ภายในห้องบัลลังก์อันโอ่อ่าและยิ่งใหญ่ แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างกระจกสีที่ประดับประดาอย่างงดงาม เผยให้เห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งที่นั่งนิ่งอยู่บนบัลลังก์สูงศักดิ์ ชุดสีขาวที่เขาสวมใส่ประดับประดาด้วยเพชรพลอยเต็มตัว ท่าทางของเขาสง่างามเหมาะสมกับตำแหน่งยิ่งนัก
ทันใดนั้น ดวงตาของชายหนุ่มก็เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน ดวงตาสีแดงสดของเขาเปล่งประกายราวกับอัญมณีที่ถูกล้างด้วยแสงจันทร์ มันชวนให้หลงใหลและน่าประหวั่นพรั่นพรึงในคราวเดียวกัน เขาสะดุ้งขึ้นอย่างใ ใบหน้าขาวซีดของเขาเผยคำพูดแรกออกมาอย่างสับสน
“ข้ายังไม่ตายอีกงั้นหรือ? ไม่สิ... ที่นี่คือที่ไหนกัน? ทำไมทุกอย่างถึงได้แปลกตาขนาดนี้กัน?”
ขณะที่เขากำลังงุนงงกับสถานการณ์ ความทรงจำต่างๆ หลั่งไหลเข้ามาในจิตใจของเขาอย่างรวดเร็ว ราวกับกระแสน้ำที่ไหลบ่าเข้ามาในห้วงสมอง ทว่าชายหนุ่มกลับไม่แสดงความเ็ปหรือทรมานใดๆ ออกมา ดวงตาสีแดงของเขายังคงจ้องมองอย่างสงบนิ่ง ราวกับว่าคุ้นชินกับความเ็ปเช่นนี้มานานแล้ว
ความทรงจำที่หลั่งไหลนั้นเปิดเผยถึงโลกใบใหม่นี้ มันเป็โลกแห่งการเพาะปลูก ผู้คนที่นี่สามารถบ่มเพาะพลังจนสามารถมีอายุยืนยาว บินข้ามฟ้า หรือทำลายูเาด้วยเพียงฝ่ามือเดียว และโลกนี้เต็มไปด้วยราชวงศ์และนิกายมากมาย และเขาที่นั่งอยู่บนบัลลังก์นี้คือ จักรพรรดิแห่งราชวงศ์เพลิง์ และที่ที่เขาอยู่คือ ทวีปดารา ซึ่งเป็ส่วนเล็กๆ ในโลกที่ยิ่งใหญ่นี้ และโลกนี้ได้มีการแบ่งระดับการบ่มเพาะไว้ 12 อาณาจักรและแต่ละอาณาจักรใหญ่มีอาณาจักรย่อยอยู่ 9 ระดับ
การควบคุมชี่
การสร้างรากฐาน
ทะเลิญญา
แกนทองคำ
ก่อตั้งิญญา
นิพพาน
การหลุดพ้น
นักบุญ
นักบุญกษัตริย์
นักบุญจักรพรรดิ
กึ่งจักรพรรดิ
จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่
หลี่หวงนั่งอยู่บนบัลลังก์ด้วยท่าทีที่สง่างาม แม้ในใจเขาจะเต็มไปด้วยความสับสนและความรู้สึกที่ขมขื่น หลังจากได้ระลึกถึงสิ่งที่พ่อของเขาทิ้งไว้ให้ ความจริงอันโหดร้ายค่อยๆ ปรากฏในใจ พ่อของเขา จักรพรรดิองค์ก่อน ผู้ซึ่งไม่เคยมีความรักหรือเมตตาต่อเขา มอบหมายให้เขาครองบัลลังก์ไม่ใช่เพราะความสามารถหรือความเหมาะสม แต่เพราะเห็นว่าเขาเป็คนโง่ ไม่มีพลังและอำนาจที่จะปกครองราชวงศ์ได้อย่างแท้จริง
