โชคดีที่เจิ้งหยวนมาหาหลินเสี่ยวหยางเมื่อวันก่อน เพราะป้าสะใภ้ใหญ่มาโรงงานเครื่องจักรในวันรุ่งขี้น ป้าสะใภ้ใหญ่ทำงานน่าเชื่อถือกว่าลูกชายมาก เธอเดินตรงเข้าไปถามที่ป้อมยามทันทีว่ามีเด็กสาวหน้าตาดีมาหาคนในโรงงานวันไหนบ้างหรือเปล่า

        เธอถามเด็กหนุ่มที่ช่วยเจิ้งหยวนตามหาหลินเสี่ยวหยางวันนั้น ซึ่งเด็กหนุ่มก็ความจำดี แถมเจิ้งหยวนยังหน้าตาสะสวย ไฉนเขาจะลืมลง เขาจึงยิ้มตอบโดยไม่คิด “มีสิๆ ”

        ป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้งดีใจ “งั้นวันนั้นเธอมาหาเพื่อนคนไหนเหรอ?”

        ยามได้ฟังประโยคนี้ ความระแวงพลันตื่นตัวขึ้น โรงงานเครื่องจักรเป็๞โรงงานใหญ่ของอำเภอ เขาเป็๞ยามที่นี่ได้อย่างราบรื่นแสดงว่าฉลาดมีไหวพริบระดับหนึ่งเช่นกัน

        “คุณถามไปทำไม?” ยามลอบสังเกตป้าสะใภ้ใหญ่ และเอ่ยถาม “คุณรู้จักผู้หญิงที่มาวันนั้นเหรอ?”

        ป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้งไฉนจะต่อกรกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งไม่ได้ เธอยิ้มพลางเอ่ย “นั่นหลานสาวฉันเอง แม่เธอได้ยินว่าหลานสาวคนนี้มาหาคนรักที่โรงงานเครื่องจักรในอำเภอ เลยไหว้วานฉันมาสอบถามดู กลัวเธอจะพบคนไม่ดีเข้าน่ะ”

        ยามได้ยินแล้วรู้สึกเหมือนไม่ได้กุเ๱ื่๵๹ คิ้วพลันคลายออกแล้วฉีกยิ้ม “งั้นคุณป้าวางใจได้เลย สหายหลินเสี่ยวหยางของโรงงานหน้าตาดี มากความสามารถ แถมยังเป็๲เ๽้าหน้าที่รัฐด้วย” ขณะที่พูดอยู่ น้ำเสียงเขาก็เปลี่ยนไป “โอ้ พูดถึงก็มาพอดีเลย! คุณป้า ดูสิ

คนนั้นแหละคือสหายหลินเสี่ยวหยางที่หลานสาวคุณมาหา”

        ป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้งมองตามทิศที่ยามชี้ไป จึงพบเด็กหนุ่มในชุดทำงานสีฟ้า หน้าตาหล่อเหลาหมดจดคนหนึ่งเข้า

        หลินเสี่ยวหยางได้ยินคนเอ่ยชื่อตนก็มองมา และสบตากับป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้งพอดี ขมับเขาพลันกระตุกวูบ เดาออกทันทีว่าสตรีผิวคล้ำแดด ใบหน้ายาว เกล้าผมเป็๞มวยคือใคร เมื่อวานเจิ้งหยวนเพิ่งมาเตือนเขา ไม่คาดคิดว่าป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้งจะมาหาถึงที่เร็วขนาดนี้

        เขาสงบสติอารมณ์แล้วเดินเข้าไปถามยาม “คนคนนี้เป็๲ใครเหรอ?”

        หลินเสี่ยวหยางค่อนข้างคุ้นเคยกับยามเป็๞อย่างดี ด้วยอายุไล่เลี่ยกันและทำงานที่โรงงานเดียวกัน ปกติมักพูดแซวเล่นกันอยู่เรื่อยๆ เลยขยิบตาหยอกเย้าใส่เขา “อาสะใภ้ของคนรักนายน่ะ”

        ป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้งกำลังจะบอกว่าเธอมาจากครอบครัวคุณลุงของเจิ้งหยวน เป็๲ป้าสะใภ้ไม่ใช่อาสะใภ้ หลินเสี่ยวหยางกลับพูดขึ้นเสียก่อน “คนรักที่ไหนกัน”

        ยามตกตะลึง ยังไม่ทันพูดคำใด ป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้งก็รีบพูดสอดขึ้นมาก่อน “เจิ้งหยวนไง นายไม่ใช่คนรักของเจิ้งหยวนเหรอ?”

        ความจริงหลินเสี่ยวหยางร้อนรนแทบแย่แล้ว แต่เบื้องหน้ายังแสร้งพูดเสียงนิ่ง “เจิ้งหยวน? เธอไม่ใช่คนรักของผมนะ”

        ป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้งคาดไม่ถึงว่าเขาจะปฏิเสธ เธอพูดอย่างแตกตื่น “ไม่สิ ทำไมนายไม่ยอมรับเล่า? เมื่อไม่กี่วันก่อนเธอยังมาหานายอยู่เลย

หากไม่ใช่คนรักของเธอ เธอจะมาหานายเพื่ออะไร!” ป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้งพูดพลางยังลากยามน้อยมาเป็๲พยานและชี้หลินเสี่ยวหยาง

“นายพูดมา วันนั้นมีสาวสวยมาหาเขาใช่ไหม?”

        ยามไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้นัก เขามองหลินเสี่ยวหยางและมองป้าสะใภ้ใหญ่เจิ้ง ก่อนพูดอ้ำๆ อึ้งๆ “มี มีผู้หญิงคนหนึ่ง…”

        “แต่ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงคนนั้นเป็๞คนรักผมนี่ หรือผู้หญิงคนไหนมาหาก็กลายเป็๞คนรักผมกันหมด?” หลินเสี่ยวหยางพูดตัดบทเธอ