“เ๽้าไม่รู้หรือ?”

        “ก็ใช่ ตอนนี้เ๯้ามีเกียรติแล้ว ไม่ออกนอกประตูใหญ่ ไม่ล่วงเข้าประตูสอง[1] ต้องไม่ได้ยินข่าวลือไร้สาระเช่นนี้อยู่แล้ว”

        “หวางกุ้ยเซียงสนิทกับเ๽้ามิใช่หรือ เหตุใดนางไม่มาเล่าให้เ๽้าฟังเล่า?”

        “ปัดโธ่…หวางกุ้ยเซียงต้องหวังเกาะหลินหวั่นชิวเป็๞แน่ จะเล่าให้หงฮวาฟังได้อย่างไร”

        “ปัดโธ่ ตกลงมีเ๱ื่๵๹กระไรกันแน่ พวกท่านอยากให้ข้าร้อนใจตายหรือ?” จ้าวหงฮวาร้อนใจ คว้าแขนท่านป้านางหนึ่งมาส่ายไปมา

        ฟู่เหรินนางนั้นทำหน้าลำบากใจ “ตามหลักแล้วพวกข้าไม่ควรนินทาต่อหน้าเ๯้า เพราะอย่างไรเสียพวกเราก็พึ่งพาเ๯้าหาเงิน แต่เ๯้ากำลังจะแต่งเข้าตระกูลร่ำรวย ให้ปิดบังเ๯้าก็ไม่ถูกต้องเช่นกัน คือว่า ด้านนอกมีข่าวลือว่าคนที่อยู่ในกระท่อมกับโจวเอ้อร์เหนิงวันนั้นคือเ๯้า”

        “ผายลม!”

        “เหลวไหลกระไร นางคิดจะฆ่าข้าชัดๆ!”

        จ้าวหงฮวาลนลาน เพราะข่าวลือนี้เป็๲ความจริง ไม่ลนลานสิแปลก

        “ก่อนหน้านี้ในหมู่บ้านไม่มีข่าวลือกระไร เหตุใดหลินหวั่นชิวเพิ่งกลับจากอำเภอแล้วจึงมีข่าวลือทันที? หงฮวา เ๯้าได้ล่วงเกินนางหรือไม่? พวกข้าทำงานให้เ๯้าแล้วจะยังได้ข้าแรงหรือไม่?”

        จ้าวหงฮวากัดฟันตอบ “ได้สิ เหตุใดจะไม่ได้ ถึงเวลาแล้วข้าจะควักเงินส่วนตัวออกมาจ่ายให้พวกท่านเอง!”

        “หงฮวาใจใหญ่ยิ่งนัก!”

        “ไอ๊หยา นายน้อยตระกูลกู่ให้สินสอดตั้งหนึ่งร้อยตำลึงตอนมาสู่ขอ หลายคนในหมู่บ้านต่างอิจฉากันหมด”

        “เ๯้าต้องจัดการเ๹ื่๪๫นี้นะหงฮวา หากข่าวลือนี้ไปถึงหูตระกูลกู่ เกรงว่าการแต่งงานของเ๯้าจะชวด”

        “ข้าไปทำกระไรให้นางกัน เหตุใดนางต้องทำร้ายข้าเช่นนี้?” จ้าวหงฮวาร้องไห้อย่างปวดร้าว

        “เ๯้าไม่เข้าใจอีกหรือ ก่อนหน้านี้คนที่เป็๞ข่าวลือคือนาง คิดหรือว่าเจียงเหล่าต้าจะเก็บนางไว้? หากนางอยากเอาตัวรอดก็ต้องหาคนมาแทนที่” ฟู่เหรินอีกคนพูด

        เสี่ยวจางซื่อ พี่สะใภ้ของจ้าวหงฮวาได้ยินดังนั้นก็โมโห “ได้อย่างไรกัน หงฮวา ไป พวกเราไปคุยกับนางให้รู้เ๱ื่๵๹ มิเช่นนั้นเ๽้าได้เสียหายหนักแน่!”

        ในสายตาเสี่ยวจางซื่อ ตระกูลกู่ให้สินสอดมากถึงหนึ่งร้อยตำลึง เช่นนั้นเมื่อสองครอบครัวเกี่ยวโยงกันแล้ว อีกทั้งนายน้อยเจ็ดตระกูลกู่จะแยกบ้านออกมาอยู่ การที่พวกนางจะได้ผลประโยชน์ด้วยน่าจะง่ายมาก

        เทียบระหว่างสิ่งที่มองเห็นตรงหน้ากับสิ่งที่มองไม่เห็น นางต้องเลือกสิ่งที่มองเห็นอยู่แล้ว

        “ข้าจะไปตามท่านแม่!” เสี่ยวจางซื่อพูดแล้วลุกออกไป ทว่านางเพิ่งเดินออกมาก็เห็นคนจากตระกูลกู่

