ฟึบ!
ในใจของผมตอนนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ในที่สุดคนกระจอกอย่างผมก็เริ่มก้าวเข้าสู่เส้นทางของโปร เกมนี้สามารถสร้างสกิลด้วยตัวเองได้จริงๆ ให้ตายเถอะ โคตรเจ๋งเลย หลังจากนี้ถ้าผมใช้ดาบเป็อาวุธ พลังโจมตีก็จะเพิ่มขึ้นถึง 10% ซึ่งถือว่าแข็งแกร่งใช่ย่อยเลยนะเนี่ย แม้ว่าตอนนี้พลังโจมตีของผมจะมีแค่ 6-6 พอยต์ และการเพิ่มขึ้นของค่าพลังโจมตี 10% ที่ได้มาแม้จะดูน้อยนิด แต่ก็นับว่าดีขึ้นมาก อุปกรณ์มีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นแล้ว ผลลัพธ์ของการบัฟพลังถือว่าสูงมากจริงๆ นะเนี่ย อีกอย่างหลังจากนี้ผมจะกำหนดให้ดาบเป็อาวุธของผมเท่านั้น เพราะไม่งั้นสกิลที่ได้มาก็แทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย
หลังจากที่ผมเสียเวลาไปกับการชื่นชมความเจ๋งของตัวเอง ผมก็เริ่มนึกอีกครั้งว่าจะตั้งชื่อสกิลนี้ว่าอะไรดี อืม... สกิลเฉียบขนาดนี้...
ในที่สุดความคิดในสมองก็แล่น ก่อนที่ชื่อหนึ่งจะผุดขึ้นมาในหัว ‘ดาบแห่งความโกลาหล’
อืม... ชื่อนี้ดีที่สุดแล้วละ หลังจากใช้ดาบผมก็รู้สึกได้ถึงรังสีแห่งความกระหายเื นี่เป็เพียงหนึ่งในกระบวนการของดาบเท่านั้น และเป็แค่การเริ่มต้นสำหรับการต่อสู้ เอาเป็ว่าใช้ชื่อนี้ก็แล้วกัน!
ติ๊ง!
ข้อความจากระบบ : ยินดีด้วย ท่านได้ตั้งชื่อสกิลเป็ที่เรียบร้อยแล้ว ท่านคือคนแรกที่สามารถสร้างสกิลระดับ SS ในเซิร์ฟเวอร์นี้ ้าเปิดเผยตัวตนให้ผู้เล่นท่านอื่นทราบหรือไม่?
ผมกดปุ่ม ‘ไม่’ อย่างรวดเร็ว ไม่ได้! ผมไม่ได้สร้างสกิลขึ้นมาเพื่อโอ้อวดสรรพคุณ แต่เอาไว้เพื่อปกป้องตัวเองต่างหากเล่า ขืนทำประเจิดประเจ้อประกาศให้คนอื่นเห็น ก็ไม่รู้ว่าต่อไปจะมีคนจ้องเล่นงานผมมากขนาดไหน ผมไม่กลัวเื่จะไม่เป็ที่รู้จักหรอกนะ แต่ผมกลัวถูกรุมฆ่ามากกว่า ตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้ว ผมเป็ฮีลเลอร์เลเวล 1 แถมยังเป็ที่โหล่ของเกม สถานะของผมตอนนี้พวกโปรคนอื่นๆ คงไม่เห็นผมอยู่ในสายตา จะทำอะไรก็สบายใจ ไม่ต้องคอยระแวง...
ติ๊ง!
