คำพูดของเหลียงปิ่งอันกระตุ้นความโมโหของหลิวฟาง
ใช่ เธอหวังดีจับคู่ให้ แม้จะมีจุดประสงค์ที่เห็นแก่ตัว แต่ก็เพื่อมอบหนทางเลี้ยงชีพให้พี่สาวและลูกไม่ใช่หรือ? หญิงชนบทสถานะหย่าร้างคนหนึ่ง พ่วงลูกสาวหน้าตาสะสวยที่ชื่อเสียงไม่ดีร่อนเร่ไปที่ใดย่อมถูกคนอื่นคิดไม่ดีด้วย ภรรยาข้าราชการสุขสบายกลับไม่อยากเป็สองแม่ลูกมีปัญหาทางสมองทั้งคู่เสียจริง!
มันไม่เป็ไรที่พวกเธอแม่ลูกจะมีปัญหาทางสมอง แต่การยืนกรานไม่แต่งงานกับฝานเจิ้นชวนในตอนนี้คนที่โดนฝังคือหลิวฟางผู้ทำหน้าที่เป็แม่สื่อน่ะสิ
หลิวฟางมีแิประเภทนี้ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ในชั่วข้ามคืนเธอไม่มีทางสำนึกว่าั้แ่ต้นจนจบล้วนคือเธอที่คิดเองเออเองฝ่ายเดียวตราบใดที่หลิวเฟินและเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้เหนือกว่าเธอ ทั้งคู่ก็ต้องฟังคำแนะนำของคนฉลาดเช่นเธอนี้หลิวฟางเหยียดหยามครอบครัวฝ่ายมารดามาจากข้างในกระดูกอยู่บ้านนอกคอกนาจะมีความรู้อะไรได้ โดยเฉพาะพี่รองหลิวเฟิน แต่งงานเข้าครอบครัวที่ยากจนอย่างตระกูลเซี่ยอีกทั้งยังถูกคนตระกูลเซี่ยข่มเหงเสียเกือบไม่รอด
ปัจจุบันยิ่งแล้วใหญ่ อาศัยบ้านเซี่ยไม่ได้ด้วยซ้ำ หย่าเสร็จก็โดนไล่ออกมาพร้อมลูกสาว
ตัวหลี่เฟิ่งเหมยเองก็ก่อตั้งร้านกับคนอื่นในใจหลิวฟางคิดว่าธุรกิจส่วนตัวมีเกียรติไม่เท่าเ้าหน้าที่ราชการ ทว่าภายนอกกลับต้องเกรงใจพี่สะใภ้บ้างอยู่ดีคนที่จะทำให้หลิวฟางสนทนาด้วยสถานะเท่าเทียมกันได้ ดีที่สุดคือมีอำนาจรองลงมาคือมีเงิน!
อำนาจอยู่เหนือเงินทอง ถ้าไม่มีทั้งสอง เธอจะไม่เคารพอีกฝ่าย
หลิวเฟินและเซี่ยเสี่ยวหลานอยู่ในประเภทที่ไม่เฉียดทั้งสองสิ่งอย่างเห็นได้ชัดแต่เนื่องจากได้อานิสงส์จากหลิวหย่ง ตอนนี้จึงแต่งกายภูมิฐานแล้วนั่นมิใช่ความสามารถของสองแม่ลูกเองเสียหน่อย พี่ชายคือสายเืส่วนพี่สะใภ้ไม่ใช่ หากหลิวหย่งให้เงินแก่สองแม่ลูกเพิ่มอีกหลี่เฟิ่งเหมยย่อมโวยวายแน่นอน หลิวฟางตัดสินผู้อื่นโดยมาตรฐานของตนเองไม่รู้ว่าสองแม่ลูกมีอะไรควรค่าแก่ความภาคภูมิใจนอกจากแค่เกียรติยศที่เห็นจากภายนอกเท่านั้น!
สิ่งที่ทำให้หลิวฟางโกรธยิ่งกว่าคือการไม่แต่งงานกับฝานเจิ้นชวนไม่ใช่แค่ความตั้งใจเลื่อนขั้นตำแหน่งของเหลียงปิ่งอันล้มเหลว แต่หลังจากนี้คงต้องท่องอามิตตาพุทธร้อยรอบจึงจะไม่ถูกฝานเจิ้นชวนเบียดเบียนและอีกอย่าง เธอลั่นวาจาต่อหน้าพ่อแม่สามีออกไปแล้วถ้าบอกว่าพังไม่เป็ท่าเอาเวลานี้ ทั้งสองคนจะคิดกับเธออย่างไร?
