หานอวิ๋นซีถูกนักฆ่าหญิงจับตัวไป ไม่ว่าจะพยายามดิ้นรนแค่ไหน นักฆ่าหญิงก็ยังคงไม่ขยับเขยื้อน
กลุ่มนักฆ่านี้รู้จักมู่ชิงอู่เป็อย่างดี ทว่ากลับจับตัวนางมา เป็ไปได้หรือไม่ว่านักฆ่าเหล่านี้เกี่ยวข้องกับพิษงูหมื่นตัวที่มู่ชิงอู่โดน?
พวกเขารู้ว่านางกำลังตรวจสอบแหล่งที่มาของพิษงู ดังนั้นเลยลักพาตัวนางอย่างนั้นหรือ?
นอกเหนือจากเหตุผลนี้ หานอวิ๋นซีก็ไม่สามารถนึกถึงเหตุผลอื่นได้
นางเป็คนที่รักชีวิตของตัวเองมาก แต่ที่ตอนนี้นางยังสามารถวิเคราะห์ปัญหาได้อย่างใจเย็น ก็เพราะนางคิดว่านักฆ่าหญิงจะไม่มีทางฆ่านางอย่างแน่นอน
ถ้าอยากจะฆ่านาง แล้วจะลักพาตัวทำไมกัน?
มีนักฆ่าหญิงหลายคนที่มีโอกาสฆ่านางด้วยคมดาบ
ในเมื่อเป็การลักพาตัว เช่นนั้นต้องมีบางอย่างที่จะขอ ดังนั้นตอนนี้ยังถือได้ว่าปลอดภัยอยู่
ในเวลานี้ หูของหานอวิ๋นซีเต็มไปด้วยเสียง “ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด” นักฆ่าหญิงคนนี้ไม่เพียงมียาพิษบนดาบของนางเท่านั้น แต่ยังมีพิษจำนวนมากซ่อนอยู่ในร่างกายของนางด้วย
ดูเหมือนว่าจะเป็คนที่เก่งเื่การใช้ยาพิษ ทั้งยังเก่งกาจในด้านศิลปะการต่อสู้อีก เป็ไปได้หรือไม่ว่าจะเป็ผู้นำของสายลับเป่ยลี่?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หานอวิ๋นซีก็แสร้งทำเป็ดิ้นรน คว้าแขนของนักฆ่าหญิงและใช้โอกาสนี้กดเล็บลงไป
โดยไม่คาดคิด นักฆ่าหญิงมองลงมาทันทีและเยาะเย้ยด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “หานอวิ๋นซี เลิกใช้กลอุบายของเ้าเถอะ มันไม่ได้ผลอะไร ฮึ่ย!”
นางรู้ว่าหานอวิ๋นซีวางยาพิษ ทว่าก็ไม่ได้หยุดแต่อย่างใด ในขณะที่พูด ก็เหล่ตาไปมองที่แขน เวลานี้พิษจากเล็บของหานอวิ๋นซีได้แทรกซึมเข้าสู่ิัของนางแล้ว แต่นางก็ไม่ได้ตอบสนองใดๆ แม้แต่น้อย
ทำไมถึงเป็เช่นนี้ล่ะ?
สีหน้าของหานอวิ๋นซีเต็มไปด้วยความใ ต้องรู้ว่าสิ่งที่นางให้คือพิษมด และเป็ยาตัวที่ทรมานหานอวี้ฉีจนแทบตาย
ผู้ที่ได้รับพิษนี้จะมีอาการเ็ปใน่แรกๆ ไม่นานจะรู้สึกได้ว่าแขนของตนถูกมดนับพันตัวกัดกิน มันไม่มีพิษถึงตาย แต่จะทำให้ผู้ที่โดนพิษมีชีวิตอยู่ราวกับตาย
อย่างไรก็ตาม นักฆ่าหญิงผู้นี้ไม่ใช่แค่ไม่รู้สึกถึงความเ็ปใดๆ ทว่ากำลังแขนยังคงแข็งแกร่งและจับนางไว้แน่น
เป็ไปไม่ได้!
ต้องรู้ว่าพิษมดในสมัยโบราณนั้นสกัดไม่ได้ ต้องถูกมดพิษกัดเท่านั้นจึงจะโดนพิษ พิษมดทั้งหมดที่นางใช้นั้นอยู่ในระบบล้างพิษและเป็ส่วนสำคัญของพิษที่สกัดจากมดพิษ ดังนั้นจึงมีความแตกต่างบางอย่างระหว่างการติดเชื้อพิษมดชนิดนี้กับการถูกมดพิษกัด และยาแก้พิษเองก็แตกต่างกันด้วย
กล่าวอีกนัยหนึ่ง พิษมดของหานอวิ๋นซีนั้น มีเพียงนางเท่านั้นที่มียาแก้พิษ และนักฆ่าหญิงผู้นี้ไม่มีทางที่จะมียาแก้พิษ!