ประกาศจากระบบ : ยินดีกับผู้เล่น ×××× ที่เพิ่งจะเรียนรู้สกิลระดับ SS ได้สำเร็จ [ดาบแห่งความโกลาหล]
……
ทันใดนั้น ทั้งเซิร์ฟเวอร์ก็เกิดความโกลาหล
ในเวลาอันรวดเร็ว รูปไอคอนสกิลดาบอันเป็สกิลแรกของผมก็โผล่ขึ้นมาในแถบสกิล แล้วตามด้วยสกิลที่สอง โดยสกิลแรกเป็สกิลที่มีระดับมาตรฐานคือ SS ส่วนอีกสกิลหนึ่งเป็สกิลของฮีลเลอร์มีชื่อว่า [สกิลห้ามเื] โดยเป็สกิลระดับ D อืม... แน่นอนว่าระดับของมันไม่ได้สูงมาก แต่ก็เป็สกิลที่ดี เพราะมันสามารถฮีลเืให้กลับมาได้
[ดาบแห่งความโกลาหล] (SS) : ขณะที่ถือดาบอยู่ พลังการโจมตีจะเพิ่มขึ้น 10% โดยไม่ใช้ค่าโจมตีพื้นฐาน และไม่สามารถเพิ่มเลเวลให้กับสกิลได้
[สกิลห้ามเื] (D) :สกิลนี้จะสามารถฮีลค่า HP ได้ 50 พอยต์โดยใช้ค่า MP 5 พอยต์ ตอนนี้ค่า EXP ของท่านอยู่ที่ 0/100 พอยต์
……
หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จสิ้น ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ผมจะออกไปลุยโลกกว้างแล้ว!
ผมถือดาบไว้ในมือก่อนจะออกไปนอกหมู่บ้านเริ่มต้น ผ่านไป 24 ชั่วโมงแล้วหลังจากที่เกมนี้เปิดให้บริการ ตอนนี้ช่องเก็บของของผมยังไม่มีไอเท็มเลยสักชิ้น หรือควรพูดว่ายังไม่มีปัญญาซื้อของพวกนั้นนั่นแหละ แต่ไม่ต้องรีบหรอก เดี๋ยวผมก็หามาได้
ด้านนอกหมู่บ้านเริ่มต้น มีผู้เล่นจำนวนมากกำลังต่อสู้กับสุนัขฟางที่ดูสภาพทุลักทุเลอยู่พอสมควร สุนัขฟางเป็มอนสเตอร์เลเวล 1-2 และเป็มอนสเตอร์ที่มีเลเวลต่ำสุด... หึ... พวกกระจอก...
ผมหลบออกมาจากกลุ่มผู้เล่นเ่าั้เพื่อตามหาเส้นทางอื่น ทิศเหนือของหมู่บ้านสุนัขฟางยังคงเป็ป่าทึบลึกลับ แต่สัญลักษณ์บนแผนที่ปรากฏจุดสีแดง ซึ่งมันยังไม่เหมาะกับเลเวลของผมในเวลานี้ แต่ก็สามารถเข้าไปลองดูได้ อันที่จริงผมยังมีข้อได้เปรียบคนอื่นๆ อยู่ เพราะผมสามารถฮีลและต่อสู้ไปพร้อมๆ กัน นอกจากนี้ผมยังมีสกิลดาบแห่งความโกลาหล ถึงแม้ว่าประสิทธิภาพในการโจมตีของมันในตอนนี้จะยังไม่มากนักก็ตาม
ไกลออกไป ผมเห็นผู้เล่นกลุ่มหนึ่งยืนถกเถียงกันอยู่ พร้อมกับได้ยินเสียงะโขึ้นว่า “ไอเท็มนี้ขายได้ถึง 20 เหรียญทองแดงเป็อย่างน้อยเลยนะ พวกเราเป็คนทำให้มีค่าดาเมจสูงสุด เพราะฉะนั้นของเหล่านี้ต้องเป็ของพวกเรา!”
ผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “กระจอกชะมัด”
ผมก้มมองระหว่างทางก็เห็นเหรียญทองแดงจำนวนมากตกอยู่ที่พื้น เมื่อมองไปรอบๆ ไม่เห็นใครอยู่แถวนั้น ผมก็จัดการเก็บเงินพวกนั้นทันที
หึๆ... รวยแล้วโว้ย! วันนี้เป็วันของข้าจริงๆ!