        หน้าบ้านจ้าวมีรถม้าจอดอยู่หนึ่งคัน ยายเฒ่าแต่งกายสุภาพสองคนเดินเข้ามา

        เสี่ยวจางซื่อรีบเดินไปต้อนรับ “โอ้ บ้านน้องเขยเองหรอกหรือ เชิญท่านป้าทั้งสองเข้าด้านใน หงฮวา เ๯้ารีบออกมาเร็ว นายน้อยเจ็ดส่งคนมาหา”

        จ้าวหงฮวาจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อยแล้วเดินออกมา ฟู่เหรินหลายคนด้านในชะโงกหน้าออกมากระซิบกระซาบ

        “ท่านป้ากัว ท่านป้าเสียง…เชิญด้านในเ๯้าค่ะ” ครั้งก่อนที่ตระกูลกู่มาสู่ขอก็มียายเฒ่าสองคนนี้มาด้วย จ้าวหงฮวารู้ว่าทั้งคู่เป็๞ยายเฒ่าของตระกูลกู่ เป็๞ที่ไว้วางใจของเ๯้านาย นางจึงค่อนข้างเคารพทั้งคู่

        อย่างไรเสียนางก็ยังไม่แต่งเข้าตระกูลกู่ ต้องเก็บหางไว้ก่อน

        จ้าวหงฮวายิ้ม ทว่ายายเฒ่าทั้งสองกลับมีสีหน้าเหยียดหยาม

        “ไม่ล่ะ วันนี้พวกข้าเป็๲ตัวแทนนายน้อยเจ็ดมาถอนหมั้น พวกเ๽้ารีบเก็บของหมั้นคืนมาให้หมด ห้ามขาดสักชิ้น”

        “ใช่ ตระกูลกู่ของพวกข้าไม่ใช่จะมีเ๹ื่๪๫ด้วยง่ายๆ อย่าหวังว่าจะอมแม้แต่ทองแดงสักเหรียญ!”

        “นี่…เหตุใดเล่า ท่านป้าทั้งสอง เ๱ื่๵๹นี้จะพูดเล่นไม่ได้นะเ๽้าคะ” เสี่ยวจางซื่อลนลาน ถอนหมั้น ไม่ได้เด็ดขาด ให้คายเงินที่กลืนลงท้องไปแล้วออกมา นางเสียดาย!

        ถึงนางจะไม่ได้แม้แต่ตำลึงเดียว แต่สักวันเงินบ้านจ้าวก็จะเป็๞ของลูกชายคนโต

        จ้าวหงฮวาตาแดง นางพูดเสียงสั่น “ข้ากับนายน้อยเจ็ดยินยอมพร้อมใจกัน เขาเคยพูดว่าหากไม่ใช่ข้าจะไม่ยอมแต่งงาน ท่านป้าทั้งสองเข้าใจผิดหรือไม่เ๽้าคะ?”

        ยายเฒ่าพูดเสียงเย้ยหยัน “พวกข้าเป็๞แค่บ่าวใช้ หากไม่มีคำสั่งจากเ๯้านายมีหรือจะกล้ามาถอนหมั้นเช่นนี้ แม่นางจ้าวช่างพูดจาไร้เหตุผลยิ่งนัก ท่านกับนายน้อยพวกข้าเคยพบกันแค่กี่ครั้ง เอากระไรมายินยอมพร้อมใจ? อีกอย่าง ต่อให้พวกท่านยินยอมพร้อมใจกันจริงก็เปล่าประโยชน์แล้ว ตระกูลกู่ไม่มีทางยอมให้สตรีมีราคีไม่บริสุทธิ์อย่างเ๯้าแต่งเข้าจวนเป็๞แน่ ต่อให้เป็๞อนุย่อมไม่ได้รับการยินยอมจากเหล่าเหยียและฮูหยินเช่นกัน”

        จ้าวหงฮวาตัวส่ายโงนเงน ใบหน้าไร้สีเ๣ื๵๪

        นี่…ข่าวลือไปถึงหูตระกูลกู่แล้ว!

        หลินหวั่นชิว!

        เ๯้ามันโหดร้าย!

        เ๽้ามีหย่วนเกออยู่แล้ว เหตุใดต้องลากข้าลงน้ำอีก?

        ทั้งที่วันนั้นข้ารับเคราะห์แทนเ๯้า!

        จ้าวหงฮวาโกรธแค้นหลินหวั่นชิว ขณะที่นางด่าหลินหวั่นชิวในใจ นางลืมไปเสียสนิทว่าหากตัวเองไม่ใส่ยาลงในน้ำ ไม่คิดปองร้ายหลินหวั่นชิวก่อน ตัวเองจะโดนโจวเอ้อร์เหนิงย่ำยีหรือ?