สถานการณ์ที่ไม่มียาแก้พิษเช่นนี้ นางก็ไม่ตอบสนองเลยอย่างนั้นหรือ?
ชั่วร้าย!
หานอวิ๋นซีที่ไม่เชื่อความชั่วร้ายนี้ นางจึงกัดฟันและออกแรงแทงเล็บให้ลึกเข้าไปอีก เพื่อให้พิษมดแทรกซึมเร็วขึ้น
แต่ใครจะรู้ว่านักฆ่าหญิงยังคงยิ้มอย่างเหยียดหยาม ราวกับว่าไม่เ็ปใดๆ ทั้งสิ้น ไม่แม้แต่จะมองมาที่นาง และดีดตัวขึ้นจากต้นไม้ เหาะให้เร็วขึ้น
หรือว่า...
หานอวิ๋นซีที่นึกถึงเื่หนึ่งขึ้นมาและเกือบจะโพล่งออกมา แต่โชคดีที่ปิดปากได้ทัน อย่างไรก็ตามสีหน้าของนางซีดเซียวและดูไม่ดีอย่างมาก
ภูมิคุ้มกัน!
เหตุผลที่คนผู้นี้ไม่ตอบสนองต่อพิษมด อาจเป็เพราะนางมีภูมิคุ้มกันต่อพิษ
มีคนประเภทหนึ่งที่มีภูมิต้านทานต่อพิษ ดังนั้นจึงไม่ตอบสนองกับพิษ น้อยคนนักที่เกิดมาพร้อมภูมิต้านทาน แม้ว่าจะมี ก็มีภูมิต้านทานต่อพิษเพียงหนึ่งถึงสองชนิดเท่านั้น อย่างไรก็ตาม หากได้รับภูมิคุ้มกันโดยการฉีดแอนติบอดีต่างๆ เช่นนั้นก็คงมีภูมิคุ้มกันต่อพิษส่วนใหญ่ และพิษทุกชนิดในประเภทเดียวกันก็จะไม่สามารถทำอะไรนางได้
การฉีดแอนติบอดีเป็คำสมัยใหม่ แต่ในสมัยโบราณเรียกว่า “การเลี้ยงพิษ”
การฉีดแอนติบอดีในสมัยใหม่แบ่งออกเป็ภูมิคุ้มกันขั้นที่หนึ่ง ภูมิคุ้มกันขั้นที่สอง และภูมิคุ้มกันขั้นที่สาม ยิ่งระดับสูงขึ้น ภูมิต้านทานก็จะยิ่งสูงขึ้นและสามารถต้านทานพิษได้แข็งแกร่งขึ้น แน่นอนว่าระดับภูมิต้านทานที่สูงขึ้นก็จะยิ่งสร้างความเสียหายต่อการทำงานอื่นๆ ของร่างกายและอาจถึงแก่ชีวิตได้ ดังนั้นการวิจัยพัฒนาและการประยุกต์ใช้ทางคลินิกจึงถูกควบคุมอย่างเข้มงวดหรือถึงขั้นห้ามใช้
หานอวิ๋นซีจำได้ว่านางเคยอ่านเจอในหนังสือโบราณเกี่ยวกับยาพิษ ในสมัยโบราณการเลี้ยงพิษมีการแบ่งประเภทที่คล้ายคลึงกัน โดยแบ่งเป็คนที่มีพิษ ศพมีพิษ และผู้สร้างพิษ
คนที่มีพิษมีอายุขัยจำกัด สูงสุดไม่เกินสามสิบปี มีนิสัยรักอิสระ ไม่ได้แตกต่างจากคนทั่วไป มีภูมิคุ้มกันต่อสารพิษระดับต่ำ เช่น พิษที่ส่งผลต่อิั เส้นและพิษอื่นๆ ที่ไม่เป็อันตรายถึงชีวิต
ศพมีพิษ จริงๆ แล้วเป็พวกคนตายที่มีอายุไม่เกินหนึ่งปี มีภูมิคุ้มกันต่อพิษระดับกลาง เช่น พิษที่ส่งผลต่อกระดูก เืและพิษอื่นๆ ที่อาจเป็อันตรายถึงชีวิต
และผู้สร้างพิษ การมีอยู่นั้นไม่แน่ชัด และในตำราโบราณก็มีบันทึกน้อยมาก หานอวิ๋นซีจึงไม่รู้เื่นี้มากนัก สิ่งที่นางรู้มีแค่ตามบันทึกที่ว่าแม้กระทั่งพิษระดับสูงที่ส่งผลต่ออวัยวะภายในก็ไม่สามารถทำอะไรผู้สร้างพิษได้
หานอวิ๋นซีรู้สึกอยู่เสมอว่ายาพิษโบราณมีมากมาย แต่วิชายาพิษนั้นด้อยกว่ายาพิษสมัยใหม่ บันทึกในตำราโบราณนั้น บางทีอาจเป็เพียงแค่ความคิดเท่านั้น และไม่มีเงื่อนไขที่เป็จริง แม้ว่าจะมี ก็เป็แต่ละกรณีไปเท่านั้น
แต่ใครจะรู้ นางประเมินวิชาพิษโบราณต่ำเกินไป!