……
ผมใช้เงินที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ไปกับการซ่อมแซมดาบ ตอนนี้ก็เลยเหลืออยู่แค่ 1 เหรียญทองแดงเท่านั้น ไม่รู้ว่าใครฆ่ามอนสเตอร์ได้แต่ไม่ยอมเก็บเงินพวกนี้ไป ไม่รู้จักอดออมเอาเสียเลย
เมื่อเดินตรงไปด้านหน้า ผมก็ออกจากสถานที่ของพวกสุนัขฟาง ซึ่งบริเวณที่ผมเดินอยู่ตอนนี้แทบจะมองเห็นผู้เล่นน้อยมาก ผมยืนซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้ในป่าเพื่อแอบดูว่าจะมีสุนัขฟางโผล่ออกมาหรือไม่
เพียงไม่นานเสียงคำรามก็ดังขึ้น ในที่สุดผมก็เจอมอนสเตอร์ตัวแรกที่คู่ควรกับการต่อสู้ของผมแล้ว มันคือไฮยีน่าที่แสนดุร้าย ให้ตายเถอะ มอนสเตอร์ฝั่งหมู่บ้านแถบนี้เป็พวกสุนัขหมดเลยสินะ
[ไฮยีน่า] (มอนสเตอร์ทั่วไป)
เลเวล :3
พลังโจมตี :7-11
พลังป้องกัน :3
HP :150
สกิล :ไม่มี
……
เยี่ยม! มอนสเตอร์เลเวล 3 ถ้าผมฆ่ามันได้สัก 2 ตัว เลเวลของผมก็น่าจะอัปแล้วละ
ชิ้ง!
ดาบถูกดึงออกมาพร้อมกับสกิลดาบแห่งความโกลาหลที่ถูกเรียกใช้งานบวกกับพลังโจมตีที่เพิ่มขึ้น 10% เมื่อผมเข้าใกล้ไฮยีน่า มันก็เริ่มหอนก่อนจะกระโจนใส่ เนื่องจากมันไม่มีสกิลโจมตี จึงใช้ปากในการกัดศัตรู
ผมฉวยโอกาสก่อนที่มันจะกัดผม ดึงดาบเหล็กออกมาฟาดหน้าผากของมัน ‘ฉัวะ’ เสียงดาบที่ฟาดใส่ไฮยีน่าดังขึ้นพร้อมกับตัวเลขดาเมจ -12 พอยต์เด้งขึ้นมา ในเวลาเดียวกันเ้าไฮยีน่าก็กัดขาแล้วกระชากจนทำให้เืของผมลดลงไป -25 พอยต์ อื้อฮือ... ค่าดาเมจของผมลดลงสองเท่าจากของมันเลยนะเนี่ย
แต่การโจมตีของผมนั้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมใช้ดาบฟาดไหล่ของไฮยีน่า มันเปล่งเสียงร้อง แต่ค่าเืที่ลดลงของมันนั้นช้ากว่าผมมาก ทว่าผมก็ไม่ได้รีบร้อน หลังจากปรากฏค่าดาเมจบนตัวผมถึงสองครั้ง ผมก็เริ่มฮีลเืให้ตัวเองทันที
“+50”
เจ๋งสุดๆ ไปเลย ทั้งโจมตีและฮีลตัวเอง นี่แหละเส้นทางแห่งราชันของผม!
เมื่อเวลาผ่านไป ผมก็จัดการมันได้สำเร็จพร้อมกับค่า EXP [1] ที่เพิ่มขึ้น 50% ขณะเดียวกันตอนที่ไฮยีน่าล้มลง ก็มีเหรียญทองแดงหล่นลงมาที่พื้น 2 เหรียญ ผมรีบเดินไปเก็บใส่กระเป๋าทันที ได้ขนาดนี้ก็ไม่เลวนะเนี่ย!
หลังจากเดินไปด้านหน้าต่อ ผมก็จัดการไฮยีน่าตัวที่สองได้สำเร็จ ‘สวบ’ เสียงดาบที่ฟาดลงไป พร้อมกับเลเวลของผมที่เพิ่มขึ้นเป็ 2 ตอนนี้ผมคือฮีลเลอร์เลเวล 2 แล้ว ค่าสถานะ 10 พอยต์ที่ผมได้จากเลเวลที่เพิ่มขึ้นหมดไปกับการอัปพลังโจมตี แต่เพราะผมเป็ฮีลเลอร์ จึงทำให้พลังโจมตีเพิ่มขึ้นมาแค่ 5-5 เท่านั้น หากผมเปลี่ยนไปเล่นเบอร์เซิร์กเกอร์ละก็ คงจะได้พลังโจมตีถึง 11-11 เลยละ เฮ้อ... ช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย...