“แค่หมาป่าตาขาว เดือดร้อนคุณต้องให้เงินเธอเป็สินทรัพย์เ้าสาวอีกจาก 2000 หยวนเพิ่มเป็ 4000 หยวน ไปถึง 10000 หยวน มีประโยชน์อะไร? นังเด็กหมาป่าตาขาวนั่นไม่รู้จักจดจำบุญคุณ!”
เป็หลานสาวแท้ๆ กลับหลอกลวงเธอเช่นนี้ แถมทั้งขังและข่มขู่เหลียงฮวนลูกสาวของเธอหลานสาวบ้านใครทำเื่ประเภทนี้ได้ลงบ้าง?
หลิวฟางรู้สึกเดือดดาล
เธอไม่ไตร่ตรองบ้างเสียเลย ว่าเธอไม่ได้ไปมาหาสู่กับครอบครัวมารดากว่าหกเจ็ดปีแล้วตอนตนเองใช้ชีวิตสุขสบาย เธอไม่เคยนึกถึงหลิวฟางที่ข้นแค้นอยู่ตระกูลเซี่ยแม้แต่น้อยไม่พบกันหลายปี หลิวเฟินคิดถึงเธอส่วนเซี่ยเสี่ยวหลานจะมีความผูกพันต่อเธอสักเท่าไรเชียว? เครือญาติห่างไกลเทียบบ้านใกล้เรือนเคียงไม่ได้ [2] ระหว่างญาติพี่น้องไม่ติดต่อกันย่อมเหินห่างอยู่แล้ว
ไม่เคยทุ่มเทความห่วงใยต่อหลานสาวกลับ้าให้คนเขาเชื่อฟังเธอทุกสิ่งทุกอย่าง และเห็นความปรารถนาของผู้เป็น้าอย่างเธอสูงส่งกว่าฟ้านั่นจะเป็ไปได้อย่างไรเล่า!
หลิวฟางเห็นด้วยกับคำพูดของเหลียงปิ่งอันส่งเซี่ยเสี่ยวหลานไปแต่งงานกับฝานเจิ้นชวนไม่ได้ ลูกสุนัขป่าที่เลี้ยงไม่เชื่องหลอกครอบครัวพวกเขาสามคนจนหัวหมุน คนเป็น้าถึงกับคุกเข่าอ้อนวอนแล้วเรียกได้ว่าอับอายครั้งใหญ่
แต่ถ้าไม่แต่งงาน จะอธิบายแก่ทางฝานเจิ้นชวนอย่างไรเล่า?
จะให้เซี่ยเสี่ยวหลานหนีจากซางตูไปและหลบหลีกอยู่ห่างไกลจริงๆ หรือ?
การกระทำแบบนี้มีผลดีต่อเซี่ยเสี่ยวหลานเท่านั้นทว่าจะเหลือหม้อดำไว้ให้บ้านเหลียงแบก หลิวฟางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่เหลียงปิ่งอันสูบบุหรี่สองซองภายในคืนเดียว เื่กวนใจก็คือเื่นี้เช่นกัน
“เว้นแต่ว่าจะทำให้ฝานเจิ้นชวนไม่้าแต่งงานกับเธอเองพอสถานการณ์ผ่านไป พวกเราค่อยๆ จัดการเธอ!”
เหลียงปิ่งอันบี้ก้นบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่อย่างรุนแรงความมุ่งร้ายในถ้อยคำทำให้จังหวะหัวใจของหลิวฟางเต้นช้าลงมากฝานเจิ้นชวนจะเปลี่ยนความคิดได้อย่างไรเล่าต่อให้เซี่ยเสี่ยวหลานแต่งงานกับคนอื่นทันทีในตอนนี้ด้วยลักษณะพฤติกรรมสนุกสนานกับผู้หญิงไม่เลือกหน้าของฝานเจิ้นชวน ย่อมชิงตัวเซี่ยเสี่ยวหลานไปอยู่ดี
เขาไม่สนว่าแต่งงานแล้วหรือไม่
ภรรยาของคนอื่นก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเล่นด้วยเสียหน่อย!
