เ๱ื่๵๹ของหลิวหย่ง โจวเฉิงไม่รู้จะบอกเซี่ยเสี่ยวหลานอย่างไรดี

        บอกว่าเป็๞ผู้หญิงที่คู่ค้าของหลิวหย่งแนะนำมาให้ใครจะเชื่อกัน?

        โจวเฉิงรู้สึกว่า หากหลิวหย่งไม่ระแวงเลยสักนิด ต่อไปคงถูกคนวางกับดักเช่นนี้อีกหลายครั้งอย่างแน่นอน ว่ากันว่าคนเราจะเรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้ก็ต่อเมื่อเจออุปสรรค หากไม่ล้มสักครั้ง หลิวหย่งอาจจะไม่จำฝังใจ ถ้าเป็๲คนอื่นโจวเฉิงคงพูดกับคังเหว่ยเช่นนี้

        ไม่ต้องไปสนใจ อายุอานามตั้งเท่าไรแล้ว ยังต้องให้คนรุ่นหลังช่วยดูแลเ๹ื่๪๫ส่วนตัวอีกหรือ?

        แต่หลิวหย่งเป็๲ลุงเสี่ยวหลานของเขานี่นา

        จะบอกว่าผู้ชายมักเปลี่ยนจากความสงสารมาเป็๞ความรักก็คงไม่ผิด เพราะโจวเฉิงก็เป็๞แบบนั้นเช่นกัน หรืออาจเพราะมีความรักมอบให้ เขาจึงทนเห็นเสี่ยวหลานถูกรังแกไม่ไหว ทั้งที่มีพ่อแต่ก็เหมือนไม่มี คนที่รักเสี่ยวหลานจากใจจริงมีเพียงญาติผู้ใหญ่อย่างหลิวหย่งเท่านั้น

        หากเกิดเ๱ื่๵๹อะไรขึ้นกับหลิวหย่ง เซี่ยเสี่ยวหลานคงเดือดเนื้อร้อนใจอย่างแน่นอน!

        ลุงแท้ๆ ของตัวเอง จะไม่สนใจได้หรือ?

        ลุงคนนี้ไม่ต่างอะไรกับพ่อบังเกิดเกล้าของเซี่ยเสี่ยวหลาน อีกทั้งเซี่ยเสี่ยวหลานยังเป็๲คนบอกให้หลิวหย่งไปทำธุรกิจที่เผิงเฉิง สุดท้ายกลับทำให้ครอบครัวของเขาอยู่ไม่เป็๲สุข แล้วเซี่ยเสี่ยวหลานจะคิดอย่างไรเล่า โจวเฉิงไม่อยากพูด แต่นึกขึ้นได้ว่าเสี่ยวหลานเคยบอกไว้ จะต้องจริงใจและเปิดเผยต่อกัน หากมีเ๱ื่๵๹แบบเดียวกันเกิดขึ้นกับเขา เขาก็คงไม่อยากให้เสี่ยวหลานเก็บงำมันไว้เช่นกัน

        โจวเฉิงเริ่มจากกุมมือแฟนสาวแน่น

        “ฉันมีเ๱ื่๵๹อยากบอกเธอ แต่เธอห้ามโกรธนะ!”

        สมองของเซี่ยเสี่ยวหลานเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม “มีอะไรหรือ ฉันไม่โกรธหรอก เธอพูดมาสิ”

        ปกติเวลาบอกว่าห้ามโกรธ ส่วนใหญ่มักจะเป็๲เ๱ื่๵๹น่าโกรธ แต่โจวเฉิงจะทำอะไรให้เธอโกรธกัน? เซี่ยเสี่ยวหลานเดาไม่ถูกว่าเขาอยากพูดอะไรกันแน่

        “ได้ แต่ถ้าเธอโกรธฉันจะจูบเธอ”

        จูบแล้วคงหายโกรธสินะ?

        โจวเฉิงตาเป็๞ประกาย เซี่ยเสี่ยวหลานอดที่จะขำเขาไม่ได้ มีใครเขาโอ๋แฟนแบบนี้บ้าง ตกลงใครคิดจะเอาเปรียบใครกันแน่?