แต่ผมไม่ท้อหรอก ผมหยิบดาบขึ้นมาก่อนจะลุยต่อไป เอาวะ สู้จนกว่าจะตายไปข้างหนึ่งนั่นแหละ!
……
หลังจากฆ่าไฮยีน่าไปได้หลายสิบตัว ผมก็พบว่าค่า MP[2] ( ของผมเหลืออยู่เพียงน้อยนิด การฮีลตัวเองทำให้ผมต้องเสียค่า MP ในแต่ละครั้งถึง 5 พอยต์ ซึ่งผมมีค่า MP อยู่ 60 พอยต์เท่านั้น หากลุยต่อแบบไม่สามารถฮีลตัวเองได้ ผมต้องตายแน่ แต่โชคดีที่ตอนนี้เลเวลผมอัปเป็เลเวล 3 แล้ว จึงทำให้ค่า MP ของผมกลับมาเต็มหลอดอีกครั้ง นอกจากนี้ผมยังได้ใช้ 10 พอยต์ไปกับการเพิ่มพลังการโจมตี ตอนนี้ตัวละครของผมกลายเป็ฮีลเลอร์สายบู๊ไปแล้ว
[เซียวเหยาจื้อจ้าย] (ฮีลเลอร์ฝึกหัด)
เลเวล : 3
พลังโจมตี : 11-13
พลังป้องกัน : 4
HP : 120
MP : 70
ค่าเสน่ห์ : 0
……
แม้ว่าฮีลเลอร์จะอ่อนแอกว่าอาชีพอื่นๆ แต่ถ้าเปลี่ยนอาวุธในมือให้ดีขึ้น ก็สามารถทำลายการป้องกันของมอนสเตอร์ระดับเดียวกันได้ ซึ่งแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว นอกจากนี้ผมยังสามารถฮีลตัวเองได้ด้วย จึงไม่ต้องกังวลใจว่าจะต้องตายจากการปะทะกับมอนสเตอร์ ภายใต้การต่อสู้อาชีพฮีลเลอร์สามารถเอาตัวรอดได้มากกว่าอาชีพอื่นๆ แต่การที่ผมเพิ่มค่าสถานะไปกับพลังโจมตี จึงทำให้ค่า MP ของผมมีไม่เพียงพอสำหรับใช้งาน ซึ่งมันทำให้ผม้าไอเท็มเพื่อใช้ในการฮีลเพิ่มขึ้น ไม่เช่นนั้นแล้วผมก็คงเก็บเลเวลต่อได้อีกไม่นาน
หลังจากฆ่าพวกมอนสเตอร์พวกนี้ไปได้พักหนึ่ง ผมก็สามารถสะสมเงินได้ 50 เหรียญทองแดงซึ่งเพียงพอให้ผมกลับไปซื้อยาได้แล้ว ถ้าผมมียาสำหรับฮีลตัวเอง ผมก็สามารถฆ่ามอนสเตอร์เลเวลสูงได้มากกว่านี้
ฉัวะ!
เมื่อผมใช้ดาบฟันหัวของไฮยีน่าตรงหน้า เหรียญทองแดง 2 เหรียญก็ตกลงสู่พื้นอีกครั้ง หลังจากเก็บเงินเ่าั้ผมก็เดินหน้าต่อไป ตอนนี้เลเวลสูงขึ้นแล้ว พลังโจมตีก็เพิ่มขึ้นด้วย การฆ่าไฮยีน่าจึงไม่สูญเสียเืมากเหมือนเมื่อก่อน
หลังจากเดินผ่านป่าแห่งหนึ่งและมุ่งหน้าไปเรื่อยๆ ผมก็เห็นหมีดำตัวหนึ่ง มันเป็มอนสเตอร์เลเวล 5 พลังโจมตี พลังป้องกัน และเืของมันถือว่าสูงมาก
ผมกำดาบในมือแน่นพร้อมกับสูดหายใจเข้าเต็มปอด ลองลุยดูสักตั้งแล้วกัน ถ้าไม่ไหวก็ค่อยเผ่น!