พ่อของเขารู้ดีว่าหากปล่อยให้หลี่หวงครองบัลลังก์ ราชวงศ์เพลิง์คงจะตกต่ำต่อไป ประชาชนคงจะตกอยู่ในความยากลำบาก แผนการของพ่อเขาที่เลือกให้หลี่หวงเป็เพียงเหยื่อล่อ เหยื่อที่ทำให้พี่น้องผู้ทะเยอทะยานของเขาเข้ามาสังหารเพื่อแย่งชิงบัลลังก์ ตัว หลี่หวง ก็มีข่าวลือที่ถูกปล่อยออกมามากมาย ทั้งเป็คนบ้ากามและเผด็จการ ฆ่าคนไม่เลือกหน้า และอีกมากมาย ข่าวลือเหล่านี้แพร่กระจายไปทั่วราชวงศ์เพลิง์ ทำให้มีหลายคนมากที่อยากให้เขาตายรวมถึงประชาชนส่วนใหญ่ด้วยเนื่องจากข่าวลือที่ถูกปล่อยออกมาและการไร้ความสามารถในการปกครองราชวงศ์ให้ดีและทำให้ประชาชนเดือดร้อน
เมื่อผู้ใดที่สังหารหลี่หวงได้ ผู้ที่สังหารเขาได้ก็จะกลายเป็คนที่จักรพรรดิองค์ต่อไปทันทีพร้อมกลายเป็ผู้กอบกู้ศรัทธาและความเชื่อมั่นกลับมาสู่ราชวงศ์เนื่องจากสามารถกำจัดจักรพรรดิอย่างเขาได้ และสามารถปกครองราชวงศ์ได้อย่างเต็มที่ด้วยการได้รับการสนับสนุนจากประชาชนทุกคน
"ช่างเป็ตาแก่ที่น่ารังเกียจจริงๆ ..." หลี่หวงบ่นกับตัวเองพร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเสียดาย "ข้าตายในโลกเก่าแล้ว ยังต้องมาตาย อย่างรวดเร็วในโลกใหม่นี้อีกงั้นหรือ?"
เสียงในหัวของเขาแทรกเข้ามา
[ติ๊ง!!!]
แต่ความสนใจของหลี่หวงไม่ได้อยู่ที่เสียงนั้น เขารับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอม เงาร่างหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วพุ่งเข้ามาหาเขา!
ในขณะที่เงานั้นเข้ามาใกล้ หลี่หวงกลับไม่แสดงอาการตื่นตระหนก ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง ราวกับเขาเคยชินกับการต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วน เพียงเสี้ยววินาที เขาเบี่ยงคอหลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย พร้อมกับสวนหมัดกลับไปที่ท้ายทอยของเงานั้นด้วยความแม่นยำ
เสียงหมัดกระทบกับร่างอย่างรุนแรง เงาดำที่พุ่งเข้ามาหาเขาหมดสติลงในทันที ร่างนั้นล้มลงกับพื้นโดยไม่ทันได้ทำอะไร หลี่หวงยืนขึ้นอย่างเงียบๆ เขามองร่างนั้นอยู่ชั่วครู่ก่อนจะหยิบดาบของศัตรูขึ้นมา ดาบเล่มนี้ไม่ได้หนักมากนักในมือของเขา และในจังหวะเดียวกัน หลี่หวงฟาดดาบลงไปที่คอของเงาดำ เืสาดกระเซ็นออกมาเปื้อนเต็มตัวเขา กลิ่นคาวเืลอยคลุ้งไปทั่วห้อง
"ออกมาสิ" หลี่หวงะโด้วยเสียงเ็า พลางปาดเืที่ติดอยู่บนใบหน้าด้วยหลังมือ
ดวงตาสีแดงสดของหลี่หวงเปล่งประกายอย่างดุดัน ใบหน้าที่เคยอ่อนแอและไร้พลัง บัดนี้เต็มไปด้วยความเยือกเย็นและจิตสังหาร ขณะที่เงาร่างอื่นๆ เริ่มปรากฏออกมาจากมุมมืดของห้อง