        แต่หลังจากโจวเฉิงค่อยๆ เล่าเ๱ื่๵๹ราวออกมา เซี่ยเสี่ยวหลานก็ไม่ได้รู้สึกโกรธแต่อย่างใด เพราะลึกๆ แล้วเธอเชื่อมั่นในตัวหลิวหย่งนั่นเอง

        ตอนนี้ในหัวลุงของเธอมีแต่เ๹ื่๪๫ทำธุรกิจให้ดีกว่าเดิม คงไม่มีเวลาไปสนใจผู้หญิงคนอื่นหรอกกระมัง? ทว่ามันก็ไม่แน่น่ะสิ เพราะหลิวหย่งกับหลี่เฟิ่งเหมยเพิ่งทะเลาะกัน หากดอกไม้งามแสนหวานเข้ามาแทรกกลางในยามที่จิตใจอ่อนแอ ถึงตอนนั้นครอบครัวของลุงเธอคงบ้านแตกสาแหรกขาดก็เป็๞ได้

        เซี่ยเสี่ยวหลานย่อมรู้สึกผิด

        ครอบครัวแตกแยก ต่อให้หาเงินมาได้มากมายแล้วจะมีประโยชน์อะไร สู้ทำธุรกิจเล็กๆ ที่บ้านนอก พอมีพอใช้ อย่างน้อยคนในครอบครัวก็อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขไม่ใช่หรือ

        เช่นนั้นตอนนี้ควรทำอย่างไรดี?

        บอกป้าสะใภ้หลี่เฟิ่งเหมยให้ไป ‘จับชู้’ ที่เผิงเฉิง?

        เป็๲ชู้หรือเปล่าก็ยังไม่แน่ หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วถูกคนนิสัยอย่างหลี่เฟิ่งเหมยบุกเข้าไปโวยวาย ลุงของเธออาจจะวู่วามคิดทำเ๱ื่๵๹ผิดพลาดขึ้นมาจะทำอย่างไรเล่า

        เซี่ยเสี่ยวหลานคิดถึงความเป็๞ไปได้หลากหลายรูปแบบ โจวเฉิงยังคงกลัวเธอจะโมโห ทันใดนั้น เธอก็ยื่นหน้าไปจูบโจวเฉิงทันที

        “ฉันไม่โกรธหรอก ฉันแค่กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี”

        โจวเฉิงยังคงดื่มด่ำกับรสชาติของแฟนสาว ก่อนจะกล่าวออกไป “นี่เป็๞กับดักที่เถ้าแก่ฮ่องกงใช้มัดตัวลุงของพวกเรา มันคือกลยุทธ์สาวงาม ฉันว่าลุงไม่น่าจะติดกับได้ ทั้งหมดนี้เป็๞เพียงคำบอกเล่าของคังเหว่ยคนเดียวเท่านั้น ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันหาเวลาไปที่นั่นสักครั้งดีไหม”

        “ไม่ได้ เธอไปไม่ได้!”

        เซี่ยเสี่ยวหลานปฏิเสธอย่างรวดเร็วฉับพลันจนโจวเฉิงรู้สึกมึนงง

        ที่จริงเซี่ยเสี่ยวหลานกลัวโจวเฉิงจะลางานลำบาก อีกอย่างถ้าลุงของเธอมีสติดี หากเธอไปถามไถ่เองเขาคงไม่รู้สึกโกรธสักเท่าไร แต่ถ้าโจวเฉิงไปล่ะก็ ลุงของเธอจะยอมฟังคำเตือนบ้างหรือเปล่า!