ห่างจากตัวหมีดำประมาณ 10 เมตร ผมััได้ถึงรังสีอำมหิตขณะที่ร่างใหญ่ของมันพุ่งใส่ผมอย่างรวดเร็ว ขนสีดำนั้นตั้งชันพร้อมกับอุ้งมือที่โจมตีใส่
ฟึบ
เืสาดเป็ทาง การโจมตีในเกมนี้สมจริงมาก ไหล่ของผมตอนนี้กลายเป็แผลใหญ่ และมีเืพุ่งออกจากาแ
“-42”
บัดซบ เจ็บชะมัดเลยโว้ย!
ผมรีบหยิบดาบขึ้นมา ทว่าการโจมตีของผมสร้างความเสียหายขึ้นมาเพียงแค่ -15 พอยต์เท่านั้น ในเวลาเดียวกันม่านแสงจากสกิลเพิ่มเืก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับเืของผมที่เพิ่มขึ้น 50 พอยต์ เพียงครู่เดียวการฟื้นฟูก็เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง
โฮก!
เ้าหมีดำเปล่งเสียงคำรามพร้อมอ้าปากแล้วฝังเขี้ยวลงบนแขนของผม ดูเหมือนว่าการโจมตีครั้งนี้จะสร้างความเสียหายให้ผมอย่างมากทีเดียว
“-82”
เวรละ!
ผมรีบเผ่นออกมาด้วยความใ หรือว่าผมจะต้องเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่?
หลังจากที่วิ่งออกมาอย่างเร็วจี๋ เ้าหมีดำก็ยังคงไล่ตาม จนห่างออกมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ผมก็ใช้่เวลาสั้นๆ ระหว่างที่ยังไม่ถูกโจมตีดึงดาบออกมา ขณะที่มือซ้ายเริ่มร่ายสกิลเพื่อฮีลเืให้กับตัวเองขึ้นอีก 50 พอยต์ ก่อนจะกลับไปโจมตีเ้าหมีดำนั่นอีกครั้ง
แม้ว่ามันจะเป็มอนสเตอร์ทั่วไปเลเวล 5 เพียงหนึ่งตัว แต่ผมก็ใช้เวลาเกือบครึ่งนาทีเพื่อจัดการกับมัน และในที่สุดเ้าหมีดำก็เปล่งเสียงร้องออกมาก่อนตาย ซึ่งในเวลานั้นเืของผมเหลือเพียง 41 พอยต์
กริ๊งๆ!
ตอนที่ร่างของเ้าหมีดำนั่นล้มลงกับพื้น ก็มีเสียงไอเท็มดังขึ้น โดยไม่ได้มีเพียงเสียงเงินที่ตกลงมาเท่านั้น แต่ยังมีไอเท็มหนึ่งตกลงมาด้วย ซึ่งก็คือสายรัดข้อมือโง่ๆ ชิ้นหนึ่ง!
ผมรีบเข้ามาเก็บของที่อยู่บนพื้นก่อนจะก้มดูสถานะของมัน จุ๊ๆ ไม่เลวเลยแฮะ
[สายรัดข้อมือหมีดำ] (อุปกรณ์ระดับขาว)
ประเภท :เกราะ
พลังป้องกัน :7
เลเวลที่สามารถใช้งานได้ :4
……
เกราะงั้นเหรอ? ตอนนี้ผมยังใส่ไอเท็มนี้ไม่ได้ งั้นเอาไปขายก่อนดีกว่า อีกอย่างของนี่ก็เป็อาวุธระดับขาว คงไม่มีใครอยากได้นักหรอก
นอกจากสายรัดข้อมือแล้วยังมีเหรียญทองแดง 5 เหรียญตกอยู่ที่พื้น มอนสเตอร์ระดับสูงแบบนี้คงมีของมากกว่าไฮยีน่าเยอะเลย หลังจากที่ผมหยิบทุกอย่างแล้วก็เตรียมตัวออกไปจากที่นี่ เพราะผมคงจะไม่อยู่เพื่อลุยกับเ้าหมีดำต่อแล้วละ นอกจากดาบในมือแล้วก็ไม่มีอะไรสักอย่าง ขืนสู้ต่อไปคงได้ตายพร้อมมอนสเตอร์พวกนี้แน่
ดังนั้นผมจึงตัดสินใจกลับไปจัดการกับไฮยีน่าต่อ ตอนนี้ผมเลเวล 3 แล้วทำให้การจัดการกับมอนสเตอร์เลเวล 3 กลายเป็เื่ง่าย หลังจากใช้เวลาจัดการกับพวกมันถึงหนึ่งชั่วโมง ผมก็อัปเป็เลเวล 4 ในที่สุด และเป็เวลาเดียวกับที่ในกระเป๋าของผมมีเงินอยู่ 47 เหรียญทองแดง ช่างไม่ต่างจากพวกเศรษฐีใหม่เลยนะเนี่ย!
