมือนเป็หน้าตาของตระกูลหลี่
หลี่ชางเยว่ขมวดคิ้ว มันไม่เคยคาดว่าสถานการณ์จะเป็๋นเช่นนี้ ดูเหมือนว่าถ้ามันสังหารหวังถิงและคนอื่นๆจะทำให้ชื่อเสียงของมันจะเสียหายหนัก มันไม่ใช่เื่ที่ดีสำหรับตระกูลหลี่ในอนาคตภายในเมืองชื่อ
"ผู้นำตระกูลหลี่ เหตุใดเ้าถึงไม่ให้บุตรชายเ้ามาสู้กับเจียงเฉินซะล่ะ หากว่าบุตรชายเ้าสามารถที่จะสังหารเจียงเฉินได้นั่นเท่ากับว่าเ้าแก้แค้นสำเร็จ"
ใครบางคนในฝูงชนได้พูดขึ้น
"ใช่เลย เป็ความคิดที่ดี จัดการต่อสู้กันระหว่างอัจฉริยะทั้งสอง"
คนเริ่มเห็นด้วยมากขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆกับความคิดนี้ ผู้ที่ชอบชมการแสดงย่อมไม่เบื่อถ้ามีการบันเทิงด้วย
ทุกคน้าที่จะชมวิชาการต่อสู้ของเจียงเฉินว่าเขาทำเช่นไรถึงสามารถสังหารหลี่ช่างหงได้ และทำไมเขาถึงได้รับความคาดหวังจากเยี่ยนหยวี่โหรวมากเช่นนี้
เมื่อได้ยินข้อเสนอ หลี่ชางเยว่ได้มองไปยังบุตรชายที่ยืนข้างเขา
หลี่ชางเยว่มีบุตรชายสามคน พวกเขาล้วนเป็อัจฉริยะที่หาพบได้ยากทั้งสิ้น บุตรชายคนโตหลี่ชางิและบุตรคนรองหลี่ชางฮ่าวมีระดับการบ่มเพาะจุดสูงสุดของขอบเขตฉีไห่ หลี่ชางิได้ปิดด่านฝึกตนเพื่อทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ หลี่ช่างหงที่ถูกเจียงเฉินสังหารที่เมืองเทียนเซียงเป็บุตรคนสุดท้อง และที่ยืนข้างหลี่ชางเยว่เป็บุตรคนกลาง มีนามว่าหลี่ชางฮ่าว
มุมปากของหลี่ชางฮ่าวยกขึ้นเล็กน้อย ด้วยความภาคภูมิใจเขาได้ก้าวไปด้านหน้า เขาชี้นิ้วไปยังเจียงเฉิน และกล่าวออกมาอย่างหยิ่งยโส
"เจียงเฉิน ข้าได้ยินมาว่าเ้าได้สังหารน้องชายข้าในการประลองชี้ตายนี่ วันนี้ข้าจะสังหารเ้าด้วยการประลองชี้ตายเพื่อแก้แค้นให้น้องชายข้า เ้ากล้าที่จะรับคำท้าหรือไม่?"
หลี่ชางเยว่เหลือบมองไปยังเจียงเฉินด้วยรอยยิ้มเย้ย ตัวเขาก็คิดว่าความคิดนี้เป็ความคิดที่ดี เขาไม่รู้ว่าเจียงเฉินใช้วิธีการใดทำให้เขาไม่สามารถััถึงระดับการบ่มเพาะของเจียงเฉินตอนนี้ได้ จากที่เขารู้ตอนเจียงเฉินได้ต่อสู้กับหลี่ช่างหงตอนนั้นมันอยู่ระดับขั้นฉีจิงระดับเก้าเพียงเท่านั้น ตอนนี้เจียงเฉินน่าจะอยู่ระดับฉีไห่ขั้นต้น แม้เขาจะแข็งแกร่งอย่างไม่ธรรมดา แต่หลี่ชางฮ่าวรับมือได้อย่างแน่นอน
แม้เจียงเฉินจะสามารถที่จะสังหารมู่หรงเจิ้นได้ แต่มู่หรงเจิ้นนั้นไม่มีทางที่จะเทียบกับหลี่ชางฮ่าวได้ แม้ว่าทั้งคู่อยู่ระดับฉีไห่ขั้นปลาย แต่ไม่อาจนำมาเทียบกับหลี่ชางฮ่าวได้ หลี่ชางฮ่าวเป็ถึงอัจฉริยะรุ่นเยาว์ หลี่ชางฮ่าวนั้นมีศักยภาพไร้ขีดจำกัด ไม่ใช่ผู้ที่คนที่อยู่ในระดับเดียวกันจะเทียบได้ ไม่ต้องพูดถึงเื่ที่หลี่ชางฮ่าวมีวิชาร้ายกาจอยู่ การที่จะสังหารคนไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามอย่างเจียงเฉินมันไม่ได้ยากเย็น ด้วยการนี้ก็สามารถที่จะรักษาชื่อเสียงของตระกูลหลี่ไว้ได้
สายตาของทุกคนตกไปยังเจียงเฉิน และดูว่าเขาจะกล้าที่จะรับคำท้าหรือไม่
เมื่อได้ยินสิ่งคำพูดของหลี่ชางฮ่าว เจียงเฉินเผยรอยยิ้มและถามขึ้น
"เ้าแน่ใจหรือว่าจะลงประลองชี้ตายกับข้า?"
