เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เหยียนชิงก็สังเกตเห็นความผิดปกติขึ้นมาได้ เขาจำได้ว่าเมื่อคืนเขานอนดึกมาก ยามนี้หัวโล่งและสดชื่น เขาน่าจะนอนนานแล้ว แต่ท้องฟ้าไม่สดใส มืดมาก ไม่มีแสงสว่างเลย...ร่องรอยของความรู้สึกแย่ๆ เล็ดลอดเข้ามาในใจ        “เฉินเซียง...”  ...