พอหันกลับไปมองรอบๆ ผมก็เห็นผู้เล่นไม่น้อยซึ่งมาเก็บเลเวลที่นี่ ดูเหมือนว่าผมจะอยู่ต่อนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว งั้นกลับไปที่หมู่บ้านเตรียมไอเท็มแล้วค่อยไปลุยจุดที่โหดกว่านี้ก็แล้วกัน
……
ผมแบกดาบของตัวเองเดินผ่านทุ่งหญ้า ขณะนั้นก็เห็นกลุ่มคนเดินมา พวกเขาถือขวานในมือซึ่งก็คือเหล่าบาร์บาเรียนเลเวล 6 นั่นเอง ทันใดนั้นคนหนึ่งในกลุ่มก็ะโขึ้นว่า “เฮ้เพื่อน มาเก็บเลเวลที่นี่ มีไอเท็มอะไรที่อัศวินใช้ได้หรือเปล่า?”
ผมหยิบสายรัดข้อมือที่ได้จากหมีดำออกมาจากกระเป๋า “มีอุปกรณ์ระดับขาว ไม่กำหนดอาชีพ อยากได้หรือเปล่าล่ะ?”
หนึ่งในบาร์บาเรียนหัวเราะออกมา “พลังการป้องกัน 7 พอยต์งั้นหรือ? น่าสนใจดีนี่ นายขายเท่าไรล่ะ?”
ผมกวาดตามอง “ที่ร้านค้ารับซื้ออยู่ที่ 21 เหรียญทองแดง นายจ่ายมากกว่านั้นได้ไหมล่ะ?”
“เอาสิ” บาร์บาเรียนตอบกลับพร้อมยิ้ม “งั้นฉันให้นาย 50 เหรียญทองแดง ตกลงไหม?”
“ตกลง”
ใช้เวลาไม่นานการซื้อขายก็เสร็จสิ้น ผมถือดาบเดินออกไปพร้อมเงินในกระเป๋าเกือบ 100 เหรียญทองแดง ตอนนี้ผมมีเงินใกล้จะถึง 1 เหรียญเงินแล้ว!
……
หลังจากที่กลับมาถึงหมู่บ้านสุนัขฟาง ผมก็ถอดชุดเกราะเลเวล 2 ที่ได้จากพวกไฮยีน่าและเกราะหนังสีขาวออก ในที่สุดตอนนี้ผมก็มีเงิน 121 เหรียญทองแดงแล้ว! ผมกวาดตามองเกราะผ้าภายในร้านขายไอเท็ม... อืม... เสื้อคลุมเลเวล 2 เพิ่มค่าพลังป้องกัน +2 แต่ต้องใช้เงินซื้อถึง 70 เหรียญทองแดงแน่ะ แพงเกินไป ไม่เอาดีกว่า... ดูเหมือนว่าคงต้องรอตีมอนสเตอร์แล้วค่อยไปเก็บจากพวกนั้นน่าจะดีกว่า
เมื่อมาถึงร้านขายยา ผมก็เห็นยามานาระดับ 1 ซึ่งสามารถเพิ่มค่า MP ได้ 50 พอยต์ ราคาขวดละ 1 เหรียญทองแดง ผมซื้อมา 23 ขวดพร้อมกับซ่อมแซมดาบตัวเองด้วย ตอนนี้ผมจึงกลับมาเหลือเงินอยู่แค่ 1 เหรียญอีกแล้ว เอาละ ยินดีต้อนรับเข้าสู่สมาคมคนกระจอกอีกครั้งนะสหายรัก!
เมื่อเดินออกจากร้าน หนทางแห่งการต่อสู้อันดุเดือดของฮีลเลอร์สายบู๊อย่างผมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!
………………………………………………………………………………………….
[1] ค่า EXP หมายถึง ค่าประสบการณ์
[2] ค่า MP หมายถึง ค่าพลังเวทมนตร์