วันนี้ นางเจอตัวอย่างได้ง่ายๆ คนหนึ่ง
เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ของนักฆ่าหญิงคนนี้แล้ว นางน่าจะเป็คนมีพิษ
การค้นพบงูพิษและฝูงยุงพิษทำให้หานอวิ๋นซีหวาดกลัว ตอนนี้ยังมีคนมีพิษปรากฏตัวออกมาอีก สรุปแล้วปรมาจารย์แห่งพิษคนไหนกันแน่ที่อยู่เื้ักลุ่มผู้ทรยศในเป่ยลี่!
ก่อนหน้านี้ หานอวิ๋นซีสงสัยว่านักฆ่าหญิงคนนี้จะเป็ผู้นำของกลุ่มคนทรยศ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านางเป็เพียงเครื่องมือและต้องมีใครบางคนอยู่เื้ันาง
ต้องยอมรับว่าคู่ต่อสู้ที่ลึกลับและทรงพลัง ค่อนข้างเกินความคาดหมายของหานอวิ๋นซี
แน่นอน หานอวิ๋นซีก็ไม่ใช่ตะเกียงประหยัดน้ำมัน[1] นางมีคลังยาพิษขนาดใหญ่ติดตัวนาง จะไปกลัวว่าจะไม่มียาพิษของนักฆ่าหญิงได้อย่างไร?
นางแสร้งทำเป็ยอมแพ้ ปล่อยมือนักฆ่าหญิงและถามอย่างเ็าว่า “เ้าเป็ใครกันแน่? ทำไมถึงลักพาตัวข้ามา?”
นักฆ่าหญิงที่เหมือนจะดูถูกหานอวิ๋นซีอย่างมาก มากจนขนาดไม่พอใจด้วยซ้ำ นางส่งเสียงอย่างเ็าและไม่ตอบ
“เ้ากล้าลักพาตัวข้า ฉินอ๋องไม่มีทางปล่อยเ้าไปแน่นอน!”
หานอวิ๋นซีที่จงใจยั่วโมโหพลางเอื้อมมือเล็กเข้าไปในกระเป๋าแพทย์อย่างเงียบๆ ด้วยการคิด นางก็คว้าผงฉือกู่มาได้หนึ่งกำมือ
ผงฉือกู่ ตามชื่อของมัน พิษนี้ใช้สำหรับกัดกร่อนกระดูกโดยเฉพาะ เมื่อเข้าสู่กระแสเื มันจะเข้าไปทำลายไขกระดูกทันที
“หานอวิ๋นซี เ้าคิดว่าตัวเองเป็หงส์จริงๆ หรือ? ช่างไร้ยางอายเสียจริง!”
นักฆ่าหญิงเริ่มดูถูกเหยียดหยามมากขึ้นเรื่อยๆ นางลงไปที่ขอบหน้าผาและจับหานอวิ๋นซีไว้แน่นราวกับว่า้าะโลงไป
“ก็ธรรมดา เ้าเองก็พอๆ กัน” หานอวิ๋นซีพูดอย่างใจเย็น สายตาของนางกวาดตามองาแบนแขนของนักฆ่าหญิงที่เพิ่งถูกเล็บกดลงไป
“เ้ากล้าด่าข้าหรือ!” นักฆ่าหญิงรู้สึกหงุดหงิด จ้องมองอย่างเ็าและหันแขนไปทางหานอวิ๋นซี
“ทำไมล่ะ?” หานอวิ๋นซีพูดด้วยน้ำเสียงเ็าอย่างท้าทาย ด้วยดวงตาที่เฉียบคมและมือที่ฉับไว นางรีบใส่ผงฉือกู่ที่อยู่ในมือลงไปที่าแของนักฆ่าหญิงทันที
แต่!