เงาดำทั้ง 9 ร่างที่แฝงตัวอยู่ในความมืดพุ่งตรงเข้ามาหาหลี่หวงในจังหวะเดียวกัน พวกมันมีเป้าหมายเดียวคือการสังหาร หลี่หวงที่ไร้ซึ่งการบ่มเพาะ หลี่หวงเห็นดาบของพวกมันส่องประกายอย่างน่ากลัว ท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดเข้ามาผ่าน หน้าต่าง เสียงลมพัดกรีดผ่านอากาศพร้อมกับความเร็วของดาบที่พุ่งเข้ามาหาเขาไม่หยุด
ถึงแม้ดาบทั้ง 9 จะจู่โจมเข้ามาพร้อมกัน แต่หลี่หวงกลับสามารถเบี่ยงตัวหลบได้เกือบทั้งหมด ร่างของเขาเคลื่อนไหวราวกับสายลม แม้แต่ดาบที่คมกริบที่สุดก็พลาดเป้าได้อย่างไม่คาดคิด และใน่เวลาที่เหมาะสม เขาสวนกลับอย่างรวดเร็ว แต่ละการโจมตีของเขาพุ่งไปยังจุดตายของเงาดำเ่าั้อย่างแม่นยำ
ไม่นานนัก เสียงร่างกายล้มลงบนพื้นดังขึ้น เงาดำ 5 ร่างสิ้นลมหายใจในเวลาอันสั้น แต่ถึงแม้หลี่หวงจะสามารถจัดการศัตรูไปได้ครึ่งหนึ่ง สภาพร่างกายของเขากลับแย่ลง เืไหลซึมออกจากาแหลายจุด เสื้อผ้าสีขาวของเขาเปื้อนไปด้วยเืทั้งของเขาและศัตรู
หนึ่งในเงาดำที่เหลือพูดขึ้นอย่างใ “เ้าไม่มีการบ่มเพาะพลังไม่ใช่หรือ? ทำไมเ้าถึงแข็งแกร่งถึงเพียงนี้?”
เงาดำอีกคนพูดขึ้น “องค์ชาย 8 ที่เขาว่าอ่อนแอและไร้ความสามารถ กลับซ่อนความสามารถเอาไว้เช่นนี้....แต่ถึงยังไงเ้าก็ต้องตายในวันนี้เท่านั้น”
หลี่หวงยิ้มเย้ยหยัน เขามองไปที่ศัตรูด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเหี้ยมเกรียม "ข้าไม่ได้แข็งแกร่งหรอก... แต่เป็พวกเ้าต่างหากที่อ่อนแอเกินไป!" เขากล่าวพร้อมกับพุ่งเข้าหาเงาดำเ่าั้โดยไม่ลังเล
เงาดำที่เหลืออีก 4 คนพยายามหลบดาบของหลี่หวงได้อย่างง่ายดาย พวกเขาตื่นตระหนกจนลืมไปว่าชายตรงหน้าคือคนธรรมดา สามคนะโถอยหนีออกไป ส่วนอีกหนึ่งคนที่ก้มหลบอยู่ในตำแหน่งเดิม ทันใดนั้น ดาบเล่มเล็กที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อของหลี่หวงก็ถูกดึงออกมาอย่างรวดเร็ว เขาแทงมันไปที่คอของเงาดำนั้นอย่างไร้ความปรานี เสียงเืไหลพุ่งออกจากคอขาดของศัตรู และเงาร่างนั้นก็ล้มลงต่อหน้าต่อตา
เงาดำที่เหลืออีก 3 คนมองเห็นภาพนั้น พวกเขาต่างตกตะลึงกับทักษะการต่อสู้และความเยือกเย็นของหลี่หวง ร่างกายของเขาที่เปื้อนไปด้วยเืสีแดงและดวงตาสีแดงที่ลุกโชน ทำให้พวกเขาเริ่มรู้สึกถึงความหวาดกลัวที่เกาะกินหัวใจ
หนึ่งในเงาดำพูด “ไม่ใช่ว่ามันแข็งแกร่งหรืออะไรแต่มันเป็เพราะว่าพวกเราโจมตีมันไม่โดนต่างหากถึงจะโดนก็ไม่สามารถอันตรายให้มันได้มากนัก”