        ทว่าเซี่ยเสี่ยวหลานกลับบอกว่า “ผู้หญิงคนนี้มารยาสาไถยิ่งนัก เกิดเขาไม่สนใจลุงฉัน แล้วหันมาสนใจเธอแทนจะทำอย่างไรเล่า”

        “เธอหึงแบบนี้ ฉันชอบนะ”

        เซี่ยเสี่ยวหลานแค่รดน้ำนิดหน่อย หัวใจของโจวเฉิงก็ผลิบานเสียแล้ว เขารู้สึกอิ่มเอมใจเหลือเกิน

        ถ้าอย่างนั้นเขาก็ต้องทำตัวให้เป็๲ประโยชน์กับแฟนสาวบ้าง “เ๱ื่๵๹นี้คงต้องไหว้วานนายกเทศมนตรีทังช่วยสืบให้แน่ชัดว่าเถ้าแก่ฮ่องกงคนนี้๻้๵๹๠า๱อะไรกันแน่”

        ฝ่ายหนึ่งคือผู้รับเหมารายย่อยอย่างหลิวหย่ง ส่วนอีกฝ่ายคือเถ้าแก่ใหญ่ที่มีทรัพย์สินหลายสิบล้าน เหตุใดถึงต้องใช้วิธีส่งผู้หญิงมายั่วยวนกันด้วย?

        ยั่วยวนหลิวหย่งแล้วมีประโยชน์อะไร เถ้าแก่ฮ่องกงไม่น่าจะหาเงินจากตัวหลิวหย่งได้นี่นา

        แต่หากใช้หลิวหย่งเป็๞สะพาน เถ้าแก่ฮ่องกงก็มีสิทธิได้ทำความรู้จักกับทังหงเอินไม่ใช่หรือ

        เถ้าแก่ฮ่องกงเห็นหลิวหย่งเป็๲บันไดสินะ ยิ่งคิดโจวเฉิงยิ่งไม่สบอารมณ์

        “พวกเราต้องให้คนสืบประวัติเขา”

        สืบประวัติหลิวเทียนเฉวียน?

        เซี่ยเสี่ยวหลานรู้แค่ว่าเขาเป็๞คนแรกที่ประสบความสำเร็จในการทำบ้านเชิงพาณิชย์ในเมืองเผิงเฉิง ส่วนเ๹ื่๪๫ประวัติส่วนตัวของหลิวเทียนเฉวียนนั้น เซี่ยเสี่ยวหลานก็อยากรู้เช่นเดียวกัน

        “แต่เ๱ื่๵๹ที่ฮ่องกงคงสืบไม่ง่ายหรอกใช่ไหมเล่า”

        “เธอจำพี่พานซานได้ไหม เพียงฝากเ๹ื่๪๫นี้กับเขา รับรองว่าเขาสามารถจัดการให้ได้แน่นอน”

        เซี่ยเสี่ยวหลานพยักหน้า

        ขณะเดียวกันก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไปดูลาดเลาที่เผิงเฉิงสักหน่อย

        เธอไม่ได้จะไปหาเด็กนั่งดริงก์เ๽้ามารยาคนนั้น แต่อยากไปเจอหลิวเทียนเฉวียนต่างหาก!

        —--------------------------------------------

        “พี่สะใภ้ จะไม่โทรหาพี่ใหญ่จริงหรือ”

        หลี่เฟิ่งเหมยส่ายหน้า แม้เธอจะมีอาการลังเลอยู่บ้างก็ตาม “อาเฟิน เธอพูดกับฉันกี่ครั้งแล้ว หรือว่าพี่ใหญ่เธอบอกอะไรกับเธอ?”

        หลิวเฟินโบกมือปฏิเสธ “เปล่าหรอก แต่เห็นเสี่ยวหลานบอกว่าจะไปทำธุระที่เผิงเฉิง เธอถามว่าพวกเราสองคนอยากไปเที่ยวไหม พาเทาเทาไปด้วย”

        ไปเที่ยวที่เผิงเฉิง?

        หลี่เฟิ่งเหมยค่อนข้างสนใจ

        เธอเคยไปรับสินค้าที่หยางเฉิง แต่ยังไม่เคยไปไกลถึงเผิงเฉิงสักครั้ง

        แม้ในใจจะเดาว่าหลิวหย่งมีหญิงอื่น ทว่าเป็๞สามีภรรยากันมาแปดปี ครั้งนี้นับว่าเป็๞ครั้งแรกที่เธอไม่ยอมก้มหัวให้เขา ที่จริงเพราะเธอกำลังเล่นแง่ แต่หากบอกว่าไม่เป็๞ห่วงหลิวหย่งว่ากินอยู่ที่เผิงเฉิงอย่างไรคงจะเป็๞เ๹ื่๪๫โกหกทั้งสิ้น พอได้ยินว่าเซี่ยเสี่ยวหลานจะไปเผิงเฉิง หลี่เฟิ่งเหมยจึงอดหวั่นไหวไม่ได้

        “เทาเทาไปได้เสียที่ไหน เขาต้องเรียนหนังสือ!”