โดยไม่คาดคิด นักฆ่าหญิงนั้นระแวดระวังอย่างมาก นางแทบไม่คิดเลยด้วยซ้ำ ผลักหานอวิ๋นซีออกไปทันที พร้อมกับไฟที่ลุกโชนในแววตา ชักดาบออกมาและฟันชิ้นเนื้อบนแขน!
กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาไม่เกินสิบวินาที!
เร็วมาก! โหดร้ายสุดๆ!
หานอวิ๋นซีล้มลงไปด้านข้าง เซไปสองสามก้าวแล้วนั่งลงบนพื้น นางเสียหลักจนเกือบตกจากหน้าผา
แค่นางจับาแของนักฆ่าหญิงเอาไว้ได้ พิษก็จะซึมลงไปได้อย่างแน่นอน ทว่านางไม่เคยคิดว่านักฆ่าหญิงจะแล่เนื้อโดยไม่ลังเล ปฏิกิริยานี้รวดเร็วเกินไป มืออาชีพเกินไปหรือไม่?
แน่นอน หานอวิ๋นซีซึ่งนั่งอยู่บนขอบหน้าผาไม่ได้สนใจอะไร นางกลัวจนหัวใจแทบหยุดเต้น รีบลุกขึ้นเพื่อที่จะวิ่งหนี
อย่างไรก็ตาม นักฆ่าหญิงเดินเข้ามาในทันที คว้าคอเสื้อนางแล้วพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “นังสารเลว ไปตายเสียเถอะ!”
หานอวิ๋นซียัง้าใช้ยาพิษและนางทำได้เพียงใช้ยาพิษ แต่ใครจะรู้ว่านักฆ่าหญิงไม่ให้โอกาสนางเลย ทั้งยังโยนนางจากลงหน้าผาอย่างเ็า
“อ๊าย…”
มีเพียงเสียงกรีดร้องเท่านั้น จากนั้นนักฆ่าหญิงก็ไล่ตามไป ไม่นานร่างทั้งสองก็หายวับไปในเหว...
“ปัง!”
เสียงดังก้องไปทั่วห้องโถงของจวนแม่ทัพ
หลงเฟยเยี่ยยืนอยู่สูงเหนือด้านข้างของที่นั่งหลัก ใบหน้าของเขามืดมนราวกับน้ำแข็งและเต็มไปด้วยความโกรธ เหมือนกับท้องฟ้าก่อนเกิดพายุ โดยเฉพาะดวงตาที่เ็าคู่นั้น
เพราะแรงกดดันที่รุนแรงจากความโกรธของเขา ทำให้ห้องโถงใหญ่ดูเหมือนจะเล็กลงทันตา บรรยากาศที่น่าขนลุก ทำให้นายพลกู้และคนรับใช้ของโรงน้ำชาเทียนเซียงคุกเข่าลงบนพื้นและไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้น
ฉินหวังเฟยถูกลักพาตัว ช่างเป็เื่ร้ายแรงอะไรเช่นนี้!
ความโกรธในดวงตาที่ลึกล้ำของหลงเฟยเยี่ยกำลังพลุ่งพล่าน เขาเองก็ไม่รู้ว่าตนเองโกรธมากขนาดไหน แต่กลับโกรธมากจนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้
เนื่องจากคนที่ลักพาตัวหานอวิ๋นซีคุ้นเคยกับมู่ชิงอู่ เช่นนั้นจึงต้องเป็คนทรยศจากเป่ยลี่อย่างแน่นอน
หานอวิ๋นซีตกอยู่ในมือของพวกนาง ยังจะให้สบายใจอยู่ได้หรือ?
แม่ทัพมู่รู้ว่าเื่นี้ร้ายแรง แต่กลับคิดไม่ถึงว่าฉินอ๋องจะโกรธมากขนาดนี้ ในเวลานี้ เขาไม่กล้าพูดอะไรเกี่ยวกับความผิดและการลงโทษ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการช่วยเหลือคนอย่างรวดเร็ว
มือของเขาสั่นเล็กน้อยและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ชิงอู่ได้ส่งกองกำลังไปปิดกั้นทางเข้าออกของูเาหลายลูกแล้ว พวกเขายังคงอยู่ในูเา เนื่องจากคนเ่าั้ลักพาตัวไป อย่างน้อยตอนนี้หวังเฟยไม่มีทางถูกฆ่าอย่างแน่นอน”
ใครจะรู้ว่าหลงเฟยเยี่ยจะโพล่งออกมาโดยไม่คาดคิด “ข้าไม่อนุญาตให้ใครแตะผมของนางแม้แต่เส้นเดียว!”