ข่าวลือในเขตเหอตงเกี่ยวกับฝานเจิ้นชวนช่างมากมายเหลือเกินหลิวฟางไม่ยอมยกเหลียงฮวนให้แต่งงานกับฝานเจิ้นชวนก็เพราะสาเหตุนี้
นอกเสียจากเซี่ยเสี่ยวหลานสามารถแต่งงานกับคนที่เหนือกว่าฝานเจิ้นชวนได้ก่อนเดือนพฤษภาคมหากเป็เช่นนั้น ฝานเจิ้นชวนอยากจะแย่งก็ทำไม่ได้
เป็ไปได้หรือ?
บุคคลที่จัดการฝานเจิ้นชวนได้จะเป็คนที่เซี่ยเสี่ยวหลานรู้จักมักคุ้นได้ง่ายๆ เสียที่ไหน หลิวฟางคิดว่าโอกาสเช่นนี้มีน้อยเกินไปทว่าก็ยืนยันไม่ได้ ตอนนี้เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้อยู่ในชนบทอันแสนแร้นแค้นเธออยู่ในเมืองมณฑล ความเป็ไปได้ของการพบบุคคลสำคัญจึงสูงมาก ในชนบทอย่างมากเซี่ยเสี่ยวหลานจะได้พบหัวหน้าหมู่บ้าน ดีกว่านั้นคือได้พบหัวหน้าชุมชนส่วนในเมืองมณฑล ใครจะรู้ว่าเซี่ยเสี่ยวหลานจะมีโอกาสได้พบกับบุคคลประเภทใดตัวหลิวฟางเองก็หน้าตาดี และอาศัยรูปลักษณ์เพื่อหลุดพ้นจากสถานะเกษตรกร โดยการสมรสกับเหลียงปิ่งอัน
เซี่ยเสี่ยวหลานสวยกว่าเธอตอนวัยสาวเสียอีก
พื้นฐานจึงมากกว่าตามไปด้วย
อย่างน้อยตอนนี้เซี่ยเสี่ยวหลานก็อาศัยอยู่ในเมือง ส่วนหลิวฟางในเวลานั้นการได้คบหากับคนเช่นเหลียงปิ่งอันถือเป็ความโชคดีโดยบังเอิญทั้งสิ้น
“เหล่าเหลียง จะให้ฝานเจิ้นชวนยอมถอยด้วยความสมัครใจต้องเป็คนที่มีอำนาจกว่าฝานเจิ้นชวนเท่านั้น แต่ถ้าหมาป่าตาขาวนั่นมีที่พึ่งแบบนี้คุณดูท่าทีของเธอในวันนี้สิ พวกเราจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย แถมยังต้องกังวลว่าเธอจะกลับมาแก้แค้นอีก...”
วิธีนี้มันใช้ไม่ได้ผล
เหลียงปิ่งอันแสยะยิ้ม “แล้วคุณว่าทำไมฝานเจิ้นชวนอยากแต่งงานกับเธอเล่า?”
หลิวฟางโพล่งออกมาโดยไม่จำเป็ต้องคิด “เธอสวยน่ะสิ”
หน้าตาสวยคือข้อได้เปรียบยิ่งใหญ่ที่สุดของเซี่ยเสี่ยวหลานหลิวฟางยังไม่ได้โง่เง่าเต่าตุ่นเธอจึงย้อนกลับมาวิเคราะห์ความหมายของเหลียงปิ่งอัน หากไม่สวยแล้วฝานเจิ้นชวนก็จะยอมแพ้ด้วยตนเองไม่ใช่หรือ?
หัวใจของหลิวฟางแทบกระเด้งออกมาจากข้างในอกแล้ว
“เหล่าเหลียง เื่แบบนี้คุณอย่าแตะเชียว พวกเราทำเื่แบบนี้ไม่ได้นะ...”
ผู้หญิงมักขี้กลัว แม้จะมีวาจารุนแรง ทว่าอันที่จริงความเืเย็นยังห่างชั้นจากผู้ชายไกลโขอย่างเซี่ยเสี่ยวหลานนั้นถือว่าเป็คนใจเด็ดแล้ว ทำสิ่งต่างๆ ด้วยปณิธานอันแรงกล้าถึงประสบความสำเร็จในชาติก่อน และชาตินี้ก็พัฒนาได้อย่างรวดเร็วเช่นกันหลิวฟางหัวสูงเลือกปฏิบัติตามฐานะคน ทว่าเธอเป็เพียงแม่เหย้าแม่เรือนให้เธอวางแผนการเล็กน้อยได้หรือคิดเล็กคิดน้อยหาผลประโยชน์แทนครอบครัวบ้างก็ไม่มีปัญหา
แต่จะให้เธอไปทำเื่ผิดกฎหมาย หลิวฟางขลาดกลัวจริงๆ
เห็นได้ชัดว่าเหลียงปิ่งอันรู้จักเธอดี “ผมแค่พูดไปอย่างนั้นคุณกลัวอะไรกัน? ผมไม่มีทางเอาอนาคตตัวเองมาล้อเล่นหรอก!”