เจียงเฉินเตือนหลี่ชางฮ่าวด้วยความหวังดี เขาเกือบจะพูดว่า
'เ้าหนู การประลองชี้ตายนั้นไม่ใช่เื่ล้อเล่นนะ หากเ้าตาย ก็ไม่มีทางที่จะคืนชีพได้หรอกนะ'
"เป็อะไรไป? เ้าไม่กล้ารับคำท้างั้นรึ?"
หลี่ชางฮ่าวเชิดขึ้นด้วยความภาคภูมิและหยิ่งยโสและมองไปด้านเจียงเฉิน
"ปล่อยทั้งสี่คนนั่นไปซะ แล้วข้าจะรับคำท้าเ้า"
"น้องเจียงเฉิน เ้าต้องตัดสินใจให้รอบคอบนะ หลี่ชางเยว่มีบุตรด้วยกันสามคน หลี่ช่างหงนั้นธรรมดา ไม่อาจนำไปเปรียบกับพี่ชายทั้งสองของเขาซึ่งเป็อัจฉริยะที่หาได้ยากได้ ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าผู้นี้เป็บุตรคนรอง หลี่ชางฮ่าว เขามีระดับการบ่มเพาะจุดสูงสุดของฉีไห่"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นกล่าวเตือน
"น้องเจียง ความแข็งแกร่งของหลี่ชางฮ่าวนั้นแข็งแกร่งยิ่ง ข้ายังไม่สามารถเอาชนะเขาได้โดยง่าย การที่เ้าจะประลองชี้ตายกับเขานั้น มันเสี่ยงเกินไป"
เยี่ยนหยางเตือนด้วยความหวังดี
"อย่าได้กังวลเลย มีคนมากมายดูพวกเราอยู่ ถ้าข้าปฎิเสธคำท้าไปมันคงเสียหน้าแย่"
เจียงเฉินยักไหล่ เขามีสีหน้าสบายๆ ข้อเสนอนั้นถูกยื่นให้อยู่หน้าประตูแล้ว หลี่ชางเย่ว์จะต้องคิดว่าเขานั้นมีบุตรมากมาย และเขา้ายกบุตรให้แก่เจียงเฉินคนหนึ่ง
ในอีกด้านหนึ่ง หลี่ชางเยว่โบกมือให้สัญญาณให้คนของเขาปล่อยหวังถิงและอีกสามคน เยี่ยนเิรีบพาทั้งสี่มาฝั่งตระกูลเยี่ยน
พรึ่บ!....
ฝูงชนขยับตัวออกและเว้นพื้นที่กว้างขวางไว้เพื่อใช้เป็สนามประลองชี้ตาย เวทีประลองอย่างเป็ทางการนั้นอยู่ห่างจากที่นี่มากนัก มันง่ายที่จะจัดการประลองชี้ตายขึ้นที่นี่
"เข้ามาเลยเจียงเฉิน แสดงความสามารถของเ้าออกมา วันนี้แหละ ข้าจะฆ่าเ้าล้างแค้นให้น้องชายของข้า"
หลี่ชางฮ่าวเดินไปที่ใจกลางพื้นที่ประลองเป็ตาย ชุดสีเหลืองของเขากระพือโดยที่ไม่ได้มีลมพัด ใบหน้าของเขามีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม เขาไม่ได้เห็นเจียงเฉินอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย เพราะเขานั้นมีไม่เพียงแค่มีความแข็งแกร่งที่ร้ายกาจแล้ว เขายังมีไพ่ตายที่ทรงพลังอีก วันนี้จะเป็วันตายของเจียงเฉิน!
"น้องเจียงเจิน ระวังตัวให้มาก"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นกล่าวเตือนเจียงเฉินอีกครั้ง
เจียงเฉินพยักหน้าก่อนที่จะเดินก้าวใหญ่ตรงไป เขาได้มาถึงด้านตรงข้ามของหลี่ชางฮ่าว
ปังงง......!!!