แน่นอนว่าเขารู้ว่าการที่คนทรยศในเป่ยลี่ลักพาตัวหานอวิ๋นซีนั้น ไม่ได้้าชีวิตของนางแต่้าอย่างอื่น อย่างไรก็ตาม ถ้าหานอวิ๋นซีตกอยู่ในเงื้อมมือของคนเ่าั้ ไม่ใช่ว่านางจะต้องทรมานหรอกหรือ?
ผู้หญิงขี้ขลาด ต้องกลัวจนตายแน่ๆ!
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินอ๋อง แม่ทัพมู่ก็ยิ่งใมากกว่าเดิม จะไปคาดคิดได้อย่างไรว่าฉินอ๋องจะปกป้องหานอวิ๋นซีมากขนาดนี้ ชั่วขณะหนึ่ง เขาไม่กล้าพูดอะไรออกไป
บุตรชายของเขาพานางออกไป ถ้าหาไม่พบหรือมีบางอย่างเกิดขึ้น ด้วยท่าทีของฉินอ๋องแล้ว จวนแม่ทัพคงไม่รอดแน่นอน!
“ท่านอ๋อง กระหม่อมจะเข้าวัง เพื่อทูลขอกองทหาร” แม่ทัพมู่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง การค้นหาูเา้ากำลังทหารมากที่สุดและการระดมกองทัพขนาดใหญ่จะมีประสิทธิภาพมากที่สุด
ใครจะรู้ว่าหลงเฟยเยี่ยจะปฏิเสธ “ไม่จำเป็ เื่นี้ต้องไม่รบกวนคนอื่น!”
อย่าว่าแต่ฮ่องเต้เทียนฮุยจะไม่เห็นด้วยเลย ถึงแม้ว่าเขาจะเห็นด้วย หลงเฟยเยี่ยก็ไม่้าเปิดเผยเื่นี้ เื่นี้เกี่ยวข้องกับคนทรยศของเป่ยลี่ และตอนนี้ตระกูลหานก็ถูกสงสัยอีกครั้ง หากเื่นี้ถูกเปิดเผยต่อสาธารณชน จะส่งผลต่อการตามล่าคนทรยศ และไม่มีประโยชน์สำหรับหานอวิ๋นซีเลยแม้แต่น้อย
ความซับซ้อนปรากฏขึ้นในดวงตาของหลงเฟยเยี่ยและพูดอย่างเ็าว่า “ฉู่ซีเฟิง ส่งกองทหารออกไปทั้งหมด ค้นหาอย่างลับๆ บนูเาและพาตัวประกันสองคนในห้องขังไปที่โรงน้ำชาเทียนเซียง!”
ฉินอ๋องวางแผนที่จะแลกเปลี่ยนตัวประกันอย่างนั้นหรือ?
ครั้งนี้ แม่ทัพมู่เหลือเชื่อยิ่งกว่าเดิม ต้องรู้ว่าฉินอ๋องไม่มีวันปล่อยนักโทษที่ถูกจับ ครั้งนี้เขายกเว้นให้สตรีผู้หนึ่ง!
ในความเป็จริง การที่หานอวิ๋นซีถูกลักพาตัวไป เป็โอกาสที่ดีสำหรับฉินอ๋องในการกำจัดนาง ทั้งยังโยงไปสู่เื่คนทรยศของเป่ยลี่ได้อีก ฮ่องเต้เทียนฮุยกับไท่เฮาคงไม่กล้าทำให้เื่ยุ่งยากอย่างแน่นอน
ไม่ต้องพูดถึงแม่ทัพมู่ แม้แต่ฉู่ซีเฟิงก็ไม่เข้าใจเช่นกัน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเ้านายที่โกรธเกรี้ยว เขาก็ไม่กล้าถามสักคำ รับคำสั่งและจากไปทันที
หลงเฟยเยี่ยมองไปที่คนรับใช้ของโรงน้ำชาเทียนเซียงอย่างเ็าและพูดว่า “บอกเ้าของโรงน้ำชาว่าข้า้าพบเขา!”
--------------------------------
[1] ไม่ใช่ตะเกียงประหยัดน้ำมัน (不是省油的灯) ใช้ในการเปรียบเทียบกับคนที่เื่มาก มักจะสร้างความยุ่งอยากให้ผู้อื่นเสมอ