เมื่อประสบกับสถานการ์ประเภทนี้ เหลียงปิ่งอันต้องคิดหน้าคิดหลังเขาเป็เ้าหน้าที่ฝ่ายพลเรือน ไม่ชำนาญการท้าต่อยท้าตีมาั้แ่ไหนแต่ไรเขาคงวานคนกรีดหน้าเซี่ยเสี่ยวหลานให้ลายพร้อยไม่ได้สินะ? ถ้าเื่ราวมีความเพลี่ยงพล้ำเพียงเล็กน้อยสิ่งที่พังทลายคืออนาคตของตนเอง เหลียงปิ่งอันไม่พึงพอใจสถานะของรองหัวหน้าก็จริง แต่เกิดรองหัวหน้ายังเป็ไม่ได้ขึ้นมาเล่า!
เหลียงปิ่งอันคิดว่าเื่นี้ยังต้องใคร่ครวญอย่างถี่ถ้วนอีกที
หลิวฟางจิตใจว้าวุ่น ประเดี๋ยวชิงชังเซี่ยเสี่ยวหลาน ประเดี๋ยวก็คิดว่าสิ่งที่เหลียงปิ่งอันกล่าวมานี้ไม่น่าวางใจทั้งที่เป็เื่ดี พี่รองและลูกสาวกลับไม่เห็นคุณค่าในความหวังดี ทำเอาสองครอบครัวต้องกลายเป็ศัตรูต่อกัน
“เหล่าเหลียง! ฉันนึกออกแล้วกระเป๋าถือของคุณยังอยู่ในสวนนี่ ข้างในใส่เงินไว้หนึ่งหมื่นจะปล่อยให้เด็กเนรคุณนั่นได้ไปง่ายๆ ไม่ได้นะ!”
เงินจำนวนหนึ่งหมื่นหยวนจะให้ก็ต่อเมื่อเซี่ยเสี่ยวหลานแต่งงานกับฝานเจิ้นชวนเท่านั้น
ในเมื่อไม่แต่งแล้ว ทำไมต้องให้เล่า?
เงินหนึ่งหมื่นหยวนในปัจจุบันนี้มิใช่จำนวนน้อยๆหลิวฟางยอมควักออกมาเพื่ออนาคตของเหลียงปิ่งอัน พอเซี่ยเสี่ยวหลานทำเช่นนี้ความปรารถนาด้านหน้าที่การงานของเหลียงปิ่งอันก็ลอยล่องกลางอากาศไม่ติดพื้น [3] หลิวฟางไม่ยอมเด็ดขาดหากจะขอให้เธอมอบเงินให้อีกครั้ง เธอจะยอมออกค่าเดินทางหนีแก่เซี่ยเสี่ยวหลานจริงๆหรือไร? หนึ่งหมื่นหยวนเชียวนะเพียงพอให้เธอหนีไปอเมริกาแล้ว!
ตอนนั้นเหลียงฮวนอยู่ในเงื้อมมือเซี่ยเสี่ยวหลาน เหลียงปิ่งอันจึงโยนกระเป๋าถือทิ้งไป
เหลียงปิ่งอันกำลังห่วงเื่เงินหนึ่งหมื่นหยวนนั้นไม่แพ้กัน
เงินนั่นต้องทวงคืนกลับมาอยู่แล้ว แต่จะใช้วิธีอะไรทวงเล่า? แจ้งความว่าเซี่ยเสี่ยวหลานลักขโมย? จำนวนเงินมากมายขนาดนี้จะไม่จบลงเพียงการจำคุกหลายปีแน่นอน
เชิงอรรถ
[1] 白眼狼 หมาป่าตาขาว หมายถึง คนเนรคุณ
[2] 远亲不如近邻 เครือญาติห่างไกลเทียบบ้านใกล้เรือนเคียงไม่ได้ หมายถึงเครือญาติที่อยู่ห่างไกลให้ความช่วยเหลือหรือสนิทสนมเทียบเท่าเพื่อนบ้านใกล้เคียงไม่ได้
[3] เป็การเปรียบเทียบว่า ไม่เกิดขึ้นไม่เป็จริง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้