หลี่ชางฮ่าวทำการรวบรวมพลังและปลดปล่อยพลังหยวนออกมา ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยหมัดออกไป หมัดของเขาเปล่งแสงระยิบระยับ พลังหยวนคมดั่งคมดาบ การเสียดสีระหว่างหมัดกับอากาศทำให้เกิดเสียงะเิขึ้น
พลังของผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นปลายได้ถูกปลดปล่อยออกมาเต็มที่ การะเิพลังครั้งนี้ เพื่อแสดงให้เห็นว่าอัจฉริยะแห่งเมืองชื่อ มิใช่แค่คำคุย
เจียงเฉินส่ายหัว หลี่ชางฮ่าวนั้นทรงพลังยิ่งกว่ามู่หรงเจิ้นแต่โชคร้าย......เจียงเฉินไม่ได้อยู่ระดับฉีไห่ขั้นต้นอีกแล้ว เขาได้ทะลวงเข้าสู้ขอบเขตฉีไห่ขั้นกลางเป็ที่เรียบร้อย ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่คนไหนๆก็ล้วนอ่อนแอสำหรับเขา
เจียงเฉินกางฝ่ามือออก เกิดพายุพลังหยวนขึ้นบนฝ่ามือของเขาและเข้าปะทะกับหมัดของหลี่ชางฮ่าว เจียงเฉินใช้กำลังเพียงแค่ครึ่งเดียวกับการโจมตีครั้งนี้ ในตอนนี้เขาได้สร้างตราประทับัดวงที่ห้าแล้ว ถ้าเขาใช้พลังเต็มที่มีหวังได้สังหารหลี่ชางฮ่าวในหมัดเดียว แต่เจียงเฉินไม่้าให้มันเป็เื่ใหญ่ นั่นเป็เหตุที่ว่าเจียงเฉินใช้พลังเพียงครึ่งเดียว
ปังงงงงง.........
หมัดและฝ่ามือได้ปะทะกัน เกิดเสียงเหมือนฆ้อนกระทบกัน พลังหยวนของหลี่ชางฮ่าวแตกกระจายเป็เสี่ยงๆ และหลี่ชางฮ่าวถอยหลังออกไปด้วยกำลังที่เหนือกว่า เขาได้ถอยไปสองสามก้าวก่อนที่จะทรงตัวเขา แขนที่ปะทะรู้สึกชาและรู้สึกปวดร้าว รู้สึกอึดอัดอย่างไม่สามารถบรรยายได้
"สุดยอด!"
"เจียงเฉินผู้นี้มีใช่คนธรรมดาแฮะ เขาทำให้หลี่ชางฮ่าวถอยหลังได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว"
"เขานั้นดูเป็คนอ่อนแอเหมือนอย่างคุณชายจากตระกูลที่มั่งคั่งทั่วไป ไม่มีผู้ใดคาดคิดหรอกว่าเขาจะมีพละกำลังมหาศาลเช่นนี้ แต่หลี่ชางฮ่าวเพียงแค่ประเมินคู่ต่อสู้เท่านั้น เขายังไม่ได้ใช้ทักษะยุทธที ใครแพ้ชนะไม่อาจบอกได้"
ทุกๆคนต่างตกตะลึง ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าเจียงเฉินจะเป็ฝ่ายชนะ เพียงฝ่ามือเดียวก็สามารถทำให้หลี่ชางฮ่าวถอยหลังได้
"ดี"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นะโออกมาเสียงดัง
"ฮึ่ม! ฮ่าวเอ๋อร์ เ้าอย่าได้ออมมือ รีบๆฆ่ามันได้แล้ว"
หลี่ชางเยว่กล่าวออกมาขณะที่ใบหน้าของเขาทะมึน
"ได้"
หลี่ชางฮ่าวสะบัดแขนออก แววตาเหยียดหยามไม่มีแล้ว เขารวบรวมฝ่ามือเข้าหากันและใส่พลังหยวนเข้าไปด้วยกันก่อนที่จะชี้นิ้วออกไป
เปรี้ยง.....!
นิ้วที่เปล่งแสงสีเหลืองปรากฎให้เห็น การเสียดสีกับอากาศทำให้เกิดเสียงดังสนั่น ดัชนีขนาดั์สูงนับหนึ่งจ้าง มันจะบดขยี้ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามัน
"น้องเจียง นี่มันทักษะดัชนีหวงิของตระกูลหลี่ หลี่ชางฮ่าวได้ฝึกทักษะนี้จนช่ำชอง เ้าต้องระวังตัวให้มาก"
เยี่ยนหยางเตือนเจียงเฉิน
มุมปากของเจียงเฉินยกขึ้น เผยรอยยิ้มกว้าง เขาเคยเห็นทักษะดัชนีหวงิมาแล้วที่เมืองเทียนเซียงในตอนที่เขาได้สู้กับหลี่ช่างหง เมื่อนำมาเทียบกับดัชนีสุริยะหนึ่งนิ้วของเจียงเฉิน ดัชนีหวงิดูด้อยไปเลย
อย่างไรก็ตาม ทักษะดัชนีหวงินั้นแข็งแกร่งมากเมื่อหลี่ชางฮ่าวเป็ผู้ใช้มัน แต่เจียงเฉินหาได้สนใจไม่
เจียงเฉินนั้นดูผ่อนคลายและเฉยเมยเมื่อเผชิญกับการดัชนีที่กำลังจะมาถึง เมื่อมันมาใกล้ถึงตัวเขาแล้ว เขาเพียงแค่ปล่อยหมัดออกไป