        “เสี่ยวหลานบอกว่านั่งเครื่องบินไป มีคนช่วยซื้อตั๋วเครื่องบินให้ วันอาทิตย์ก็กลับมาแล้วล่ะ”

        นั่งเครื่องบิน?

        หลี่เฟิ่งเหมยไม่เคยนั่งเครื่องบินมาก่อน

        แน่นอนว่าในปี 1984 คนที่เคยนั่งเครื่องบินมีจำนวนแทบนับนิ้วได้

        ธุรกิจร้านเสื้อผ้ากำลังไปได้สวย หม่าเวยเองก็ทำงานคล่องแล้ว พนักงานใหม่ที่เพิ่งรับเข้ามาก็ไม่ได้โง่เขลา ขอเพียงกำหนดราคาขายที่แน่นอน และรายการบัญชีกับสินค้าในคลังตรงกัน หลี่เฟิ่งเหมยกับหลิวเฟินย่อมไม่กลัวพนักงานร้านทำเ๹ื่๪๫ลับหลัง แม้ไม่อยู่เพียงสองวันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่มากมายอะไร

        เ๱ื่๵๹นั่งเครื่องบินหูหย่งไฉคงช่วยไม่ได้ เนื่องจากเขาทำหนังสือแนะนำให้ไม่ได้

        ครั้งนี้เซี่ยเสี่ยวหลานขอให้เส้ากวงหรงช่วย มีคุณลุงของเส้ากวงหรงอยู่ จะซื้อตั๋วเครื่องบินสักสองใบไม่ใช่เ๹ื่๪๫ยากเย็นอะไร หลี่เฟิ่งเหมยกับหลิวเฟินเพิ่งเคย๱ั๣๵ั๱ประสบการณ์การขึ้นเครื่องบินครั้งแรก ตอนเครื่องขึ้นบินมักทำให้คนรู้สึกคลื่นไส้ หลี่เฟิ่งเหมยกับหลิวเฟินยังพอทนไหว ต่างจากหลิวจื่อเทาที่มีอาการอาเจียนอย่างหนัก

        ในที่สุดก็ถึงสนามบินไป๋อวิ๋นของหยางเฉิง เซี่ยเสี่ยวหลานที่เดินทางจากปักกิ่งมาถึงก่อน และกำลังรอพวกเธออยู่ที่นั่น

        “เทาเทาไม่สบายหรือคะ”

        “เด็กคนนี้อาเจียนหนักบนเครื่องบินน่ะสิ”

        เ๯้าตัวแสบดูหมดเรี่ยวแรง เซี่ยเสี่ยวหลานเห็นแล้วก็รู้สึกสงสารจับใจ

        เ๱ื่๵๹พวกนี้ต้องโทษหลิวเทียนเฉวียน! โจวเฉิงบอกว่าพี่พานซานจะรอเธออยู่ที่เผิงเฉิง เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกร้อนใจอยู่บ้าง เธอเรียกแม่มาด้วย เพื่อที่ป้าสะใภ้หลี่เฟิ่งเหมยจะได้ไม่สงสัย เซี่ยเสี่ยวหลานคงไม่อาจบอกให้ป้าสะใภ้มาจับชู้กันได้อย่างโต้งๆ เธอจึงใช้เ๱ื่๵๹ ‘เที่ยว’ มาเป็๲ข้ออ้าง

        “ไปกันค่ะ คังเหว่ยจอดรถรออยู่ข้างนอก เขาซื้อรถใหม่มาเลยอยากมารับพวกเราเป็๞พิเศษ”

        คังเหว่ยเป็๲คนมารับ?!

        หลี่เฟิ่งเหมยชะเง้อมองรอบกาย “ลุงหลานไม่มาด้วยหรือ?”