หนึ่งในเงาดำพูด “ข้ามีแผน”
เงาดำที่เหลืออีก 3 คนมองหน้ากันอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทั้งสามจะพุ่งตรงไปหา หลี่หวง จากสามทิศทางพร้อมกัน ความเร็วและพลังของพวกเขาไม่ธรรมดา ทว่า หลี่หวงยังคงเคลื่อนไหวอย่างว่องไว เขาหลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย พร้อมทั้งแทงสวนกลับไปที่คอของเงาดำคนหนึ่งอย่างรวดเร็ว เืของเงาดำสาดกระเซ็นออกมา
แต่ทันใดนั้นเอง เงาดำคนนั้นไม่ล้มลงอย่างที่ควรจะเป็ มันกลับได้จับดาบของหลี่หวงไว้แน่น ดวงตาที่เ็าของมันจ้องมาที่เขา หลี่หวงจำเป็ต้องรีบปล่อยดาบนั้นอย่างรวดเร็ว เขาพยายามจะหยิบดาบอีกเล่มจากแขนเสื้อ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะดึงมันออกมา เงาดำอีกคนที่พุ่งเข้ามาจากด้านข้างไม่ปล่อยให้เขาได้ทำตามที่คิดไว้ มันรวบรวมพลังิญญาเข้ากับดาบในมือก่อนจะแทงตรงไปที่หัวใจของหลี่หวงอย่างแม่นยำ
ฉึก! ดาบของมันทะลุผ่านร่างของเขา หลี่หวงรู้สึกถึงความเย็นเฉียบที่แทรกเข้ามาในร่างกาย เืพุ่งออกจากปากของเขา เขาทรุดลงกับพื้นช้าๆ และล้มลงไปนอนแน่นิ่งในที่สุด
เงาดำที่เหลืออีกสองคนมองหน้ากัน พวกมันเดินเข้ามาตรวจสอบร่างไร้ิญญาของหลี่หวงอย่างระมัดระวัง ขณะที่พวกมันกำลังตรวจดูให้แน่ใจว่าเขาได้สิ้นใจแล้วนั้น...
ฉึก! เสียงดาบแทงทะลุผ่านเข้าที่คอของพวกมันทันที! เงาดำทั้งสองคนเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง ร่างของพวกมันค่อยๆ ล้มลงข้างๆ ร่างของหลี่หวง ไม่ทันได้ส่งเสียงใดๆ ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายของพวกมันจะจบสิ้นลง
ร่างของหลี่หวงที่นอนนิ่งเมื่อครู่กลับขยับขึ้น เขาลุกขึ้นช้าๆ ราวกับิญญาที่กลับมาจากความตาย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดุดันและความเด็ดเดี่ยว เืไหลไม่หยุดจากาแที่หัวใจ แต่เขายังคงมีสติพอที่จะปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้ตัวเองอย่างเร่งด่วน
ขณะที่เขาพยายามหยุดเืและระงับความเ็ป หลี่หวงพูดขึ้นเสียงแ่ "ระบบ... เ้าอยู่ไหน?"
ทันใดนั้นเอง เสียงที่เขารอคอยก็ดังขึ้นในหัวของเขา
[ (⊙ _ ⊙) ]
[เอ้อ.…...ท่านยัง้าข้าอยู่รึเปล่า?]
หลี่หวงยิ้มเยาะ แม้จะาเ็สาหัส แต่ในใจของเขามีแต่ความมุ่งมั่น “แน่นอน... ข้ายัง้าเ้าอยู่แล้ว”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้