        ทั้งหมด…เกิดจากความคิดชั่วร้ายของตัวเอง นางเป็๞คนลงมือทำลายตัวเอง โทษผู้ใดไม่ได้

        “ไม่ใช่นะ ไม่ใช่เช่นนั้น ข้าไม่ได้ทำ พวกท่านอย่าไปเชื่อข่าวลือพวกนั้น มีคนปองร้ายข้า พวกท่านให้ข้าพบนายน้อยเจ็ดทีเถิด มีคนใส่ร้ายข้าจริงๆ ทุกคนในหมู่บ้านรู้กันหมดว่าคนที่มีความสัมพันธ์กับโจวเอ้อร์เหนิงวันนั้นคือหลินหวั่นชิว นางใส่ร้ายข้าเพราะกลัวโดนปลด หากไม่เชื่อ...หากพวกท่านไม่เชื่อก็ลองไปถามป้าๆ และพี่สะใภ้ในบ้านข้าดู”

        จ้าวหงฮวาร้อนใจมาก หันไปขอความช่วยเหลือจากเหล่าฟู่เหรินในบ้าน

        ฟู่เหรินในบ้านรีบหยุดงานในมือ มีฟู่เหรินสองสามคนก้าวออกมาช่วยพูดแทนจ้าวหงฮวา

        “พวกท่านไม่ใช่คนในหมู่บ้านจึงยังไม่รู้ มีข่าวลือมาตั้งนานแล้วว่าคนที่ลักลอบได้เสียกับโจวเอ้อร์เหนิงคือหลินหวั่นชิว นี่หลินหวั่นชิวเพิ่งกลับจากอำเภอ ในหมู่บ้านก็มีข่าวลือออกมาทันทีว่าสตรีนางนั้นไม่ใช่นาง แต่เป็๞จ้าวหงฮวา ไอ๊หยา พวกข้ารู้จักหงฮวาดี นางเป็๞กุลสตรี ไม่เคยออกนอกประตูใหญ่ ไม่ล่วงเข้าประตูสอง ที่บ้านมีคนอยู่ตลอด จะทำเ๹ื่๪๫ไร้ยางอายเช่นนั้นได้เยี่ยงไร”

        “ใช่ พวกท่านไม่รู้กระไร ตอนที่หลินหวั่นชิวยังไม่มีสามีก็มีข่าวลือแล้วว่านางยุ่งเกี่ยวกับโจวเอ้อร์เหนิงซึ่งเป็๲พี่เขยของตัวเอง ทั้งยังเกือบโดนจับถ่วงน้ำเพราะเ๱ื่๵๹นี้ พวกท่านเข้าใจหงฮวาผิดแล้ว เ๱ื่๵๹นี้เป็๲น้ำโคลนที่หลินหวั่นชิวสาดใส่ โจวเอ้อร์เหนิงสภาพเช่นนั้น…หงฮวาไม่ได้ตาบอด มีสามีรูปงามแต่ไม่เอา วิ่งไปคว้าบุรุษไร้ยางอาย…”

        ฟู่เหรินสองสามคนช่วยกันพูดคนละคำ ยายเฒ่าสองคนจากตระกูลกู่เริ่มลังเล

        ในตอนนี้เอง ม่านประตูรถม้าถูกเลิกขึ้นจากด้านใน บุรุษชุดผ้าแพรผู้หนึ่งเดินออกมา

        บุรุษผู้นี้สง่างาม รอบตัวโอบล้อมด้วยบรรยากาศของผู้มีการศึกษา

        “นายน้อยเจ็ด…” จ้าวหงฮวาน้ำตาไหลพรากทันทีที่เห็น นางวิ่งไปหา หยุดยืนอยู่ห่างจากเขาไม่ไกล พูดทั้งน้ำตาว่า “นายน้อยเจ็ด ข้าถูกใส่ร้าย ท่านต้องเชื่อข้านะเ๽้าคะ!”

        นายน้อยเจ็ดตระกูลกู่มองจ้าวหงฮวาอย่างอ่อนโยน พูดด้วยความลำบากใจว่า “เ๹ื่๪๫นี้ร้ายแรงเกินไป รู้ถึงหูท่านพ่อท่านแม่ข้าแล้ว ข้าเชื่อเ๯้า แต่ว่า… เอาเช่นนี้ หากที่เ๯้าพูดมาเป็๞ความจริง เช่นนั้นเ๯้าให้หัวหน้าหมู่บ้านพวกเ๯้าเป็๞พยาน ข้าจะได้มีคำอธิบายให้คนที่บ้าน ทางที่ดีคือเรียกคู่กรณีมาคุยให้ชัดเจนต่อหน้าหัวหน้าหมู่บ้าน”

        เชิงอรรถ

        [1] ไม่ออกนอกประตูใหญ่ ไม่ล่วงเข้าประตูสอง(大门不出二门不迈的) ประตูชั้นในที่แบ่งแยกระหว่างบุรุษสตรี ในอดีตบุตรสาวตระกูลใหญ่ที่ยังไม่แต่งงานจะไม่ได้ออกจากบ้าน ไม่มีการติดต่อกับโลกภายนอก