เยว่เฟิงเกอวางตะเกียบในมือลง เอ่ยเตือนอย่างมีน้ำใจ “เกรงว่าเ๽้านายเ๽้าคงจะถูกกระดูกไก่อุดหลอดลมตายแล้วกระมัง หากเ๽้ายังไม่รีบไปตามหมอในจวนมารักษานาง”

       “นายหญิงรอก่อนนะเ๯้าคะ บ่าวจะไปตามหมอประจำจวนมาเดี๋ยวนี้” เมื่อเฉี่ยวอวี้ได้ยินเช่นนั้นก็รีบปลดมือฉินหว่านแล้วออกวิ่งไปจากห้องอาหาร

       เพียงแต่เมื่อออกไปจากเรือนใหญ่แล้ว เฉี่ยวอวี้กลับไม่ได้รีบร้อนไปตามหมอ นางเพียงเดินไปยังโรงหมอในจวนอย่างช้าๆ

       อย่างไรเสีย ยามนี้นางก็ทำได้แค่ใช้ดวงตาข้างเดียวมองสิ่งต่างๆ ซึ่งบางครั้งยามที่เดินเหินอยู่ นางยังรู้สึกไม่มั่นคงจนซวนเซเกือบจะล้มลง

       เฉี่ยวอวี้เดินไปยังโรงหมอพลางครุ่นคิดคนเดียวในใจอย่างเจ็บแค้น “เ๽้าไม่เห็นข้าเป็๲คน ข้าก็จะไม่รับใช้เ๽้าอย่างเต็มกำลังเฉกเช่นเมื่อก่อนอีก ยามนี้กระดูกไก่ติดคอเ๽้า ถือว่าเป็๲กรรมตามสนองที่เ๽้าสมควรโดน”

       ในเวลาเดียวกันนี้ เมื่อสาวใช้อีกสองคนในห้องอาหารเห็นว่าเฉี่ยวอวี้จากไปแล้วก็รีบวิ่งเข้าไปหาฉินหว่าน

       สาวใช้หนึ่งในสองรินน้ำชาให้ฉินหว่านด้วยคิดจะให้คนลองดื่มชาดูว่าจะช่วยให้กระดูกไก่ชิ้นนั้นลื่นลงคอไปได้หรือไม่

       ฉินหว่านรับชามาดื่มไปอึกหนึ่ง ก่อนจะพ่นน้ำชาทั้งหมดออกมาแทบจะในทันที

       ซ้ำร้ายนางยังพ่นใส่หน้าสาวใช้คนนั้นพอดีด้วย

       ฉินหว่านไออย่างรุนแรงออกมาอีกครั้ง นางมองสาวใช้ผู้หวังดีนางนั้นด้วยสายตาดุร้าย นิ้วที่สั่นไหวชี้ไปที่อีกฝ่าย แต่ปากกลับไม่อาจเอื้อนเอ่ยคำใดออกมาได้แม้แต่คำเดียว

       สาวใช้นางนั้นเห็นเช่นนั้น ก็๻๠ใ๽จนหน้าซีดขาว รีบคุกเข่าลงตรงหน้าฉินหว่าน

       “บ่าวผิดไปแล้ว บ่าวสมควรตาย” เสียงโขกศีรษะของสาวใช้คนนั้นดังขึ้น

       ยามนี้ฉินหว่านเริ่มหายใจลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว นางสูดลมหายใจเข้าโดยแรงด้วยท่าทางที่เหมือนจะขาดอากาศหายใจอยู่รอมร่อ

       ฉินหว่านน้ำตาหลั่งไหล สายตาที่มองเยว่เฟิงเกอราวกับถูกชโลมไว้ด้วยยาพิษ

       เป็๲เพราะนังเยว่เฟิงเกอสมควรตายนี่ รอให้นางหายดีก่อนเถอะ นางจะต้องรายงานเ๱ื่๵๹นี้ให้ท่านอ๋องทราบ ให้ท่านอ๋องสั่งลงโทษอีกฝ่ายให้จงได้

       หรือจะให้ดีก็ปลดพระชายาคนนี้ไปเสีย จากนั้นค่อยสับคนเป็๞หมื่นเป็๞พันชิ้น

       ในตอนนี้เองสาวใช้อีกคนช่วยตบหลังให้ฉินหว่านเบาๆ นางอยากจะลองดูว่า หากทำเช่นนี้จะสามารถทำให้กระดูกไก่ชิ้นนั้นหลุดออกมาจากในลำคอได้หรือไม่

       เมื่อฉินหว่านถูกตบหลังเบาๆ เช่นนี้ นางก็เริ่มไออย่างรุนแรงออกมาอีกครั้ง

       ฉินหว่านหันไปถลึงตาอย่างดุร้ายใส่สาวใช้คนนั้น ทำเอาคนเป็๲ต้องหยุดมือทันทีแล้วทรุดลงคุกเข่าบนพื้น และกระทำเช่นเดียวกับสาวใช้คนแรก

       ทว่า เวลาผ่านไปนานแล้ว แต่กลับยังไม่เห็นเงาเฉี่ยวอวี้เดินนำท่านหมอมา

       และยามนี้ใบหน้าของฉินหว่านก็ซีดขาวเหลือประมาณ คาดว่าอีกเดี๋ยวเดียวนางคงได้ขาดอากาศหายใจตาย

       แม้เยว่เฟิงเกอจะนับว่าได้สมปรารถนาแล้ว แต่นางจะปล่อยให้ฉินหว่านตายไปรวดเร็วเพียงนี้ไม่ได้ มิฉะนั้นนางคงได้ถูกตราหน้าว่าเป็๞ฆาตกร

       เยว่เฟิงเกอยืนขึ้น ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ด้านหลังของฉินหว่านอย่างช้าๆ แล้วยื่นมือออกไปตบแผ่นหลังของฉินหว่านอย่างแรงหนึ่งที

       เมื่อถูกเยว่เฟิงเกอตบหลังไปหนึ่งที ฉินหว่านก็สำรอกเอากระดูกไก่ที่ติดอยู่ในลำคอออกมาได้

       ในที่สุดก็สามารถหายใจเข้าออกได้สะดวกแล้ว ฉินหว่านอ้าปากหอบหายใจคำใหญ่ เป็๲นานถึงค่อยๆ กลับมาหายใจเป็๲ปกติ

       นางมองกระดูกไก่ที่สำรอกออกมา สีหน้าย่ำแย่ยิ่ง

       นั่นคือกระดูกส่วนขาของไก่ กระดูกชิ้นใหญ่เพียงนั้นเข้าไปติดอยู่ในลำคอนางได้ การที่นางไม่ตายก็นับว่าโชคดีมากแล้ว กระนั้นฉินหว่านก็ยังคงรู้สึกกลัวไม่หาย นางไม่คิดว่าเยว่เฟิงเกอในยามนี้จะน่ากลัวถึงเพียงนี้ 

       กระดูกใหญ่เพียงนั้นกลับถูกเยว่เฟิงเกอโยนเข้าคอนางได้อย่างง่ายดาย

       หากไม่ใช่เพราะดวงนางยังไม่ถึงฆาต นางคงถูกกระดูกไก่ชิ้นนั้นติดคอตายไปแล้ว

       พอนึกถึงว่าเมื่อครู่ตนเกือบจะขาดอากาศหายใจตาย ฉินหว่านก็รู้สึกหนังศีรษะชา